9,526 matches
-
Producția avea o durată copleșitoare de cinci ore și jumătate, însă în ciuda lungimii sale, a avut un record de 474 de spectacole. În același an, "Dominoul negru/Între tine, mine și poștă" a fost primul spectacol care s-a numit "comedie muzicală." Pe vremea aceea, în Anglia, teatrul muzical era alcătuit mai ales din music hall, adaptări ale operetei franceze și muzicaluri burlesc, mai ales la Teatrul Gaiety începând din 1868. Ca reacție la acesta, au fost create câteva spectacole de
Teatru muzical () [Corola-website/Science/316098_a_317427]
-
Spectacolele germane Reed. Comedianții Edward Harrigan și Tony Hart au produs și au fost protagoniștii unor muzicalri pe Broadway între 1878 ("Picnicul Gărzii Mulligan") și 1885, după cartea și versurile lui Harrigan și pe muzica socrului său, David Braham. Aceste comedii muzicale aduceau în prim plan personaje și situații luate din viața de zi cu zi a clasei de jos din New York și reprezenta un pas semnificativ înainte față de vodevil și burlesc și către o formă mai cultă. Ele aveau ca
Teatru muzical () [Corola-website/Science/316098_a_317427]
-
ai teatrelor tot mai numeroase a crescut enorm. Piesele durau mai mult și totuși aveau spectatori mulți, ceea ce a dus la profituri mai mari și a îmbunătățit valoarea producțiilor. Prima piesă care a avut 500 de spectacole consecutive a fost comedia (non-muzicală) din Londra "Băieții noștri", având premiera în 1875, care a atins un nou record uimitor de 1,362 de spectacole. Acest record nu a fost egalat pe scena muzicală până la Primul Război Mondial, însă teatrul muzical a depășit în
Teatru muzical () [Corola-website/Science/316098_a_317427]
-
fost depășit de nicio altă piesă de teatru muzical până la spectacolul de mare succes care a depășit în 1886 recordul, făcut de Alfred Cellier și B. C. Stephenson, cu titlul "Dorotea" (un spectacol aflat la intersecția operei comice și a comediei muzicale), cu 931 de spectacole, care a fost urmărit (dar nu egalat) de mai multe dintre cele mai bune muzicaluri de succes din Londra din anii 1890. Alți compozitori britanici din perioada aceea au fost Edward Solomon și F. Osmond
Teatru muzical () [Corola-website/Science/316098_a_317427]
-
Operele comice ale lui Gilbert și Sullivan au fost plagiate și imitate în New York de producții ca "Robin Hood" (1891) de Reginald de Koven și "El Capitan" (1896) de John Philip Sousa. "O călătorie la Coontown" (1898) a fost prima comedie muzicală produsă și interpretată integral de Africani Americani într-un teatru de pe Broadway (inspirată mai ales din spectacolele menestrelilor), urmată de "Clorindy Originea stilului de dans Cakewalk" (1898), cu o nuanță de ragtimeși "În Dahomey" (1902), care a avut un
Teatru muzical () [Corola-website/Science/316098_a_317427]
-
de Africani Americani într-un teatru de pe Broadway (inspirată mai ales din spectacolele menestrelilor), urmată de "Clorindy Originea stilului de dans Cakewalk" (1898), cu o nuanță de ragtimeși "În Dahomey" (1902), care a avut un succes foarte mare. Sute de comedii muzicale au fost prezentate pe Broadway în anii 1890 și la începutul anilor 1900 cuprinzând cântece scrise în Tin Pan Alley din New York de compozitori cum sunt Gus Edwards, John Walter Bratton și George M. Cohan ("Little Johnny Jones" (1904
Teatru muzical () [Corola-website/Science/316098_a_317427]
-
Gaiety care dansau și cântau pentru a completa distracția muzicală și vizuală. Sucesul primei piese dintre acestea, "În Oraș" în 1892 și a piesei "Fata veselă" în 1893, a confirmat că Edwardes este pe drumul pe care îl urma. Aceste "comedii muzicale", după cum le numea el, au revoluționat scena din Londra și au dat tonul pentru următoarele trei decenii. Spectacolele de succes ale lui Edwardes de la început, la Gaiety, au inclus o serie de spectacole ușoare și romantice cu o "fată
Teatru muzical () [Corola-website/Science/316098_a_317427]
-
