4,784 matches
-
rabdă! cabinet parlamentar conservator, deputat Nicolae Popa la vîrtejul circumscripției, casele fără curți matahale între vecini, peretele din spate ține munte, ia navetiste, grilaj la podul CFR, treceau cu mocănița, se va urca, Alba Iulia pentru centrul de județ peste creste, asemenea aranjamente sînt peste tot, cad prost în elocvența Apusenilor, munți din viitor, Cărpiniș monumentul lui Cloșca, pe banda audio rîde de sălăjeni, Roșia Montană la 320 C! inscripția electronică din intersecție, monstrul sterilul minereului persistă, element morfologic al văii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
tine!", alt răspuns era mai potrivit, zîmbesc la capătul drumului nostru, studiai favorabilă de pe parcurs, Valea Strîmbă șleau cu roți înghețate, mașini, tractor, Punct Oprire Șugău, Eminescu intuiția invariantelor Cuvîntului, sîntem pe centru, făgaș în variantele Voșlăbeni, pîcla perdele pe creste, "Dolomita Voșlăbeni" pe rezervoare, nepoții, amica, te-ai impus pînă la zîmbetul și ieșirea acordate cu Domnul, controlul din versant, învîrtita Voșlăbenii în dulce de pante, biserici trupurile comunei, trupuri de brazi în devălmășie, tăpșanele populate din valul lor, te
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
inspirație! ciocurile de berze profil de medalie pe cuib, morcovi într-o legătură, Ciocîlteni 3, Mălăiești pe patru benzi, Brăviceni, Cucuruzeni, Cișmea, Pelivan, cînd s-au ridicat orheienii cronicile, Mitoc, Orhei contactul imobiliar cu latura văii, oraș la umplut umbra crestei de calcar, Păhărniceni din paharnici și tu treci pe rusește și-l mai și faci pe Orhei Orgheev! simte valea în firul local către Călărași, 60 km, pasajul deasupra cu strîmba șosea de coloană vertebrală a Republicii Rutiere Moldova, tărîm
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
noi înțelege, Săracă Țară de Sus / Toată faima ți s-a dus / Acu cinci sute de ai / Numai codru îmi erai! în conspect Eminescu, Grajduri pe scaune pliante burțile în brațe, mașinile "Cielo", cazul îngrozitor al cetățenilor la picnic, lutul crestelor în verdeață cueste, frămîntături pe fiertura zilei, moment solemn al desțărării în pădure. XXV. URSOAICA VINE DE LA BÎLEA-LAC Iași Pașcani Ploiești Sud București Basarab Pitești Rîmnicu Vîlcea Sibiu Vințu de Jos Tîrgu Mureș Deda Gheorghieni Miercurea-Ciuc Comănești Adjud Pașcani Triaj
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
legi, s-aleagă ce s-o alege și să dea la vite! cartofu' mare 1,50 lei, via o mai prășesc pe jumătate coaptă, Mihăileni linia slabă, Nădejde-Sat brad, ăsta-i ieșit el așa, în legea lui! stînca, tunel și crestele brazilor, greu îți este să dai cu piciorul în țepușă! Utușoiu agitațiile ieșite culmi și alte povești, Păltinișul avînd o ieșire de munte cu tot cu geologia, halta Tarcău, Lunca de Mijloc mere, ceapa roșie funie atîrnată, Trotușul pui de rîu, textul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
ține viitorul Domnul, Bicsadu Oltului jalea organul nostru pentru frumos, doina, cît ar despuia-o de folclor, de-oi adormi curînd / La marginea mării cu apa curgînd pe el, cleanțul julește în plasmă arboricolă, cuibul de pe vîrf, cinci trepte de creste de nuanțe, desenele căderii nămeți pe piatră, noi sîntem munții cu orografia continuă, odihna este a trecerii, moartea căderii, scriitorul cabotinul tehnicilor Tușnad în scris, frumoase cu observația că nu încape numele, largul de depresiune dungi pe spatele facerii ei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
două ușoare alveolări de formă rotundă, plasate între coarne. Aceeași piesă pare să fi fost decorată și cu pictură tricromă, acum ștearsă (Pl. 59/3; 60/4). O parte din protomele încadrate în această categorie se disting prin modelarea unei creste mediane, care, presupunem, încearcă sugerarea arcadelor ochilor sau accentuarea cutiei nazale. Dintre acestea, demnă de menționat găsim o protomă decorată tricrom, cu gura figurată printr-o ușoară incizie (Pl. 57/5; 59/1). O altă piesă, nedecorată, are nările redate
Hoiseşti - La Pod. O aşezare cucuteniană pe valea Bahluiului by George Bodi () [Corola-publishinghouse/Science/1143_a_1893]
-
lui Fernic chiar de la începu- turile carierei sale, cum ar fi memorabila Cruce albă de mesteacăn, pe versurile poetului Artur Enășescu, pe care a așternut-o pe portativ în ultimul său an de liceu : Cruce albă de mesteacăn Răsărită printre creste, Cine te cunoaște-n lume, Cruce fără de poveste ? (...) Sfântul îngropat sub tine Cine-l va mai ști de acum ? Cruce albă rătăcită Lângă margine de drum Brațele-ți de vânturi smulse Se vor pierde pe poteci, Numai brazda de țărână
