7,345 matches
-
și păsările veniseră în stol să ciugulească cine știe ce pe pervaz. Nu-i veni să-și creadă ochilor. Se întoarse să-i spună ceva mamei, dar ea, cu fața spre fereastră, rămăsese fără grai : o jumătate de fereastră era înghețată, gerul desenase flori mari de gheață, viscolul troienise grădina, era întuneric și frig, dar prin cealaltă jumătate de fereastră se vedea câmpul galben-auriu, cu grâul copt în căldura verii, cu maci și albăstrele cât vedeai cu ochii. Și atunci, se întrebă tatăl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
din jur făcea și ea un pas. Era prizonierul negurii. Și atunci a înțeles: fără să știe, fiecare își făcuse propria zi cu gândul lui. Cu glasul blând, tatăl murmură : iartă-mă ! Și, iată, un petec de cer albastru se desenă în negură, apoi încă unul și încă unul negura arăta acum ca un fagure cu cer albastru. Reuși chiar să treacă prin ea. De cealaltă parte, viscolul și gerul se înmuiaseră, florile de gheață dispăruseră acum toată fereastra era o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
mare de grâu copt, cu maci și albăstrele până departe. "Și tu să mă ierți", șopti mama. Abia atunci au cutezat să-și întindă mâna și așa, în vârful picioarelor, au intrat amândoi în cerul copilului acolo unde gândurile lui desenaseră, cu lumină, primăvara. Acolo, pe pervaz, îngerul își făcuse cercei din cireșe și tocmai se admira într-o picătură de rouă. Îi stătea bine așa, în plină lumină. Era fericit. Reușise să le spună că fiecare-și făurește lumea cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
te gândești, își spuse copilul, ce frumos cânta fetița vecinului ! Mama o ducea la biserică în fiecare zi, o așeza pe bancă și fetița cânta... Lumea spunea că până și îngerii o ascultau... El se așeza într-un colț și desena. De fiecare dată, chipul fetiței era altfel, lumina altfel și atunci își spunea că așa e și firesc, fiindcă de fiecare dată alt înger și mereu alt înger cânta cu ea... Acum, fetița nu avea voie nici să scâncească, abia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
sat. Fusese așezat acolo de sute de ani și oamenii veneau de tare departe să-l vadă. Se spunea și chiar așa era că în ziua cea mai lungă a anului o rază de soare trecea prin inima Fiului și desena o floare de lumină jos, pe altar. O floare sângerie. Și atunci, ostia și vinul aveau gust de carne, gust de sânge. Copilul se uita nemișcat la bucata de sticlă. Pe ea, desenată, era mâna Lui Iisus. Străpunsă de cuiul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
de vitraliu. Mâna Lui Iisus, țintuită de cuiul Crucii. Acum avem o biserică nouă. Și un vitraliu nou. Iisus, cel înviat din morți. Și prin mâna Lui , în cea mai lungă zi a anului, trece o rază de lumină care desenează jos, pe altar, o floare. O floare mică, albă, strălucitoare, pe Sfânta ostie. Și Sfânta ostie are atunci mirosul tuturor florilor de pe pământ așa spune lumea. Dar mie mi se pare că miroase numai și numai a trandafir. Și a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
-și pună antena, așa că toată ziulica stăteau pe afară, băteau mingea, se mai jucau cu Ursei câinele ciobănesc mare cât un urs și cam atât. Cărți nu prea citeau nici când erau la școală, darămite acum, în vacanță !... De desenat desenau la școală, când nu aveau chef de învățat și, vorba ceea, când are un elev chef de învățat ?! (se spune că se poate învăța și așa, desenând sau cântând fără să-și bată capul cu cărțile pe care le vedeau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
prea citeau nici când erau la școală, darămite acum, în vacanță !... De desenat desenau la școală, când nu aveau chef de învățat și, vorba ceea, când are un elev chef de învățat ?! (se spune că se poate învăța și așa, desenând sau cântând fără să-și bată capul cu cărțile pe care le vedeau la colegii lor de la alte școli; ce atâta învățătură : să știe să se "descurce" în viață spuneau părinții lor și s-o facă mai bine decât ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
era nevoie să mă feresc. Bine, nu mergeam eu chiar în rând cu ei, dar mă apropiasem cam la o zvârlitură de băț și ei nu mă zăriseră. Mergeau cu capul în jos, uitându-se parcă la umbra care se desena în drumul din fața lor și-și vorbeau arar. Mai mult mormăiau. Nu-i văzusem niciodată așa. Unchi-mio, mai ales, despre care toată lumea spunea că e tare frumos, deștept și vesel și păcat că nu se-nsoară să se așeze și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
