30,395 matches
-
vezi și Kim și Dittmer, 1993, p. 257). Un analist important încearcă să facă o legătură între criza politică internă a Chinei și comportamentul ei internațional. Johnston afirmă că RPC a adoptat preferințe în ton cu "realismul identității". Realismul identității sugerează: Liderii chinezi consideră că principalele pericole din mediul lor provin dinspre ... provocările la adresa coeziunii ordinii interne. Conducerea chineză încearcă să intensifice identificarea populației cu regimul și cu statul-națiune, cu consecința observată ... a înăspririi discursului și comportamentului de tip realpolitik. (Johnston
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
nici nu este suspicios față de outgrup, din cauza vreunei amenințări concrete la interesele ingrupului, așa cum afirmă neorealismul/realismul. Mai curând, are loc socializarea și se cercetează (in)existența unei amenințări concrete. Astfel, săgeata cauzală se orientează în sens opus față de direcția sugerată de neorealism, întrucât construcția identitară determină anarhia și gradul de frică și competiție. În aceste circumstanțe, "grupul trebuie să ofere argumente privind competitivitatea mediului pentru a consolida identificarea în cadrul grupului. Iată ce face realpolitik, ca ideologie" (Johnston, 1999, pp. 288-291
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
ideologie" (Johnston, 1999, pp. 288-291). Johnston afirmă că "eforturile de creștere a intensității identificării cu statul chinez care, bineînțeles, nu au lipsit niciodată din istoria post-1949 s-au intensificat ... după 4 iunie 1989". Tiananmen "a oferit liderilor chinezi informații ce sugerau că era în continuare nevoie de eforturi pentru intensificarea identificării la nivel de ingrup" (Johnston, 1999, pp. 293-294). Johnston afirmă clar că transformarea critică a intensității identificării ingrup a apărut după incidentul Tiananmen, și nu ca reacție la colapsul Uniunii
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
au dezvăluit clar fragilitatea legitimității regimului astfel că, în decurs de câțiva ani, elitele chineze și-au schimbat fundamental percepția asupra punctelor tari ale autorității lor politice. Lucrările despre politica externă chineză dezvoltă deseori teme care trimit la logica motivațională sugerată de conceptul de realism al identității. Johnston subliniază că, deși impulsul de modernizare a apărării Chinei "se menține într-o situație aproape de unipolaritate, ... evaluările făcute de chinezi descriu perioada post-Război Rece drept cea mai benefică pentru securitatea strategică a Chinei
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
impulsul de modernizare a apărării Chinei "se menține într-o situație aproape de unipolaritate, ... evaluările făcute de chinezi descriu perioada post-Război Rece drept cea mai benefică pentru securitatea strategică a Chinei, după 1949 cel puțin" (Johnston, 1999, p. 263). Alți analiști sugerează că poziția ei agresivă în Marea Chinei de Sud reflectă faptul că "reformele economice ... i-au pus în gardă pe conservatorii chinezi, care folosesc teme naționaliste, cum ar fi suveranitatea asupra Insulelor Spratly, pentru a se afirma" (Valencia, 1995, p.
