3,753 matches
-
șicanator) nu s-au aplicat vârfurilor literaturilor vecine. Lui Eminescu, român neaoș, i s-a pus mai întâi la îndoială apartenența la propriul neam, fiind suspectat de a fi (Călinescu, p. 443) "turc, albanez, persan, suedez, rus, bulgar, sârb, rutean, polon, armean" numai român, nu! Maghiarii n-au acordat strop de relevanță faptului că tatăl lui Petöfi era sârb și mama, slovacă (nici nu prea știa ungurește). Pe vecinii noștri nu-i deranjează deloc titulatura de "poet național" acordată lui Petöfi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
să fie chiar Iuliu Barasch, un tipic reprezentant al iluminismului iudaic, care - după studii talmudice și medicale la Berlin - s-a stabilit la București În 1841. El a luat o poziție vehementă Împotriva „portului separatist și bătător la ochi, iudeo- polon”, din cauza căruia „se ridică o barieră inutilă, plină de ură, Între evrei și creștini” și care „a devenit o adevărată monstruozitate, care le stă În drum [evreilor] și le nimicește orice speranță pentru zile mai bune, Împiedicându-i În dezvoltarea
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
carte despre Basarabia și Chișinău (Kyschneff), un doctor neamț, I.H. Zucker, scria și el despre meșteșugarul evreu - „tâmplar, croitor, cizmar, sticlar, argintar, tinichigiu” - care, „pentru o plată mai mică, face de obicei lucru de pospăială [Pfuscherarbeit]”. Astfel, acest „murdar evreu polon” - comenta Zucker - face concurență altor meseriași și mai ales „meșteșugarului neamț”, care ar fi „harnic, curat, ieftin, dar bețiv” <endnote id="(431)"/>. Peste un secol, Nicolae Iorga va susține și el că meseriașii evrei „se adaptau cu cea mai mare
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
slavii din nord și nord- est. În special satira În versuri Războiul jidănesc (În poloneză, Wojna żydowska) cunoaște foarte multe și vechi variante poloneze, ucrainene și bieloruse. În 1892-1893, cunoscutul poet și folclorist ucrainean Ivan Franko a publicat În limba polonă un important studiu pe marginea temei În discuție. Sub titlul Plecarea evreilor la război, acest poem satiric a fost pentru prima dată tipărit la Cracovia, În 1606 <endnote id="(184, pp. 46-50 ; 445, pp. 48 și 56)"/>. Din folclorul rural
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
că „Nu e 326 Imaginea evreului În cultura română popor care să fi intrat În contact cu românul, fără ca acesta să-și bată joc de el. Sunt nenumărate anecdote populare În cari se iau peste picior grecii, evreii, nemții, ungurii, polonii, muscalii ; asupra țiganilor există o Întreagă epopee populară În versuri lapidare [...]. Despre bulgari există asemenea o lungă povestire a lui Hagi Ivat craiul, care a vrut să ia Țarigradul Înarmat c-un praz ; despre serbi asemenea ; c-un cuvânt, despre
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
alte etnii, se regăsesc la ruși („Un evreu face cât doi greci, un grec cât doi armeni, un armean cât doi nobili din Poltava [ucraineni]” sau, invers, „Din două cazane de evrei a plămădit dracul un armean”), la polonezi („Pe polon Îl Înșală neamțul, pe neamț italianul, pe italian spaniolul, pe spaniol jidanul, pe jidan Însă numai dracul”), la lituanieni („Un evreu Înșală trei nemți, un rus trei evrei”), la macedoromâni („Un ovrei Înșală zece greci, un grec Înșală zece albanezi
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
germanul acvilă, arabul vier, turcul balaur, armeanul gușter, indul porumbel, sirianul pește, georgianul berbec, tătarul ogar și câne, cumanul leopard, rusul vidră, litvanul taur, grecul vulpe, bulgarul bou, românul pisică, sârbul lup, ungurul panteră, germanul zâmbru, osetinul cerb, sasul armăsar, polonul sobol, evreul viezure, albanezul castor, egipteanul țap, săcuiul caie [= gaie = șoim], circazianul bivol, persul cocor, croatul aspidă” ș.a.m.d. <endnote id="(9, p. 152)"/>. În acest text metaforic, românului (În text, vlah) Îi corespunde pisica. Animat de un naționalism
