3,245 matches
-
categorie: îl bulversează pe Finn. Deși aparent încearcă să-i împace pe cei doi frați, există ceva seducător în cuvintele ei, amintind parcă de anumite sentimente neclare pentru Finn, ceea ce îl aduce pe acesta din urmă într-o stare de perpetuă confuzie. Gândindu-mă mai bine, tind să fiu de acord cu punerea în practică a ideii colegului meu. O iubită închipuită l-ar putea ține la distanță de semnalele înșelătoare ale Vanessei. —Ție nu-ți fac rău toate astea? Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
pentru că tot timpul a fost puțin gelos pe Davey. Însă îmi revin repede și îmi dau seama că sunt pe cale s-o iau razna. Davey e cel mai bun prieten al meu. Aș începe să trăiesc într-o stare de perpetuă confuzie dacă aș face o porcărie ca asta. Nu, nici o grijă, îi răspund. Bine! (Vine răspunsul lui.) Sunt aproape de locația unde se țin cursurile de yoga, dar apuc să-i mai scriu unul pentru a-l necăji un pic. De ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
ar putea fi atrași de mine; probabil comparația cu Daisy îmi dă acest ușor sentiment de inferioritate. Dacă în toată adolescența ta ai fost prietenă cu o blondă înaltă și slabă, te vei simți întotdeauna ca o balenă, datorită contrastului perpetuu și inevitabil; o să-ți vezi întotdeauna burtica, pe care poate mulți o consideră drăgălașă, ca pe o candidată ideală la titlul de burdihan. De fapt, am ieșit cu mulți bărbați destul de arătoși de-a lungul timpului, dar tot mai cred
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
același copil etern. Oglinzile înseși se reflectau una în cealaltă, jucându-se cu imaginile reflectate. Tulburarea spațiilor reieșea din mirarea lor. Era o mirare paralelă, reflectând mirarea. Care dintre ele va fi fiind cea adevărată, dacă totul era o reflectare perpetuă?! Iisus se amuza reflectat prin Iisus amuzându-se. Mioarele și Mamele erau total debusolate și jocul deveni mai serios decât un joc. Era o încrâncenată răscolire în adâncurile tunelurilor care legau cele două lumi în căutarea răspunsului. Căluțul, cal serios
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
nimic, sau așa a vrut Dumnezeu, îmi cumpără pantofi, nu fac niciun comentariu asupra culorii sau modelului, nu am voie să am personalitate, păreri, impresii, idei, sunt o privilegiată, însumez calitățile copiilor ascultători hrănindu-i astfel sentimentul absolutismului, al maternității perpetue, uneori o strângeam de gât, la figurat, desigur și aceasta o simțea, o îngropam într-o metaforă dură, știa să iasă nevătămată la suprafața neantului ideal creat de mine, era alcătuită din acel aluat indestructibil al Mamei, care voia ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
cer, moartea nu o va întrerupe, ci va trasa mai clar calea multicoloră a dragostei, paginile vor fi captate de antenele celor vii și decodificate pe ecranele computerelor, de brokeri sensibili și astfel lumea ne va cunoaște așa cum suntem: Iubire perpetuă. Parcă nu era ea, toate acțiunile parcă erau ale altcuiva și gândul parcă îl mai avusese, deși se afla într-un loc în care nu fusese niciodată, cândva știa că-l văzuse. Un déjà-vu ciudat, mai mult decât atât, déjà-vu-ul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
Esplanada Dunării pentru că desenele animate mâncau din cuvinte. Caricaturile nu mai erau împuternicite cu frumos, iar printr-o cultă influență Ministerul Educației încâlci materiile școlare în așa fel încât cursul primar deveni greoi, ca o facultate. Liceul, ca o licență perpetuă, iar facultatea pepinieră de Academicieni debusolați și înclinați spre scepticism, dependenți de drogul întrebărilor, autodidacți, întorși la alfabet și abac, politicienii la strungurile și mistria de la care au plecat, încât gândirea lor făcea ca străzile să rămână scâlciate, catedrala orașului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
au aflat cu stupoare de laboratorul care făcea concurență divinității. Târgul pierdut între 46o16''11' lat. N. și 27o58''44' long. E. devenise o a VIII-a minune a lumii. Așa se află secretul supraviețuirii locuitorilor lipsiți de viitor: transformarea perpetuă a prezentului. Peste un deceniu, să nu vă mirați dacă-l veți vedea pe Iisus venind cu mașina sau că suntem hermafrodiți... Dorința noastră este să aducem Dunărea la noi și acum ne străduim să o suspendăm pentru a nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
care au băut apă din același pahar cu mesagerii divini și au dormit sub același acoperiș, zidindu-și trecutul-prezent ca pe un viitor, așa și furnicarul brăilean își găsea ocupație întărind prezentul prin modificarea zidurilor trecutului într-un viitor prezent perpetuu. Dacă mergi în cartierele mărginașe cu antenele satelit la poartă, să nu te aștepți la cine știe ce. Locuitorii ies din casă la vederea ta ca și cum ai aterizat din Lună. Te studiază, îți pun întrebări, te răsucesc pe toate părțile, îți dai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
