4,151 matches
-
nu am pe nimeni! Adânc sub ziduri curg verzile unde ale Nevei amestecate cu mari bolovani de gheață. Cum nu îs și eu un bolovan de ghiață? Vântul urlă înghețat și-mi aruncă ninsoarea cea măruntă-n față - o, e ger, cum nu-s și eu vântul cel cu ger? Ci-s om, Dumnezeul meu! Om! M-a dus în sala dreptății celei nedrepte. Era cel puțin cald în sala aceea. Masa era neagră, pe ea crucea pe-un evangeliu. Fețele
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
unde ale Nevei amestecate cu mari bolovani de gheață. Cum nu îs și eu un bolovan de ghiață? Vântul urlă înghețat și-mi aruncă ninsoarea cea măruntă-n față - o, e ger, cum nu-s și eu vântul cel cu ger? Ci-s om, Dumnezeul meu! Om! M-a dus în sala dreptății celei nedrepte. Era cel puțin cald în sala aceea. Masa era neagră, pe ea crucea pe-un evangeliu. Fețele judecătorilor cu conștiința sclavă și cu fața rece și
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
ca la un spectacol. Dar erau și zile întregi, mai ales pe timp de iarnă, când nu venea nimeni, nici măcar vreun călugăr. Și mai cumplit era noaptea, când veghea peste lumea nemișcată, ca în noaptea cea albă și încremenită de ger. Aproape de miezul nopții a apărut o sanie trasă de doi bărbați: Iscru, mai greoi acum și copleșit de viață, și Petru, unul dintre băieții lui Ioniță, Bubosu. Erau obosiți, înfrigurați și flămânzi. Plecaseră de cu seară cu trupul lui Vlad
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
analiza vieții de zi cu zi. Îl irita „rahatul subconștientului” și prefera inteligența directă, sau chiar lucrurile spuse cu cruzime de la obraz, interpretărilor amicale, Învăluite, muiate În convențional și liberalism. În strada rece și Însorită, Battle - cu fața boțită de gerul șfichiuitor - m‑a Întrebat: - Abe primește musafiri zilele astea? - De ce nu? E Întotdeauna bucuros să te vadă. - Nu m‑am exprimat bineă Știu că e Întotdeauna politicos cu Mary și cu mine. Mary era o femeiușcă durdulie, vioaie, scundă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
nici nu i-a păsat. Dormea pe unde apuca și el, prin clăi cu fân prin podurile șurilor la oamenii gospodari, sau chiar prin colibele de prin viile de pe dealuri. Devenise un tip atât de rezistent că frigul, zăpada sau gerul cel mai cumplit nu avea efect asupra lui. Pe timpurile acelea, eu învățam la Școala Generală din Pungești, fiindcă la Cursești nu era decât școală de patru clase. Când veneam cu colegii de la școală, treceam la o oarecare distanță de
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
fiindcă la Cursești nu era decât școală de patru clase. Când veneam cu colegii de la școală, treceam la o oarecare distanță de via unuia Jănică Stamate, care avea o colibă deschisă în față și de multe ori vedeam chiar pe geruri năprasnice obielele lui Costică Tănase puse pe sfoară la uscat în fața colibei. Am vreo câteva amintiri păstrate cu acuratețea aceea deosebită pe care ți-o dau amintirile din copilărie, în care el este personajul principal. De Anul Nou Costică Tănase
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
ani și iată că și acum, la 64 de ani, deci după atâta amar de vreme, am aceeași credință. Este un lucru la care țin foarte mult și care nu mi-l poate lua nimeni. Nici chiar amenințarea zăpezilor și gerurilor din acest an, care parcă nu se mai sfârșesc. Dacă la mine în suflet a venit primăvara, sper că nu vă supără, nu-i așa? Este cineva împotrivă? Se abține cineva? Mulțumesc! Iordanul L a o răscruce de drumuri, în
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
se zgâiau prin gemulețul minuscul la potențialii cumpărători, ademenindu-i cu lucruri ieftine și de proastă calitate. Luana bănuia cât de îngustă putea fi viziunea unui tonetar vizavi de lumea din afară. Iarna zgribuleau ca vrăbiile, sub mușcătura cruntă a gerului. Se înfofoleau în pături și se ascundeau la căldura înșelătoare a paltoanelor uzate. Vara îi topea soarele și ziua lungă îi țintuia la tonetă până însera, toate astea pentru un procent insignifiant din vânzările zilnice. Ștefan nu știa dacă să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
