3,603 matches
-
psihomorală. Vom analiza În continuare principalele forme de ritualuri culturale prin care sunt manifestate suferința sau plăcerea, atât În plan individual, cât și În plan colectiv. 1. Ritualuri care au ca obiect plăcerea Aceste ritualuri fie urmăresc realizarea plăcerii fizice, somatice, fie realizarea unei stări de bucurie și fericire sufletească și moral-spirituală către care aspiră individul sau grupul social. Plăcerea fizică este realizată prin ritualurile orgiastice, care eliberează pulsiunile instinctuale, primare, de factură libidinală, sexuale, În forme sublimate. Ele există dintotdeauna
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
moral, sau nevroze, din punct de vedere psihopatologic. Prima reacție este refuzul schimbării. A doua este inadaptarea la schimbare. A treia este prăbușirea sau epuizarea morală și sufletească a persoanei. Pierderea identității unei persoane se produce În următoarele situații: - boală somatică sau psihică care afectează imaginea de sine; - stări de neliniște existențială (pericol, crize de angoasă, disperare etc.Ă; - devalorizarea sistemului de referință la care mă raportez și cu care m-am identificat, pe care-l recunosc ca aparținându-mi și
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
Însumi Acestea sunt: rapoarte exterioare, constând În perceperea propriului meu trup, și raporturi interioare, constând În reflectarea persoanei mele interioare În sfera propriei mele conștiințe. De aici decurge și dubla natură a persoanei mele: ființa exterioară care este trupul, sfera somatică și ființa interioară, adică sufletul, viața psihică. Natural că somaticul și psihicul sunt părți pe care le separă conștiința și facultatea mea de autoreprezentare, dar ele coexistă În cadrul aceluiași tot unic care este sistemul personalității. Persoana mea există În lume
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
trup, și raporturi interioare, constând În reflectarea persoanei mele interioare În sfera propriei mele conștiințe. De aici decurge și dubla natură a persoanei mele: ființa exterioară care este trupul, sfera somatică și ființa interioară, adică sufletul, viața psihică. Natural că somaticul și psihicul sunt părți pe care le separă conștiința și facultatea mea de autoreprezentare, dar ele coexistă În cadrul aceluiași tot unic care este sistemul personalității. Persoana mea există În lume și Într-un permanent raport cu alții, În primul rând
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
specific o persoană: caracteristici care se pot extinde asupra unui grup sau a unei categorii de persoane, ca trăsături comune și constante, dovedite statistic și variind Între anumite limite permise. Tipurile psihologice sunt caracterizate printr-o anumită configurație sau constituție somatică, mod de gândire, dispoziție afectivă, comportament, reacții, acțiuni specifice, care le conferă o dinamică proprie. Acestea au un caracter constant și diferențiază persoanele. În sens general, tipul (gr. typos = amprentă, caracteră are următoarele accepțiuni care sunt (P. Foulquié și R.
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
să o numim astfel, vorbind despre eroi, cultul eroilor și rolul acestora În istorie. Secolul XX aduce precizări importante În domeniu, separând practic tipurile psihologice de tipurile morale de indivizi. Primele se referă la trăsăturile de personalitate corelate cu constituția somatică, cele din a doua categorie la valorile etice pe care le incarnează un individ. Deși numeroase și variate ca nuanță, tipurilor morale sau mai exact psihomorale le corespund anumite „modele de viață”. Aceste modele de viață au fost sintetizate de către
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
așa cum a fost format, educat și instruit pentru viață, Așa cum s-a dezvoltat În raport cu modelele care i-au fost oferite și pe care și le-a interiorizat. Factorii formator-modelatori ai persoanei și ai vieții acesteia, atât negativi (eșecuri, suferințe cronice, somatice sau psihice, frustrări, situații castratoare, culpabilizări, situații de inferioritate etc.Ă, cât și factorii pozitivi (educație și cultură, instrucție, contactul cu modele pozitive, exemplare, succesul, interiorizarea unor valori morale și cultural-spiritualeă contribuie În mod decisiv la configurarea unei anumite forme
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
unealtă” a intelectului (nousă, o formă a formelor (eidos eidonă și a sensibilității sau forma sensibilului, afirmă Aristotel. Mâna este o deschidere a sufletului (psychéĂ În sfera ontologică căreia i se subordonează. În felul acesta, ca „prelungire a trupului”, a „somaticului uman” În totalitatea sa, devine altceva decât corpul anatomic cu funcțiile sale pur biologice. Trupul este organul sufletului, prezența și acțiunea sa de „a-fi-În-lume-prin-sine”. Se poate desprinde din cele de mai sus că putem vedea acum existența unei relații directe
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