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
China se simte în continuare nesigură, în ciuda unui mediu de securitate național pașnic fără precedent. Acest fapt generează un naționalism tot mai asertiv și achiziții militare" (Shambaugh, 1994, p. 55; vezi și Shambaugh, 1992, p. 89). În ansamblu, realismul identității sugerează că presiunile interne au făcut ca RPC să urmărească o politică externă care, deși seamănă la un nivel superficial cu un comportament neorealist, este susținută, de fapt, de un tip distinct de realism politic. Realismul identității poate să ofere o
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
În schimb, a rezultat un amestec complex între dependență, autonomie (numită independență de către conducere) și interdependență. (Robinson, 1998, p. 40) Acest amestec de motivații eterogene este imposibil de surprins printr-o concentrare asupra statutului relativ sau absolut al Chinei, așa cum sugerează neorealismul și instituționalismul. După cum concluzionează Beylerian și Canivet, preocuparea reală a regimului chinez în anii 1990 nu a vizat statutul, ci identitatea (Beylerian și Canivet, 1997, p. 222). Astfel, spre deosebire de alternativele neorealiste și instituționaliste, realismul identității surprinde clar modul distinct
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
184-185; vezi și Layne, 1996; Shinn, 1996). Ca abordare a opțiunilor strategice ale Chinei, dezbaterea implicare-îngrădire ridică probleme reale. Totuși, chiar dacă aparent aceste poziții sunt polarizate, ele sunt dificil de distins în practică. Segal arată că dezbaterea este "deseori nesofisticată", sugerând că, deși îngrădirea poate funcționa, vecinii Chinei și puterile jucătoare trebuie să își dea seama că este necesar să folosească și elementele unei strategii a implicării (Segal, 1996, p. 134). În mod similar, potrivit formulării lui Shinn, este necesară urmărirea
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
Neoconservatorismul împărtășește orientarea conservatorismului tradițional față de menținerea coeziunii în societatea chineză. Totuși, el se caracterizează prin acceptarea unui rol mult mai important și mult mai vast pentru forțele pieței decât a prevăzut vreodată gândirea conservatoare tradițională. În mod similar, neoconservatorismul sugerează că apelul la patriotism ar fi mai eficient decât ideologia socialistă tradițională pentru realizarea integrării sociale. Totuși, neoconservatorismul are limitări importante ca direcție politică viabilă pentru că [...] încă nu a prezentat argumente convingătoare care să abordeze eficient problemele identificate în societatea
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
afirmații predictive puternice. Astfel, faptul că nu a fost prezisă evoluția geopolitică cea mai importantă, probabil, din politica mondială din a doua jumătate a secolului al XX-lea ar trebui să genereze preocupări aparte. Principalii exponenți ai teoriei sistemice au sugerat că această evoluție trebuie să fie înțeleasă ca un șoc exogen în relațiile internaționale. Waltz însuși afirmă că prăbușirea sistemului sovietic trebuie să fie privită ca un eveniment cu cauze la nivelul unităților, dar care generează consecințe structurale. Keohane afirmă
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
prea limitate pentru a surprinde în mod adecvat tendințele istorice generale din interiorul acestuia. Limitările dezbaterilor dintre realiștii structurali și instituționaliști sunt, de asemenea, reflectate în programul de cercetare propus de ei pentru perioada post-Război Rece. Dezbaterile dintre aceste școli sugerează că încercările de rafinare a modelelor raționaliste au produs cea mai bogată agendă de cercetare din domeniu după Războiul Rece. Teoretic, cercetarea ar trebui să se concentreze asupra condiționalității comportamentului căutător de câștiguri relative. Din punct de vedere empiric, cercetarea
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
neorealiste, și nici cu cele instituționaliste. În schimb, ele reflectă puternic influența coalițiilor economice și politice interne formate după sfârșitul celui de-al Doilea Război Mondial. Potrivit lui Johnston, preferințele Chinei după 1989 pot fi caracterizate drept realiste identitare. Realismul identității sugerează că liderii chinezi consideră că principalele pericole din mediul lor de securitate se datorează provocărilor la adresa coeziunii ordinii interne, și, în aceste circumstanțe, ei recurg la discursul și comportamentul de tip realpolitik pentru a veni în sprijinul legitimării regimului (Johnston
