30,781 matches
-
la fel ca în postmodernii ani ’90 -, precum și experimentelor formale moderniste din anii ’60 a pus în valoare formele artistice obiectuale ce pot fi mai ușor valorificate pe piața artistică. Dimensiunea socială a artei a fost reliefată în mai multe expoziții, cum ar fi cea a curatorului Marco Scotini, care, într-un spațiu prea restrâns, a „adunat“ lucrări ale câtorva dintre cei mai reprezentativi artiști est-europeni. Expoziția curatorului ceh Vit Hravanek, intitulată Monument al transformării 1989-1968-2009, și-a propus să reflecte
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2170_a_3495]
-
valorificate pe piața artistică. Dimensiunea socială a artei a fost reliefată în mai multe expoziții, cum ar fi cea a curatorului Marco Scotini, care, într-un spațiu prea restrâns, a „adunat“ lucrări ale câtorva dintre cei mai reprezentativi artiști est-europeni. Expoziția curatorului ceh Vit Hravanek, intitulată Monument al transformării 1989-1968-2009, și-a propus să reflecte procesele profunde de schimbare care au avut loc în ultimele două decenii nu numai în fostele societăți comuniste, ci și în alte țări precum Suedia, care
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2170_a_3495]
-
iar această cronologie generează istoricitate. Monument al transformării poate fi descris ca un ambient interdisciplinar (artă, discipline umaniste, teorii economice și științifice) - cu o permanentă expunere de obiecte de artă, arhive, texte -, care crește în timp cu fiecare formă adăugată. Expoziția curatoarei Simona Năstac a pornit de la un citat dintr-o nuvelă a lui Philip N. Dick: „Dacă această lume ți se pare rea, ar trebui să o vezi pe o altora“. Autoarea și-a propus să prezinte realitatea post-comunistă românească
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2170_a_3495]
-
ipostaze de tabloid), la Morgan Library, unde Ian McEwan s-a întreținut cu Steven Pinker (despre conversație!), sau chiar pe Brooklyn Bridge, unde nimeni nu s-a aruncat în gol. Apoi ce să alegi între scaunul care crește singur (din expoziția Design and the Elastic Mind de la MOMA), Originea lumii a lui Courbet (în trecere pe la Metropolitan Museum of Art) și instalațiile lui Cai Guo-Qiang din muzeul Guggenheim? Pe aeroport, la plecare, am băut o Coca-Cola originală. Singura. Cu toate că nici acum
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2211_a_3536]
-
al modernismului, ca revivalisme și că depășire a modernismului, despre sfârșitul inovației că declin al occidentului și despre dispariția grandiosului aflat În relație cu sentimentul declinului. În Dialectique de la fin des avant-gardes Ferry prezintă artistul și opera de artă. Din expoziții fără tablouri și concerte ale liniștii, din muzică de impresionantă marginalitate, din dorința de a șocă și submina, rămâne, În concepția lui, doar un sentiment al deriziunii artei, o stare fugitiva de iritare care sfârșește În indiferență. Așezată În comparație cu formele
Caleidoscop by Jana Gavriliu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91742_a_93366]
-
vorbă și de viață. Este și un oraș foarte scump, așa încât toți băștinașii câștigă măcar un sfanț. Am scris și lângă sacii de celofan negru cu gunoaie, aranjați ca niște cartofi putrezi, de pildă, în fața unei biserici unde era o expoziție cu instrumentele muzicale din vremea lui Antonio Vivaldi. Am scris și în Giardini, la capătul orașului oficial, privind de departe cum un uriaș vapor transmediteraneean, navigând spre Creta, părea că va scufunda laguna cu toate ale ei. Am vrut să
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2206_a_3531]
-
cu foarte bine și puteam să visez acum la Facultatea de Arte Plastice. Profesorii fuseseră severi cu mine, de aceea făcusem mari progrese. Vroiam să arăt lumii că eram deja un artist. Probele mele de examen, desenele mari expuse la expoziția școlii de desen arătau intensitate și maturitate și în același timp păreau mult mai naturale decât cele ale colegilor mei. Din cauza acestor calități, Nunu s-a interesat de mine și legătura noastră a devenită cunoscută de toți. Credeam că iubirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
etc. Așa că prezentăm garanție și era evident că îmi țin gură, așa că m-am implicat în lucruri din care am învățat multe. În acești ani, am cumpărat peste 4000 de cărți, am citit cam o carte pe zi, am văzut expoziții, tablouri, porțelanuri, clădiri frumoase, am discutat cu oameni de cultură, de artă, cu toți care puteau și dețineau informații de primă mână și de la care puteam învăța ceva. Am apărat-o pe mama, familia mea, să poată supraviețui, să scape
Sunt un moș burghezo-moșier by Jorj-Ioan Georgescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1264_a_2119]