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
sau mai bine zis viciile tuturor popoarelor, cari ne-au stăpânit sau protegeat. De la ruși ne-am Însușit desfrânarea, de la greci lipsa de onestitate În afaceri, de la principii fanarioți un amestec de Înjosire și deșertăciune, de la turci nepăsarea și lenea. Polonii ne-au binecuvântat cu divorțul și [cu] acest furnicar de evrei, din stratul de jos, pe cari i-ați văzut mișunând În ulițele noastre : iacă năravurile noastre” <endnote id="(109, p. 47)"/>. 5. Evreul orb, surd și mut „Cine are
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
cu o Anexă : Programul Statului Etnocratic [1937], ediție Îngrijită de Constantin Schifirneț, Editura Albatros, București, 1997. 603. Parlamentari evrei În forul legislativ al României (1919-1940). Documente, volum editat de Ion Șerbănescu și colectiv, Editura Hasefer, București, 1998. 604. Leon Volovici, „Polonii și Țara Leșească În literatura română”, În Anuar de Lingvistică și Istorie Literară, tom XXVIII, B, 1981-1982, Universitatea „Al.I. Cuza”, Iași, 1982, pp. 57-64. 605. Pentru „mândria leșilor”, ca stereotip etnopsihologic cu conotații negative În cultura română („semeție”, „trufie
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
cred că toți eroii romanelor lui Sadoveanu, dacă n-ar fi fost numai ficțiuni poetice, s-ar scula legiune din morminte să-l alunge cu sabia de foc [12] pe cel ce-și trădează propriii săi copii sufletești... Romanele scriitorului polon, atmosfera din casă și cele ce citeam în „Neamul Românesc” au statornicit definitiv structura mea sufletească. Ea era bine închegată când, în Noiembrie 1916, a început evacuarea Bucureștilor. Tata, mobilizat la Statul Major, trebuia să plece, și se hotărâse să
Mărturisirile unui „criminal politic” by Vladimir Dumitrescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/828_a_1741]
-
forță, și asemenea soluții sunt cele mai rele soluții, la care un om politic nu se oprește decât în lipsa altora, ceea ce nu era cazul. După înfrângerea Poloniei, orice om cu simț politic s-ar fi așteptat la o viață politică polonă, proprie, deocamdată sub ocupație militară germană, până la sfârșitul războiului -, dar nu la un „Guvernământ General”, adică la o ocupație politică cu caracter semicolonial. Nimeni nu poate crede că nu s-ar fi găsit în Polonia câțiva oameni politici dornici să
Mărturisirile unui „criminal politic” by Vladimir Dumitrescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/828_a_1741]
-
până la sfârșitul războiului -, dar nu la un „Guvernământ General”, adică la o ocupație politică cu caracter semicolonial. Nimeni nu poate crede că nu s-ar fi găsit în Polonia câțiva oameni politici dornici să colaboreze cu Germania, în cadrul unui stat polon independent, mai ales după 1941, când se putea trezi interesul și simpatia Polonilor pentru redobândirea teritoriilor răsăritene, răpite de Rusia în 1939. Rușii - sau Sovieticii, dacă se pare mai potrivit - au înțeles însă repede că trebuie să accepte, cel puțin
Mărturisirile unui „criminal politic” by Vladimir Dumitrescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/828_a_1741]
-
politică cu caracter semicolonial. Nimeni nu poate crede că nu s-ar fi găsit în Polonia câțiva oameni politici dornici să colaboreze cu Germania, în cadrul unui stat polon independent, mai ales după 1941, când se putea trezi interesul și simpatia Polonilor pentru redobândirea teritoriilor răsăritene, răpite de Rusia în 1939. Rușii - sau Sovieticii, dacă se pare mai potrivit - au înțeles însă repede că trebuie să accepte, cel puțin formal, existența unui stat polonez, chiar dacă acesta va fi în fapt un stat