și expresia emoțiilor: mâna leneșă și mâna nervoasă, mâna ascunsă sau cea care gesticulează etc. Trebuie să extindem calitățile și funcțiile psihomorale ale mâinii la trup În totalitatea sa. Trupul are o semnificație psihologică extrem de importantă. El este structura spațială, somatică, a sufletului. Dreapta și stânga sunt structuri orientate ale spațialității carnale. Se poate vorbi, În sensul acesta, de caracteristici spațiale ale trupului, și anume: aă spațialitatea unei persoane este legată esențialmente de trupul acesteia; bă incarnarea individului sau somatizarea acestuia
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
Însăși În lume; că relația dintre două persoane este o relație trupească, de factură carnal-somatică reprezentată prin: strânsul mâinilor, apropierea, Îmbrățișarea, sărutul, actul sexual. Mâna este cea care realizează raportul „de la un om la altul”, ea fiind primul contact fizic, somatic, Între două persoane. Din punct de vedere ontologic, mâna aparține unei ființe și ea este prelungirea acesteia, prin care „ființa umană” Își realizează propriile intenții, transformându-le În realizări, În lucruri. Tot mâna este cea care prin „gest” și prin
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
persoana dorește să se detașeze. Regretul este o stare complexă care reunește durerea și suferința. Care sunt caracteristicele acestora, ale durerii și suferinței? În cazul regretului, ele au o anumită specificitate, care le deosebește de durerea fizică și de suferința somatică. Durerea și suferința produse de regret nu au o determinare organică. Ele vin dinspre conștiință către Eul persoanei și sunt trăite ca niște stări psihice particulare, În primul rând morale. Nu putem desprinde durerea morală de suferința morală. Ele sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
care poate fi de ordin anatomic-lezional sau de ordin fiziologic-funcțional. În psihiatrie, suferința bolnavului este raportată la tulburarea sau dezechilibrul funcțiilor psihice. Suferințele imaginare, boli sine materia, sunt incluse tot În sfera psihiatriei, atât timp cât bolnavul le raportează la presupuse tulburări somatice sau, uneori, chiar psihice. Ulterior, conceptul de patologie s-a extins. El a fost adoptat Întâi de cercetările privind tulburările de comportament, dificultățile de comunicare, tulburările de adaptare-integrare, făcându-și astfel intrarea și În sociologie. Patologia socială cuprinde conduitele deviante
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
și, În primul rând, din morală și filosofie. Cele două patologii sunt complementare. De fapt, orice tulburare este resimțită de bolnav ca o schimbare a binelui În rău, iar suferința are și o importantă latură morală, dincolo de cea psihologică sau somatică. Există, din acest motiv, un punct comun În care ele se Întâlnesc: conștiința. În sfera conștiinței, alteralitatea este Înțeleasă ca o abatere de la normal, dar și ca un efect al răului. Sunt Însă suferințe morale pure, cărora conștiința nu le
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
pure, cărora conștiința nu le poate da o altă atribuire, pe care nu le poate raporta nici la trup, nici la suflet, deși ele sunt adesea resimțite ca experiențe ale persoanei umane. Aceste experiențe vor afecta, În final, și sfera somatică, și pe cea sufletească, Întrucât alterarea conștiinței morale schimbă persoana respectivă. Facem aceste observații tocmai cu intenția de a sublinia faptul că formele suferinței sunt foarte greu de separat Între ele. Suferința este una singură, dar nuanțele, formele sale, sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
situației de impas În care se află și să-l facă să fie cooperant, activ, În acțiunea de restaurare psihomorală a persoanei sale. că Țintele oricărei psihoterapii morale sunt multiple. Ele sunt reprezentate prin următoarele: situarea suferinței la nivel corporal, somatic, exprimată prin durere sau suferință organică difuză; localizarea sufletească a suferinței, resimțită ca epuizare, angoasă, depresie, disperare și Închidere; resimțirea suferinței la nivelul conștiinței morale ca o stare de suferință care apasă persoana, o Însingurează și o golește, o aruncă
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
a studiilor „desfășurate între anii 1975 și 1985, ce au avut ca subiect copiii cu părinți alcoolici”. Rezultatele au arătat că „simptomatologia” copiilor cu părinți alcoolici se axează pe indicatori ca „hiperactivitatea și tulburările de personalitate, procesul cognitiv scăzut, problemele somatice, simptomele depresive și de anxietate, abuzul fizic, interacțiunile familiale eșuate” (Guille, 2004). Plecând de la aceste caracteristici putem identifica trei tipuri de persoane care abuzează (Fishel și Rynerson, 1998, p. 300). Primul tip „este caracterizat ca având trăsături de personalitate antisociale
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
poate fi apreciată îndeajuns decît comparînd poemul său cu alte scrieri din epocă. „Pietre în casă”, „fecioarele îmbătrînite”, „fetele nemăritate” erau subiect de fabulă și de anecdotă veselă; - obiect de glumă și de ironie. în timp ce în succintul tablou psihologic și somatic pe care li-l face Bacovia ele au o anume grandoare și solemnitate, la ceilalți apar ca ridicole, antipatice, penibile. „Fetele bătrîne (fecioarele întîrziate) care n-au avut contact cu bărbații, din cauza abstinenței impuse, fie de prejudițiile sociale, fie din cauza