-
pe care ar fi făcut-o bulgarii cu privire la drepturile lor de autori ai iaurtului. Reflecția asupra drepturilor de proprietate a patentului kalashnikov-ului poate părea o abordare care maschează o reflecție asupra morții. Interesul lui Robert Storr de a concepe o expoziție din perspectiva inversării facultăților de a trăi lumea și a alăturării paradoxale a prezentului cu trecutul e împărtășit cu ușurință vizitatorilor. Între un oarecare amuzament trist și o oarecare crispare cu sânge rece, vizitatorul trece de la o stare la alta
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2182_a_3507]
-
Think with the Senses, Feel with the Mind. Art in the Present Tense curator: Robert Storr 10 iunie - 21 noiembrie 2007 O reflecție asupra statutului esteticii expoziționale Pentru vizitatorii grăbiți, prinși între dorința de „a vedea cu ochii lor“ măreața expoziție și „a simți pe pielea lor“ gloriosul oraș, camerele digitale au devenit accesorii organice, extensii ale memoriei locurilor care vor putea fi revizitate, „ca și cum“ chiar țiai fi dat silința să fii acolo. Unele lucrări apar sub forma unor texte, pe
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2182_a_3507]
-
petrecută în spațiu și extinzându-ți experiența reflexivă pe care o ai în fața fotografiei, respectiv a imaginii spațiului simbolic organizat de mesaje accelerate. România la scara unui monument Concepută de curatorul Mihnea Mircan, cu sprijinul Fundației Plan B din Cluj, expoziția Low Budget Monuments, instalată în Pavilionul României de la Veneția, propune utilizarea înțelesului unei economii simbolice pentru a decripta posibilitatea schimbării statutului monumentelor în accepțiunea lor istorică, artistică, politică și socială. Reconsiderarea monumentalității e prefigurată însă de intervențiile în desen ale
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2182_a_3507]
-
Florin Tudor, ce pare a consuma spațiul până la claustrofobie. Senzația e accentuată de teancul masiv de ziare, instalate în același spațiu, și care au fost publicate în 150.000 de exemplare pentru a fi distribuite gratuit ca supliment discursiv al expoziției. Publicația, intitulată Memosphere. Rethinking Monuments, cuprinde o serie de articole care contextualizează regândirea funcției monumentului ca excrescență ideologică eruptă în spațiul public. Cealaltă lucrare a cuplului Mona Vătămanu și Florin Tudor, instalată în interiorul pavilionului, recuperează simbolic teritoriul de pe care a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2182_a_3507]
-
telefon. Orgoliul nu-mi mai permitea să fac primul pas. Serile sufeream câinește, dar dimineața nu era atât de rău: mai ieșeam prin oraș, mai mergeam cu câte un prieten la "Studențesc", la un ping-pong, sau în centru, la vreo expoziție. Citeam foarte mult, șapte-opt ore pe zi, și-mi umpleam jurnalul cu fragmente delirante de versuri și cu note de lectură, între care mai intercalam fragmente de vise și fraze scurte despre Gina. O visam aproape în fiecare noapte.Era
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
ieșit. Într-o zi, Bogdan a venit la mine și mi-a spus că sunt câteva lucruri interesante în corespondență. Primisem o invitație de la o firmă de bijuterii din Tokio, care mă solicita, pentru trei zile, să expun în cadrul unei expoziții internaționale. Alta era de la doamna Tania Novarro, de la Casa H. Stern, care mă invita, pentru o săptămână, la Rio de Janeiro și ultima era o invitație din partea doamnei Clotilde Didier din Paris, care își deschidea o expoziție la Bayreuth, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
expun în cadrul unei expoziții internaționale. Alta era de la doamna Tania Novarro, de la Casa H. Stern, care mă invita, pentru o săptămână, la Rio de Janeiro și ultima era o invitație din partea doamnei Clotilde Didier din Paris, care își deschidea o expoziție la Bayreuth, cu ocazia Festivalului Wagner. M-am oprit asupra ultimei invitații. Mi-a fugit gândul imediat la Mihai. Dacă m-aș fi dus acolo, l-aș fi văzut și pe el. Terminase studiile și făcea un masterat. Era foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
cunoștință de așa ceva? Într-o română cu accent francez delicios, mi-a răspuns surâzând: Eu sunt Casa de bijuterii Didier. Ce coincidență! mi-am spus. Camelia a dorit să stea cu Mihai, eu am plecat cu domnișoara Didier la deschiderea expoziției. Am întrebat-o de numele Casei: de ce "Clotilde Didier"? A, este numele mătușii mele. E, cumva, româncă? Da, o veți cunoaște, este și ea aici. Am rugat-o să mă ajute la acest eveniment. Am crezut că-mi fuge pământul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
