9,812 matches
-
Lume multă și pestriță, alergătură infernală. Când ajung acasă, mâinile și picioarele nu mă mai ascultă. Mai ales mâna dreaptă, care a transportat sute, poate mii de farfurii și alte piese de veselă diversă peste zi, este cea mai neascultătoare; tremură nervos, neîncetat. (Adăugat ulterior, martie 2010, în timpul redactării finale a manuscrisului: "Acest Mirel Bănică, inginer la origine, trecut prin clișeele academice SNSPA marca Miroiu, a reușit să convingă niște elvețieni cu povestea lui tristă de român care vrea să descopere
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
mai distractivă fază a zilei s-a petrecut atunci când unul dintre ei, de la McGill University din Montréal, universitate prestigioasă de altfel, smulgea lacrimi de emoție asistenței povestind cum buldozerele lui Ceaușescu rădeau sate întregi de pe hartă, în timp ce femei și copii tremurau în fața monstrului de metal fumegând; un fel de scenariu de fâșia Gaza avant la lettre. Evident, nu am mai suportat și am protestat împotriva minciunii, invocând statutul meu de martor, cuvânt sacru în vocabularul memorial. Doctorandul tace încurcat, sala este
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
acasă. Îmi amintesc, iar uneori chiar retrăiesc momentele acelea, era un coșmar. Prima zi de filmare. Mergem acasă la șeicul Erol, pe care îl știam de o vreme, ca să-l filmăm. Șeicul Erol se emoționa atât de mult încât îi tremurau mâinile. Pur și simplu nu se aștepta, nu se gândise cum se va petrece filmarea. Mi-a zis: Da, mi-a zis că vrea să fie filmat, OK, și când am apărut cu echipa a fost surprins, nu știa că
Documentar şi adevăr. Filmul documentar în dialoguri by Lucian Ionică [Corola-publishinghouse/Science/1413_a_2655]
-
aștepta, nu se gândise cum se va petrece filmarea. Mi-a zis: Da, mi-a zis că vrea să fie filmat, OK, și când am apărut cu echipa a fost surprins, nu știa că așa se face. A început să tremure atât de mult încât am oprit filmarea. Am zis că revenim a doua zi. La care cameramanul, după ce am ieșit din curte, mi-a spus foarte furios: Eu mâine plec la Bruxelles, am terminat. Am fost foarte surprins. De ce? l-
Documentar şi adevăr. Filmul documentar în dialoguri by Lucian Ionică [Corola-publishinghouse/Science/1413_a_2655]
-
îmbini elemente de documentar cu elemente de postprocesare, care duce zona respectivă spre experiment, ar fi fost altădată, mă refer la anii '60, chiar '70, lucruri de neconceput. Așa cum în ceea ce privește imaginea, să pornești cu aparatul în mână, iar aparatul să tremure ca și când ar surprinde pe viu realitatea respectivă, să intri în beznă sau în lumină puternică, ar fi fost din punctul de vedere al unui mare operator, precum, de pildă, Ovidiu Gologan, o mare eroare. I-ar fi dat patru studentului
Documentar şi adevăr. Filmul documentar în dialoguri by Lucian Ionică [Corola-publishinghouse/Science/1413_a_2655]
-
Președintele era foarte controversat, în presa occidentală apăreau atunci tot timpul reportaje despre cum nu se respectă drepturile omului, că opoziția este mazilită, că e un regim dictatorial ș.a.m.d. Șeful lui de cabinet, care obținuse pentru mine interviul, tremura în spatele meu, știa că, la o întrebare incomodă, lui poate să-i zboare capul. Am încercat să mă transpun în situația președintelui, care a făcut foarte multe lucruri rele, dar și foarte multe lucruri bune, și m-am gândit cum
Documentar şi adevăr. Filmul documentar în dialoguri by Lucian Ionică [Corola-publishinghouse/Science/1413_a_2655]
-
ai timpul, resursele și o conjuctură favorabilă. Aveam un script de vreo 40 de pagini, scris înainte de filmare, bazat pe arhivă, personaje, povești etc. Era aproape un scenariu. Mi-l ceruseră și televiziunile, și partenerii mei din Germania, toți, cumva, tremurau. Toți se gândeau că, în mod cert, aveam un subiect foarte bun, dar să nu ratez la realizarea lui. Așa că am fost nevoit să scriu un astfel de script. Cum s-a desfășurat etapa următoare? Am filmat și în SUA
Documentar şi adevăr. Filmul documentar în dialoguri by Lucian Ionică [Corola-publishinghouse/Science/1413_a_2655]
-
temuta și uriașa alcătuire statală a Hoardei de Aur, care se-ntindea și stăpânea Asia Centrală și Răsăritul Europei. Am supus întreg Hindustanul. Am pustiit nordul Indiei, ajungând în 1389 la Delhi. Am pătruns adânc în Rusia și-am făcut să tremure și să-mi trimită daruri cnezii acesteia. În 1401, la Angora l-am înfrânt pe Baiazid I Ilderim, sultanul Turciei, purtându-l prizonier într-o cușcă de fier. Am lăsat în urma mea grămezi uriașe de cadavre, râuri de sânge, groază