inclusiv în "Fata de la magazin" (1894) și "Fata care a fugit" (1898), pe muzica lui Ivan Caryll și a lui Lionel Monckton. Aceste spectacole au fost imediat copiate mult la alte teatre din Londra (și în curând în America) și comedia muzicală Edwardiană a depășit formele muzicale anterioare ale operei și operetei comice. La Teatrul lui Daly, Edwardes a prezentat spectacole de comedii de mare succes puțin mai complexe. "Geișa" (1896) de Sidney Jones, pe versuri de Harry Greenbank și Adrian
Teatru muzical () [Corola-website/Science/316098_a_317427]
-
Aceste spectacole au fost imediat copiate mult la alte teatre din Londra (și în curând în America) și comedia muzicală Edwardiană a depășit formele muzicale anterioare ale operei și operetei comice. La Teatrul lui Daly, Edwardes a prezentat spectacole de comedii de mare succes puțin mai complexe. "Geișa" (1896) de Sidney Jones, pe versuri de Harry Greenbank și Adrian Ross, apoi "San Toy" (1899) al lui Jones, fiecare a avut spectacole timp de mai mult de doi ani și au avut
Teatru muzical () [Corola-website/Science/316098_a_317427]
-
complexe. "Geișa" (1896) de Sidney Jones, pe versuri de Harry Greenbank și Adrian Ross, apoi "San Toy" (1899) al lui Jones, fiecare a avut spectacole timp de mai mult de doi ani și au avut un succes internațional foarte mare. Comedia muzicală britanică "Florodora" (1899) de Leslie Stuart și Paul Rubens au avut un mare succes pe ambele maluri ale Atlanticului, la fel ca și "Lună de miere chinezească" (1901), de poetul liric britanic George Dance și compozitorul născut în America
Teatru muzical () [Corola-website/Science/316098_a_317427]
-
cunoscute, împreună cu compozitorul Charles Taylor și alții, iar Edwardes și Ross au continuat să își prezinte spectacolele de mare succes, ca "Toreadorul" (1901), "O fată de la țară" (1902), "Orhideea" (1903), "Fetele din Gottenberg" (1907) and "Domnișoara noastră Gibbs" (1909). Alte comedii muzicale care au fost spectacole de succes edwardiene au fost "Idilicii" (1909) și "Fata din secta tremurătorilor" (1910). Probabil că cei mai cunoscuți compozitori de operetă, începând cu a doua jumătate a secolului al XIX-lea, au fost Jacques Offenbach
Teatru muzical () [Corola-website/Science/316098_a_317427]
-
după romanul scris de Edna Ferber, de Oscar Hammerstein II și P. G. Wodehouse, iar muzica de Jerome Kern, prezentând un nou concept care a fost acceptat imediat de public. "Acum apare un gen complet nou - piesa muzicală deosebită de comedia muzicală. Acum... piesa era cea mai importantă, iar tot restul era inferior piesei. Acum... a apărut integrarea completă a cântecului, umorului și numerelor de producție într-o singură entitate artistică." În ciuda temelor sale surprinzătoare—căsătoria între persoane de rase diferite
Teatru muzical () [Corola-website/Science/316098_a_317427]
-
în seama Janei", care a durat mai mult de doi ani. Sezonul din 1959-1960 în afara Broadway-ului includea o duzină de muzicaluri și spectacole de revistă printre care "Micuța rază de soare Mary", "Fantasticii" și "Ernest îndrăgostit", o adaptare muzicală a comediei lui Oscar Wilde din 1895 "Ce înseamnă să fii onest". La fel ca în "Oklahoma!", dansul a fost o parte integrală din "Poveste din Vest" (1957), care a transpus "Romeo și Julieta" în orașul New York din zilele noastre și a
Teatru muzical () [Corola-website/Science/316098_a_317427]
-
inclusiv pe pitorescul vorbirii dialecticale), « Patima» este un film de actori. În fruntea distribuției, Draga Olteanu Matei joacă cu vădită «patimă» rolul Păunei, oferind un recital de zile mari. Actrița ne face aici martorii unei intime contopiri a dramei cu comedia, într-un joc plin de vervă, dar și de adâncimi tragice”". Criticul Tudor Caranfil a dat filmului o stea din cinci și a făcut următorul comentariu: "„Lugoj, 1945. O cojocăriță, descoperă că «viața nu-i făcută doar din piei și
Patima (film din 1975) () [Corola-website/Science/310049_a_311378]
-
esențiale, se va numi Pavilionul cu umbre și care, în 1928, cu prilejul reprezentării pe scena Teatrului Național din București, îi va aduce un răsunător și binemeritat succes ca dramaturg. Rolul principal a fost încredințat artistei Maria Ventura, societară a Comediei Franceze. Misiva, pe care o transcriu aici integral, conține informații de toată însemnătatea.
