3,395 matches
-
parolă “liber la trecere”. Autocarul demara imediat, străbătând ținutul arid al vecinilor bulgari, apoi în zori se înscrise pe autostradă care se întindea infinită parcă către Turcia. Urma o explozie de cauciuc, care provocase mare panică în rândul pasagerilor, iar securiștii coborâră alarmați, verificând cauciucurile autocarului. Unul dintre ei constată cu stupoare că autocarul avea două cauciucuri vechi, destul de uzate, desi spunea el, toate cauciucurile îi fuseseră date noi la plecare șoferului. Cert este că acesta păstrase două dintre ele pentru
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
stomac, scuipat între ochi, folosindu-și tot arsenalul de înjurături în engleză, franceza, italiană și spaniolă...Altercanții se împrăștiară imediat, rămăseseră uluiți de reacția tinerei care pur și simplu îi luase pe nepregătite și începură cu toții a râde...Râdeau și securiștii, lucru care pe Lăură o enervă cumplit și le zise ceva “de dulce”, atrăgându-le atenția că știe să se descurce destul de bine și singura. De aici încolo abandona complet grupul, făcând ce o ducea capul... Într-o zi, se
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
special a lui Iliescu care avea o obsesie de sine, dar tratăm asta ca pe un secret profesional care trebuia păstrat, deoarece știusem cu vreo zece ani înainte ca el va succedă la putere lui Ceaușescu. Mi-o spusese un securist de la Iași care îi fusese “prieten” când era secretar de partid acolo. Tot ceea ce pasiona acum generația mea era destinul individual, deoarece comunismul ne obligase să fim preocupați doar de un destin colectiv, în care să ne pierdem urmele pașilor
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
mincinos și compromis. Era ce-i drept și o perioadă foarte grea, Serviciile Secrete fuseseră lovite din greu și destul de încercate, răvășite chiar. Toți strigau pe Securitate, deși, eu știam din surse sigure că primii chemați în cazarme au fost securiștii și că armata trăsese de fapt în propriul ei popor. Dar mai știam cu exactitate un lucru, că dacă nu o făcea, România urma să fie divizată în trei și jucată la ruletă rusească... A vrut Dumnezeu că în acele
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
au petrecut într-un apartament ,,secret” până dis-de- dimineață, cum i-a propus tatăl Irinei s-o trimită în Japonia ca să învețe limba într-un an și s-o angajeze după absolvirea facultății la el la Combinat unde era mare securist, iar fiică-sa habar n-avea unde lucra taică-său. Erau chestiuni lipsite de importanță acum pentru Lăură, dar vroia să-l facă să înțeleagă că pe ea Securitatea a protejat-o, n-a deranjat-o cu absolut nimic niciodată
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
Mai mult, unii dintre ei, rămași văduvi și-au abandonat copiii la orfelinate și și-au refăcut viața cu altă potențială victimă a politicii pronataliste. Nu ne convine să citim în cartea lui Gail Kligman faptul că în afară de nomenclaturiști și securiști au mai dat o mână de ajutor regimului totalitar mulți alții din categorii onorabile: medici, judecători, procurori. Desigur, ei invocau omenescul motiv de a nu-și periclita libertatea sau poziția profesională. Nu ne convine ca, reflectând dincolo de carte, să ne
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
acel moment de mare cotitură au fost învinse - ca și azi, de fapt - de imensa mea putere de a mă iluziona că oamenii pot fi altfel, că vor fi și altfel după dispariția factorilor stresanți. Iar despre aceștia ... Îmi cunoșteam securiștii, îi întâlneam zilnic aproape, „ca din întâmplare”: la vernisaje, la teatru ori în diverse împrejurări în care era lume multă, apăreau ca din senin când mă aflam alături de cei mai buni prieteni, mă îmbrățișau sau îmi promiteau, de față cu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
te descurci. Oricât ai fi fost de rațional, de lucid, ceva din aceste zvonuri tot mai rămânea în subconștient, ceva ce accentua neliniștea, ipoteza că totuși nu trebuie exclus din calcul nici pericolul cel mai mare în contextul în care securiștii nu conteneau să te „prevină” că ți se pregătește ceva, desigur, rău. E adevărat, n-am refuzat niciodată să discut cu ei, căci numai cunoscându-i, descifrând din asemenea dialoguri ce știu și ce nu știu despre mine, întrebările și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
când am intrat în hotel. «E bine să nu umbli singur în ziua de azi!», a râs el!” și tot atunci mi-am notat un avertisment telefonic: „Dacă miști în front, dacă faci ca alții, vei muri!”. A fost vreun securist? Un turnător? O glumă idioată a cuiva? Un prieten apropiat, slujbaș prin zonele de sus ale puterii, mi-a șoptit de un plan de lichidare, la o adică, a celor cu influență în mase. Prin urmare, cine putea face atunci