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
Dar, în toate cele trei, preferințele interne influențează puternic comportamentul internațional. În al treilea rând, cazurile au fost examinate într-un interval de timp de zece ani. Astfel, preferințele sunt un factor consecvent care influențează politica externă. Nu se poate sugera că, în aceste cazuri, preferințele influențează politica externă într-un mod ad hoc. Din contra, ele au modelat în mod hotărâtor marile strategii pe parcursul anilor 1990. Neorealiștilor și instituționaliștilor le este dificil să sugereze că aceste tipare consecvente ale comportamentului
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
influențează politica externă. Nu se poate sugera că, în aceste cazuri, preferințele influențează politica externă într-un mod ad hoc. Din contra, ele au modelat în mod hotărâtor marile strategii pe parcursul anilor 1990. Neorealiștilor și instituționaliștilor le este dificil să sugereze că aceste tipare consecvente ale comportamentului celor trei state importante, care funcționează în circumstanțe foarte diferite, reprezintă anomalii temporare în raport cu tiparele de comportament prezise de teoriile lor. Prin contrast, tiparul observat poate fi explicat prin referire la modelul liberal. Putem
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
o colecție importantă de eseuri ce dezbat implicațiile strategice ale noii "epoci a terorii" exprimă sentimente care surprind în mod clar necesitatea pe termen lung ca SUA să înceapă să reflecteze în mod fundamental asupra marii lor strategii curente. După cum sugerează Kennedy, s-ar putea ca marea problemă generată de atacurile de la 11 septembrie 2001 să fie punerea sub semnul întrebării tocmai a strategiei Americii de a-și menține statutul de "Numărul 1": [...] dar ce-ar fi dacă o nouă generație
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
iar secundară era cea în care se găsea Moartea și noul său partener teribili de plictisiți de scena ce le-o oferea Gavriel. În afară de asta clepsidra timpului acum un trup din care săngele se scurgea lăsănd în așternuturi doar materie, sugeră că timpul acordat schimbării era pe sfărșite. Moartea sau Griul și noul Gavriel își zămbiră iar printr-un acord mutual uniră partea de lumină cu cea de întuneric și împinseră cu o putere aproape brutal sufletul lui Gavriel în corpul
Ieşirea în etern. Exerciţiu împotriva căderii by Ionela-Roxana Alexandrescu () [Corola-publishinghouse/Science/1134_a_2296]
-
sunt actori raționali, cu o gândire strategică. Cumulate, aceste ipoteze stimulează statele să se comporte ofensiv unele față de celelalte, conturându-se trei modele generale de comportament: teama, autoajutorarea și maximizarea puterii. Raportarea teoriei lui Mearsheimer la cea a lui Waltz sugerează că realismul lui Waltz este unul defensiv, în sensul că anarhia internațională încurajează statele să urmărească menținerea echilibrului balanței de putere. Mearsheimer (după exemplul lui Morgenthau) avansează un realism ofensiv: în condițiile anarhiei și dilemei securității, marile puteri caută să
RELATII INTERNATIONALE by Lucian-Dumitru Dîrdală () [Corola-publishinghouse/Science/798_a_1513]
-
puteri încearcă fie să contrabalanseze eventualii agresori, fie alte strategii, între care se distinge pasarea responsabilității către alt actor, evitând astfel costurile presupuse de contrabalansare. Variabilele geografice dacă agresorul și statele amenințate au graniță comună, respectiv sunt despărțiți de ape sugerează că statele vor alege să contrabalanseze în primul caz și să paseze responsabilitatea în al doilea. Cuplând cele două seturi (structură și geografie), Mearsheimer concluzionează că, în cazul sistemelor multipolare echilibrate, cu precădere când statul amenințat este protejat de întinderi
RELATII INTERNATIONALE by Lucian-Dumitru Dîrdală () [Corola-publishinghouse/Science/798_a_1513]
-
