3,994 matches
-
unde cărarea dădea în pădure - un ascunziș clasic pentru boschetari și pentru perechile care nu-și permiteau prețul unei camere de hotel. Danny consemnă ora - 6.14 dimineața -, își scoase insigna și începu să urce. Polițiștii mișunau, cu mâinile aproape de tocurile revolverelor și aruncând priviri sălbatice. Danny arătă spre tinicheaua lui. — LASD, West Hollywood. Lucrez și eu la un caz în care cadavrul a fost aruncat pe un teren viran și în timp ce eram la secție, am auzit la radioul vostru că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
puterile. Din cădere, reuși să arunce cu sticla în perete. Lovi una din fotografiile contururilor de sânge de pe Tamarind, numărul 2307. PAGINĂ NOUĂ CAPITOLUL ȘAISPREZECE Mal își puse minciunile în ordine pe pragul de la intrare, apoi sună. O pereche de tocuri răsunară pe parchet în toată casa. Mal își trase vesta în jos, ca să-și acopere talia firavă - mult prea multe mese sărite. Ușa se deschise și Regina Roșie apăru acolo, în prag, perfect coafată, elegantă, în mătase și tweed - la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
altul. Va Va Voom Girl își aruncă blana în poală. — Dormitorul e la fel de exotic? Buzz râse. — Nocturnă în serai și Paradisul e roz. Îți spune ceva? — Asta-i tot o întrebare. Întreabă-mă ceva provocator. Buzz își scoase haina, desfăcu tocul pistolului și îl aruncă pe scaun. — Okay. Pune Mickey pe cineva să te urmărească? Audrey dădu din cap. — Nu. L-am convins să înceteze. Mă făcea să mă simt de doi bani. Unde ți-e mașina? — La trei străzi de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
pe el să-i facă ei. CEEA CE ÎNSEMNA CĂ INDIVIZIII ȘTIAU CINE E EL. Danny se duse la raftul de deasupra frigiderului, locul unde ascunsese semnele identității detectivului D. Upshaw. Își luă insigna, cătușele, scoase pistolul de calibrul 45 din toc și ținti înspre lume. PAGINĂ NOUĂ CAPITOLUL TREIZECI Comandantul detectivilor, Thad Green, dădu din cap în direcția lui Mal, apoi în cea a lui Dudley Smith. — Domnilor, nu v-aș fi chemat atât de dimineață dacă nu era ceva urgent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
care știu. Droguri care nu-ți dau voie să minți. Ace de poligraf zburdând pe hârtie ori de câte ori îl vor întreba de ce îi păsa atât de mult de asasinarea unor poponari curlangii de homosexuali. Nici o scăpare. Danny își scoase pistolul din toc și își vârî țeava în gură. Gustul de ulei îl făcu să se înece. Se gândi cum va arăta, se gândi la polițiștii care îl vor găsi și se vor distra de felul în care o făcuse. Lăsă 45-ul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
spre bar. Claire era tot acolo, dar Loftis dispăruse. Ușa din dreapta tocmai se închidea, lăsând să se vadă o felie de lumină. Buzz îl bătu pe Mal pe umăr. Mal îi făcu semn că știa deja. Buzz scose pistolul din toc și îl puse în buzunarul drept al pantalonilor. Mal îl ținea pe al lui lipit de picior. Negrii încetară să cânte, iar Coleman se lansă într-un număr solo: scâncete, gemete, vaiere, grohăituri, chițăieli. Buzz se gândi la niște șobolani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
fa, ariga, eriafa - și să dai aceluia pă cine te vei căi, că să va vădi” ; cf. 120, p. 359), fie pe un vas de lut (ca în această „rețetă” populară din 1744 : „Când se încuie [= constipă], omul sau dobi- tocul, scrie aceste cuvinte pe un taler nou : Fison, Gheon, Tigru, Eufrat și să speli cu apă neîncepută și să bea că-i va trece, iar dobitocului să-i torni pe nas” ; cf. 27, II, p. 134). În ultimul exemplu citat
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
armă. Automobilul a oprit, cele două aviatoare s-au culcat la pământ, iar Tobă, care călătorea pe scara mașinii, a răspuns cu focuri de armă automată. Mariana Drăgescu a scos micul revolver Browning, pe care îl purta la centură, în tocul lui de piele, pentru a se apăra în situații neprevăzute. În cele din urmă, împușcăturile au încetat, și vehiculul în care călătoreau (care în amintirile Marianei era un automobil de teren gen Jeep, iar Stela și-l amintește a fi
Escadrila Albă : o istorie subiectivă by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1429_a_2671]
-
