3,182 matches
-
și Amina Îl așteptau. Ștefan avu impresia că cei doi erau foarte concentrați asupra contractului de pe birou și chiar a surprins o oarecare Înfrigurare pe chipurile celor doi. După ce Amina a dat citire actului scris În engleză, Ștefan a adresat rugămintea, dacă se poate, să fie scris și În românește pentru a fi sigur de ceea ce semnează Întrucât la limba engleză se descurca foarte greu. Directorul a fost de acord și după o jumătate de oră Ștefan avea În fața ochilor un
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
Cred că te simți frustrat de faptul că nu șofează ... masculul, nu? Știu ce simți și-ți propun ca de mâine să Începi cursurile de conducere, ce spui? Dacă este un ordin, Îl execut cu plăcere iar dacă este o rugăminte mă voi bucura sincer, deși știu că nu voi avea ocazia să conduc prea devreme. După alte două săptămâni, Rică avea În mână permisul de conducere auto și În aceeași seară conduse până la Slănic Moldova, „pilotase” mai mult cu a
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
Rică sună la Sinaia și Își anunță vizita la cuscrii săi. A fost bine primit și bine omenit, vinul de Huși dar și coniacul Napoleon și-au făcut cu prisosință datoria și după aluzii mai mult sau mai puțin directe, rugăminți și promisiuni de discreție totală, Mariana dădu câteva telefoane iar În final Rică Olaru plecă având În buzunarul de la piept poate cel mai apreciat dar pentru prietenul său care suferise atât de mult. Peste două zile era la Piatra Neamț și
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
În mișcare, un furnicar care poate fi strivit ușor, se cramponează de obiecte din care fac idoli, se dușmănesc și se iubesc foarte ușor, se nasc, Îmbătrânesc și mor pe nesimțite, ca ciclurile anotimpurilor. Peste tot prin oraș se aud rugămințile, vaietele, recitalurile cerșetorilor, coruri strategice, grupuri terifiante de vagabonzi cu chipuri mutilate de sărăcie, căutători prin gunoaie, ființe pentru care gunoiul este cea mai intensă și voluptoasă experiență, ca și punga de aurolac din care inspiră otrava cu sete, magnați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
ei gras și lacom s-a urcat, a Înșfăcat niște rămășițe de șuncă dispărând prin fereastra Întredeschisă a bucătăriei. Am locuit la ea trei zile și trei nopți, timp În care băiatul cel mare a recuperat din domiciliul conjugal, cu rugăminți și lacrimi, niște pulovere, două perne, și alte mărunțișuri de necesitate urgentă. Începuse un drum obositor al ,,ascunzătorilor,, noastre, terorizați de cel care În acte Încă mai era tată și soț, până În ziua când am intrat În casa bunicilor mei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
să potolească ,,furtuna,, , a făcut apel la calm și la demnitate, strigând că Dumnezeu are grijă de toți, dar vuietul a crescut paroxistic, iar păruielile și călcatul În picioare, s-au consumat fără să țină cont de etichete și de rugămințile Înlăcrimate ale celor trei mesageri. Mașina din burta căreia fuseseră scoase Îmbrăcămintea și bunătățile, arăta la sfârșit, ca după un atentat irakian cu bombă, iar mesagerii aveau chipurile livide de efort și de spaimă. Pentru faptul că a Încercat să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
prieten și gentilom din Britania,cerându-i s-o conducă pe Imogen la Milford-Haven - un port din Wales - pentru ca acolo s-o ucidă.In același timp îi scrise soției sale să-l aștepte în port.Pisano duse în bună parte rugămintea lui Postumus,dar aproape de destinație îi mărturisi prințesei tot adevărul.Imogen fu peste măsură de îndurerată. Nivelul 5.La sfatul lui Pisano,Hera se deghiză în bărbat și hotărî să pornească spre Roma. La desparțire îi dărui prințesei o sticluță
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
A dispărut orișice distincție socială, atât cei bogați, cât și dezmoșteniții soartei cad secerați de molimă. Din toți doctorii aflați aici, cinci au murit, restul au fugit, rămânând doar unul singur 41. Tribunalele au fost închise, comerțul stagna, iar în urma rugăminții mitropolitului au fost amânate lucrările Adunării obștești. Spre a se asigura un minimum de ordine în Capitală și în Principat, unde administrația era paralizată prin fuga funcționarilor, Kiseleff a încredințat poliția țării generalului rus Begnidov și cazacilor săi, serviciul sanitar
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
