7,756 matches
-
ucrainean independent. Premierul noului stat a fost numit Iaroslav Stețko. Răspunsul germanilor la declarația de independența a fost rapidă: Gestapo a arestat și închis majoritatea liderilor și sprijinitorilor OUN-B. Numeroși membri ai OUN-B au fost executați fără judecată sau au pierit în lagărele naziste de concentrare. Ambii frați ai lui Bandera au pierit în lagărul de la Auschwitz. Pe 18 septembrie 1941, Stepan Bandera și Iaroslav Stețko au fost internați în lagărul de concentrare Sachsenhausen. În acest lagăr, Bandera a regăsit pe
Organizația Naționaliștilor Ucraineni () [Corola-website/Science/320343_a_321672]
-
la declarația de independența a fost rapidă: Gestapo a arestat și închis majoritatea liderilor și sprijinitorilor OUN-B. Numeroși membri ai OUN-B au fost executați fără judecată sau au pierit în lagărele naziste de concentrare. Ambii frați ai lui Bandera au pierit în lagărul de la Auschwitz. Pe 18 septembrie 1941, Stepan Bandera și Iaroslav Stețko au fost internați în lagărul de concentrare Sachsenhausen. În acest lagăr, Bandera a regăsit pe câțiva dintre cei mai importanți prizonieri ai Reichului: fostul prim-ministru al
Organizația Naționaliștilor Ucraineni () [Corola-website/Science/320343_a_321672]
-
turcii au reușit să-i învingă pe creștini și mai mult, să le ucidă liderii - regele Vukașin și despotul Uglieșa. Macedonia și unele regiuni ale Grecia au căzut sub dominația otomană după această bătălie. Conducătorii sârbilor Uglieșa și Vucașin un pierit pe câmpul de luptă. Victoria otomană a fost atât de mare, încât turcii au numit această bătălie „Rout” - „Distrugerea”. Lipsa de unitate a sârbilor a ajuns la paroxism după catastrofa de la Cernomen. După moartea lui Uroș, zone vaste ale Serbiei
Ascensiunea Imperiului Otoman () [Corola-website/Science/323805_a_325134]
-
Murad I de către Miloș Obilici. În vreme ce otomanii nu au mobilizat și rezervele din Anatolia, sârbii, care își convocaseră toate trupele pentru această bătălie, nu au mai fost capabili înlocuiască pierderile suferite pe câmpul de luptă. În plus, principele Lazăr a pierit la rândul lui în luptă. În cei trei ani care au urmat acestei victorii, atacurile otomanilor i-au silit pe toți liderii regionali sârbi să accepte să fie vasali ai noului sultan, Baiazid I. Succesorul lui Lazăr, tânărul Ștefan Lazarevici
Ascensiunea Imperiului Otoman () [Corola-website/Science/323805_a_325134]
-
la sud de Dunăre. Baiazid a răspuns organizând în 1395 o invazie a turcilor sprijiniți și de principii vasali sârbi Lazarevici și de Marko Kralevici. Expediția otomană a fost înfrântă de valahi la Rovine. În timpul acestei bătălii, Marko Kralevici a pierit în luptă. Deși Baiazid nu și-a atins obiectivul propus - anexarea Valahiei - Mircea cel Bătrân a fost obligat să accepte statutul de vasal al turcilor. Baiazid a reușit în schimb să slăbească puterea voievodului muntean anexând Dobrogea și acordând sprijin
Ascensiunea Imperiului Otoman () [Corola-website/Science/323805_a_325134]
-
ca și din celelalte localități izolate din Ardeal, au fost deportați, împotriva acordurilor în vigoare și a practicilor vremii, și tinerii cu vârste sub 18 ani și mame cu copii foarte mici. Mulți dintre ei nu s-au mai reîntors, pierind în deportare. La recensământul din 1930 au fost înregistrați 1.213 locuitori, dintre care 633 români, 541 germani, 33 țigani, 5 maghiari ș.a. Sub aspect confesional populația era alcătuită din 539 luterani, 377 ortodocși, 291 greco-catolici, 12 baptiști ș.a. În
Boz, Alba () [Corola-website/Science/300232_a_301561]
-
