3,724 matches
-
aripi stufoase, destrămate la fiecare adiere de vânt. Sclavul Cedric (oh, desigur era un joc, Cedric era doar vărul Ceciliei și cânta din wash-board la "Monsu", dar îi plăcea, în astfel de după-amieze, să-mbrace livreaua și să-și servească umil verișoara și strămătușa, aducând astfel, o dată cu mireasma cafelei, aroma unui alt veac) le lăsă o vreme să sporovăiască, privind cum, încinse de soare și de cafea, cele două "stăpîne" asudau în boabe mari și galbene. Le ștergea din când în
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
continuă mișcare. Ochii lui, palizi ca de șarpe la lumină de zi, erau acum doar două ovale, ușor bombate, ochi de statuie, fără urmă de iris sau de pupilă. Între cei doi pășeam noi, Negrii, mai sclavi, mai neputincioși, mai umili, mai fascinați decât a fost cineva din neamul nostru vreodată. Hamiți, cușiți, etiopi. Zombies. Legați în lanțuri, torturați, biciuiți de mâini albe ca aripile de molie. Părăsind Coasta de Fildeș pe galioanele împuțiciunii. Umplând minele, bordelurile și gropile comune din
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
lumină pură. Lumea noastră nu este un briliant. În pământ mortăciuni și cristale strălucesc și duhnesc. În mațele noastre sânt viermi, în viermi sânt mațe, și-n mațele lor sânt viermi. Și divinul Dante urina fetid pe scoarța stejarului. Dar umila prostituată așază gingaș un stânjenel în vaza de pământ. De aceea Creatorul va fi bărbat și lumină, dar și femeie, neagră și roabă. O minte de înger și-o inimă de cățea. Doar astfel emisferele, schizofrenia și paranoia vor fi
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
presiunea strivitoare a privirilor albastre și căzu în genunchi pe dulcea podea de agată a încăperii. "Doamne, deschide-mi ochii, ridică-mi vălul de pe față! Fă-ma părtaș la minunea de ne-nțeles a căilor Tale!", murmură el, neînsemnat și umil ca un purice străveziu de plante. "Dăruiește-mi pacea Ta, îmbracă-mă-n mila Ta! Mîntuiește-mă, Doamne!" Când îndrăzni să privească iarăși în sus, dând capul atât de mult pe spate încît îi trozniră vertebrele cervicale, văzu pe chipurile ca
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
siguranțe, bănuți ieșiți din circulație, poze alb-negru cu colțul rupt, chitanțe și carnete, un ceas coclit, o proteză dentară înfășurată-n hârtie... Pentru că nu le pot localiza, vreo două fac, poate, trecerea între arhi-amintinle de mai-nainte și întîmplănle mai umile cu micul, inimaginabilul Mircișor, ale cărui codițe cu perișor blond și moale, păstrate tot în geanta mamei, sânt ultima dovadă că a existat o dată cu-adevărat. În prima dintre ele mă simt, mai mult decât mă văd, undeva foarte sus
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
lângă una dintre nări. Obrajii ei erau slabi, cu pielea moale, cu o dezamăgire pe care n-o înțelegeam încă trăgîndu-i în jos mai puternic ca gravitația. Față veștedă și luminoasă pe care doar gura, mereu acoperită de cel mai umil, mai grosolan, mai ieftin ruj cu putință, zâmbea. Acest zâmbet îl căutam mereu pe fața mamei, în susul lui urcam pe versanții pomeților ei, scotocind sub cutele pielii din jurul gurii, ce însemnau zâmbet, descoperind mușchii striați ai feței, cu micile lor
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pe care aveam să-i văd vreodată, inteligenți și politicoși, dar cu coloana vertebrală frântă între omoplați, în unghi drept, așa încît chiar și pe-atunci cu greu își putea ridica, asemeni unui câine, privirile din pământ. Ca un câine umil și arăta, un câine cu ochi de om, și ar fi fost unul dintre vecinii noștri cei mai plăcuți dacă nu umplea imediat liftul cu un damf insuportabil de băutură proastă. De prima dată când ne-am înghesuit toți trei