mile depărtare de oraș, pentru primirea bolnavilor de holeră în momentul declanșării epidemiei, precum și rechiziționarea a câte unei case din fiecare cartier, spre a fi transformată în spital. Colquhoun mai făcea cunoscut lordului Palmerston că se adresase lui Mavros, cu rugămintea de a supune domnitorului problema interzicerii înhumărilor în cimitirele din jurul bisericilor din capitală, obicei considerat contrar tuturor regulilor de igienă, pentru a se autoriza doar înmormîntările în afara orașului 270. Primul județ din Principatul muntean atacat de holeră a fost Prahova
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
sânul populației Bucureștilor au fost reduse, în schimb cele din armata otomană s-au arătat mai substanțiale, acest lucru fiind normal, deoarece ea era purtătoarea morbului holeric. După întîlnirea cu Sir Steven Lakeman (Mazar pașa), comandantul pieții București și la rugămintea acestuia și a comandantului turc Omer pașa, chirurgul american James O. Noyes, în trecere prin capitala Țării Românești, a fost rugat în cursul lunii septembrie 1854 să activeze șase săptămâni în spitalele unde erau internați soldați turci și prizonieri ruși
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
molimă"528. Opinia curentă despre cauzele apariției molimei este dezvăluită și de o anecdotă povestită de comandantul unui regiment cantonat în satul Mircova și consemnată de un memorialist, magistratul Eugen Petit: "Holera trece cu două săculețe în mână; asaltată de rugămințile fierbinți ale locuitorilor să nu mai facă atâtea victime, se înduioșează și răspunde: Nu pot face nimic, căci nu sunt eu de vină, dar conținutul acestor două săculețe" - și, dezlegîndu-le la gură, arată într-unul "frica", iar în celălalt "fructe
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
În alte dăți, de altfel, să fii tu cea care are dreptate. O parte dintre cei care au apucat să vorbească atunci cu mine, la conferință, mi-au strecurat, Într-adevăr, printre tot felul de vorbe inutile și gesturi caraghioase, rugăminți precise. Nu aveam timp să le notez și până la urmă le-am și uitat. Mai ales că descopeream astfel că o parte din public nu venise din interes față de conferință și nici măcar din curiozitate față de mine - ceea ce știi că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
Își trosnea degetele, un gest grosolan pe care nu Îmi amintesc deloc să-l fi avut În copilărie și, la un moment dat, a abandonat atât de brusc conversația noastră despre Anton și m-a abordat direct. Avea o mare rugăminte la mine. Face o pauză, bea apă, se uită pe geam. Culmile, Încununate de sătulețele albe din secolul al XIV-lea, cu străzi Înguste, de piatră, cățărate deasupra livezilor de portocali și mandarini pitici. Fructele aurii, căzute În iarba proaspăt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
vreo bună urmare! Dar sunt convins că, făcându-ți datoria, vei convinge că meriți a fi avansat. Și eu am trecut În viața mea peste multe momente grele”. Dar bietul Cristian, dar mai ales soția lui au Încercat prin stăruințe, rugăminți și lacrimi să mă convingă - și asemenea momente penibile am trăit cu ei, Încât nici nu mai suport să Îmi amintesc! Capitolul 26 Păcate neispășite Nu se uită la Christa. S-a răsucit pe scaun și privește pe fereastră culmile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
să aflu rezultatele cercetărilor d-tale publicate În revista americană despre care Îmi pomenești. Poate ai posibilitatea să Îmi trimiți un extras pe adresa de acasă, că la instituție s-ar putea pierde. Nu mi-ai mai scris nimic despre rugămințile mele, dacă au trezit vreun ecou printre prietenii dumitale. Poate demersurile În această privință nu vor fi avut succes. În acest caz, Îți cer scuze pt. osteneala pe care ți-ai dat-o, mulțumindu-ți pentru bunele intenții. Nu Îți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
nu doarmi” - gândea bătrânul, în timp ce deshăma calul. L-a dus în grajd și i-a pus de mâncare dinainte. Calul, însă, n-a luat nici un fir din brațul de fân pus în iesle. A întors botul spre bătrân, nechezând a rugăminte... ― Țâ-i săti, flăcău’ tati’. Stăi oleacî, să îți aduc apî. N-a durat multă vreme și bietul cal a băut toată apa din găleată, fără să ridice botul din ea. ― Da’ însatat ai mai fost, dragule. Îți mai aduc o
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
