2,956 matches
-
deja în interiorul democrațiilor occidentale, Norberto Bobbio se întreba: „Va supraviețui distincția între ceea ce este licit și ceea ce este ilicit?”. E clar că trebuie să plecăm cel puțin de la această distincție elementară pentru a căuta să înțelegem ceea ce se întâmplă în metamorfozele și în figurile corupției. Înainte de toate să reluăm sensul și conținutul a ceea ce este licit și ceea ce este ilicit, după marea iluzie a dereglementării cu cortegiul său de consecințe degenerative și violente. În același mod trebuie să începem, într-o
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
Semie, polisemie și ambiguitate / 186 5.2.2. Semantică intensională/ semantică extensională / 194 5.2.3. Categorii semantice / 197 5.2.4. Dihotomii semantice fundamentale / 200 5.3. Pragmatica / 204 5.3.1. Mijloace de persuasiune / 208 5.3.2. Metamorfoze ale relației jurnalist-cititor / 218 Capitolul 6. Analiza contrastivă: Timpul, Românul, România liberă și Pressa / 223 6.1. Descrierea corpusului și criterii de selecție a textelor / 224 6.2. Analize cantitative, semantice și pragmatice / 230 6.2.1. Analiza semantică / 231
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
sociale. Concepută, din punct de vedere sociologic, ca formă a puterii sociale specifică societăților civile, puterea politică reglementează organizarea societății prin gestionarea raporturilor dintre diversele grupuri sociale, în vederea susținerii propriei legitimități. În perspectivă diacronică, puterea politică suferă o serie de metamorfoze, de la puterea anonimă, specifică societăților tribale, până la puterea individualizată și puterea instituționalizată din epoca modernă 50. În vreme ce puterea individuală are ca premisă prestigiul conducătorului, puterea instituționalizată se sprijină pe constituirea unui aparat complex, având la bază autoritatea statului și un
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
limbii. Antoine Meillet subliniază interacțiunea a trei elemente în dezvoltarea semnificației cuvintelor: legile autonome ale limbii, dezvoltarea obiectului desemnat și factorul de clasă (de grup)116. În cazul vocabularului politic, esențiale sunt schimbarea realităților politice, pe de o parte, și metamorfozele ideologiilor, pe de altă parte, ambele oglindite în terminologia specifică și în mutațiile semantice înregistrate. Știință a modului în care oamenii folosesc cuvintele și a felului în care acestea îi influențează pe cei care le folosesc, semantica are în centru
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
ideilor și opțiunilor politice, educarea și persuadarea publicului cititor, responsabilizarea opiniei publice cu privire la problemele țării, exprimarea atitudinii și a opțiunilor politice ale gazetarului ș.a., publicistica eminesciană se remarcă prin strategii discursive particulare, în concordanță cu obiectivele jurnalistului. 5.3.2. Metamorfoze ale relației jurnalist-cititor A vorbi despre metamorfoze ale relației jurnalist-cititor presupune a identifica o serie de modificări în raporturile dintre subiecții semiozei eminesciene. Din această perspectivă, fiecare dintre cele patru etape identificate de noi în activitatea publicistică eminesciană se distinge
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
publicului cititor, responsabilizarea opiniei publice cu privire la problemele țării, exprimarea atitudinii și a opțiunilor politice ale gazetarului ș.a., publicistica eminesciană se remarcă prin strategii discursive particulare, în concordanță cu obiectivele jurnalistului. 5.3.2. Metamorfoze ale relației jurnalist-cititor A vorbi despre metamorfoze ale relației jurnalist-cititor presupune a identifica o serie de modificări în raporturile dintre subiecții semiozei eminesciene. Din această perspectivă, fiecare dintre cele patru etape identificate de noi în activitatea publicistică eminesciană se distinge prin nuanțări specifice. Articolele din Curierul de
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
pe care au dezvoltat-o și pentru pesimismul radical pe care îl manifestă în raport cu tratarea actualității și a rolului mijloacelor tehnologice în dobândirea cunoașterii și în societate. Așa cum pentru Virilio viteza conduce la golirea de sens și la pierderea realului ("metamorfozele accelerației contribuie la deformarea vechilor referenți, a etaloanelor fizice sau a altor "arhetipuri arhitecturale". De fapt, i se întâmplă realității ce i s-a întâmplat și modernității: a trecut..."495 [s. a.]), la fel și pentru Baudrillard viteza ce pare a