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
ți se deschide panorama unui peisaj încântător: în față, peste douăzeci de coame de dealuri, aidoma unor uriașe valuri marine, se pierd în depărtare spre Prut; în spate, spre apus, dincolo de valea largă a râului Bârlad, se întind culmi cu creste însorite până în piscurile Ceahlăului; din nord, din dâmbul Făgădăului, înspre Valea Oanei și Valea Gîrzului, două dealuri molcome deschid valea pârâului DodeștiJigălia, pitorească și intens populată. Din pintenul Ursoii ochiul poate admira întreaga vale, de la obârșia sa numită Șipote-Călugăreasca, dăltuită
Victor Ion Popa și comuna Dodești by MIHAI APOSTU () [Corola-publishinghouse/Science/91678_a_93468]
-
mă puteam prinde de ele. În cele din urmă am izbutit să mă cațăr tot pe „muntele“ meu, agățându-mă cu degetele de la mâini și de la picioare și apoi fixându-mi genunchii pe o teșitură laterală. Când am ajuns pe creastă, unde am zăcut gâfâind în soare, am descoperit că mâinile și genunchii îmi sângerau. De când am sosit aici, am avut bucuria de a înota în pielea goală. Faleza asta stâncoasă nu atrage, slavă Domnului, vilegiaturiștii cu țâncii lor. Nicăieri nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
gol acest spațiu nesfârșit după care am tânjit toată viața mea. Încă nici o scrisoare. Azi marea e mai zgomotoasă și pescărușii țipă. În realitate, nu-mi place tăcerea decât în teatru. Marea e nervoasă, de un albastru foarte închis, cu creste albe. Am pornit-o în căutare de lemne aruncate de valuri, până am ajuns la mica plajă de piatră. Valurile erau joase așa încât nu am putut plonja de pe treptele turnului, și până când n-am să-mi fixez câteva proptele pentru
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
ani, să-ți deschidă din nou porțile inimii? ISTORIE Capitolul întâi Nu m-am uitat deloc la crabi. A început să mă obsedeze ideea de a transporta un scaun și o masă sus în turn, și am pornit-o peste crestele stâncilor cu măsuța pliantă pe care o mutasem din camera interioară în salon. Curând însă, măsuța s-a dovedit absurd de grea și am constatat cu enervare că suprafețele netede și povârnite ale stâncilor erau aproape cu neputință de urcat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
pe scoarța așternută peste banca de stâncă, lângă jgheabul unde-mi tezaurizez pietrele. Dar pe dată mi s-a părut insuportabil să nu văd marea, așa încât m-am cățărat puțin, ținându-mi paharul cu grijă, și m-am așezat pe creasta unei stânci. Marea era acum de un albastru purpuriu, ca ochii lui Hartley. O, Dumnezeule, ce trebuia să fac în toată situația asta? Orice s-ar întâmpla, trebuie să mă străduiesc să nu sufăr. Dar ca să nu sufăr, era necesar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
pornit-o peste stânci, cu binoclul agățat de gât, propunându-mi să urmăresc păsările. Mă gândeam că s-ar putea să văd și o focă, din moment ce Gilbert pretindea că zărise una. Oricum, din clipa în care m-am aflat pe creasta „muntelui“ meu minuscul, am fost asaltat de o teamă care mi s-a părut familiară. A început cu o senzație de amețeală, o impresie că marea s-ar găsi la zeci de metri sub mine, deși, fiind în plin flux
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
îndreptat spre stânci. Nu știu de ce, era limpede că eu trebuia să mă duc la el și nu el să vină la mine. Binoclul atârnat de gât îmi împiedica înaintarea, așa încât n-am oprit și l-am agățat de o creastă, apoi am continuat să mă cațăr, fără să-l scap pe băiat din priviri. Am traversat podul de peste Cazanul lui Minn. Urcușul final, dintr-o depresiune pe suprafața stâncii care o domina, mi-a solicitat toate forțele, așa încât, când am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
însuși putea ști? În sfârșit, înotă îndărăt spre stânca abruptă și, agățându-se cu mâinile și cu degetele de la picioare, își înălță cu ușurință trupul gol din năvala valurilor care se zvârleau înainte și îndărăt. Se cațără, se legănă pe creasta stâncii și se așeză gâfâind. — Titus, dragul meu băiat, îmbracă-te repede, uite prosopul. Se supuse, măsurându-mă din priviri. Ce s-a întâmplat? Plecăm undeva? — Nu. Dar mi-e teamă că taică-t\u ar putea să se ivească
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