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
pe fata mea, singura mea odraslă, giuvaerul vieții mele, în căsătorie... Dar cine va îndrăzni și nu va reuși, îi voi tăia căpățâna pe butuc, în piața publică din Capitală. Ei, ne-am înțeles? Înțeles, Măria Ta!, au răspuns sfetnicii tremurând și alergând care încotro să-i îndeplinească întocmai și cât mai curând porunca. Fiindcă, în caz contrar, li se tăiau și lor capetele pe aceeași buturugă. Și-au dat ei, sfetnicii lui Timur Lenk, până-n seară, în toate cele patru
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
aflat de la o fostă profesoară de-a mea, care mi-a dat adresa... Și, mergând pe stradă spre domiciliul soțului, am văzut-o pe fosta mea soacră cu o fetiță de șapte ani... Eu când am văzut-o... mi-au tremurat genunchii ca unui cal care aleargă mult și, după ce-am salutat-o pe fosta soacră, m-am aplecat să o sărut pe fetiță... și ea s-a ascuns după soacra mea... Atuncea am izbucnit Într-un plâns... că nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
Pe urmă o iarnă am stat pe un bac pentru grâne... Acolo cum se trăia? Ne-o pus niște paturi din fier, cu tablă, și fără rogojină, fără nimica, dormeam direct pe ele. Și până pe la 2-3 noaptea când adormeam, tremuram și ne Încălzeam din tremurat, pur și simplu. Și să dormi pe un frig din ăla crunt, cum o fost pe Dunăre... nu o fost ușor. Norocul meu că nu m-am Îmbolnăvit de plămâni, de una, alta, că alții
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
foarte mulți, pur și simplu, au murit... Eu am avut noroc că Înfruntam frigul fără probleme. Prima iarnă când am fost la liceu În Brad am făcut-o În pulovăr și fără căciulă și era -15 grade. Și colegii mei tremurau. Zicea: „Nu mai fă tu pe deșteptul că nu ți-i frig”. Zic: „Da’ ce dracu’ faceți la -37? Aici Îs -15 grade, asta pentru mine nu e iarnă”. Pe urmă Îmi ziceau Mihai canadianu’. Atunci mi-am dat seama
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
e cuminte, dom’le, nu trebuia băgat cu ăștia”... Da’ Îi zice procurorul: „Bă, da’ tu ai uitat ce declarații ai dat? Sau vrei și tu să vii lângă el În boxă?”. Când a auzit ăsta amenințarea a Început să tremure și a lăsat-o moartă... Au mai adus la proces pe una Anca Arion, care a lucrat după aia la televiziune. A fost prietenă cu mine, da’ tot ne-a acuzat. Zice: „Nu știu ce a zis Popa ăsta, nu l-am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
pupitru ei aici și boxa aicea: „Anca, Anca, n-oi muri eu pe acolo, și o să ne Întâlnim amândoi, să vedem cum ai rămas tu cu impresia asta”. I-a căzut poșeta și stiloul din mână și a Început să tremure. N-am mai ținut cont de nimeni, nici de caralii, nici de nimic... Așa se dădeau condamnările... Da’ anchetatorul i-a spus unui coleg Înainte de proces: „Uite, bă, tu zici că ești nevinovat... Uite, Popa ăsta e chiar nevinovat, mă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
ca într-un film unde unei sticle golite de bere îi trebuie zece ani să nu-și nimerească destinația, pumnii înaintează cu greu prin aerul cleios, pînă în tampoanele din nasuri rupte, fălci dislocate, dinți sparți, ochi învinețindu-se, carne tremurînd sau chiar din praful ce ținea acum locul unei persoane, corpurile se balansau, ca făcute din plastilină. Iar briceagul, păstrat printre ațele din buzunarul de la pantaloni pentru astfel de evenimente sau pentru deschiderea unui dop de sticlă, își scoate lama
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
pe Cornel. Dar atunci baba ar fi fost privată de-o poantă bună. 12 Invitația la Alin a creat adevărate probleme pentru Cornel. De fapt, n-a avut în viața lui probleme mai mari. Se îmbolnăvea numai gîndindu-se. Trupul îi tremura și stomacul îi bolborosea ciudat, ca și cum un rău solid i se înfipsese acolo și-i sugea interiorul corpului. Dacă și-ar fi pus un termometru, nici n-ar fi trebuit să-l frece de haine. Pînă și eroul din plastic
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
Nu, am de făcut mîncare și curățenie și cumpărături, iar asta pentru că pe fiul meu îl doare în fund și în loc să facă măcar cîteva din treburile astea pînă mă întorc... Nici nu mai am putere în brațe, uite cum îmi tremură brațul. Azi dimineață am scăpat ceașca de cafea dintre degete și s-a făcut țăndări. Mă îmbolnăvesc, n-o mai pot duce așa. Iar tu nici măcar nu înveți, cînd ai toate condițiile... Cornel nu se gîndise că puterile lui crescuseră