Mărturisirile unui „criminal politic” by Vladimir Dumitrescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/828_a_1741]
-
părți a veniturilor noastre ? Dar cui am face, oare, acest sacrificiu ? Poate că mâine vom fi ruși; și Rusia, găsind impozitul stabilit pe moșiile noastre, va spori necontenit povara lui, până ce ne va fi strivit, cum a făcut cu boierii poloni și basarabeni. Am procedat, deci, cu înțelepciune, păstrând ca un drept fundamental privilegiul nostru de a nu plăti nimica”...” În cei cinci ani, în care rușii au avut în mâinile lor administrația Țărilor Române, ei au pus o grijă particulară
Acţiunea politicii ruse în Ţările Române povestită de organele oficiale franceze by Radu ROSETTI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101003_a_102295]
-
de oameni fără a scoate un ban, pentru a-i odihni aici și a lua un nou și ultim avânt împotriva Turciei. «Apoi, mai vedem că Curtea din Petersburg întrunește împotriva noastră toate perfidiile ce le pusese în joc împotriva polonilor și a tătarilor. Ea întreține vrajbele noastre lăuntrice, cum a făcut pentru cei dintâi; și, ca pentru cei de ai doilea, ne-a dat acum un Domn căruia poate ea îi va cere să abdice în mâinile ei, cum a
Acţiunea politicii ruse în Ţările Române povestită de organele oficiale franceze by Radu ROSETTI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101003_a_102295]
-
și de opoziția care se pronunță în chip viu, spre a avea mai târziu un pretext plauzibil pentru a zice că aceste popoare nu sunt în stare să se ocârmuiască ele înseși, precum s-a zis de atâtea ori despre poloni; și, totodată, pentru a avea un temei de a înfățișa opoziția ca un element de anarhie periculos pentru provinciile lor mărginașe și care se cuvine a fi reprimat. Tocmai de această opoziție am crezut de datoria mea să-mi dau
Acţiunea politicii ruse în Ţările Române povestită de organele oficiale franceze by Radu ROSETTI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101003_a_102295]
-
perceput și la Roma, ca o necesitate urgentă. Arhiepiscopul Raymund Netzhammer (1905-1924) „a fost omul cel mare” (parafrazându-l pe canonicul Carol Auner) care a împlinit visul uniților, atunci când a sfințit prima biserică greco-catolică din București, „Sfântul Vasile”, din strada Polonă, la 19 decembrie 1909. Legat prin fire nevăzute de greco-catolici, același episcop a oficiat și Recviemul pontifical în catedrala Sfântul Iosif, la 15 decembrie 1920, pentru Mitropolitul greco-catolic Demetriu Radu, ucis la Senat, într-un atentat cu bombă. Arhiepiscopia de
Franciscanii în Ţara Românească by Consuela Vlăduţescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100986_a_102278]
-
Bozieni. În 1903 a făcut votul de a nu accepta nici o demnitate eclezială, pentru a avea numai autoritate morală. În 1904 V. Ghika se afla la Roma și a contribuit la urgentarea formalităților de construire a bisericii Unite din strada Polonă. La Salonic (1904-1906) a întâlnit-o pe Sora Pucci, împreună cu care a început calea regală a carității: în 1905 au sosit în țară Fiicele Carității, în 1906 s-a deschis primul dispensar gratuit, iar între 1908-1912 s-a construit Sanatoriul
Franciscanii în Ţara Românească by Consuela Vlăduţescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100986_a_102278]
-
spiritual, el a aprins-reaprins credința în cele mai împietrite inimi. A fost mereu adeptul teologiei faptelor; a reușit să dea o lumină nouă catolicismului din România, să-l facă respectat și căutat de către intelectuali și studenți. La Biserica din str. Polonă a avut sediul ASTRU, care organiza conferințe duminicale, cu mare participare din partea studenților de toate confesiunile. V. Ghika a fost un prieten devotat al multor personalități remarcabile: datorită lui, H. Bergson se apropiase foarte mult de catolicism; amiralul japonez Yamamoto