infinitului. Binefacerile închegărilor unei familii, bucuria trecerii prin viață, consemnată în statistica vremii, oferea un orizont searbăd frumoaselor cu destin de vestală. Sacrificiul lor avea să le zeifice, pășind din viață în tărâmul inefabil al mitului, atrăgând după sine belșugul perpetuu care va fi înălțat orașul la rangul de grânar al lumii. Vasele erau monoxile, bărci săpate dintr-un singur trunchi, dar de stejar, boante la provă și la pupă, legate câte două în paralel cu alte trunchiuri de salcâm. Fiecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
emiteai deducții de genul: trăim sub ruinele produse de un cutremur neștiut, dar nu ne dăm seama. Sau: suntem morți demult și ne visăm trăind. Și alte aberații. Și atunci cum să mă mai mire faptul că ești un elev... perpetuu! Până când, întrebai tu? Mereu! Îți răspundeam eu. Dar tu cum de ai absolvit școala vieții? Eu îți răspundeam, derutat, că te obosești să judeci tocmai tu, cel mai încet în această activitate firească și țâncilor. Dragul meu, acum vagabondez privind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
De Maestru zice de bine, cred și eu. Stați să vedeți. Ce rămâne din Regele Lear? Evoluția personajului e subliniată perfect de actor, un actor bun, Octavian Iacob, într-un spectacol prost, de la un tată care cere declarații de iubire perpetuă fetelor, la regele nebun, însoțit mereu de bufon (un dublu lucid al regelui), că ilustrează perfect faptul că nebunia, uneori, e forța latentă a faptelor, actorul simte personajul și forța aceasta care îl conduce... (știți, Frumoasă Neli, Maestrul zicea la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
nu se rup, Doamne, dacă se rup, dacă plesnesc genunchii ăia minunați, ce mă fac eu?, glezne rare, cu niște coapse înguste, puteai s-o selectezi la orice concurs de balerine. Deși trăiam împreună de trei ani, era o fată perpetuă, nu arăta a ceea ce noi numim „o femeie”, ea n-ar fi putut niciodată să se apropie de un bărbat, să-i pună mâna pe cap și să-l întrebe: „ce faci, mă, băiatule?”, n-ar fi putut. Era o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
trinitatea și întruparea - din punctul de vedere al teologiei mistice și al fenomenologiei actului mistic. Nae Ionescu se ocupă de ele, în mod declarat, din perspectivă filozofică. Underhill pleacă de la opinia unor mistici - începând cu Augustin - că întruparea este un perpetuu proces cosmic și personal. El a avut loc o dată în plan „fenomenal“, dar se desfășoară etern în planul „realității“. Puntea formată de Hristos între om și Dumnezeu este eternă. În schimb, Nae Ionescu, după ce explică dogma, se întreabă - rămânând mereu
Apaşul metafizic şi paznicii filozofiei by Liviu Bordaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1356_a_2716]
-
cu cît mai multe dormitoare... <victor45>: știu în lupta sa ne luptăm, în ciorapi să ne mirosim, sau in dormitoare să ne lăudam? <maya>: lol. Da... ceea ce vrei este o casă de vacanță <victor45>: daaaa... viața mea să fie o perpetua vacanță... <maya>: Unde o vrei? <victor45>: încă nu știu. De aceea întreb pe toți despre prețul pamintului <maya>: pe mine nu m-ai întrebat <victor45>: tu nu intri la socoteală <maya>: de ce nu? <victor45>: Cresc cireșe și vișine pe la voi
Taraba cu vise by Sava Nick () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91662_a_92378]
-
vornic din Țara Românească Barbu Știrbei (viitorul domn), care, într-un raport din 1832, adeverea următoarele: "Holera făcuse întîi grozavă pustiire în Moldova, în momentul când Președintele plenipotențiar [Kiseleff] se afla la Iași, oraș care are un focar de miasme perpetue în apa mlăștinoasă a Bahluiului și în care sunt mai multe mahalale locuite de ovrei. Generalul Kiseleff, cu un mic număr de impiegați, se află în mijlocul unei populații pradă morții, îngrijind-o și mîngîind-o. Orașul era să piară de foame
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
nu moară; aripi îngerești la drum pe a cerurilor scară tinerețe nimic nu ne poate întrerupe avântul... enigmatică minune, enigmatic e Pământul! și am renăscut la bordul visurilor mele când tu incendiai tot Nordul cu mici arii, fredonând. 2. Renaștere perpetuă Prin codrii mei de visuri, te căutam precum Doinaș “mistrețul” său... Ce ideal fantastic! să faci din cărărui un lung și tainic drum ca-ntinsul mării mele de plastic și elastic și m-am oprit în portul bodegilor cu bere
Cerul iubirii e deschis by CONSTANTIN N. STRĂCHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/556_a_1346]