cimitire erau o noutate pe placul longobarzilor, ei fiind atrași de tot ceea ce este întunecat, misterios și subteran. Le aduceau aminte de casele morții pe care le ridicau încă înainte de a veni în Italia și-n care răposații, împietriți de ger, așteptau topirea gheții și frăgezirea pământului ca să fie îngropați și să ajungă în sfârșit în Walhalla. Acum și catolicii fac uz de criptele bisericești. Unii speră să urce mai grabnic la cer, dată fiind vecinătatea cu relicvele martirilor și ale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
povestesc, era un oraș și nu prea. Zidurile de întărire erau roase și sparte, pline de găuri în care creșteau arbuști și iarbă. Nimeni nu se-ngrijise să le curețe și să le repare după marea inundație. Ploile, soarele și gerul crăpaseră cărămizile, fărâmițându-le cam peste tot; ziua erau luate în stăpânire de ciori, și, la căderea întunericului, păpăludele încercau să dibuie cele câteva turme de capre rămase la balta din câmpie. Casele și clădirile își pierduseră frumusețea de odinioară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
căciuli de vidră și acoperind caii cu valtrapuri, am pornit spre biserică. Era atât de frig, că ne-ngheța răsuflarea pe mustăți. Cerul era gros și-ntunecat, dar nu ningea. Am străbătut acea lume în alb și negru, încremenită-n ger, tăcută, până ce am ajuns la poarta templului. Era închisă. Fără să cobor de pe cal, m-am aplecat și am împins-o. S-a căscat în întuneric. Un țăran înțepenit de frig, locuitor într-una dintre cele câteva colibe din apropiere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
rând respirația îngreunată, tratându-mă cu fierturi de ierburi luate de la azil; mi-a masat mâinile și picioarele cu alifii pregătite de Rachti și mi-a încălzit patul în permanență cu pietre din vatră. N-a pregetat să iasă în ger sau pe viscol pentru orice aș fi avut nevoie. În a patra zi de boală, când m-am trezit dimineața, am găsit-o pe jos lângă patul meu. Ațipise cu capul rezemat pe mâna mea, istovită. Am fost încercat de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
să facă o mutare hotărâtoare. Era foarte nervos și agitat, se ferea să privească în ochii celorlalți și era cât pe-aci să răstoarne o lampă din altar. În cele din urmă, a vorbit: - Regele este de-acum prins în gerul morții, și sufletul său se află acolo unde Cel Atotputernic a decis. Tronul e vacant, și în regat există teama de răzmerițe. Deoarece nu reușiți să vă hotărâți, eu, în numele lui Dumnezeu din Ceruri, Nevăzut și Neîndurător, vă implor: ascultați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
micul Rodoald, care o ura din răsputeri pe Gundeperga și se bucura să o vadă în starea aceea de umilire. Am dus-o pe regină până dincolo de curtea exterioară a mănăstirii și, la ușa odăilor sale, am salutat-o. Nici măcar gerul iernii nu putuse să-i înroșească pomeții, pe atât de mortală îi era paloarea. - Cu ce-am păcătuit eu în fața Celui de Sus ca să am parte de acest pântece uscat precum gura unui muribund? Astea i-au fost vorbele la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
câmpia de-i zice Mezo, lângă muntele Corona. A fost nevoie de ceva timp, chiar dacă catolicii nu ne-au pus piedici, fiind băgați până-n gât în disputa despre monotelism 1. Era însă vorba despre bătălii ușoare și rapide, pentru care gerul n-a fost o opreliște, de vreme ce s-a acționat doar cu cavaleria, renunțându-se la carele greoaie și la mașinile de război greu de transportat prin zăpadă și nămol, precum și la pedestrași, domoli în marș și care aveau nevoie de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
tacită a ratării, Încercând să ne păstrăm demnitatea. indiferent de ce discutam, Împărtășeam cu toții sentimentul acut al eșecului. În sinea noastră știam că suntem niște tipi mediocri, cu niște joburi de rahat, niște furnici prinse Într-un mușuroi prost făcut. Sub gerul iernii, destinele noastre se făceau și mai mărunte și doar vodca fiartă și serile de poezie de la muzeu, la care mergeam din când În când cu toții, ne mai dezghețau inimile. Dar roata Înțepenită a destinului fiecăruia dintre noi nu se
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
mișcări a scos un sac pe care mi l-a aruncat pe cap. Apoi m-a luat pe sus și a ieșit În holul hotelului. Am Început să strig, dar mi-am dat seama că eram deja departe, afară, În ger. Cred că am leșinat, pentru că nu-mi mai amintesc nimic după aceea. Când am deschis ochii am zărit un foc care ardea Într-un fel de ceaun mare. mă găseam Într-un iglu, Învelită În ceva, nu puteam să-mi
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