pe tine cineva... Cineva străin, că de ai tăi nu asculți... II Pădure. În mijlocul scenei, o stâncă (nu se vede vârful pare un platou de piatra, baza unei statui ; sus, aproape de locul unde începe să nu se mai vadă, sunt desenate flori de lotus ca la baza unei statui).Copilul, la fel îmbrăcat, stă jos cu capul în mâini. Apar 3 copii, unul mai mare. Băiatul sare în picioare și se repede la cel mai înalt. Băiatul : Vrei bătaie ?! Vino-ncoa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
de nopal și îi îmbată pe zei?" Tatle compară moartea cu un șacal flămând. Și cu aerul său de copil bătrân care a trecut prin multe, având acum tot atâtea îndoieli câte amintiri, le spune celorlalți, în timp ce cu piciorul șchiop desenează o săgeată în praf, că a văzut cum erau sacrificați copiii în cinstea zeului Ploii, îndreptîndu-se spre pietrele de sacrificii, copiii plângeau, iar lacrimile lor se transformau în ploaie. Tatle recunoaște că și el a plâns, deși știa că porumbul
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
simplă, totuși. Omul nu poate veni de nicăieri spre nicăieri. Și, poate, toate paginile lui Unamuno din care strigă dragostea sa pentru Spania nu m-au emoționat atât cât faptul că, în exil, la Paris, în vreme ce conversa la masă, el desena fără încetare tauri. cărți de călătorie M-am obișnuit cu psihologia mea incomoda și sucită, dar prefer să pronunț cât mai rar cuvântul " anticălător " ca să nu fiu înțeles greșit. De fapt, ce este o "carte de călătorie "? Nu numai că
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
-n sală nimeni nu fumează întreabă el, uitîndu-se în jur. Probabil afară... Nu vă recomand spune Lazăr sec. Și normal, pe-așa vreme... rîde profesorul. Iazul e adînc al naibii precizează Lazăr. Acolo am învățat și să lovesc de la distanță. Desenam cinci foi de viță și le loveam pe rînd; ca la tir; cu pietre sau cu cuțitul. Profesorul face ochii mari, apoi și-i subțiază, aruncă buza de jos înainte, clatină încet din cap afirmativ, după care face stînga împrejur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
sorți de izbândă de a-l face să pară acvilin - uitat acum și lăsat în pace, îi dădea ceva din înfățișarea unui animal încordat, fapt care mai atenua tăișul inteligenței ei. Acum, în atmosfera încărcată de arome, fața ei se desena în umbre și linii curbe. Ne-am privit drept în ochi timp de câteva minute. Această privire lungă, calmă, ca o hrană pentru suflet, era o experiență pe care n-o mai trăisem cu nici o altă femeie. Eu și Antonia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
Toată situația asta era Îngrozitoare. M-am trezit aruncând pe furiș ocheade În căutarea sticlei goale de vodkă, incapabilă să-mi amintesc dacă o aruncasem În seara trecută sau dacă Încă mai zăcea lângă canapea, zbierând „Alcoolico!“ Într-o bulă desenată deasupra gâtului. Din poziția În care mă aflam, nu reușeam s-o zăresc și nu voiam să atrag atenția asupra mea, mișcându-mă. Brusc, m-a lovit un val de jenă cumplită, cauzată de faptul că eram prezentă În vreme ce patru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
Chestiei, și Încă la dimensiuni gigantice, deși nu precizaseră prea clar unde intenționau să o monteze. Ar trebui să Încep să mă antrenez serios la sală, dacă voiam să construiesc ceva cât de cât asemănător cu schițele pe care le desenasem. Oricum, merita să Încerc. Duggie, care era acum agentul meu, obținuse o remunerație destul de frumușică. Pentru o clipă, gândurile Îmi zburară Înapoi la sală. Cath pusese degetul pe rană: Derek era Într-adevăr un homme fatal. Femeile se vor bate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
cu toții despre Triumful Afroditei spectacolul care urma să fie reprezentat - cu noul material șocant descoperit de Hector - la Festivalul de Vară din Ennistone. Hector și Anthea erau regizorii, Valerie Cossom avea să fie Afrodita. Decorurile și costumele urmau să fie desenate de Cora Clun, care studia desenul vestimentar la Școala Politehnică. Hector era fâstâcit și ațâțat, în parte pentru că era îndrăgostit de Anthea, în parte pentru că, între atâtea încântătoare siluete dezbrăcate, el singur rămăsese îmbrăcat. Acest efect de Dejeuner sur l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