Spune-i că am adus aseară câinele. M-am gândit c-o să-i facă plăcere. L-am urmărit în timp ce urca pe stânci, de astă dată mai încet, și arătând într-adevăr a infirm. L-am văzut apărând și dispărând printre creste, până când a ajuns la drum. M-am smuls din transă și m-am întors acasă, cât de repede am putut. Voiam să mă asigur că plecase. Titus, cocoțat încă pe stânca înaltă, a sărit jos și m-a urmat. Gilbert
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
loc foarte prielnic pentru scrântitul gleznelor. Țineam să-l scot pe James afară din casă. L-am îmboldit repede s-o pornească prin iarbă, și m-a urmat o scurtă distanță peste stânci, până când ne-am putut așeza pe o creastă însorită, cu vederea spre mare. Apa își schimbase culoarea, era acum de un azuriu-sur, palid, licăritor, trepidând în mișcări ușoare. Ce zăpușeală! James, nu te superi că trebuie să te duci la hotel, se numește hotelul Raven, și are o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
de prundiș, și m-am uitat la ea indiferent. Un moment mai târziu, pică o altă pietricică. Și apoi a treia. Mi-am ridicat ochii. Un cap, încadrat de două palme în care se sprijinea, se uita la mine de pe creasta de deasupra. Câțiva zulufi de păr castaniu, creț, suflați de vânt, coborau și ei pe marginea stâncii. Doi ochi căprui luminoși mă priveau miop, pe jumătate surâzători, pe jumătate speriați. — Lizzie! Lizzie se propti pe muchea ascuțită a stâncii, își
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
uscat. Fluxul se înălța. — Lizzie, vino la noi, vrem să ne cânți „Voi che sapete“. Într-o clipă se îndepărtă de mine, întinzându-și o gambă lungă, goală. Acum îl deslușeam pe Gilbert, întinzându-i o mână de sus, de pe creastă. Eu am rămas pe loc. Ce bizar și înșelător simulacru de fericire a fost seara aceea, ca o mască pusă peste spiritul melancoliei! Voi fi oare în stare să nu mă duc în casa de pe deal, să nu aflu ce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
sigur ce anume, despre mătușa Estelle. Ea strălucise asupra copilăriei mele. Într-adevăr, „Che cosa è amor?“. M-am urcat pe „muntele“ meu și am privit valurile care-l ciocăneau. Se auzea un vag bubuit de tunet. Deslușeam pe mare crestele de o albeață sclipitoare ale valurilor. Glasul de bariton horcăit al lui Gilbert se porni de undeva de aproape. „Rămâi frumoasă nimfă și vorbește, vrei să ne jucăm orbește, tra la la la la!“ Mai târziu, l-am auzit pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
știam că mâinile încercau, inconștient, să-l protejeze. Trupul mi se răsucea dureros, încercând în van să-și echilibreze poziția. Am văzut, în întunecimea difuză a nopții de vară, valurile smântânoase învârtejindu-se chiar sub mine și spiralarea nebună a crestelor înspumate în spațiul îngrădit. Pe urmă m-am pomenit în apă, și răceala de gheață mi-a produs un nou șoc; am început instinctiv să-mi agit membrele în mișcări de înot, încercând să mă înalț deasupra apei; dar trupul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
întâmplat și nici că-mi păsa. — Dar pretindeai că ești un nonviolent, spuneai că niciodată... — O.K., dar tu ai fost un caz special. Picătura care a făcut să se reverse cupa a fost apariția blestematei de Rosina, sus pe creasta stâncii, ca o vrăjitoare neagră. Mi-am zis că probabil te ții în continuare cu ea și fără îndoială, sunteți împreună. — Nu-i adevărat. — Nu-mi pasă. — Mă miram eu de ce nu mi-ai vorbit atunci de ea. Plănuiai să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
trebui în curând să intru din nou în acțiune. Între timp însă, anchetarea Rosinei s-ar putea să se dovedească de folos. Era o zi caldă, noroasă, și un vânticel obraznic îți scuipa în față fărâme de spumă dislocată din crestele albe ale valurilor ce agitau Golful Raven. Marea era înfiorată de neastâmpăr, colorată în albastru închis, albastrul acela sumbru, rece, nordic care, chiar și în miezul unei zile de vară, îți poate transmite o glacială amenințare. Și cerul avea o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
doream să mor sau gândeam că s-ar putea să mă înec. Membrele mele robuste răspundeau mișcărilor apei, respirația mi-era domoală, cerul albastru deasupra mea și soarele pretutindeni; priveam orizontul imediat al valurilor al valurilor ce veneau către mine, crestele lor ușor biciuite de briză, și mi se păreau puternice și prietenoase. Se jucau cu mine. Am înotat și m-am lăsat să plutesc până când mi s-a făcut frig; atunci m-am cățărat afară din apă și m-am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]