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
pe care ea îl va ocupa definitiv când va fi să fie. Făceam așadar imposibilul să mă port normal, să scriu de parcă aș trăi în cea mai liberă dintre țări, să las impresia că nu-mi pasă de toată agitația securiștilor, să-i oblig să creadă că ceva din informațiile lor lipsește, mai ales faptul că nu sunt singur. Și rolul acesta, al omului foarte sigur pe el și pe relațiile lui din țară și, mai ales, din străinătate, necunoscute Securității
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
majoritatea celor ce au dus greul vor fi vinovați că au făcut ceva, că au riscat sau că s-au străduit să fie în rând cu lumea? În paranteză fie spus, nu descopăr, din păcate, nici o diferență între ceea ce pricepeau securiștii și activiștii de ieri și mulți dintre cei de azi, unii chiar tineri, care pretind că au citit cărțile generației mele. Lipsa culturii, a simțului realității și al celui istoric este uluitoare. Vechii activiștii negând aceste cărți își apărau posturile
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
rău și mai bun, cu toată mizeria și blazarea tineretului comunist amator de concursuri de miss, cu toată inocența și forța acelor voci anonime care răbufneau printre clinchetele de pahare. Liliana, studentă anul IV, medicină, București, cu tatăl mare ștab securist, este un personaj de zile mari. Este apariția sexy prin excelență, dar și rebeliunea întruchipată. Personajul este secundar, dar e de o incredibilă consistență. Liliana va apărea în plin concurs de... miss Bovary și va spune că vrea să părăsească
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2191_a_3516]
-
nimic. De la început l-a simțit vulnerabil și a avut aceeași incontrolabilă mișcare maternă: cineva dinăuntrul ei se grăbește să îl ocrotească. * - Vrei să îți spun ultimul banc? întreabă Radu și continuă, fără să îi mai aștepte răspunsul. Deranjat de securiștii care își instalau banda cu aplauze în subsolul Sălii Palatului, un șobolan dă buzna în hol, îl orbesc reflectoarele carului de la televeziune și, alergat de mașiniști și de securiști, o ia la goană spre scena unde Tovarășul își citește discursul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2210_a_3535]
-
Radu și continuă, fără să îi mai aștepte răspunsul. Deranjat de securiștii care își instalau banda cu aplauze în subsolul Sălii Palatului, un șobolan dă buzna în hol, îl orbesc reflectoarele carului de la televeziune și, alergat de mașiniști și de securiști, o ia la goană spre scena unde Tovarășul își citește discursul. Rumoare, delegații, în picioare, strigă: omorâți-l! omorâți-l! Iar unul, trezit din somn de hărmălaie, răcnește și el, buimac: Și pe Ea! Și pe Ea! Să fi întrezărit
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2210_a_3535]
-
Deci delegații pe care îi vedem la televizor doar deschid gura și o închid la loc, fără să strige? întreabă, ea, prostește. - Delegații știu cuvântul-cheie și când îl au se ridică în picioare și strigă, la fel ca la repetiție. Securiștii au căștile de ascultare branșate direct și diagrama în față, ca să știe exact unde stă fiecare. Iar cei din sală știu, la rândul lor, că sunt ascultați. Ce este atât de greu de înțeles pentru o minte luminată ca a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2210_a_3535]
-
despre fostele organe ale securității statului român, cărora, fără excepție în prima perioadă, li s-au adus acuze de o gravitate extremă, acestea fiind depășite doar de cele cu care au fost incriminați soții Ceaușescu. Să ne reamintim cum foștii securiști erau etichetați în bloc drept teroriști, torționari, odioși, siniștri etc., iar pentru justificarea acestor atribute, pe cât de grave, pe atât de neadevărate, nimeni nu catadicsea să aducă cea mai mică dovadă și, cu atât mai puțin, să asculte și „cealaltă
ANCHETE ALE SECURIT??II by GHEORGHE COTOMAN () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84041_a_85366]
-
puțin, să asculte și „cealaltă parte”. Apoi, mi-a fost și îmi va fi cu neputință să uit cum, în acea conjunctură de furie oarbă, mai exact, în ianuarie 1990, o înaltă persoană politică...post-revoluționară striga unei imense mulțimi: „Moarte securiștilor!”. Și cine era personalitatea respectivă? Nimeni altcineva decât cel care, în vara anului 1967 - când am început cursurile Școlii militare de ofițeri activi de securitate Băneasa -, deținea încă funcția de șef al acestei instituții militare de învățământ superior, având gradul
