3,885 matches
-
câine fără coloană vertebrală? Putem să facem ca lumea occidentală să fie de partea noastră? Ar trebui Mao să lanseze o campanie media pentru a-l ajuta să spună lumii că acțiunea lui contează? Ce se întâmplă între ruși și japonezi? Nu ar trebui să fie convins Stalin acum de capacitatea lui Mao de a conduce China? Ea îi uimește pe Mao și oaspeți cu dorința ei de a învăța. Are douăzeci și patru de ani și focul din pieptul ei arde cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
parte și eu la congres? Nici-un răspuns. Ea întreabă iar. Mao începe să sforăie. * Dincolo de valea aspră din Yenan, lumea se îndreaptă brusc, clătinându-se, către cea mai mare conflagrație a secolului. Naziștii germani încep să se deplaseze prin Europa. Japonezii se răspândesc ca un evantai peste Pacific. Mai aproape de casă, Mao își începe competiția strânsă cu Chiang Kai-shek având ca miză conducerea Chinei. Jiang Ching își sărbătorește următoarele patru aniversări ale zilei de naștere în micuța grădină de la gura peșterii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
Ea are nevoie de o scenă. Începe să-și exerseze rolul așa cum îl percepe ea. Citește documentele care circulă pe biroul lui Mao. Află că Statele Unite au intrat în război. Află că Hitler este alungat de Uniunea Sovietică și că japonezii se retrag. Partidul Comunist Chinez s-a lărgit și este cea mai mare grupare politică din lume. Soțul ei devine un nume de marcă al țării și un simbol al puterii și adevărului. Ce s-a ales de mine? se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
atent pregătită și redată într-o mandarină plină de grație. Trecutul ei n-ar putea fi mai pur de-atât: copil al abuzului feudalist, tânără comunistă în Qing-dao, perioada petrecută la Shanghai ca actriță de stânga, devotată filmelor împotriva cotropitorilor japonezi, și, în sfârșit, ajungerea ei la Yenan ca revoluționară matură și soție a lui Mao. Ea își crede reprezentația ca fiind fără cusur. Cu toate astea, câțiva oameni din mulțime pun sub semnul întrebării perioada peste care ea a sărit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
foc la pernă cu mucul de la propria-i țigară. Tonul lui era plin de ironie. Greșești! zise ea brusc, fără să se gândească. Ei, și tu acum, viața noastră s-a dus în lupta cu feudaliștii, cu Chiang Kai-shek, cu japonezii, cu imperialiștii, cu mama-natură și unul cu altul. Lasă trecutul. De dragul viitorului tău, te sfătuiesc să ții minte motivul pentru care floarea de salcie zboară mai sus decât o pasăre - pentru că are sprijinul vântului. Păi, asta e ceva ce ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
a încercat să unească popoarele risipite sub flamura Cocorului, iar semnul Hopi pentru piciorul cocorului a devenit simbolul păcii în toată lumea. Piciorul cocorului - pied de grue - a devenit pentru genealogi marca descendenței, pedigree-ul. Ca să li se îndeplinească o dorință, japonezii trebuie să facă o mie de cocori din hârtie. Sadako Sasaki de doisprezece ani, suferindă de „boala bombei atomice“, a ajuns până la șase sute patruzeci și patru. Copiii din toată lumea îi trimit în fiecare an mii de cocori. Cocorii însoțesc sufletul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
șeful guvernului sovietic și președintele S.U.A s-a bucurat de aprobarea tuturor oamenilor cu judecata sănătoasă care Își dau seama că această dilemă nu poate fi ocolită. La această concluzie au ajuns după lungi războaie fratricide, de-a japonezii și chinezii, și cele două armate ale cartierului din zona Fabricii de oglinzi. Cea a străzii Episcopul Melchisedec condusă de Limonadă și cea a străzii Episcop Ilarion condusă de neînfricatul Papole. Armate ce au Încercat să se confrunte Într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
fideli sau cei ocazionali. Treceți și rudele (prietenii) angajaților din teatre. Sau curioșii, publicul atipic. Deci, aș corecta cifra, alăturînd un 3 („33%”). Un actor britanic specializat În piesele marelui Will, mărturisea că fiecare popor reacționează diferit, la spectacolele sale : japonezii, spre exemplu, sunt un public conștiincios - la Cum vă place n-au scos un sunet, pe parcursul desfășurării spectacolului. Nu schițau măcar un zîmbet, pe față! Trupa era consternată - cum să joci co medie, fără să rîdă publicul?! La final Însă
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