părinții uriașilor de dinainte de potop. În fața tronului, o masă din aur și purpură. Pe masă, o carte lungă de șase coți și lată de zece. La dreapta și la stânga judecătorului, doi îngeri-scribi înzestrați cu toate cele trebuincioase unei asemenea îndeletniciri: toc (kalamon), cerneală și hârtie. În fața judecătorului, de cealaltă parte a mesei, un alt înger ține în mână o balanță. La stânga, în spatele îngerului scrib, ne închipuim noi, un al cincilea înger din „comisia de judecată”, „barbar și crud”, are o trompetă
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
de divertisment, adică de gheișă. Cunoscute În secolele XVIII-XIX pentru talentele lor artistice, gheișele urmau o adevărată școală În Japonia. Erau selectate Încă din copilărie, pentru a fi instruite În diferite arte tradiționale. Mergeau la cursuri, Învățau să umble pe tocuri, să danseze, să privească bărbații În anumite feluri, să cânte și să poarte o conversație, toate acestea În așa fel Încât să stârnească atenția bărbaților, dar să nu fie stridente. Kimonourile gheișelor erau decoltate, dar nu În zona sânilor, ci
Fetele nopţii : povestiri de viaţă by Daniela Mirela David () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1167_a_1953]
-
scenă: un tânăr țăran rău îmbrăcat și cu o biată pălărie în mână este strigat să vie și să semneze actul prin care adera și el la o agricultură cooperatistă. Semnează și pe urmă are o clipă de derută cu tocul în aer; parcă s-ar fi abătut deodată asupra lui toate întrebările: cum trăise nu fusese bine... Prin iscălitura asta, prin care el dădea tot, o să ducă și el altă viață? "Hai, bă, scoală-te de-acolo, s-a auzit
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
și am fost norocos să o găsesc. Nu mă deranja vederea subterană. Noaptea târziu sau dimineața devreme, când stăteam întins în pat, mă uitam la picioarele oamenilor care treceau. Din când în când, trecea câte o pereche de pantofi cu tocuri înalte și decupați în față. Unghiile date cu ojă licăreau și imaginația mea stârnea un vârtej puternic ce înghițea purtătoarea necunoscută a acelor pantofi deloc inocenți, cu părul în bătaia vântului, hainele zburând prin fereastră și apoi în patul meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
evreică, nu conta ce zicea doctorul Gabor. Dar, după ce ne vom căsători, după ce copiii se vor naște, voi găsi o cale de a șterge urmele. Atunci nu i-am spus asta. A început să meargă, privind înainte, cu umerii drepți, tocurile ei ascuțite mușcând parcă din trotuar de supărare. Pantofii cu toc îi alungeau pulpele și, pe când se îndepărta, acei mușchi întinși ca un arc îmi străpungeau inima. Nu ne mai putem vedea, mi-a spus. Îmi pare rău, dar nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
căsători, după ce copiii se vor naște, voi găsi o cale de a șterge urmele. Atunci nu i-am spus asta. A început să meargă, privind înainte, cu umerii drepți, tocurile ei ascuțite mușcând parcă din trotuar de supărare. Pantofii cu toc îi alungeau pulpele și, pe când se îndepărta, acei mușchi întinși ca un arc îmi străpungeau inima. Nu ne mai putem vedea, mi-a spus. Îmi pare rău, dar nu mai putem. Am iuțit pasul ca să o ajung din urmă. —E
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
va fura niște pâine.“ Adevărații Nick și Nora: Frances Goodrich și Albert Hackett, scenariști pentru teatru și film clasic, de David L. Goodrich 11tc "11" C ând am ajuns acasă în seara aceea, Madeleine purta un costum de lână neagră, tocuri înalte, care îi alungeau gambele ca niște coarde de harpă, și perle, nu pe cele lungi, cu două șiruri, pe care i le-am cumpărat când s-a născut Betsy și pe care le păstrează pentru seară, ci pe cele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
urcat treptele dinspre bucătărie, o jumătate de oră mai târziu, Madeleine stătea în dreptul chiuvetei, întoarsă cu spatele spre ușă. Își dăduse jos sacoul de la costum și își pusese un șorț peste fustă și peste bluză. Un pantof de lac cu tocul înalt zăcea răsturnat. Greutatea ei se rezema pe piciorul desculț și unul dintre șolduri îi era mai sus decât celălalt. Postura era foarte ștrengărească, dar știam că nu asta intenționase. — Vrei să îți aduc papucii? Dădu din cap că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
ca un templu grecesc mic desemna Anne Frank Huis. Mi-am ridicat privirea de pe hartă, spre clădirea de pe celălalt mal al canalului. Institutul lui Otto făcuse o treabă bună cu restaurarea ei, prea bună. Ușa neagră lucioasă era vopsită proaspăt. Tocurile ferestrelor înalte, de care nu avusesem voie să ne apropiem de teamă că ne-ar putea vedea cineva, nu mai erau putrezite. În spatele casei, ramurile negre și goale ale castanului străpungeau cerul alb de iarnă. Pe vremea mea, copacul nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