ANCHETE ALE SECURIT??II by GHEORGHE COTOMAN () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84041_a_85366]
-
accepta înscrierea la examenul de admitere în Școala militară de ofițeri activi de securitate Băneasa. Citisem mai toate romanele polițiste și văzusem foarte multe filme pe profil din acea perioadă, așa că visam, asemenea multor tineri de vârsta mea, să ajung securist și să mă confrunt cu spionii. Deoarece eram convins că Securitatea nu se ocupa de nimic altceva. În plus, eram patru copii într-o familie de țărani cu venituri modeste, astfel încât o școală militară, care îmi asigura gratuit cazare, masă
ANCHETE ALE SECURIT??II by GHEORGHE COTOMAN () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84041_a_85366]
-
ei și, în orice caz, cadre cu înalte funcții de conducere - l-a trădat, într-adevăr, pe Nicolae Ceaușescu. Și sunt absolut sigur că, dacă înlăturarea lui Ceaușescu nu ar fi reușit, închisorile ar fi și acum pline de foști securiști, în afara, desigur, a celor foarte mulți deja executați. Să ne amintim în primul rând că, așa cum s-a stabilit cu certitudine în final, cadrele fostei Securități nu au trimis măcar un singur glonț în direcția maselor populare ale căror
ANCHETE ALE SECURIT??II by GHEORGHE COTOMAN () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84041_a_85366]
-
din 15 noiembrie 1987. Nu pot încheia, însă, fără a mă referi la o întrebare-somație care mi s-a pus în mai multe rânduri, la câțiva ani după apariția primei ediții a cărții, ceva în genul: „Cine este, domnule acest securist Ristea Priboi, care l-a bătut în detenție pe unul din participanți?!”. Voi răspunde aici, cât se poate de simplu: După anul 1970, în cadrul fostei Direcții Cercetări Penale a Securității nu a existat nici un ofițer sau subofițer cu numele de
ANCHETE ALE SECURIT??II by GHEORGHE COTOMAN () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84041_a_85366]
-
lângă peretele blocului, unul dintre ei își lăsase steagul chiar în gaura de aerisire, Cipi l-a tras înăuntru, l-am ascuns sub o stivă de lemne. În aceeași zi am urcat pe acoperișul unui bloc, voiam să vedem Elicopterul. Securiștii nu lăsau pe nimeni să privească pe geam. Ni se rupea, noi voiam să vedem Elicopterul, așa că am luat cu noi și provizii, un harbuz, un cuțit, o pâine. A fost o zi faină, mergeam pe coate, vorbeam în șoaptă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2208_a_3533]
-
sus, la anchetă - altfel de ce s-ar fi Înfuriat comandantul Buzescu Ion (frate al Fraților Buzești?), că bandita de mama Îi strică-cățeaua... Se pare că i-a fost de tot stricată, așa că nu mai era scoasă „la interes”, cum ziceau securiștii, cu un termen de bordel - și nu pentru că n-ar fi fost destui bandiți de păzit și de mușcat - deci: de reeducat (e-he, primăvara-vara lui ’49, cel puțin un sfert din populație se afla, fie „sus”, la munte, fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
ocupate...» Ce-mi răspunde profesorul de istorie, ucrainean: «Încă nu era - dacă nu ne-am fi grăbit să le liberăm, le-ar fi cotropit Hitler!» - Îți place logica? - Nu mă dau În vânt după ea - dar o cunosc de la Românii securiști: «Din moment ce te afli În Închisoare, În mod necesar ești vinovat - fiindcă noi nu arestăm degeaba...» - Tu vorbești de securiști, eu de un profesor de istorie vorbesc! Și ucrainean! Vine vorba și de Polonia - aici a luat foc Hoholul meu. Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
liberăm, le-ar fi cotropit Hitler!» - Îți place logica? - Nu mă dau În vânt după ea - dar o cunosc de la Românii securiști: «Din moment ce te afli În Închisoare, În mod necesar ești vinovat - fiindcă noi nu arestăm degeaba...» - Tu vorbești de securiști, eu de un profesor de istorie vorbesc! Și ucrainean! Vine vorba și de Polonia - aici a luat foc Hoholul meu. Îl Întreb: «Cum de-ați lovit Polonia din Răsărit, la două săptămâni după ce Nemții o atacaseră din Apus?» Se supără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
întâmplător în 1965) de un general de Securitate (interpretat de Ion Dichiseanu) doar pentru că, în cea de-a 12-a folosire a ruletei rusești, a supraviețuit. (Timpul petrecut în închisoare s-a măsurat după ruleta rusească, pe comisar pariind aceiași securiști gălăgioși, fiecare victorie asigurându-i condiții mai bune de viață.) Dacă pentru adevărații deținuți politici condamnarea la închisoare era deja o condamnare la moarte, comisarul Moldovan ne-ar sugera că pentru autorul său opțiunile au avut în viață efectul unei
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2207_a_3532]