structura sistemului internațional. În fine, tot modul de conceptualizare a structurii îi face pe neorealiști să configureze statele ca unități asemenea, prin contrast cu atenția acordată de realiștii clasici diferențelor dintre ele. Pe de altă parte, așa cum ar trebui să sugereze chiar drumul parcurs de Waltz de la gândire la teorie, neorealismul reprezintă o dezvoltare, nu o abandonare a programului realist. Toți realiștii, indiferent de epoca sau contextul intelectual în care scriu, împărtășesc un set de presupoziții referitoare la: importanța statului în
RELATII INTERNATIONALE by Lucian-Dumitru Dîrdală () [Corola-publishinghouse/Science/798_a_1513]
-
de presupoziții referitoare la: importanța statului în teoria relațiilor internaționale; supraviețuire, ca obiectiv fundamental al statului; și autoajutorare, ca logică a sistemului internațional. Contribuțiile lui Waltz și Mearsheimer sunt esențiale pentru programul de cercetare neorealist, iar diferențele evidente de abordare sugerează amploarea dezbaterilor din interiorul acestuia. Termenul neorealism, deși invariabil legat de numele lui Waltz, a ajuns să includă un număr imens de cercetări astfel că, inevitabil, apar contradicții între diverse tipologii. Un motiv evident al acestui fenomen este întărirea identităților
RELATII INTERNATIONALE by Lucian-Dumitru Dîrdală () [Corola-publishinghouse/Science/798_a_1513]
-
Tot în acest sens poate fi înțeleasă și dezbaterea între neorealiștii și neoliberalii adepți ai alegerii raționale, care l-a făcut pe Robert Keohane să opineze că mulți neoliberali participă la conturarea unui program de cercetare neorealist lărgit sau să sugereze existența unei tabere comune raționaliste, opusă reflectivismului. Subdisciplina Studiilor de Securitate a produs o tipologie bazată pe reunirea a două criterii de diferențiere: asumpțiile referitoare la anarhie (care fundamentează mai vechea separare între realismul ofensiv și cel defensiv) și fenomenele
RELATII INTERNATIONALE by Lucian-Dumitru Dîrdală () [Corola-publishinghouse/Science/798_a_1513]
-
toate versurile apărute până atunci în antologia Rune, după care urmează o schimbare, o mutare de accente. Cărțile, ce se succedă la intervale scurte, Interiorul tăcerii (1985), Poezii în șoaptă (1985; Premiul Asociației Scriitorilor din București), Despărțirea de cuvinte (1988) sugerează, chiar de la titlu, teama de cuvânt, semnificația tăcerii (paradoxal, tot prin cuvânt, fiindcă pentru poet „tăcerea e un grai înmiresmat”). Poate cea mai exactă caracterizare a lui I. și a creației sale i se datorează lui Ștefan Aug. Doinaș: „Gheorghe
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287632_a_288961]
-
disjunctiv antrenează alocutorul, coordonarea prin sau/ori mai aduce o caracteristică discursivă pe care coordonarea prin și o are doar în condiții determinate: enumerarea elementelor conectate (iar împreună cu acestea și enunțul care o conține) capătă un caracter deschis 17 (se sugerează că am putea alege și entități nemenționate, cărora li s-ar aplica aceeași predicație). Pentru a produce același efect, conectarea copulativă reclamă fie absența conectorului și un contur intonațional special, "de suspensie" (Au venit părinții, frații, prietenii, vecinii...), fie prezența
[Corola-publishinghouse/Science/85001_a_85787]
-
Cf. Gorăscu (1975, 2007). În (13), propoziția A este asertată (reprezintă o informație nou introdusă în universul discursiv), în timp ce în (13') este doar presupusă (informație de fundal, considerată deja existentă în universul opiniilor comune interlocutorilor). 9 Caracterul factiv poate fi sugerat pe cale prozodică (accent frastic pe ultima silabă accentuată a conectorului sau pe semiadverbul chiar), coroborată cu forma verbală (indicativ); accentul frastic pe ultima silabă accentuată a subordonatei, coroborat (opțional) cu condiționalul ori cu prezumtivul, conduce mai curând la o interpretare
[Corola-publishinghouse/Science/85001_a_85787]
-
chiar), coroborată cu forma verbală (indicativ); accentul frastic pe ultima silabă accentuată a subordonatei, coroborat (opțional) cu condiționalul ori cu prezumtivul, conduce mai curând la o interpretare nonfactivă. O dezambiguizare univocă este însă posibilă doar contextual. În ambele lecțiuni, chiar dacă sugerează în plus probalitatea scăzută ca faptul evocat în condițională să aibă loc. 10 Cf. Gheorghe (2004: 157−158). 11 Nu trebuie confundate aceste construcții cu cele, aparent identice, în care de este marca prepozițională a poziției sintactice a relativului în
[Corola-publishinghouse/Science/85001_a_85787]