3,182 matches
-
an mătușii mele Anica, sora mai mică a mamei, iar soțul ei, unchiul Zaharia m-a rugat pe mine să pregătesc cele trebuincioase. - Fetițo (Îi plăcea lui să-mi spună, deși aveam niște ani totuși), dacă se poate, am o rugăminte la tine! Poți să mă ajuți să facem parastasul de un an? - Cum să nu, unchiule! am răspuns eu la telefon, fără să stau prea mult pe gânduri. - Bine, atunci te rog să vii astăzi să ne sfătuim ce trebuie
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
Zaharia urma să meargă să vorbească cu preotul pentru sfințirea bucatelor și mersul la cimitir. De aceea, după prânz, Îmi spuse: - Fetițo, eu plec la biserică să vorbesc cu preotul, văd că te descurci foarte bine, Însă mai am o rugăminte: am cumpărat niște mere și aș vrea să facem și o plăcintă cu mere fiindcă mătușei tale Îi plăcea foarte mult. Ce zici, poți? - Cum să nu, unchiule, mai cu seamă că știu că Îi plăcea tare mult plăcinta cu
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
voastră. Oftă scurt, lăsând liniștea să urle înfundat în locul ei. Nu știam ce să-i spun, nici măcar nu eram în stare să o pricep în acele momente. Norocul tot de la ea a venit, când mi-a alungat gândurile cu o rugăminte... Mi-e frig... Nu vrei să mă cuprinzi în brațele tale? S-a întors pe o parte fără să mai aștepte răspuns și s-a cuibărit lipindu-se de mine. Am pus cu grijă o mână pe ea ca nu
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
mie, am adăugat timidă. Ea tăcu pentru o clipă. ― Ce să-ți povestesc, Alisia? Întrebă dur. Am râs ușor. ― Nu e evident? Maria Își dădu ochii peste cap și plecă spre camera noastră. ― Stai, vreau să știu. Sunase ca o rugăminte patetică, dar simțeam cum fața Îmi ardea de curiozitate. Eram sora ei. Mă interesa viața ei. Nu greșeam cu nimic, nu-i așa? ― Sunt supărată pe tine, Îmi aminti ea În timp ce urca scările cu pași apăsați. ― Are ochi albaștri, nu
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
dumneata, i-am zis. — Dragul meu, trag nădejde că o să izbutești s-o faci și pe ea să vadă această realitate. Dar, femeile sunt total lipsite de inteligență. XV Când m-am întors la Londra mă aștepta un bilețel cu rugămintea insistentă de a mă duce s-o văd pe dna Strickland cât de curând pot după cină. Am găsit-o împreună cu colonelul MacAndrew și cu soția acestuia. Sora dnei Strickland era mai în vârstă decât ea, îi semăna în mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
puternică. XXVI A doua zi l-am mutat pe Strickland. A fost nevoie de multă fermitate și de încă și mai multă răbdare pentru a-l determina să vină, dar de fapt era prea bolnav ca să opună vreo rezistență eficace rugăminților lui Stroeve și hotărârii mele. L-am îmbrăcat în timp ce el ne blestema și ne înjura printre dinți, l-am coborât pe scări, l-am urcat într-o birjă și până la urmă l-am adus în atelierul lui Stroeve. Până am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
fără zarvă, fără nici o ceartă. O, dacă ai ști prin ce chinuri am trecut! Și apoi îmi povesti încă o dată cum i-a cerut lui Strickland să plece. Și-a ales cu multă grijă momentul și a încercat să facă rugămintea lui să pară absolut întâmplătoare. Dar n-a izbutit să-și stăpânească tremurul din glas, și a simțit că în cuvintele acelea pe care le dorise joviale și prietenești se strecurase amărăciunea geloziei. Nu se așteptase ca Strickland să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
se înrăutăți. Ceru un concediu de o lună ca să-și caute sănătatea. I-am aprobat trei luni, cu salariul întreg. Nevasta șoferului îmi raportă că plecase la munte să se interneze într-un sanatoriu, iar Mihaela rămăsese acasă, cu toate rugămințile lui de a-l însoți. Mai spuse că ar fi auzit de la medicul care îl îngrijea că stăpînu-său nu mai are multe zile. Altădată îmi destăinui că Mihaela plânsese o noapte întreagă și că ea, încercînd s-o consoleze, o
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
inul, grâul apoi fasolea și altele. După ce bunicul s-a convins că bunica nu a observat nimic, i s-a limpezit fața, puțin s-a luminat continuând discuția cu Magnolia. -Fata mea, te rog ceva ... Magnolia, privind înspre bunic, așteptând rugămintea acestuia, a observat cum ochii-i ca două sfere despicate eliberau unul după altul, cristale care se rostogoleau peste pomeții arși de soare, pe la colțurile gurii, pe bărbie apoi se împrăștiau de pe picioarele goale noduroase pline de colb, peste pământul