O scrisoare necunscută a lui Gib. I Mihăescu by Nicolae Scurtu () [Corola-journal/Memoirs/12378_a_13703]
-
După acest episod apare un nou volum de proză al lui Minulescu: "Măști de bronz și lampioane de porțelan" (1920). Un an mai târziu, Minulescu își face debutul ca autor dramatic: pe scena Naționalului se joacă piesa " Pleacă berzele" și comedia într-un act "Lulu Popescu" (10 ianuarie). În 1924 apare romanul "Roșu, galben și albastru", unul din marile succese literare ale vremii, după ce fusese în prealabil publicat în paginile "Vieții românești". Se reprezintă "Omul care trebuie să moară", „grotescă tragică
Ion Minulescu () [Corola-website/Science/304575_a_305904]
-
teatral ebraic vast și variat, iar după anul 1975 s-a dedicat în special teatrului în limba idiș, din anul 1992 în cadrul Teatrului „Idișpil” din Țel Aviv. S-a făcut cunoscut în tinerețe , între altele, prin rolul Moise Ventilator din comedia cu acelaș nume, după care s-a realizat și un film israelian în 1966. Bodo este laureatul Premiului Meir Margalit pentru întreaga sa activitate teatrală. Născut în România în 1931, a vorbit până la vârsta de 7 ani numai în idiș
Yaakov Bodo () [Corola-website/Science/336332_a_337661]
-
Dan Ben Amotz și Hâim Hefer, alături de Rika Zarai ,„Švejk în al doilea război mondial” de Bertolt Brecht, pe scena teatrului „Zirá”. După închiderea acestui teatru Bodo a jucat în cadrul Teatrului „Do-Re-Mi” de sub conducerea lui George Wahl personajul principal în comedia clasică evreiască a lui Avraham Goldfaden, „Cei doi Kuni Lemel” care s-a bucurat de un mare succes și a cunoscut 500 reprezentații. În 1961 la invitația lui Yossi Milo, fondatorul Teatrului Kameri din Țel Aviv și a Teatrului municipal
Yaakov Bodo () [Corola-website/Science/336332_a_337661]
-
bețivului Sly în Îmblânzirea scorpiei de Shakespeare.Bodo a mai jucat pe scena Teatrului din Haifa, între altele în și în rolul lui Bérenger din „Rinocerii” de Eugen Ionescu, Bottom din „Visul unei nopți de vară”, Herșale din „Hersele Ostopoler”, comedie inspirată de snoave populare al carei erou era Hersele din Ostropol, un fel de Păcală sau Balakir al evreilor din vestul și sudul Ucrainei. de asemenea Trufaldino în „Slugă la doi stăpâni” de Goldoni, alte roluri în piesele „Zile de
Yaakov Bodo () [Corola-website/Science/336332_a_337661]
-
o imagine satirica a dificultăților întâmpinate de familiile de imigranți evrei din Africa de nord în Israelul care abia s-a constituit inițial sub conducerea evreilor așkenazi, originari în mare parte din estul Europei. În 1966 Bodo a jucat în comedia cinematografică „Moise Ventilator”, în regia lui Uri Zohar, alături de Shaike Ofir și Hagashash Ha'iver. În 1967 el a jucat într-un alt film al lui Kishon, „Ervinka”, alături de Hâim Topol. Bodo a mai participat și la filmele „Hashual belul
Yaakov Bodo () [Corola-website/Science/336332_a_337661]
-
George Denis Patrick Carlin (n. 12 mai 1937 - d. 22 iunie 2008) a fost un actor de comedie și scriitor american, care a câștigat cinci premii Grammy pentru albumele sale de comedie. Tema sa favorită a constituit-o critica adusă societății, clasei politice, religiei, limbii engleze și altor subiecte considerate tabu. Spirit controversat, nu a ezitat să utilizeze
George Carlin () [Corola-website/Science/313249_a_314578]
-
George Denis Patrick Carlin (n. 12 mai 1937 - d. 22 iunie 2008) a fost un actor de comedie și scriitor american, care a câștigat cinci premii Grammy pentru albumele sale de comedie. Tema sa favorită a constituit-o critica adusă societății, clasei politice, religiei, limbii engleze și altor subiecte considerate tabu. Spirit controversat, nu a ezitat să utilizeze în exprimare cuvinte obscene, stârnind adesea indignarea publicului și ajungând chiar în fața instanței, care
George Carlin () [Corola-website/Science/313249_a_314578]
-
Bossier City, Louisiana. În această perioadă, activează și ca DJ la postul de radio "KJOE" situat în Shreveport. Din cauza calificativelor negative primite, în iulie 1957 va fi exclus din serviciul militar. În 1959, împreună cu Jack Burns formează un duet de comedie pentru postul de radio "KXOL" din Fort Worth, Texas, unde înregistrează un real succes. În 1960, amândoi merg în California și activează în echipă timp de doi ani, după care se orientează către cariere solo. În California, Carlin și Burns
George Carlin () [Corola-website/Science/313249_a_314578]
-
anul 1961, cu Brenda Hosbrook, cu care va avea, doi ani mai târziu, o fiică (Kelly). Carlin devine popular ca invitat special în cadrul emisiunilor-spectacol "The Tonight Show", moderate de Jack Paar, apoi de Johnny Carson. În 1967 este distribuit în comedia "Away We Go" ce a fost difuzată la CBS. Martor al arestării actorului Lenny Bruce, acuzat de obscenitate, lui Carlin i se solicită să se legitimeze. Susținând că nu are încredere în cărțile de identitate, este considerat ofensator al autorității
George Carlin () [Corola-website/Science/313249_a_314578]
-
la Carnegie Hall realizează înregistrări video. Reîncepe să participe la "Saturday Night Live" în noiembrie 1984, nu numai ca moderator, ci jucând și în diverse scene. În 1987, alături de actorii Bette Midler și Shelley Long, joacă un rol important în comedia "Outrageous Fortune". De asemenea, în 1989, joacă un rol de succes și în serialul pentru copii "Bill & Ted's Excellent Adventure" și apoi în "Bill and Ted's Bogus Journey". Între 1991 și 1995, Carlin a fost naratorul variantei din
George Carlin () [Corola-website/Science/313249_a_314578]