și regele Franței doreau ducatul, ceea ce duce la mai multe războaie. Ducatul de Parma a fost fondat în 1545 din teritoriul milanez situat la sud de râul Po, ca un fief pentru fiul nelegitim al papei Paul al III-lea, Pier Luigi Farnese. Împăratul a preluat ducatul în cele din urmă, investindu-l pe fiul său Filip. Ducatul intră în posesia Spaniei, francezii recunoscând conducerea spaniolă prin tratatul de la Cateau-Cambrésis din 1559. Ducatul de Milano a rămas sub administrație spaniolă până la
Ducatul Milanului () [Corola-website/Science/329249_a_330578]
-
măsurători. Ca și înainte de cucerire, libertatea de expresie a rămas îngrădită și s-a instituit cenzura. O povară semnificativă a regatului era aceea de a asigura suport financiar și trupe pentru Războaiele napoleoniene. Un număr mare de soldați westfalieni au pierit în Campania din Rusia (1812); Gărzile westfaliene au atacat eroic însă fără succes Reduta Raevski în Bătălia de la Borodino. În septembrie 1813 cazacii ruși au înconjurat Kassel, i-au înfrânt complet pe francezi și au reocupat orașul. Până pe 1 octombrie
Regatul Westfaliei () [Corola-website/Science/313528_a_314857]
-
avea loc în ziua de 25 februarie. Scrutinul a fost convocat ca urmare a demisiei prim-ministrului tehnocrat, Mario Monti. Principalele formațiuni politice care vor candida sunt Poporul pentru Libertate, condus de fostul premier Silvio Berlusconi, Partidul Democrat condus de Pier Luigi Bersani, Mișcarea Cinci Stele condusă de Beppe Grillo și coaliția de centru Cu Monti pentru Italia, condusă de Monti. În recentele sondaje de opinie, Partidul Democrat este cotat cu cele mai multe șanse de câștig. Fostul partid de guvernământ din perioada
Alegeri legislative în Italia, 2013 () [Corola-website/Science/328429_a_329758]
-
hotărăsc să domnească pe rând, fiecare câte un an. La împlinirea termenului convenit, Eteocles refuză să cedeze locul fratelui său. Atunci Polynices cere ajutor regelui Adrastus și organizează expediția "celor șapte împotriva Tebei". În cursul ciocnirii, cei doi frați au pierit într-o luptă corp la corp, ucigându-se reciproc. În timp ce tebanii, socotindu-l trădător, au refuzat să îngroape trupul neînsuflețit al lui Polynices. Eteocles a fost înmormântat cu mare cinste. Unul dintre fiii săi, Laodamas, avea să domnească peste cetatea
Eteocles () [Corola-website/Science/302468_a_303797]
-
majoră a fost crucișătorul ușor, datând din timpul celui de-al II-lea Război Mondial ARA "General Belgrano". Submarinul cu propulsie nucleară HMS Conqueror S48 6 a a scufundat vasul “General Belgrano” în data de 2 mai. În incident au pierit 323 din membrii echipajului. Peste 700 de oameni au fost însă salvați din apele oceanului, în ciuda vremii nefavorabile și mării foarte reci. Pierderile de pe vasul "General Belgrano" au reprezentat aproape jumătate din totalul pierderilor argentiniene în conflict, iar pierderea vasului
Războiul Malvinelor () [Corola-website/Science/324544_a_325873]
-
mai impunătoare. Deviza ce deschide romanul e un epigraf extras din Nietzsche și se referă la "planeta pe care unele viețuitoare inteligente au descoperit rațiunea". Dar clipa superbă n-a durat mult, planeta a înghețat și "viețuitoarele inteligente trebuie să piară...Cum de nu iscodește cineva un astfel de basm?", se întreabă filosoful. Aderca îndrăznește să-l "iscodească" vizionar. întreg romanul e un răspuns. Epigraful, ca semn cultural al conținutului romanului, nu e interpretat și nici măcar amintit de Călinescu, ori de
Avatarurile unui roman by Elvira Sorohan () [Corola-journal/Memoirs/11979_a_13304]
-