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
Etapa rituală a seducției conține acea imagine "pură" a sa, în care totul are loc în interiorul unui ceremonial sau al unui agon. La Baudrillard, legea aparențelor decurge firesc din faptul că la baza oricărui tip de seducție se află puterea metamorfozei orice trebuie transformat pentru a fi învăluit într-un ritual care captează. În această lege se găsește sfidarea profundă adusă ordinii naturale, căci omul tinde să trăiască într-o lume a sa, construită din trădare, dispariție și seducție decât într-
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
voala; axiologic cu înțelesurile de a trișa, a amăgi în plan moral, a imagina, a fabula în plan estetic și a înșela, a fura, a sustrage în plan juridic; praxiologic înțeleasă ca ocultare, deghizare în spațiul cultural, ca deformare, degradare, metamorfoză în spațiul socio-economic și ca mistificare, dezinformare, trucare în spațiul ideologic 548). Dacă eliminăm din definiția minciunii două componente care apar foarte des în analiza acestui concept necesitatea aserțiunii unei propoziții false și intenția de a înșela, ajungem la o
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
o înțelegere a minciunii ca mască discursivă: nu există minciună în lipsa unei secvențe discursive contra mentem. Într-o primă instanță, aceste sumare caracteristici ale minciunii o apropie teoretic de seducție și seducția, la rândul ei, conține trăsăturile plăsmuirii, iluzionării, amăgirii, metamorfozei. În viziunea lui Herman Parret, însă, seducția nu poate fi încadrată în această grilă și nu se poate identifica cu minciuna. Dacă aceasta din urmă presupune satisfacerea a trei condiții majore (existența unei convingeri; existența unei aserțiuni care să contrazică
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
de comunicare fără să aibă neapărat o intenție de înșelare), seducția nu poate fi caracterizată prin discursivitate afirmativă și nici prin intenția comunicării. Seducția nu poate fi o mască discursivă și nici nu poate fi sinonimă minciunii, pentru că seducția implică metamorfoza răului în bine, a falsului în adevăr, transgresând opozițiile clare. Mai mult decât atât, "seducția este mai falsă decât falsul pentru că se folosește de semne, care sunt niște aparențe, pentru a le face să-și piardă sensul ea abuzează de
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
în conformitate cu Legea nr. 8/1996. Printed in ROMANIA DEMETRIO MARIN PUBLIUS OVIDIUS NASO MISTERUL RELEGĂRII LA TOMIS TEZE ȘI IPOTEZE Traducere din italiană de Corina-Gabriela BĂDELIȚĂ Prefață de Traian DIACONESCU INSTITUTUL EUROPEAN 2009 Cuprins OVIDIU LA TOMIS Enigma relegării și metamorfoza poeziei / 7 Notă asupra ediției / 27 • PRECUVÂNTARE / 31 • SOLUȚII PROPUSE PÂNĂ ÎN PREZENT / 33 1. De natură morală / 34 2. De natură religioasa / 36 3. De natură politică / 38 • REEXAMINAREA PROBLEMEI RELEGĂRII / 45 1. Confesiunile poetului: carmen et error / 53 2
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
4. Referire la poziția politică a prietenilor lui Ovidiu / 82 5. Mențiuni literare și aspirații politice / 164 6. Soția Fabia și Paulus Fabius Maximus / 169 7. Ovidius și opoziția față de Augustus / 244 • CONCLUZII / 261 OVIDIU LA TOMIS Enigma relegării și metamorfoza poeziei Problema relegării lui Ovidiu a fost cercetată în nenumărate studii, îndeosebi în ultimile două secole, atât în marile culturi europene cât și în spațiul culturii românești. Filologii clasici români 1 au scris studii și articole remarcabile despre exilul lui
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
de cultură care sporește patrimoniul filologiei clasice românești și procesul integrării acestuia în circuitul valorilor spirituale europene. Pentru a înțelege mai bine creația de exil a lui Ovidiu ne vom referi, în paginile care urmează, la enigma relegării și la metamorfoza poeziei ovidiene, fapte controversate în exegezele de profil. ENIGMA RELEGĂRII. Augustus, prin edictul său fulminant, a schimbat destinul lui Ovidiu. Ce fapt a determinat relegarea poetului? Cartea de față, a lui Demetrio Marin, și, mai recent, cartea lui J. C.