LA DEPĂNAREA FUSULUI by COSTANTIN Haralambie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1621_a_2949]
-
primul rând nu sunt „tulpină nebună” așa cum m-ai numit, sunt unul din fiii Tulpinei negre; în al doilea rând să nu mai ignori puterea supremă a neamului meu. -De acord, dar fiica mea ce are cu neamul tău? -La rugămintea tuturor florilor din lume și în numele plantelor, fiica ta va fi pedepsită la moarte prin sufocare. -Dar nu te gândești că este doar o fetiță? -Răul trebuie stârpit de la rădăcină. Niciodată nu s-a gândit când a spart ouăle din
LA DEPĂNAREA FUSULUI by COSTANTIN Haralambie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1621_a_2949]
-
trăiește în dezordine... zise mesagerul. -Dar ați întrebat Viața dacă știe ceva? se mai interesă SU. -Nu am întrebat-o, stăpâne, nu am cutezat, răspunse mesagerul. -Ei, bine! Atunci faci cale întoarsă pe pământ, și după ce găsești Viața îi transmiți rugămintea, că este invitată până la mine. -Așa voi face, înălțimea voastră, zise respectuos mesagerul și după ce a făcut reverența de rigoare s-a întors și a dat fuga pe pământ. Nu a durat mult și Viața s-a înfățișat la SU
LA DEPĂNAREA FUSULUI by COSTANTIN Haralambie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1621_a_2949]
-
profund. N-am fost bună de nimic toată ziua, am fost sucită și întoarsă pe dos, parcă n-am fost eu... Mă simt groaznic, nu îmi este bine deloc. Adu-mi un pahar cu apă, te rog! Luiza îi ascultă rugămintea și veni numaidecât cu un pahar plin, pe care i-l dădu Adrianei să-l bea. După ce-l bău tot, se mai liniști un dram. Această Luiza, trebuie notat, era tipul desăvârșit al persoanei neînduplecate, raționale și realiste din cale-afară
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1940]
-
spune ce vrem. Drept care ne-am trezit într-o curioasă lehamite. Ce rost mai are să scrii, dacă marea ocazie de a deveni peste noapte un Soljenițîn a trecut? În epitaful pe care l-a dictat, puțin înainte de a muri, cu rugămintea de a fi așezat pe mormântul său, Eschil spunea că tufișurile de la Maraton și perșii "cu părul lung" l-au cunoscut bine. Nimic altceva. Nici o vorbă despre opera sa de dramaturg! Unde mai poate fi întîlnită această superioară modestie, azi
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
plajă (puține, cu nisip cenușiu închis), ori să încercăm temperatura apei. E rece. Prea rece pentru o baie (simbolică, desigur). Cei care practică surfing-ul sunt îmbrăcați în costume de plastic negru, lipite de corp. Arată ca niște scafandri. La rugămintea lui Băcanu, Dan oprește mașina lângă o pădurice. "Sper să nu ne observe nimeni", zice, căci Băcanu ține, neapărat, să smulgă, cu pământ cu tot, câteva flori și un arbust, pe care vrea să le ducă acasă, să le adauge
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
gândesc la obiceiurile noastre balcanice care nu sunt chiar așa de rele. Am scris un articol în care mi-am permis să învinuiesc complicitățile Occidentului cu Rusia sovietică, după război. Peste câteva zile, mi s-a transmis prin G. B. rugămintea de a scrie altceva, pe altă temă. Am aflat cu această ocazie că articolele mai delicate sunt citite de întreg staff-ul ziarului. Cam bizară mostră de libertate a presei și a opiniei! Am scris un articol, "Statuile din Est
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
identic: "Nu vreau să fiu întreținută!" Întrebuința propriul meu argument, și simțeam că dacă n-ar fi fost acela, ea nu ar fi avut nimic de spus. De altfel, aveam o putere așa de mare asupra ei, încît la prima rugăminte renunța și la el. Și nu vedeam atunci pe obrazul ei dezastrul resemnării, cum îl vedeam pentru motive mult mai mici, de pildă când trebuia să ne despărțim pentru o noapte. Cred că s-ar putea dovedi destul de lămurit acestea
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
parfumată, ușor rece, și noi ne încălzeam unul de altul. După o vreme, el spuse ceva scurt, probabil, "e tîrziu", ceva în orice caz concludent, căci ea a avut tot atunci o mișcare bruscă din cap. Apoi un semn de rugăminte pe buze și pe ochi. Dar el, bărbatul, nu avea obiceiul să ezite fără rost, se sculă, și-l văzurăm lung, subțire, mereu îndoit de spate. Fata rămase pe bancă, sperând să mai întîrzie astfel despărțirea, îl ținea de mână