apărea doar în secvențe disparate, și nu ca o imperfectă prezență activă. Și-o mai amintea vag, ca adolescentă abia înmugurită. În California, în apropierea oceanului, colindând pajiștile unui campus universitar, și apoi stând cu Pearl lângă mașina lui și desenând cu degetul pisici în praful de pe capotă. Oare, în asemenea ocazii, nu discutaseră obișnuit, nu reușiseră să se cunoască unul pe celălalt? Nu. Ocaziile fuseseră prea rare și, chiar de la început, amândoi se blindaseră în atitudinile formale, autoprotectoare. Aceste „impresii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
lui Ellis un portofel de piele de țipar ud leoarcă și ronțăit. Fața lui Ellis e de-un roșu închis și strălucitoare, așa cum ai arăta dacă ai nimeri plăcinta cu vișine la un concurs de mâncat plăcinte. Un deget descărnat desenează un haos de sânge și lacrimi, muci și bale. Părul domnului Parker e căzut peste ochi. Cealaltă mână a sa e strânsă pumn în jurul a treizeci de centimetri de limbă a lui Ellis trasă afară. Ellis lovește cu palmele și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
argint strălucind în lumina stelelor e pe jumătate ieșit de sub scaunul lui Brandy, uitându-se în sus între picioarele ei lungi. Brandy mă privește. Cu bărbia în piept, Brandy își coboară ochelarii Ray-Ban până pe vârful nasului și-și arcuiește sprâncenele desenate cu creionul dermatograf. Ridic din umeri. Cobor să-mi eliberez încărcătura drăgăstoasă. Chiar și cu portbagajul deschis, Manus nu se mișcă. Genunchii îi sunt lipiți de coate, mâinile strânse peste față, picioarele strecurate sub fund; Manus ar putea fi un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
aș fi doar un burete făcut din piele. Sari la Manus plângând și la Brandy aplecată peste el, gângurind și mângâindu-i părul sexy. În portbagaj sunt o pereche de pantofi maronii de copil, un vătrai de argint, un curcan desenat cu macaroane lipite pe o coală de bloc de desen. — Știi, își trage Manus nasul și se șterge la el cu dosul palmei. Acuma sunt drogat, așa că-i în ordine dacă-ți zic asta. Manus se uită la Brandy aplecată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
asupra formei lor este originală. Expunerea lor pe simeze creează de fiecare dată alt joc, ne putem permite asta pentru că păpușile sunt foarte multe și au mărimi diferite. Bostanii care sperie spiritele rele sunt tot de copii aduși, tăiați sau desenați în chipuri hidoase, puși de-o parte, de prin septembrie să nu dea bruma peste ei. Dar cele mai importante lucruri, consider eu, sunt cusăturile de pe prosoapele țesute în casă sau de pe batistele de An Nou, pe care fetele din
PRACTICI DE SÂNTANDREI by Maria Agapi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91502_a_92847]
-
grăbiți întrebându-i dacă nu vor să scrie o poezie, oferindu-și ajutorul pentru câțiva bănuți de cafea. Poate au pe cineva drag căruia să-i scrie o epigramă, poate o carte poștală pe care să-i ajute s-o deseneze, poate un cântecel pe care să-l compună împreună. Dar nimeni n-o băga în seamă. Câțiva se uitau amuzați la pisica cu șapte capete care miorlăia linia melodică de la Moon river, unii chiar se opreau și o filmau cu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2169_a_3494]
-
cele susținute de el sunt adevărate... -2Triunghiul subversiv. De aici, necesitatea de a reveni asupra regimului scrierii platoniciene a filosofiei - și a istoriei acesteia! Pentru că eu unul consider că fiul moașei, travestitul parfumat și petomanul onanist constituie trei vârfuri ascuțite desenând un veritabil triunghi subversiv. Doar că nu se zărește deloc - sau numai foarte puțin - ce figură frumoasă iese din întuneric atunci când umbra lui Platon acoperă tot ansamblul. Socrate însuși are de suferit din cauza mediatorilor săi: voindu-i binele, fără voia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
Mică) pentru ceea ce reprezintă el ca simbol: două brațe, două posibilități, o alegere, o ramificare, o bifurcare. Litera propune un simbol, un mijloc mnemotehnic, un memento, un truc filosofic: în punctul de joncțiune, totul pare încă posibil; dincolo de el se desenează două direcții, conturând niște distanțări din ce în ce mai manifeste. La început, nimic clar sau tranșant: apoi, încet-încet, diferența crește tot mai mai clar. Până la urmă, două universuri... în perspectiva acestui joc al spiritului, gânditorii greci opun foarte frecvent viața de plăceri celei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]