podul de la „Furnică”. Incendiul a mistuit zeci de case, mărind suferințele populației și așa greu încercate de nenorocirile războiului. Numeroși săteni luptând pe spațiul vast din Caucaz până la Tatra și-au dat viața pentru întregirea hotarelor sfinte. Din Buciumi au pierit 49 de eroi între ei fiind: căpitanul Gheorghe Hilohi - în bătălia Odessei, locotenentul Dumitru Ciurea - la Cotul Donului, colonelul Ioan Palaghita în Corban, căpitanul Ioan Fatu la Paulis etc. În memoria lor în 1996 s-a ridicat în curtea școlii
Buciumi, Bacău () [Corola-website/Science/324588_a_325917]
-
înfățișează pe defunct stând pe un cal cambrat și agitându-și armele, în timp ce barbarii se ghemuiesc sub copitele calului. La Chester, Legiunea XX Valeria Victrix a ridicat un monument funerar unui optio. Aulus Sentius, un veteran din Legiunea Xi a pierit în Dalmația. Cauza morții este rar precizată. În Britannia, la Bath, a fost descoperit un monument funerar al unui soldat originar din Spania, Lucius Vitellius Tancinus, care a murit la vârsta de 46 de ani, după 20 de ani de
Armata romană () [Corola-website/Science/318162_a_319491]
-
vrut „să-i închidă gura”! Adică, știindu-l pe Filderman om de onoare, Mareșalul a socotit că de îndată ce liderul evreu va vedea la fața locului cum sunt tratați evreii în Transnistria, va înceta să mai umble cu memorii disperate că piere evreimea din România! Că sunt uciși și batjocoriți evrei nevinovați! Etc., etc... De fapt, nu se știe exact-exact din ce pricină a fost Filderman dus să locuiască câteva luni printre evreii „strămutați” în Transnistria, dar cunoaștem foarte exact efectul acestui
Editura Destine Literare by Ion Coja () [Corola-journal/Journalistic/97_a_206]
-
Morava (în centrul actualei Sârbii). Deoarece dacii sunt atestați nu numai în Dacia, ci și în teritoriile vecine ale statului roman (Dacia Ripensis, Dacia Mediterranea, Moesia, Dardania, Scythia minor), unii făcând chiar carieră militară, este clar că dacii nu au „pierit în întregime”, fără să mai vorbim de populația numită „dacii liberi” (carpii și costobocii), dintre care o parte au trecut în împeriu la sosirea Hunilor. Există o teorie derivată care, conform unor teze publicate în Grecia, romanicii sud-dunăreni nu ar
Originile românilor () [Corola-website/Science/297296_a_298625]
-
1979 a publicat volumul de versuri „Divuah mitokh hahitrahashut” („Raport din mijlocul evenimentelor”), precum și o continuare la cartea Bead Haazaya, culegerea de povestiri „Hitpakkhut” (Deșteptare). Revoltat de cazul lui Yussef Madhat, soldat druz din armata israeliană, care, rănit fiind, a pierit, nefiind salvat la timp, în timpul unei confruntări cu palestinienii la Mormântul lui Iosif din Nablus, Reuveni a scris o baladă "Balada leMadhat Yussef" („Balada lui Madhat Yussef”) Romanul "Kikar Hakukiá" (În Piața Cucului) se axează pe confruntarea cu trauma pogromului
Yotam Reuveni () [Corola-website/Science/334742_a_336071]
-
focului, astfel că, în scurtă vreme, acoperișurile ultimelor două s-au prăbușit, vitraliile s-au spart, orga și clopotele s-au topit (ultimele căzând peste ceasul din turn, distrugându-l), iar altarul și toate bunurile dinlăuntru au fost arse. A pierit și vestita bibliotecă a lui Johannes Honterus, plină cu incunabule și manuscrise vechi, și atelierele meșteșugărești împreună cu sculele și mărfurile depozitate. S-au numărat circa 300 de victime, iar pagubele materiale au fost imposibil de evaluat. Practic, întreg orașul a
Istoria Țării Bârsei () [Corola-website/Science/304812_a_306141]
-
Catedrala Smolnîi (1748-1764), un proiect îndrăzneț al lui Bartolomeo Rastrelli, niciodată terminată. Altă biserică importantă în același stil este Catedrala Marinei a Sfântului Nicolae, (1753-1762), o structură splendidă dedicată Flotei Rusești, pereții exteriori fiind acoperiți cu plăci memoriale închinate marinarilor pieriți pe mare. Biserica Sfinților Simeon și Ana (1731-1734), Catedrala Sfântului Samson (1728-1740), Biserica Sfântului Pantelimon (1735-1739) și Catedrala Sfântului Andrei (1764-1780) sunt mai rar menționate. Bisericile neoclasice sunt prea numeroase pentru a fi enumerate. Multe dintre ele au fost menite