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
de flori, să-l așeze pe catedră înainte de venirea ei, încît ea să nu afle cine a fost făptașul. Era de 8 martie, așa că n-ar fi părut un gest ieșit din comun. Totuși, inima și stomacul lui Cornel au tremurat toată noaptea și au continuat să tremure și cînd a cumpărat buchetul, și cînd s-a îndreptat spre școală. În curtea școlii, copiii au rîs de el. Uite, corneta-i îndrăgostită. Ba nu-i adevărat. Ba da. Uite-l cum
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
înainte de venirea ei, încît ea să nu afle cine a fost făptașul. Era de 8 martie, așa că n-ar fi părut un gest ieșit din comun. Totuși, inima și stomacul lui Cornel au tremurat toată noaptea și au continuat să tremure și cînd a cumpărat buchetul, și cînd s-a îndreptat spre școală. În curtea școlii, copiii au rîs de el. Uite, corneta-i îndrăgostită. Ba nu-i adevărat. Ba da. Uite-l cum roșește. Ha-ha, Cornel îi îndrăgostit. Suferă din
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
buchetul, și cînd s-a îndreptat spre școală. În curtea școlii, copiii au rîs de el. Uite, corneta-i îndrăgostită. Ba nu-i adevărat. Ba da. Uite-l cum roșește. Ha-ha, Cornel îi îndrăgostit. Suferă din dragoste. Uite-l cum tremură. Ce romantic! Îi elevă sau profă? Povestește-ne și nouă, hai. Dacă vreți să știți, l-am luat pentru clasă. Am auzit că azi trebuie să dăm flori profesoarelor. Și nici nu l-am cumpărat. L-am luat dintr-o
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
duritatea cuvintelor, dar a rămas spectator. Toată clasa stătea ca la spectacol, iar el se cufundase în mulțimea care aștepta mută să vadă ce-o să urmeze. Doamna profesoară s-a blocat. Cu toate că pățise și mai rele, vorbele tot o loveau. Tremurînd, a deschis catalogul în dreptul numelui lui Radu. Unii se linișteau cînd făcea așa. Dar nu Radu. Radu, ți-ai făcut tema pe azi? Mă îndoiesc. Nu vei avea o notă prea bună. Crezi că-mi pasă? Deja-s repetent. Atunci
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
săgeată, care-l atinse pe Dragon drept în inimă, imediat un strat gros de solzi căzu la pământ. Cu a doua săgeată, un alt strat de solzi căzu, apoi un altul, și inima Dragonului fu descoperită. Atunci Dragonul începu să tremure, nemaiputându-se mișca. Înainte de a trage a patra săgeată, băiatul spuse unchiului: «Ești mort de frică, vino lângă mine, altfel Dragonul se va rostogoli peste tine». Unchiul alergă către el. Atunci băiatul luă ultima săgeată, care pătrunse inima dragonului, cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
cauzele talentului său e că are găuri în cap, ca și cum capul lui ar fi un subtil instrument muzical. Artur (Lundkvist) a fost înmormântat în a treia zi de Crăciun. Boni (Herlin) a venit cu flautul lui, cântând din Mozart, dar tremurând din toate încheieturile corpului. Emoția este cauza transmiterii emoțiilor mari. Ea, emoția eului mic, trebuie subordonată emoției mari. Degeaba i-am explicat lui Boni tehnica acceptării micii emoții, care dispare exact în momentul în care atenția noastră se fixează pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
stranie. Când îmi vei trimite zodiacul? Dacă totul decurge bine, adică voi termina muncile editoriale într-o lună, voi fi la tine în jur de 15 septembrie. Nimic decât la gândul de a te revedea, bietul meu corp începe să tremure. Ai remarcat, de altfel, că scrisul meu are dificultăți de a se ține liniar. Asta datorită emoției resimțite: te asigur, ea este foarte violentă! Te îmbrățișez foarte puternic, spunându-ți: pentru toate viețile. Al tău, ca întotdeauna, René. P.S. Voi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
Inger (Johansson) a venit și ea de la Lund, pentru a ne ajuta la prepararea banchetului. Când ne aflam în bucătărie, sună telefonul de la Bruxelles: Lionel se află pe aeroport cu Ralf, care îmi povestește că Lionel a început deodată să tremure. A fost dus apoi acasă, triști că nu pot veni la sărbătoarea mea, pentru că Lionel nu se simte bine, totuși mă binecuvântează cu o voce plină de căldură și vitalitate, spunând că vor veni luni. În aceeași zi, pe când Fanny
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]