3,253 matches
-
persuasiune. În plus, pentru conturarea imaginii lui Ceaușescu, "superlativele sunt foarte frecvent folosite: primul muncitor al țării, cel mai mare politician din istoria României, cel mai muncitor dintre muncitori"166. Se remarcă simplificarea mesajului din Scânteia, care este exprimat în slogane, cuvinte-manifest scurte și inteligibile pentru toți. Titlurile au deseori aceeași structură. În plus, ele sunt reluate foarte des și în cele mai variate contexte. Exemplele de mai jos sunt doar câteva extrase prezente în Scânteia: "Trăiască a 27 aniversare a
Discursul jurnalistic şi manipularea by Alina Căprioară [Corola-publishinghouse/Journalistic/1409_a_2651]
-
multe bunuri ale altor firme. Unii dintre cei mai frecvenți utilizatori ai publicității comparative se regăsesc în industria automobilelor. În Marea Britanie, producătorul coreean Hyundai a încercat să sporească gradul de cunoaștere al mașinilor sale printr-o serie de eforturi sub sloganul : Chiar și un ceainic are o garanție mai mare decât un Rover". În această formă entimematică se ascunde, implicit, un raționament disjunctiv-categoric: Sau Rover, sau Hyundai Dacă achiziționezi Hyundai, atunci ai garanție mare Dacă achiziționezi Rover, atunci nu ai garanție
Discursul jurnalistic şi manipularea by Alina Căprioară [Corola-publishinghouse/Journalistic/1409_a_2651]
-
Mineriada ratată de la kilometrul 0", în condițiile în care termenul de mineriadă trimite și la bătăi de stradă și la lovitură de stat. În plus, prin titlul "Traiane nici nu știi, cât de mic începi să fii" se parodiază un slogan al lui Traian Băsescu, adresat lui Adrian Năstase, din campania pentru prezidențiale din 2004. Discursul jurnalistic devine, astfel, discurs politic, și preia de la acesta și caracterul polemic. Cel de al doilea text este tendențios, în primul rând, prin selecția citatelor
Discursul jurnalistic şi manipularea by Alina Căprioară [Corola-publishinghouse/Journalistic/1409_a_2651]
-
întâmple. La 17 ani de la revoluție, cred că e o distanță destul de mare încât să putem recupera în felul acesta, ca trend muzical și capitalist, muzica aia altminteri destul de tristă, a unei epoci destul de triste, indiferent ce ar spune unele sloganuri publicitare. Deci da, cred că trebuia să se întâmple și acest lucru. De ce crezi că muzica aceasta a fost atât de demonizată în anii ’90? Era evident că asta trebuia să se întâmple. În primul rând, muzica asta era pur
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2196_a_3521]
-
un soi de nostalgie? E de bine, e de rău? Eu cred că este un rău profund pe care îl face această campanie, și nu în sensul recuperării Corinei Chiriac, a Angelei Similea sau a lui Dan Spătaru, ci prin sloganul pe care l-a afișat și care mi se pare sumbru. Dacă stăm puțin și ne gândim la ceea ce înseamnă „Parfumul anilor cei mai frumoși“, concluzia este, cred, destul de terifiantă. Radu Afrim: „Pentru mine, retro este parfumul anilor ’70“ Ce
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2196_a_3521]
-
Pentru mine, retro este parfumul anilor ’70“ Ce părere ai despre faptul că tot mai multe campanii de marketing se bazează pe muzica Epocii de Aur? E foarte tare atât timp cât se bazează pe această muzică, dar nu e tare atât timp cât sloganurile sunt de genul „Muzica celor mai frumoși ani“. Nu pot accepta asta nici cu cel mai mult umor din lume. În plus, ce să zic, muzica era una, epoca era alta. Muzica anilor ’80 era însă destul de slăbuță, eu prefer
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2196_a_3521]
-
întâlnească după ora 9 seara, și îi înțeleg. Însă nu putem ceda în fața fricii, renunțând la viață. Trebuie să înfruntăm infracționalitatea. Uneori simplificarea e necesară. Dar lumea nu poate fi cuprinsă într-o lozincă, e mai complicată decât un simplu slogan“. Păi da, așa e. E mai complicat, pentru că țiganii s-au gândit să culeagă ei toți bănuții din Fontana di Trevi, pentru că Salvatore (Toto) s-a întors prea târziu în satul lui din Sicilia, la înmormântarea prietenului Alfredo care, la
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2180_a_3505]
-
lumină avantajoasă, care făcea ca sculptura africană din abanos să pară vie și să se oglindească În ochelarii săi groși, ca niște funduri de borcan. „Ceea ce colegii mei austrieci numesc subconștient, eu Îl consider sistemul endocrin,“ continuă, repetând faimosul său slogan. Apoi, punându-și brațul În jurul unei stele din piatră cafenie, adăugă: „Și pot să asigur cititorii dumneavoastră: acest lucru este valabil atât pentru monștri, cât și pentru oameni!“ Totuși, Froehlich fusese deja proclamat un „Einstein al Sexului“. Denumirea nu e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