Sankt Petersburg () [Corola-website/Science/296896_a_298225]
-
reușind să ajungă la destinație. O altă rută de transport a fost deschisă în 18 ianuarie 1943, după ce Armata Roșie a reușit să creeze o spărtură în încercuirea germană. Aproximativ 800.000 din cei 3.000.000 de locuitori au pierit în timpul asediului. Pentru tenacitatea eroică a populației orașului, Leningrad a devenit primul oraș sovietic care a fost decorat cu titlul de Oraș Erou. Unii istorici susțin că liderul sovietic Iosif Visarionovici Stalin a întârziat în mod voit despresurarea orașului și
Sankt Petersburg () [Corola-website/Science/296896_a_298225]
-
sovietic care a fost decorat cu titlul de Oraș Erou. Unii istorici susțin că liderul sovietic Iosif Visarionovici Stalin a întârziat în mod voit despresurarea orașului și a împiedicat evacuarea locuitorilor lui din dorința de a lăsa intelectualitatea leningrădeană să piară. Mulți dintre leningrădenii care au fost, totuși, evacuați în colțuri îndepărtate ale Uniunii Sovietice nu s-au mai întors niciodată la casele lor din oraș. Noi date din surse germane arată că Hitler a dispus ca orașul să fie ținut
Sankt Petersburg () [Corola-website/Science/296896_a_298225]
-
Cele două ipoteze nu se exclud, ambele putând fi, concomitent, valabile. Războiul a adus mari distrugeri orașului și a ucis pe mulți dintre vechii locuitori ai Petersburgului care nu au fugit din țară după izbucnirea revoluției bolșevice și nu au pierit în epurările în masă interbelice. În ciuda tuturor acestor fapte, orașul a fost reconstruit în deceniile care au urmat, redându-i-se înfățișarea de odinioară. Deși rolul clasei muncitoare a crescut în tot acest timp, orașul a rămas un centru al
Sankt Petersburg () [Corola-website/Science/296896_a_298225]
-
a fost nevoită să abandoneze studiul pe caz de boală. Diagnozele stabilite variază între schizofrenie și autism. Durată studiului absolvit include așadar primii șapte ani de școală. În anul 2000 apare primul volum de versuri al Nicoletei "Durerea în durere piere." În 2001, Nicoleta Crăița Ten’o migrează cu familia în Germania. Starea ei de sănătate nu se îmbunătățește relevant. În 2002 apare la "Editură Pro Transilvania" din București, România, românul de debut al Nicoletei "Pe urmele Fefelegei..." În octombrie 2002
Nicoleta Crăița Ten’o () [Corola-website/Science/328894_a_330223]
-
mintea sa ageră și de "extraordinara sa capacitate de a-și vedea liniștit de treburile lui". Însă în scurt timp s-a plictisit de cartografieri, de rapoarte geografice și de interogarea potențialilor spioni. În 1915, doi dintre frații săi au pierit în luptele din Franța. Lawrence se plânge în februarie 1916 că, spre deosebire de ei, " Noi nu facem aici decât să stăm și să plănuim o politică arabă de hărțuire. Totuși, în luna următoare i se încredințează o misiune secretă extraordinară în
T. E. Lawrence () [Corola-website/Science/307302_a_308631]
-
cu cadavrele a 4 membrii ai echipajului, la 23 august 1950. Al doilea avariu a avut loc pe data de 7 august 1942; a fost un avion de tip "Focke-Wulf Fw 200", în care cei 9 membrii ai echipajului au pierit. Vremea în ziua aceea a fost încețoșată, așa încât nu a fost posibil bombardament. La fel, trupele norvegiene nu au încercat să doboare avionul deoarece nu știau dacă este avion inamic sau aliat. În 1959, trupurile neînsuflețite ale celor două echipaje
Insula Jan Mayen () [Corola-website/Science/298012_a_299341]