nu? Cu toate acestea, regăsesc prin niște fișe vechi, o statistică care ne complexează, și din punctul ăsta de vedere : actorul japonez Kanmi Fujiyama a avut norocul (?) să joace aceeași piesă, Într-un același spectacol, de 10.288 de ori! Japonezi, deh! Bădia Maftei la a 2.000 reprezentație și-ar fi dat demisia... Autorul D., pe care l-am pus În scenă de două ori, Îmi face onoarea să mă invite să-i montez o nouă piesă Într-un teatru
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
hip-hop fără să ne bage în seamă. Ne-am descărcat bagajele în holul Hotelului Cooperativei Nunavik, o baracă albă, diferită de celelalte doar prin dimensiuni. Aici ne așteptau nici mai mult, nici mai puțin decât primarul orașului, un fel de japonez mic și bondoc cu ochișori înguști și surâzători, care ne invită la primărie, unde ne pregătise o mică masă festivă tradițională. Trecând pe lângă curțile oamenilor am văzut foci înghețate sub formă de arc, cu nasul și coada în sus, în
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
sala de oaspeți de la primărie, care aducea cu cafeteria de la noi din campus - mare, urâtă, dar funcțională și civilizată -, am văzut că nu era nici țipenie de inuit în ea, în afară de doi-trei ospătari care pregăteau masa. Semănau toți cu niște japonezi grași, puși pe șotii. La ora asta stau cu telecomanda într-o mână și berea în cealaltă, vizionind Occupation Double și Loft Story, mi-a spus în tête-à-tête Jennifer din ontario, care preda engleza la școala din sat, care s-
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
în sală). Aș mai vedea filmul lui Temple o dată, nu doar pentru muzică, ci și pentru răcoroasa senzație de libertate pe care o dă. Mi-a plăcut și un desen animat după Un medic de țară de Kafka, realizat de japonezul Koji Yamamura, un film de 21 de minute atât de stilizat și de frumos cum rar am văzut. Desenat la perfecție, animat cu mintea deschisă, astfel că personajele își modifică permanent proporțiile corpului, iar fondul bej e format din liniuțe
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2172_a_3497]
-
dădăcindu-și copiii sau dădăcindu-i pe ai altora zbierând Întotdeauna din toți bojocii, plină de zgomot și viață. În ciuda lentilelor cu dioptrii ale bunicii mele, lumea Îi rămânea neclară. Desdemona nu Înțelegea pentru ce se băteau atâta. În Smirna japonezii fuseseră singura țară care trimisese nave pentru a-i salva pe refugiați. Bunica mea le-a păstrat pe tot parcursul vieții un sentiment de recunoștință. Când lumea pomenea de atacul perfid de la Pearl Harbor, ea spunea: ― Nu-mi spuneți de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
și apoi au făcut totul dintr-o dată, organele mele genitale au fost lucrul cel mai important de care am avut parte. Unii oameni moștenesc case, alții moștenesc picturi sau arcușuri de vioară superasigurate. Iar alții primesc o piesă de mobilier japonez Tansu sau alt nume celebru. Eu am primit o genă recesivă pe al cincilea cromozom și niște bijuterii de familie Într-adevăr rare. La Început părinții mei refuzaseră să creadă afirmațiile nebunești ale medicului de la camera de gardă referitoare la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
tradiție pur românească, ci din marea tradiție europeană. Pe tricoul meu nu scrie România, ci Castalia, ca și pe al lui Goethe. Pe de altă parte, nu cred în "spiritul popoarelor" și în crevase culturale de nedepășit. Nu cred că japonezii sânt de neînțeles. Nu cred că aztecii erau un fel de aliens. Așa cum toți oamenii sânt la fel în liberalism și-n teroare, în dragoste și-n abjecție, toți scriitorii sânt la fel în lumina inteligenței, a sensibilității, a umanității
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
mie de spectatori. Am colindat zeci de locuri de vis - reședințe de împărați, castele ca alea din cărțile cu povești ale copilăriei, grădini labirint, străduțe medievale, orașe făcute parcă din turtă dulce, în fine, tot felul de obiective cu care „japonezii“ de pretutindeni se dau în vânt să se fotografieze. Eu însumi am adunat câteva mii de fotografii din care ai putea crede că am fost în raiul din care trebuie să fii prost ca să te mai întorci. Pe de altă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2187_a_3512]
-
după câteva pahare devenise atât de extremist (palestinienii sunt niște animale stupide, America ar trebui să bombardeze tot Orientul Mijlociu; ar trebui să aruncăm rapid bomba nucleară În Iran, abia dacă ar avea vreun efect - uite ce bine le merge acum japonezilor), Încât ea a plecat la toaletă și nu s-a mai Întors. Mai era și blondul Jim Ellenbog, un producător de teatru ultraexperimental, care o invitase la un bar nou, cu pretenții artistice, din Upper East Side, unde pe peretele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