mine aici! Și apoi întrebările au început să curgă una după alta. În toți acești ani, ea fusese prezentă pe piața internațională de bijuterii de artă cu bijuterii create de ea. Ajutată de cine? Cataloagele ei ocoliseră lumea, participase la expoziții internaționale până a ajuns... Nu, nu, nu, acolo, la Bayreuth, ea a vrut să fie alături de mine. Și-a prezentat expoziția și a plănuit totul, întâi expoziția, apoi venirea la București... De aceea era atât de tristă! Și-o amintea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
internațională de bijuterii de artă cu bijuterii create de ea. Ajutată de cine? Cataloagele ei ocoliseră lumea, participase la expoziții internaționale până a ajuns... Nu, nu, nu, acolo, la Bayreuth, ea a vrut să fie alături de mine. Și-a prezentat expoziția și a plănuit totul, întâi expoziția, apoi venirea la București... De aceea era atât de tristă! Și-o amintea în sala de expoziție, cu părul ei blond, bogat, lăsat pe umeri, dând mâna cu unul, cu altul... Da, ea știa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
bijuterii create de ea. Ajutată de cine? Cataloagele ei ocoliseră lumea, participase la expoziții internaționale până a ajuns... Nu, nu, nu, acolo, la Bayreuth, ea a vrut să fie alături de mine. Și-a prezentat expoziția și a plănuit totul, întâi expoziția, apoi venirea la București... De aceea era atât de tristă! Și-o amintea în sala de expoziție, cu părul ei blond, bogat, lăsat pe umeri, dând mâna cu unul, cu altul... Da, ea știa ce va urma. Nu, nu pot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
ajuns... Nu, nu, nu, acolo, la Bayreuth, ea a vrut să fie alături de mine. Și-a prezentat expoziția și a plănuit totul, întâi expoziția, apoi venirea la București... De aceea era atât de tristă! Și-o amintea în sala de expoziție, cu părul ei blond, bogat, lăsat pe umeri, dând mâna cu unul, cu altul... Da, ea știa ce va urma. Nu, nu pot să cred că totul era calculat. Cred că destinul... Așa suntem noi. Ca să scăpăm de o responsabilitate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
familia ce și-o întemeiase. Stătea în mijlocul atelierului nu știa de cât timp. Totul era ca la București. Și măsuța ei de lucru, la fel cu a lui. Deci aici lucrase ani și ani, își trăise gândurile și singurătatea. După expoziția de la Bayreuth, ea a dispărut, cu atelier cu tot, s-a retras, știind bine ce va urma. Dar etajul... Etajul nu are nimic cu ea. Acolo este viața lui Mihai și a lui Beatrice. Ei nu știu nimic din secretele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
categoric, Mihai și Beatrice nu știu nimic de firidă, de Jurnal, de scrisori... Ei, probabil, știu doar de atelier. Nu era nimic ciudat în a avea un atelier de bijuterii în mijlocul Parisului. Din contră, era ceva de admirat, deoarece, la expoziția de la Bayreuth, ea se prezentase cu piese de mare finețe, de mare eleganță. Avusese un succes fulminant. Ca și el, probabil că avea spații de lucru și ajutoare prin alte părți ale Parisului, dar aici, în casa asta, în spațiul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
prăbușire ca a lui Icarus, în drum către soare. Și, în final, o cugetare amară, care i se potrivea și lui: "Oriunde am fugi, ducem iadul cu noi"! Al naibii adevăr! După-masă merse la Centrul Pompidou. Nu pentru Muzeu și expoziții, ci pentru atelierul lui Brâncuși. Mai trecuse pe acolo și în alte dăți, vizită atelierul în tăcere și îl părăsi cu aceeași concluzie i-ar fi stat mai bine "acasă", nu în aglomerația aceea de fierărie, sticlă și beton, rece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
la sala și la tabloul ce-l interesa. Se salută, la intrare, cu Venus din Milo și cu Victoria cea fără aripi și intră în marea galerie a maeștrilor medievali. Ce putea căuta Clotilde pe aici? Își aminti că, la expoziția de la Bayreuth, Clody prezentase niște bijuterii cu modele vechi, inedite, de mare rafinament. Îl bătu gândul că ea s-a inspirat din inelele, colierele, medalioanele pictate de maeștrii europeni, la mâinile, gâturile și piepții impunătoarelor personaje regi, regine, duci, ducese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
o zonă centrală, un atelier, cu spații de expunere și de vânzare, mi-am impus să nu fac rabat de la exigențele estetice și, încet-încet, am devenit un nume: "Clody Didier"! Am început să fiu solicitată să prezint creațiile mele la expoziții naționale și internaționale și, uite așa, am devenit colegi de breaslă. Am urmărit și evoluțiile tale și m-am bucurat de reușite, ideea reproducerii bijuteriilor Casei Regale părându-mi excelentă. Visez, când mai am timp și curaj să visez, că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]