-
Ascundeam heroina de prietenul meu, iar atunci când eram drogată și întrebată de heroină, mințeam. Era un mod de viață istovitor, dar care ajunsese să-mi modeleze existența în așa fel încât părea absolut normal să trăiești în starea aceea de perpetuă obsesie... Expresia serioasă de pe chipul ei frumos, gravitatea hipnotică a cuvintelor ei redau oripilantul carusel în care fusese prinsă, iadul dependenței de o forță exterioară. Dintr-odată, m-am cutremurat auzind clar gândul care-mi încolțise în minte: Și eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
ale carnavalului față de celelalte comedii. Aparent, el intră neobservat și inutil în scenă și la fel de nevinovat iese din scenă. Dar în plătit, Catindatul are satisfacția de a nu i se reține din salariul pe care nu-l primește. La candidatura perpetuă se adaugă o altă nefericire minoră, dar autentică: durerea de măsele a acestui om al „nefericirilor conjugate”<footnote Ștefan Cazimir, op. cit., p. 155. footnote> spre care râsul spectatorilor se îndreaptă cu îngăduință, cu compătimire. Comicul acestui personaj este dat de
PERSONAJUL COMIC ÎN TEATRUL LUI I. L. CARAGIALE by Aurora Ștefan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/380_a_592]
-
la structura acestora s-a mai observat că dispare „simetria comică” și în aceasta constă fenomenul de distanțare față de personajul teatrului tradițional. Tehnica folosită de dramaturg în construcția personajului a fost denumită „tehnica proliferării”. Personajele lui Caragiale nu sunt ipostaza perpetuă, identică a aceluiași tip, ci, variind împrejurarea, acesta se diversifică. Are loc astfel un proces de adaptare, apărând indivizi distincți, în interiorul speței umane. Diversificarea tipologică s-a realizat la Caragiale, după cum a observat primul Titu Maiorescu, prin extracția socială a
PERSONAJUL COMIC ÎN TEATRUL LUI I. L. CARAGIALE by Aurora Ștefan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/380_a_592]
-
intervine, decât foarte rar cu observații personale, nu comentează, ci relevă totul prin glasul scris al ziarelor sau revistelor. Autenticul faptelor și ideilor transformă cartea într-un izvor de meditație ce-ți răscolește pentru multă vreme gândurile în lucrarea lor perpetuă de descifrare a neînțelesei treceri. Pe măsură ce ne adâncim în conținutul ei, cartea se transformă dintr-o „istorie” într-o epopee. Fapte, întâmplări, portrete, microbiografii, frânturi de creații literare, simpla enumerare a unor personalități intrate în Panteonul literaturii române, ce-au
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93047]
-
ochii spre cer și mă rog: " Doamne, te vizitez rar, dar sunt acum așa de fericit că vizita mea e obligatorie, oricât de neatent ai fi Tu față de toți, sau numai față de mine. Grație Ție, poate, viața mea este în perpetuă transformare. Surprizele îmi împodobesc orice moment cu noi prilejuri de îmbătare... Îmi simt corpul sănătos și sprinten, nici un defect la mașinăria complicată, iar mintea o pot îndrepta după voie, înspre descoperirile cele mai subtile. Ai îmbogățit lumea ca ochii și
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
cineva de acasă." Atmosferă periculoasă, care însă nu se înregistra prin nici un semn. Nu mai știu, de-atunci e vreme multă, să reconstitui fiecare zi în parte, acum mi se par toate la fel, probabil însă că era o adâncire perpetuă. Obișnuința ne ajută fără voia noastră. Vacanța veni tot atunci. Trebuia să plec în străinătate pentru câteva luni, și acolo aveam timpul tuturor reflexiilor. Aveam prilejul de a înceta aventura mea. Prea pierdusem timpul... Nasul scurt al Irinei mă persecuta
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
a încolțit, i-a înmuiat dragostea și la urmă a invadat-o complect. Deci sentimentele ei au fost în veșnică mișcare. Și nici evoluția nu s-a făcut mecanic. Au fost reveniri, remușcări, apoi din nou hotărâri de eliberare. Ezitările perpetue complică extrem chestiunea. Memoria mea nu poate să aranjeze trecutul. (Opera lui Proust e o dovadă de memorie prodigioasă. Cu cât mai complicată ar fi fost din punct de vedere psihologic dacă memoria lui ar fi fost defectuoasă! Dar n-
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
a putut să transforme judecata lumii fără să facă mica distanță dintre Königsberg și mare ca să vadă valurile. Fiecare poate să aibă alte competințe, să scrie un act judecătoresc caligrafic, de pildă. Poate că fiind așa de legați de schimbările perpetue ale anului, de raze și de frunze, e greu de mărturisit că n-am învățat nimic de la ele. Există lucruri și mai strâns legate de noi și nu le observăm: moartea. Nici măcar groaza că vom suporta-o nu ne dezmorțește
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]