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
și circurilor ambulante, unde deveni curând cunoscut sub numele de Omul Șarpe. Disprețuit de sfinții din munții Indiei, scuipat uneori de cîte-un bătrân scheletic ce vedea înjosite în el artele mistice ale Marelui Vehicol, Vanaprashta căzuse în lume acceptând o umilă prostituare: sub ochii neîncrezători ai turiștilor performa aspectele exterioare ale doctrinei Yoga, o vulgariza și-o trăda, o transforma în panoramă ieftină de circ și de estradă. Fusese anunțat ca "Uluitorul Om Șarpe, întruchiparea sufletului miraculos al bătrânei Indii" în
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
poposească neapărat și la Napoli, ca să stea măcar un ceas de vorbă cu adevăratul Monsu. O dată intrați în căsuța de pe țărmul golfului, însă, nu știau cum să plece mai repede, căci, dacă Didier îi întîmpina cuviincios, un bărbat pleșuv și umil ce se apropia de cincizeci de ani, celălalt nu se sfia însă să li se-arate gol cu desăvârșire, ras și pudrat cu talc pe tot trupul, văruit cu un alb marmorean până și pe părul ce-i înfășură craniul
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
sobițelor de metal din cârciumioare, că ar avea cunoștință de cei care, disprețuind arta im-personării, sătui de rafinamentul mandarinic al atâtor Hitleri și Stalini și Marlene Dietrich, s-ar fi-ntors la puritatea originară a artei lor, suind iarăși pe lăzile umile de portocale, în hainele lor obișnuite, nerași, privind trecătorii de parc-ar fi vrut să-i scuipe și nedîndu-și măcar osteneala să stea nemișcați. Când venea vorba despre super-artiști, în bărulețe se lăsa atâta tăcere, că se auzea zăpada foșnind
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
deodată, la doar o palmă deasupra ceștii noastre, un ovul abia fecundat. Pentru ființele umane există însă porți privilegiate, obligatorii, așa cum în Bardo Thodol, cu părul fluturând în vântul cumplit al karmei, cauți refugiu până și-n pântecele cele mai umile. Firește, sîntem precedați de filamente și cili cauzali, dar vârful creștetului nostru adevărat e oul viu ce coboară-n josul trompei din burta unei mame și înnădește în uter. Țeasta noastră, încet scanată de pelicula lumii, e fătul ce crește
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
catedră, continuând să picteze în căsuța cu cerdac din Tătărași, în care seara se făcea muzică și discuta cu prietenii. A fost prizonier în Bulgaria, ca și Tonitza sau Topârceanu. Nicolae Popovici - Lespezi a realizat compoziții inspirate din viața celor umili, impresionând prin substratul umanist și protestatar. A pictat douăzeci și două de biserici, în sate din Moldova și capela spitalului ,,PașcanuĂĂ din Iași. A stat la catedră din 1912 până în 1945, la Dorohoi și la Iași. A realizat lucrări remarcabile
Monografia comunei Lespezi, judeţul Iaşi by Vasile Simina (coord.) Ioan CIUBOTARU Maria ROŞCA Ioan LAZĂR Elena SIMINA Aurel ROŞCA Vasile SPATARU () [Corola-publishinghouse/Administrative/91877_a_93004]
-
prin uzanța liberului arbitru, majoritatea oamenilor sunt damnați și că, indiferent de ce-ar face, ei nu vor putea niciodată să-și obțină mântuirea. Dar asta nu înseamnă defel ca oamenii trebuie să-și petreacă viața într-o stare de umilă decrepitudine, confundîndu-se cu animalele. Nu! Cetatea pământească, deși este doar un răgaz vremelnic în drumul spre Cetatea Cerească, trebuie să fie dominată de legi clare, iar oamenii trebuie să-și asume un conducător, fiindcă scopul ultim al oricărei societăți omenești
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