metri Înălțime, declanșază potopul...! Acest mișelesc atac a indignat opinia publică americană, declarând război Japoniei și implicit Germaniei Naziste...! Germania a fost Învinsă și a capitulat la data de 8 Mai 1945, iar În Pacific luptele Încă mai continuau cu japonezii, forțele armate americane la 6 august 1945 au aruncat din avion o bombă atomică asupra orașului japonez Hiroshima omorând fulgerător peste 80.000 de oameni În timp ce alți peste 2oo.000 infectați cu substanțe radioactive au murit cu Încetinitorul În halucinații
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
soția lui numai prin astfel de bilete, pe care și le lăsau peste tot în bucătărie. Dar, de la un timp, Noah observă că Judit nu prea mai avea timp să-i răspundă. Era chiar foarte ocupată: ghida o pereche de japonezi - domnul și doamna Takakusa, care închiriaseră un apartament pe strada lor. Judit le arăta orașul, încercând să amelioreze franceza lor de turiști. Uneori, domnul Takakusa o conducea pe Judit acasă și chiar urcau scările împreună către camera ei, cameră care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
un om care tremură nu mai poate să-și facă exercițiile de caligrafie. În loc să scrie, acum începuse să-l spioneze pe domnul Takakua toată ziua. Era o lovitură grea, un fel plin de umilință la bătrânețe, să-l urmărească pe japonez cât era ziua de lungă. Ca să nu mai amintim de nopți, care i se păreau lui Noah cele mai necruțătoare. Uneori furia lui răbufnea la masa de scris și scria câte un bilet plin de jigniri la adresa femeilor, citate luate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
care Noah a întrebat puțin jenat: - Vrei să spui că toate astea sunt închipuiri? - Gelozia, i-a spus Charlie răspicat. O boală a naturii omenești. - Dar nu iese fum fără foc! L-am văzut cu ochii mei pe blestematul de japonez mergând cu pas de gâscă spre bucătărie! - Gelozia, repetă Charlie, un păcat de neiertat. Noah suspina neputincios: - Pot lupta cu oamenii, dar nu cu natura lor! - Natura ne pune bețe în roate, în schimb Tora ne arată cum să trăim
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
dintr-odată ca un pachet greu de pietriș. A stat așa, în nesimțire, un timp în care toată viața i s-a derulat în fața ochilor minții, întârziind mai ales în camera lui Judit, acolo unde ea râdea și șușotea cu japonezul. Către prânz, puterile i-au revenit miraculos; s-a ridicat într-o rână, strigând după ajutor. Judit a venit imediat, urmată de domnul Takakusa. Noah abia se putea ține pe picioare. Auzea voce lui Judit povestind japonezului: - A făcut parf
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
și șușotea cu japonezul. Către prânz, puterile i-au revenit miraculos; s-a ridicat într-o rână, strigând după ajutor. Judit a venit imediat, urmată de domnul Takakusa. Noah abia se putea ține pe picioare. Auzea voce lui Judit povestind japonezului: - A făcut parf și pulbere toate economiile noastre! Șobolanii au mâncat pergamentul și și-au înfipt dinții în sticlele cu cerneală! Noah nu putea să răspundă. Trebuia să suporte totul cu umilință și curaj. Tot ce se întâmplase îl ajuta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
să-l determine pe arhitect să se mute și el sub acoperișul de plexiglas. A fost însă imposibil să-l scoată din mașină. Caroseria crem a Daciei părea pentru Emil Popescu la fel de importantă ca muzica însăși. Inventivi ca de obicei, japonezii au recurs atunci la singura soluție posibilă. L-au mutat pe arhitect pe bancheta din spate, au scos afară bancheta din față și vechea claviatură a orgii Reghin și, în câteva zile, au montat în spațiul rămas o imensă aparatură
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
Se mai muncea doar pentru asigurarea mijloacelor minime de subzistență și pentru întreținerea vastei rețele de sateliți care retransmiteau permanent muzica arhitectului. Oamenii se iubeau pe muzica arhitectului și, când erau înmormîntați, aveau parte de aceeași muzică funerară. Cei doi japonezi care îngrijeau marele Mishiba intraseră în legendă, iar după moartea lor le urmară alți doi, care își luară același nume ca primii. Astfel, de-a lungul secolelor, se perindă în mica oază de cetină o întreagă dinastie de japonezi. Pelerini
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]