ordine și că, cine știe, ordinea aceasta putea să-mi priască. Sau nu? Ba da, cui nu-i priește ordinea? E ca și cum ai spune Cărui bărbat nu îi stă bine în costum? sau Cărei femei nu-i stă bine cu tocuri? Biblioteca mea era acolo, neumblată, dar parcă mai însuflețită, deși odată dezordinea de cărți era cea ideală, mi-aș fi dorit să le dau zilnic porția de nelaloculei pentru că, o bună bucată de vreme, am crezut că sufletul cărților se
A doua oară unu by Cristi Avram () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91792_a_92958]
-
întors în direcția respectivă. Mary stătea undeva, la periferia mulțimii. În mână avea un pahar cu suc de cireșe amare, în vreme ce toată lumea bea gin. Mary venise îmbrăcată în hainele de la serviciu: o fustă maro din lână, bluză albă, pantofi fără toc. Numai părul buclat dădea oarecari semne de rebeliune: câte șuvițe de un blond murdar izbucniseră eliberate din coc. Ai venit s-o susții ? a interpelat-o Irene suficient de sonor că să poată fi auzită peste muzică. Să mă ia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
și cerbi și crescuse în greutate, deși pusese pe ea numai mușchi. Părul lung în care băieții își îngropau nasurile și despre care spuneau că mirosea a mere devenise acum o claie de lațe, năclăite cu sevă de pin. În loc de tocuri, Pearl purta acum niște bocanci pe care îi primise de la Helena; nu se mai răsese pe picioare de trei ani. Dar când l-a sărutat pe Zach, a fost ca și când s-ar fi aflat pe acoperișul unei zgârie-nor sau într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
o armă și reculul a făcut-o să zboare în spate. Jina a realizat că auzise mai multe împușcături. Mike a înșfăcat-o, iar Jina a văzut o străfulgerare argintie înainte ca bărbatul să-și pună propriul pistol înapoi în toc. Pearl era pe verandă, cu o pușcă în mâini. Ar fi putut să fie oricare dintre ei; poate că, în zilele care aveau să urmeze, gândul ăsta avea s-o facă să doarmă mai ușor. Zach a fugit în grădină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
cercei lungi de perle, ce jucau suspect pe gulerul bărbătesc de pichet alb, înainta cu un pas agil, ce suna distinct cum sună castanietele, pe parchet, un pas sigur, ce exaspera pe Maxențiu, ale cărui tălpi în pantofi albi fără tocuri - pantofi de sport - păreau tălpile unor patine ce se înfundau și lunecau totodată pe nisipul fierbinte și mobil al covorului. Zvelt, în spatele Adei, și așa de aproape că umărul lui atingea ceafa ei vânătă de tunsoare, Lică surâdea, cu pliscul
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
la negru pescuiți din fața magazinelor, aparate foto ieftine. Instantaneele nimicului Lomografia a devenit rapid nu o tehnică fotografică, ci o filosofie. Pozele surprind mărunțișurile vieții de zi cu zi: o pereche de picioare de damă elegant încălțate în pantofi cu toc, nasuri roz de pisicuțe, un bibelou pierdut prin iarbă, un salt în apă, un soldat, o vitrină, un autoportret realizat de deasupra capului, o bancă, un sărut - orice poate fi subiectul unei lomografii. În 1994, proaspăt înființata Societate Lomografică a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2186_a_3511]
-
imaginea abacului din penar, scăriță pe ale cărei vergele transversale de oțel se Înșirau, ca niște pie tricele prețioase, rotițele albastre de la una pînă la nouă, În completarea altor rotițe, de data asta albe, de la nouă pînă la una, apoi tocul, penița și călimara la care țineam mai mult decît la cea mai mare și mai colorată minge de cauciuc. Asta pentru că inventasem un joc la care nu voia să ia parte nimeni, toți se plictiseau repede, dar de care nu
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
țineam mai mult decît la cea mai mare și mai colorată minge de cauciuc. Asta pentru că inventasem un joc la care nu voia să ia parte nimeni, toți se plictiseau repede, dar de care nu puteam să mă las. Băgam tocul În călimară și-l ridicam În așa fel ca un singur strop de cerneală să ajungă În despicătura din capătul peniței și să rămînă În aer, gata să cadă. Dar nu cădea, ci se-ncli na doar a picurare pînă-l plimbam
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]