secol a făcut doar câțiva pași ezitanți, a fost martorul unor acte de cruzime, care depășesc tot ce ne-am fi putut imagina despre capacitățile ființei umane. Singurul nostru noroc e că războiul a transformat popoarele În frați. Ajunge!, răsună sloganul solemn În parlamentele de pe Întreg globul. Confruntați cu un astfel de adevăr, suntem cu toții dezgoliți, ca În prima zi a genezei. Trebuie să ne maturizăm și să ne transformăm Într-o comunitate adultă, unde fiecare membru să fie respectat, indiferent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
vorbește despre evrei organizați care atacă ceea ce unii proclamă ca fiind cea mai prețuită comoară a germanilor: prietenia „ideală“ dintre bărbați. Când Fundația și-a deschis porțile, oponenții lui Martin au găsit ținta mult căutată. „Umanitatea pe la spate“, așa suna sloganul lor. De atunci, criticii nu se mai satură să propage că „bârlogul trebuie curățat prin afumare de cei dinspre care bate o adiere delicată de parfum și vaselină“. Cel mai Îndârjit oponent se pare că era un fost coleg de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
și tu ceva. — Mersi, dar triumful testiculelor nu e filmul meu. I-am spus ce-mi povestise Else. Amuzat, Anton Își Încrucișă mâinile după gât, Întorcându-se cu fața la soare. — De parcă ea ar știi. I-am explicat că era doar un slogan. Dar dacă Horst Hauptstein putea să obțină ce voia, În curând, orașul urma să fie dominat de niște silfide. Se pare că acesta Încerca să organizeze bandele de pe străzi și să creeze un fel de conducere, numită „Frăția“. Având experiența
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
Stai, nu spune nimic. Mai jos decât asta... — Sunt cei excluși din grupa a treia. Devianții. Sexul gri. Și locul acestui gen de oameni e la doi metri sub pământ. Anton auzise de Frăție, dar nu luase niciodată În serios sloganurile sale. Coborându-și mâinile, se Întoarse spre mine. A admis În silă că s-ar putea să am totuși niște probleme care să concureze cu ale lui. — Dracu’ s-o ia de treabă, Sascha. În sfârșit, Încep să mă prind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
de stropi de ploaie, și acoperișul straniu al mașinii. În aer plutea un miros de cărbune și disperare. Brusc, m-am Împiedicat În Întunericul dintre două lămpi și am mormăit ceva despre „strigătul oamenilor pentru lumină“. Făceam aluzie la faimosul sloganul al lui Koch, sperând că astfel voi Înveseli atmosfera. Dar Dora Își ridică doar mâna și Începu s-o ia calm de-a lungul unei crăpături care Își croise drum printre pietrele de pavaj. — Măcar așa văd unde pun piciorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
pești și bărci, toate În nuanțe de albastru, iar printre ele pluteau următoarele cuvinte: NU POT SCHIMBA DIRECȚIA VÂNTULUI, ÎNSĂ POT SĂ-MI POTRIVESC PÂNZELE ÎN AȘA FEL ÎNCÂT SĂ AJUNG TOT TIMPUL LA DESTINAȚIA MEA. Lui Rose Îi plăcea sloganul ăsta. În afară de asta, nuanța azurie a imaginilor imprimate se asorta perfect cu dalele din bucătăria ei, partea casei de care era deosebit de mândră. În ciuda atașamentului ei inițial, imediat ce cumpăraseră casa, Rose nu pierduse nici o clipă cu redecorarea bucătăriei, adăugând rafturi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
da cu el de pământ“. Dar nu a urmat nimic: probabil consilierii săi l-au convins să revină la tactica evitării adversarului pentru a-și conserva imaginea de om serios, care vorbește despre lucruri serioase. „Faptele sunt politica lui“ e sloganul lui Năstase. Așa că a plecat la Cluj, unde a vorbit rectorilor despre nevoia de a transforma cât mai multe sate în orășele, pentru valorificarea superioară a potențialului agroindustrial. Ceaușescu credea la fel. De la Cluj, Năstase s a dus cu Iliescu
Nişte ciori vopsite-n roşu by Răsvan Popescu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1376_a_2711]
-
noțiuni vehiculate doar în demagogice discursuri la așa-zisele „tribune ale democrației” difuzate de RTV. Efortul de a-ți păstra conștiința nepătată devenea tot mai dificil, pe măsura aglomerării lipsurilor de tot felul, regizate din umbră și acoperite propagandistic cu sloganul „marilor construcții ale socialismului” și al „viitorului 61 luminos”. Cetățenii au fost „îndrumați” (după 1975) să-și consume energia la „cozile” din spatele magazinelor, așteptând „să se dea ceva”. Pentru „marile adunări populare” era nevoie doar de niște oi deprimate. Între
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
făcut, am dres etc. Pe acest „eșafodaj” sumar schițat s-au clădit nedreptatea, cruzimea, sălbăticia represiunii ce a atins cota de sus în zilele revoluției. Cum a fost posibil? Puterea personală, puterea de grup, prostia, ambiția oarbă, ticăloșia îmbrobodită cu sloganuri „revoluționare” au modificat treptat, după un scenariu regizat diabolic, și cele mai simple „principii ideologice”, au manipulat sentimente, pasiuni, punându-le în slujba unei tiranii unice în istoria noastră. Poate că „funcțiile” mai modeste (ca orizont intelectual și uman în
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