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
regimului imperial și că ar fi participat la reuniuni pitagoreice clandestine. Cercul de opozanți avea o ideologie neopitagoreică, sectă filozofică suspectă prin adunările ei secrete. Nici argumentele lui Carcopino nu suportă însă o analiză riguroasă. Într-adevăr, Ovidiu prezintă, în Metamorfoze, Cartea XV, teoria metempsihozei, dar opera poetului conține multe elemente în contradicție cu doctrina lui Pitagora 17. Alți exegeți consideră că motivul relegării trebuie căutat în lupta facțiunilor pentru succesiunea lui Augustus 18. Tacitus ne relatează că Augustus, însoțit de
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
civică și politică a poetului. Ovidiu însă, sub mantia moralei slobode, ascundea focul sacru al muzelor care l-au înălțat din contingent la perenitate. El reprezintă, în ultimă instanță, un destin paradigmatic al omului liber în conflict cu teroarea istoriei. METAMORFOZA POEZIEI. Augustus poruncise ca Ovidiu să plece din Roma, ca relegat, într-un timp când navigația era închisă. Poetul a ajuns la Tomis, după ce petrecuse iarna în Grecia, în primăvara anului 9 p. Chr. Cunoștea această cetate 30, colonie milesiană
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
B. Ford, Tristia II. Ovid's opposition to Augustus, Univetsity of New Jersey, 1977. 16 J. Carcopino, "L'exil d'Ovide, poète neopythagoricien" în Rencontres de histoire et de la litterature romaine, Paris, 1963, p. 59. 17 Pentru elementele pitagoreice în Metamorfoze vezi L. Alfonsi, "L'inquadramento filosofico delle Metamorfosi Ovidiane" în Ovidiana, pp. 265-272. 18 D. Marin, "Intorno alle cause dell'esilio di Ovidio a Tomi" în Atti del Convegno..., 1959, p. 35. 19 Pentru relațiile strânse dintre Fabia și Marcia
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
lui Atlas și a Pleionei 354, mai era și Maia, care la Ovidiu apare în compania lui Evandru, a lui Faun și a Lupercilor (cfr. Fasti, V, 80-106). Suntem tentați să credem că Ovidiu vrea să creeze din Maia o metamorfoză, într-o oarecare măsură, a Annei Perenna sau, oricum, a celei ce a dat naștere stirpei Fabia, adică Maximi-lor, poate, în baza aceleiași etimologii care lega epitetul Maximus al domus Fabia cu cel omonim de Maxima ara și de Circus
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
învingătoare de pe muntele său întreaga urbe supusă, eu voi fi citit"461. Faima poetului, dincolo de voința lui Augustus, este asigurată fiind strâns legată de destinul nemuritor al Romei. Sfidarea lui Augustus și a susținătorilor săi era deja implicită în încheierea Metamorfozelor, opera pe care o finaliza Ovidiu în momentul în care a fost trimis în exil462. Iamque opus exegi, quod nec Iovis ira nec ignis nec poterit ferrum nec edax abolere vetustas. cum volet, illa dies, quae nil nisi corporis huius
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
și urm. 461 Tristia, III, VII, 45-52. 462 F. BERNINI, în prefața de la Metamorfosi, Bologna, N. Zanichelli, 1956, p. IX. 463 Cât de mult adevăr conținea expresia incerti aevi (trăirea incertă) pentru poet, în lumina celor evidențiate de noi! 464 Metamorfoze, cit., XV, 871-879. 465 Se va ține cont de cele spuse de noi în acest sens la pag. 162-163. 466 Această așa-zisă sciziune este contrazisă de comploturile care se succed aproape neîntrerupt încă de la începutul imperiului; cfr. S. D