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
cameră și prefăcîndu-mă că nu observ răceala ei; m-a lăsat să mă ostenesc jumătate de oră și, când i-am servit paharul cu ceai, a făcut un gest vag: Nu beau, nu mi-e foame, mulțumesc". Am pornit o rugăminte impetuoasă, în care puneam ultima mea speranță de a-i destinde indiferența și, în fața tânguirilor mele, a adăugat: "Dacă vrei tu", pe un ton lipsit de orice căldură, și acceptarea nu putea să-mi producă nici o mulțumire. A muiat în
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
care o prinde în brațe, o strânge din ce în ce mai mult, îi spune c-o iartă de tot trecutul pe care-l bănuiește. Ea rezistă ușor. Apoi se culcă încet, fără zgomot, în întuneric, scoțând lucrurile pe îndelete, iar el își repetă rugămintea, și într-o seară, în sfârșit, ea va plânge, iar el o va strânge mereu. Și cu o mișcare repede își va strecura mâna sub cămașa ei. Fără gest, ea va primi dorința lui, apoi se va deprinde... 11 octombrie
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
timp, prin astfel de mici ezitări, își ușura conștiința. - Și la biserică. Irina! (Adică cu lămâiță, cu flori și bomboane.) - Dacă ei au vrut! În fine, era răspunsul ce o cuprindea întreagă! Așa cred că era. Incapabilă să reziste unei rugăminți din partea altora. În voia tuturor, întocmai cutiei de bomboane cu floricele albe pe care o arunc în mare. Și apoi adăugă, ca și cum ar fi simțit că e nevoie de o reparație față de mine. - Dar a fost foarte simplu totul! În
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
mereu, oricât aș corija-o, m-aș ruga sau aș ironiza. Când îmi scria, punea preocupări prea esențiale ca să-și mai aducă aminte în clipa aceea învățătura mea sau poate totul pornea din instinctul ei de a se împotrivi oricărei rugăminți. Tot ca un bărbat, pentru a citi o carte serioasă, renunță la lume, vreme îndelungată, la toaletă, și nu e în stare să clevetească, nu din bunătate, ci pentru că vecinul nu o interesează decât atunci când poate scoate explicații pentru suferințele
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
l-am ascultat cu o puternică vibrație și brodând pe aceeași idee: "Ce stupizi sunt aceia care fac din Bach un abstract! Aici sunt cataclismele cele mai personale, țipetele interioare n-au nici o discreție." - Iarăși n-ai ținut seama de rugămintea mea! - Nu țiu seama când rugămintea nu e decât expresia celui maiferoce egoism! - Crezusem că ne-am înțeles! - Numai ca să închei discuția...- Și cui i l-ai dat? - L-am trimis prin Charles, Arabellei. - Tocmai la Balcic! - N-avea grijă
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
vibrație și brodând pe aceeași idee: "Ce stupizi sunt aceia care fac din Bach un abstract! Aici sunt cataclismele cele mai personale, țipetele interioare n-au nici o discreție." - Iarăși n-ai ținut seama de rugămintea mea! - Nu țiu seama când rugămintea nu e decât expresia celui maiferoce egoism! - Crezusem că ne-am înțeles! - Numai ca să închei discuția...- Și cui i l-ai dat? - L-am trimis prin Charles, Arabellei. - Tocmai la Balcic! - N-avea grijă, am rugat să bage de seamă
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
cei care aupatima de a strânge cărți, chiar dacă nu le citesc decât o dată. - De altfel, meschin este tot scandalul care mi-l faci acum! - În definitiv, îmi este egal cum taxezi pretenția mea, dar dacă nu vrei să-mi asculți rugămintea, atunci să știi un lucru mai simplu: sunt discurile mele, strânse cu multe sacrificii, și nu permit nimănui să puie mâna pe ele fără voia mea. - Ești inconștient, nu-ți dai seama ce spui. Astfel de ofense nuse uită. - Eu
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
să se distingă în bătălie, cu nimic mai prejos decât tatăl său, gata, în chip curajos, să lase totul în seama destinului. — Cum? Vrea să plece pe câmpul de luptă? — Kanbei este un războinic vestit, iar Shojumaru e fiul lui. Rugămintea mea este să-l încurajați în prima lui campanie. Ar fi o mare binecuvântare dacă i-ați spune să facă față în mod bărbătesc. — Dar tu? — Bolnav fiind, mă îndoiesc că aș putea spori prea mult puterea oamenilor noștri, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]