Franciscanii în Ţara Românească by Consuela Vlăduţescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100986_a_102278]
-
la Urmuz (I). În: Jurnalul literar, 5, dec. 1994, nr. 43-48, p. 4, 5. SOROHAN, Elvira. Machiavelli al Florenței dinainte și după 1500. În: Dacia literară, 5, nr. 14, 1994, p. 18. SOROHAN, Elvira. Miron Costin. Contextul și textul Poemei polone. În: Dacia literară, 5, nr. 15, 1994, p. 27-30. SOROHAN, Elvira. Cantemir. Cetatea imaginară ca antiu-topie. În: Dacia literară, 6, nr. 19, 1995, p. 24-28. SOROHAN, Elvira. Grotesc și absurd la Urmuz (II). În: Jurnalul literar, 5, dec. 1994-ian. 1995
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
măsura talentului autentic reflexiv al autorului, prin care începe în istoria narațiunii românești cariera stilului livresc meditativ". Suita analizelor textuale din finalul cărții la Divanul și Istoria ieroglifică, Viața lumii și Psalmii lui Dosoftei culminează în lectura critică a Poemei polone. Ea readuce în prim-plan silueta unui scriitor de structură meditativă asemănătoare cu a Autoarei. În simetrie cu "Întoarcere spre timpul vechi", din măr-turisita aspirație a Doamnei Profesoare, "Lunga trecere de vreme", estimată poematic prin evocarea pentru ochiul regal polonez
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
și congrese naționale și internaționale. A fost lector la Institutul Pedagogic și la Universitatea din Timișoara (1965-1970). Între 1955 și 1957 a folosit pseudonimul Aldona Bielska. În afara a numeroase lucrări care urmăresc interferențele culturale sud-est europene și orientale, învățând limba polonă ca autodidact, C.-I. se remarcă prin numeroase traduceri din această limbă. Traduceri: Jan Kochanowski, Trenii, București, 1941 (în colaborare cu T. Gostynski); Ștefan Zeromski, Doctor Judym, București, 1958 (în colaborare cu Iulia Soare); Danuta Bienkowska, Pe urmele cuiburilor de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286245_a_287574]
-
de vulturi, București, 1958 (în colaborare cu Constantin Țoiu), De m-ai iubi, București, 1974; Frantisek Behounek, Acțiunea L. Aventuri într-un secol atomic, București, 1962 (în colaborare cu Corvin Gruia); Waclaw Kubacki, Trista Veneție, București, 1974; Mariusz Karpowicz, Arta polonă în secolul al XVII-lea, București, 1979; Wladyslaw Tatarkiewicz, Istoria celor șase noțiuni, pref. Dan Grigorescu, București, 1981. Repere bibliografice: Mazilu, Recitind, I, 277, 280, 462. A.M.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286245_a_287574]
-
ai lor, o laudă românii fiindcă a devenit a lor - ar zice un necunoscător sau un suflet acru. Dar opera literară a Carmen Sylvei care a fost tradusă în limbile armeană, bulgară, cehă, daneză, engleză, franceză, grecească, italiană, maghiară, neoirlandeză, polonă, română, rusă, spaniolă, suedeză și turcă, această operă nu are nevoie de apărători. Nici nu sar putea găsi atâți vrăjmași care să poată ține piept lumii deprinse a i adora talentul și a se închina în fața muncii sale neobișnuit de
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]
-
Sidorie (1595), Gavrilaș (1767) și Nicolai Costin. Cernăuții au rămas Centrala districtului de la 1457 pînă la împreunarea cu Austria, cu toate că a fost des dărâmat de dușmani. Mult a suferit orașul acesta în octombrie a anului 1497, când cu intrarea regelui polon Albert în Moldova. El fu nimicit de Ștefan cel Mare în Codrul Cosminului. Retrăgându-se, a trecut peste Cernăuți și Prut, unde a fost ajuns de oastea lui Ștefan și din nou bătut la Lințești și Șipenți. Bogdan întreprinse la
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]