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
precede Talpele, lumină În cer mai lucește. Neagră, fumegîndă acum sînt volvoare, Nume, suvenire din ceruri le pier.” Nu este greu de observat că prăbușirea atrage după sine și schimbarea statutului fizic al ființelor aeriene: ele trec printr-o rapidă metamorfoză care Înseamnă degradarea În ființe materiale. Elementele aeriene trec și ele printr-o stare de „desfigurare”. Eterul duduie, firmamentul saltă, explodează, lumina se preface În foc negru și roșu, aripa Îngerească se Înnegrește, totul intră Într-un imens vîrtej fumegător
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
lichide”,, poet neptunic În adevăratul Înțeles al termenului, cu o intuiție fină a mișcării acvatice. Limbajul lui nu este metaforic (rarele metafore din acest text și din altele sînt convenționale), ci, așa cum Îi spune G. Călinescu, simbolizator. Marea urmărește, În metamorfozele ei rapide, gîndurile eroului (Conrad), e lină sau zbuciumată, sălbatică, după stările de suflet ale călătorului. Tehnică simplă, azi complet abandonată În poezie. Dar chiar și În această funcție decoratoare, marea are la Bolintineanu o anumită forță lirică. Ea se
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
Pletele verginei, sparte, sub aure Scîntei la lună. Însă la peștera stîncilor alpice Calul atinge; Sforăie, nichează. Zmeul cu vergura ’N umbră se stinge.” Simțul acustic, „plastica dinamică” (G. Călinescu), știința acumulării de elemente dizlocate pentru a da senzația unei metamorfoze confuze sînt, Într-adevăr, remarcabile la Bolintineanu. Hugo deschidea versul spre „le grand tourbillon”, le tourbillon sombre”, „le gouffre eternei”, poetul român convoacă fulgerele și tunetele, pune În mișcare cerul, apa și pămîntul pentru a da senzația de freamăt obscur
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
un devastator de bogate grădini, femeia (evocată cu precădere În faza nubilității) trebuie să rumenească. Rumeneala, pentru a se pune În evidență, are Însă nevoie de o culoare de contrast. Este, s-a putut constata cu ușurință, albul, bălaiul. O metamorfoză plăcută se petrece sub ochiul celui ce intră În spațiul inocenței: albul se rumenește, fata dalbă se roșește „plăcut, ușor” (N-aude, n-avede, n-a Greul Pămîntului). Rumenirea nu trebuie, așadar, să fie prea puternică. Ca să rămînă În nota inocenței
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
Ed. Academiei, 1976. ** Din clasicii noștri, Editura Eminescu, 1977. * Strofa este cuprinsă În vol. de Opere complete, III, 1875. * Cităm după C. Conachi: Scrieri alese, ediție, prefață, glosar și bibliografie de Ecaterina și Alexandru Teodorescu, E.P.L., 1963. * apud Roxana Sorescu: Metamorfoze ale liricii erotice, În vol. Structuri tematice și retorico-stilistice În romantismul românesc, Ed. Academiei, 1976. * Cf. Robert Flacelière: L ’amour en Grice, Hachette, 1971. * Poezia „realelor“. ** L’amour et l’Occident, 1939 și Les mythes de l’amour, 1961. *** „Erotismul
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]