Ceaușescu și alții eiusdem farinae corespund (în imaginația preopinentei mele amintite luna trecută) modelului de „dictator patriot”. Mustăciosul locatar al Kremlinului îi trezește admirație deoarece „toată planeta tremura de frica lui”. Aș zice că ideea i-a fost inspirată de sloganul postbelic fabricat în România: „Stalin și Gheorghiu-Dej/ a băgat spaima-n burgheji”. Ceaușescu ar fi „construit o economie puternică”, ale cărei produse mergeau în 134 de țări! Datorită „genialului conducător” (cum îi plăcea să fie supranumit), „industria, sănătatea și învățământul
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
și zâmbete când, la rezervele americanilor de a furniza armament regimului comunist din România (fapt „care ar putea încuraja natura represivă a regimului Ceaușescu”, cum scria atașatul american al Apărării din Ambasada de la București - pag. 695), se aduce drept contraargument sloganuri din discursurile lui Ceaușescu, precum acela despre „legăturile istorice dintre Armată și Popor” (pag. 696). Un observator obiectiv ar fi văzut că dictatorul trece cu vederea un eveniment (tot „istoric”, desigur!) pe care propaganda comunistă l-a stors la maxim
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
noțiuni vehiculate doar în demagogice discursuri la așa-zisele „tribune ale democrației” difuzate de RTV. Efortul de a-ți păstra conștiința nepătată devenea tot mai dificil, pe măsura aglomerării lipsurilor de tot felul, regizate din umbră și acoperite propagandistic cu sloganul „marilor construcții ale socialismului” și al „viitorului 61 luminos”. Cetățenii au fost „îndrumați” (după 1975) să-și consume energia la „cozile” din spatele magazinelor, așteptând „să se dea ceva”. Pentru „marile adunări populare” era nevoie doar de niște oi deprimate. Între
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
făcut, am dres etc. Pe acest „eșafodaj” sumar schițat s-au clădit nedreptatea, cruzimea, sălbăticia represiunii ce a atins cota de sus în zilele revoluției. Cum a fost posibil? Puterea personală, puterea de grup, prostia, ambiția oarbă, ticăloșia îmbrobodită cu sloganuri „revoluționare” au modificat treptat, după un scenariu regizat diabolic, și cele mai simple „principii ideologice”, au manipulat sentimente, pasiuni, punându-le în slujba unei tiranii unice în istoria noastră. Poate că „funcțiile” mai modeste (ca orizont intelectual și uman în
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
Ceaușescu și alții eiusdem farinae corespund (în imaginația preopinentei mele amintite luna trecută) modelului de „dictator patriot”. Mustăciosul locatar al Kremlinului îi trezește admirație deoarece „toată planeta tremura de frica lui”. Aș zice că ideea i-a fost inspirată de sloganul postbelic fabricat în România: „Stalin și Gheorghiu-Dej/ a băgat spaima-n burgheji”. Ceaușescu ar fi „construit o economie puternică”, ale cărei produse mergeau în 134 de țări! Datorită „genialului conducător” (cum îi plăcea să fie supranumit), „industria, sănătatea și învățământul
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
și zâmbete când, la rezervele americanilor de a furniza armament regimului comunist din România (fapt „care ar putea încuraja natura represivă a regimului Ceaușescu”, cum scria atașatul american al Apărării din Ambasada de la București - pag. 695), se aduce drept contraargument sloganuri din discursurile lui Ceaușescu, precum acela despre „legăturile istorice dintre Armată și Popor” (pag. 696). Un observator obiectiv ar fi văzut că dictatorul trece cu vederea un eveniment (tot „istoric”, desigur!) pe care propaganda comunistă l-a stors la maxim
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
literatură). totodată el îi îndemnă pe toți scriitorii de limbă română să facă un efort de demnitate și să se angajeze în scris că vor refuza un eventual premiu nobel pentru literatură acordat vreunuia dintre ei în deceniile următoare. Brusc, sloganul „Un nobel pentru românia - acum !” fu abandonat în favoarea altuia, „Premiul nobel, ni se rupe !”. apoi, fu lansată o întreagă campanie de decorticare a operelor celor recompensați în ultima sută de ani cu Premiul nobel pentru literatură, și se ajunse la
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
primăvară, În rândurile intelectualității mai Întâi. În ciuda faptului că vânătoarea de dușmani ai poporului și socialismului continuă, În Basarabia aveau loc evenimente izvorâte din conștiință națională, inteligent și cu prudență concepute, desfășurarea lor fiind de regulă precedată sau succedată de slogane oratorice marxiste. Limbajul conformist, propriu unor moldoveni cu responsabilități oficiale, se impunea pe de o parte pentru a masca intenția reală, iar pe de altă parte pentru a conferi În ochii oficialităților o anumită credibilitate demersului național de care realizatorii
Refugiaţi basarabeni apostoli ai neamului românesc by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91599_a_93564]