și sub brațe, simptome ce pot fi însoțite de febră moderată. În acest sens, Curelescu Eugenia Mărie Jeanne, președintele Asociației Umanitare Române Bernadette, a adresat un apel ministrului Sănătății în care se specifică: "Având în vedere condițiile meteorologice nefavorabile, zăpada, ger că astăzi - la ora la care vă dăm comunicatul sunt -21 de grade celsius - considerăm că ar fi fost imperios necesar să se prelungească perioadă de întrerupere a cursurilor atât a preșcolarilor, cât și a școlarilor, din Capitală. Menționam că
Peste 200 de cazuri rubeolă la nivelul Capitalei () [Corola-journal/Journalistic/23649_a_24974]
-
mă cunoști, îți spun eu acum, eu nu prea visez. Nu cred în Făt-Frumos, nu cred că exista acel băiat/bărbat care se va arunca la (wordpress.com) Uite că îmi permit ca în tumult de lună calendaristică imaculată, cu ger și puzderie de sentimente semipreparate să fiu dezordonată, ba chiar nesimțitoare (pilulele.blogspot.com) A: Cum îl cheamă? B: Cum îl cheamă? Tot Horia. Uite ce coincidență! (IVLRA: 241) Uite cine (mai) vorbește acum! Nici nu apucase ambasadorul american să
[Corola-publishinghouse/Science/85024_a_85810]
-
privind În jur. Deși casa se afla doar la jumătatea urcușului pe Colina Komyoji, din interiorul zidului de pământ, se puteau vedea drumul de la poalele dealului, iar, dincolo de acesta, ogoarele din Nakamura, Râul Shonai și Întinsa Câmpie Owari. Era un ger cumplit. Soarele Anului Nou cobora, ca prin ceață, spre orizont, punând capăt Încă unei zile. Glasul cântărețului era puternic, ca și cum nu ar fi trăit nici greutățile lumii, nici vreo altă suferință omenească. Melodia era un cântec popular de la sfârșitul secolului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
drumul acum câtva timp. — Vor veni, probabil, nu crezi? — Cred că vor veni Împreună. — Sake-ul e gata? — Da, domnule. Și am pregătit și masa. Era o iarnă târzie, dar mugurii prunilor stăteau Încă Închiși. În anul acela fusese un ger cumplit, iar gheața groasă de pe iaz nu se topise nici măcar o zi. Oamenii pe care-i chemase erau cei trei fii ai săi, care aveau fiecare gospodăria sa proprie. Se obișnuia ca fiul cel mai mare și frații lui mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
problemă urgentă? — Nu, nu. A trecut atâta timp de când n-am mai luat cina Împreună și n-am mai stat toată noaptea la povești. Ha, ha! Faceți-vă comozi. Era neschimbat. Afară se auzeau trosnind streșinile, poate bătea piatra, iar gerul părea să se Întețească. Faptul că se aflau cu tatăl lor Îi făcu pe fii să uite de frig. Nakatsukasa era atât de bine dispus, Încât Gorozaemon nu reușea să găsească nici o ocazie ca să Își ceară iertare pentru felul cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
V-aș fi recunoscător să mă ajutați. Tinerii samurai schimbară priviri neliniștite. Tokichiro luă cleștele lung de metal care fusese pus În vatră. — Nu-i așa că anul ăsta e grozav de frig? Să acoperiți așa cărbunii... nu vă puteți alunga gerul din oase doar Încălzindu-vă degetele. Dezgropă câțiva tăciuni roșii. N-ar trebui să nu vă zgârciți la cărbune? Înțeleg că până acum cantitatea folosită zilnic În fiecare cameră era fixă, dar e groaznic să ne zgârcim cu Încălzirea. Folosiți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
dar s-ar putea ca pe la miezul nopții să-nceapă să-mi fie frig. Dacă Seniorul Hideyoshi află că vasalul său, Kuroda Kanbei, a murit Înghețat, probabil va veni aici Înaintea zorilor și-ți va expune capul pe poartă, În ger. Murashige, ești un om inteligent. Ce speri să obții, ținându-mă aici? Murashige nu știu ce să spună. Și el era conștient că propriile lui acțiuni Îl făceau de rușine. Până la urmă, Însă, râse disprețuitor: — Nu mai bodogăni, Kanbei. Spui că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
geamătul lui Enithármon. 30 Și totuși fíravele harfe și glasuri de argint alină așternutul cel trudit, Însă din peșterile nopții celei mai adînci, suind în nori de ceață, Iarna-și întinde áripile negre largi de la un pol la altul: Crunt ger de dedesubt și groaznică zăpadă, legați în lanț de căsnicie, Un dans grozavnic începură. Și vînturile dimprejur pe steiuri 35 Ca niște lilieci se așezară fără număr, gata să zboare-n depărtări. Gemetele lui Enitharmon zdruncina cerurile, Pămîntul truditor, Pîn
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]