la care ai fost de recrut. ― Bine ar fi - și-a exprimat speranța Dumitru. ― Uite că am să încerc să pun o vorbă bună pe lângă domnul căpitan ― Mulțumesc de pe acum, da’ dacă nu-i cu supărare, aș avea o mare rugăminte. ― Cred că știu ce vrei să mă rogi. Să-l dea și pe consăteanul tău tot la artilerie. ― El nu mi-i numai consătean, ci îi vărul meu drept, domnule sergent, și suntem ca frații... ― Știu și eu? Eu sunt
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
de trotil gata să le explodeze în mâini... Nici n-au îndrăznit să-și arunce privirea pentru a vedea ce scrie pe hârtia primită. Au rămas cu ochii ațintiți într-ai căpitanului, care îi privea ca un părinte. ― Am respectat rugămintea sergentului care v-a adus la mine și v-am repartizat pe amândoi la o unitate de... artilerie... Ai grijă, infanteristule, să nu mă faci de rușine. ― N-am să vă fac de rușine, domnule căpitan - a răspuns Todiriță vioi
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
i-au rupt, însă, șirul vorbelor ca pe un fir de păianjen. Todiriță n-a auzit nimic din cele spuse de Dumitru. Continua să meargă îndoit de mijloc și cu capul mult plecat. Dumitru s-a întors și a repetat rugămintea. ― Ce ai spus? - a întrebat Todiriță. ― Să mă lași să merg în urma ta - a reluat vorba Dumitru. ― Așa spune, băiete. Nu știi cum se cere în armată? Să vorbești tare și răspicat. ― Da’ știu că îți place milităria! Uite că
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
-l prezint în fața domnului căpitan. Mă gândeam că n-a avea răbdare să-mi asculte toată tărășenia și, dacă raportul nu e limpede, să n-o pățească săracul Traistă. Când am ajuns la cazarmă, am dus caii la grajduri, cu rugămintea să-i aducă la o înfățișare cât mai normală și să-i hrănească cum trebuie. Apoi ne-am dus la domnul căpitan. Furierul ne-a spus că trebuie să așteptăm puțin, până ce iese de la el șeful Statului Major. Așteptarea ne-
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
i-am spus lui Margaret. Fiindcă eu nu plec nicăieri. Câtă dreptate ai! m-a susținut Paul cu răutate. 2tc "2" Stewardesa a încercat să se strecoare pe lângă mine și Paul. —Vă rog să luați loc. Blocați culoarul. Cu toată rugămintea ei, Paul și cu mine stăteam în continuare în picioare, destul de stânjeniți. Margaret, ca o fată bună ce era, se așezase deja pe locul ei, lângă fereastră. —Care e problema? Stewardesa s-a uitat pe biletele noastre de îmbarcare, după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
povestească tot, mai puțin despre angoasa care-l cuprinsese odată ajuns în vârf. Nici despre conversa ția lui cu Ileana nu avea de gând să sufle vreo vorbă. Ar fi fost o prostie să îl informeze pe bătrân că, nesocotind rugămintea acestuia, îi spusese lui fiică-sa despre așa zisele dispariții din Baia de Sus. No, n-ai făcut bine, îi spuse Pop după ce Cristi termină de povestit. Ce n-am făcut bine? Nu trebuia să mergi acolo singur, oftă bătrânul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Poate că nici nu mai era în stare să vorbească. Probabil că se lovise de ceva în întuneric și scosese un strigăt de teamă. Strugurel nu mai stătu nici o clipă pe gânduri. Mulțumind în gând lui Dumnezeu pentru că îi ascultase rugămințile, se repezi în adâncul pădurii. Se îndrepta cu pași mari în direcția din care își amintea că venise țipătul. Din când în când se oprea și asculta cu atenție, sperând să mai audă ceva. Apoi își relua mersul tot mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
în direcția aceea, iar mașina e undeva mai în spatele nostru. Când vrei să ne întoarcem nu trebuie decât să spui. Toma o privi admirativ. Se abținu cu greu s-o tachineze cu numele lui Winnetou, însă tăcu amintindu-și de rugămintea ei. Și el ar fi pornit tot în direcția arătată de Ileana dar nu avea siguranța ei. Fără să-l mai aștepte, aceasta porni mai departe prin pădure. Mergea în pas vioi, privind absentă peisajul și se mișca ca și cum nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
care a înfiat-o i-a ascuns adevărul, până când, în timpul examenului de bacalaureat, domnul Mitică, un apropiat al tatălui ei vitreg, descoperi adevărul: Mariana era sora lui! Cum să-i spună, ca să n-o sperie și să piardă examenul? La rugămințile familei, i-a descris, după primirea rezultatelor la examenul de bacalaureat, locurile natale, că mai are trei frați și trei surori, că moșul Gheorghe era tatăl ei adevărat, iar mama ei murise în timpul războiului, de dorul bărbatului socotit pierdut prin
Chemarea străbunilor by Dumitru Hriscu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/555_a_735]