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
de emoții diferite care desemnează, adesea acea stare numită de unii psihologi „frustrare agresivă”). Psihologia medicală, prin cele două roluri importante ale ei - participarea la formularea „Diagnosticului” și la realizarea „actului terapeutic” - contribuie la cercetarea raportului dintre frustrație și patologie (somatică sau psihică). Studiind, printre altele, efectele psihologice ale bolii, implicațiile etico-psihologice ale relației „medic-bolnav”, psihologia medicală oferă clinicianului posibilități mai mari de înțelegere și apreciere a unor modificări psihice din evoluția dinamică a procesului de îmbolnăvire, atât de necesare diferențierii
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
realiste, adecvate, față de boală și tratamentul indicat. Prin încrederea pe care o inspiră, prin luarea în considerație a tuturor factorilor determinanți ai suferinței, medicul poate influența, astfel, evoluția cași vindecarea integrală a bolnavului. Este cunoscut faptul că nu există tulburări somatice fără repercursiuni emoționale evidente sau ascunse. Ființa umană formează un sistem unitar în care aspectele organice și psihologice se întrepătrund, influențându-se reciproc; de aceea, omul trebuie să beneficieze de un diagnostic integral, de o „medicină completă, totală, de o
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
vezi, „Frustration”, 1949, McGraw-Hill, New-York). Cunoscutul cercetător al fenomenului de frustrație, S. Rosenzwei s-a preocupat, pe lângă alte aspecte ale frustrației, și de această problemă a precizării factorilor determinanți ai toleranței la frustrare, sugerând partciparea a două tipuri de factori: somatici, constituționali, strâns legați de diferențieri individuale înnăscute (deși un anumit rol îl pot juca și elementele somatice dobândite, cum ar fi: oboseala cronicizată, diferite maladii fizice etc.), și factorii psihologici genetici (ex. absența totală a frustrației în copilăria timpurie îl
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
alte aspecte ale frustrației, și de această problemă a precizării factorilor determinanți ai toleranței la frustrare, sugerând partciparea a două tipuri de factori: somatici, constituționali, strâns legați de diferențieri individuale înnăscute (deși un anumit rol îl pot juca și elementele somatice dobândite, cum ar fi: oboseala cronicizată, diferite maladii fizice etc.), și factorii psihologici genetici (ex. absența totală a frustrației în copilăria timpurie îl va face pe subiect incapabil de a răspunde în mod adecvat la frustrare; la fel de bine, o frustrare
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
există și alte forme de anxietate: astfel, specialiștii spun că sunt circumstanțe precise ale vieții, cum ar fi de exemplu viitorul profesional al propriilor copii, sau stabilitate și siguranța propriului loc de muncă. Se mai vorbește, apoi, și de anxietatea somatică, care însoțește stările reale de boli somatice, precum și de anxietatea situațională, care exprimă temeri fobice față de situații extreme deja produse, sau pe cale iminentă de a se produce, cum ar fi: războaie, cutremure catastrofale, inundații devastatoare etc. (sau frustrări afective severe
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
specialiștii spun că sunt circumstanțe precise ale vieții, cum ar fi de exemplu viitorul profesional al propriilor copii, sau stabilitate și siguranța propriului loc de muncă. Se mai vorbește, apoi, și de anxietatea somatică, care însoțește stările reale de boli somatice, precum și de anxietatea situațională, care exprimă temeri fobice față de situații extreme deja produse, sau pe cale iminentă de a se produce, cum ar fi: războaie, cutremure catastrofale, inundații devastatoare etc. (sau frustrări afective severe, de genul: decesul unuia din copii, sau
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
iminentă de a se produce, cum ar fi: războaie, cutremure catastrofale, inundații devastatoare etc. (sau frustrări afective severe, de genul: decesul unuia din copii, sau a părinților). Acestor forme de anxietate proiectate pe un anumit eveniment, situație, stare psihică sau somatică, li s-a dat denumirea de fobii, care știm că desemnează frica / teama cu obiect bine precizat. Așadar „frica” este considerată ca o formă specializată de „anxietate”, care are ca obiect particular, bine precizat, pe când „anxietatea” ar desemna mai mult
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
sau specifică - exemplu activitatea sportivă poate diminua durata în timp a anumitor modificări specifice pubertății, datorită rolului benefic pe care efortul fizic îl exercită asupra organismului; Alexe, D.I., 2009). Cercetările efectuate de-a lungul timpului au evidențiat că, datorită dezvoltării somatice mai mult în lungime decât în grosime, rezistența la efort și capacitatea de adaptare este mică, deoarece, anatomic, la vârsta de 11-12 ani plămâni ar fi insuficient dezvoltați, iar fiziologic, capacitatea vitală ar fi una nu foarte mare (între 2000
Jogging de la A la Z by Alexe Dan Iulian / Alexe Cristina Ioana () [Corola-publishinghouse/Science/1592_a_3066]