în care ar fi putut pătrunde acolo. De la înălțimea foișorului de pază în care stătuse aproape întreaga zi, Rim analizase Satul de Clone. Era construit în jurul unei clădiri ciudate, care părea extrem de veche și care contrasta prin masivitate cu barăcile umile în care stăteau clonele. Încercase să-l întrebe pe unul dintre frați, care părea să aibă o atitudine ceva mai binevoitoare față de el, ce adăpostea bastionul acela, dar singurul răspuns pe care îl primise fusese o privire răutăcioasă și un
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
din Abație? Nu. Sfântul Augustin a fost un nimeni, un aventurier oarecare, care a avut norocul să dea peste ceva pe care numai el l-a înțeles și să-și clădească astfel puterea. Fiindcă el n-a fost decât un umil frizer. ― Frizer? exclamă Mos. Om care taie părul altor oameni? Femeia încuviință din cap. Mos și Mas începură să râdă. Kasser nu-și putu stăpâni nici el un zâmbet. ― Și la ce ne folosește povestea ta, femeie? Crezi oare că
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
materiale. De aceea crezi că nu vrea să te jignească, că vrea să îl simiți aproape, ca pe unul din voi, că participarea lui binevoitoare la zidirea Templului nu face decât să unească un cerc în care profanul cel mai umil se întîlnește cu sferele înalte ale dumnezeirii. Toți într-un cerc perfect, într-o credință pe care o simți în stare de orice. Când pătrunse în sala mare a stației orbitale, Isidor știa deja că se întîmplase ceva rău. Fusese
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
Rim se holbă la Maria. Avea sens. Un asemenea secret ar fi justificat ceea ce se întîmplase în noaptea în care se întîlnise cu clona fugară. Dacă Maria era o persoană atât de importantă, oare de ce poziția ei era atât de umilă în Abație? Ceva nu era în regulă. Mai privi o dată la ochii femeii. Păreau sinceri și nici paloarea nu părea să i se fi schimbat. ― Bine, și-atunci de ce?... ― De ce sunt doar ajutorul fraților-savanți? ― Da, cred că asta am vrut
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
îl lovi sălbatic cu pumnul în gât. Pentru ceilalți, păruse că se materializează un duh care răzbună moartea fetei. Liniștea coborî brusc atât peste adunare cât și în ly. Jorlee își îndreptă umerii și veșmântul său luă forma cea mai umilă cu putință. - Știu că ar trebui să-i iau locul, zise tânărul arătând spre corpul neînsuflețit al Preotului care zăcea la picioarele sale. Dar dacă asta e ceea ce îmi oferiți, atunci am să plec în pustiu chiar acum. Fiindcă nu
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
să vi-l arăt în adevărata lui splendoare. Nu vreau să ne mai târâm într-un cerc în care tribul nostru rămâne la fel de numeros, indiferent ce-am face, în care ne hrănim numai cu fructe negre, în care suntem prizonierii umili ai oricui stăpânește planeta asta. V-am arătat cercul în care ne învîrtim de sute de ani. E vremea să mergem mai departe. De aceea vă sunt conducător și nu fiindcă v-aș putea învinge pe oricare în luptă Cercul
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
că șovăie, Wolfhram înaintă iarăși un pas și îl pălmui. — N-ai auzit? Răspunde! Prefectul te-a întrebat ceva. Audbert se aplecă, lăsându-se în genunchi, până ajunse aproape între picioarele roibului. — îndurare, Eminentissime! Ai puțină îndurare pentru acest slujitor umil al tău! Da, sunt un marcoman și vin din Suabia de Sus. Sebastianus își potoli calul enervat de prezența sâcâitoare a țărănoiului printre jaretele sale aristocratice. — Suabia de Sus e cam departe de aici și, din câte știu, aproape în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
Mai mult chiar, ori de câte ori îi întâlneau, mamele își strângeau copiii lângă ele, păstorul alerga să aducă înapoi la turmă oaia care se îndepărtase, în vreme ce matroana se acoperea cu vălul, încercând să se piardă printre servitori, în mulțimea celor de condiție umilă, iar cei care aveau mai multe bagaje - uneori puse de-a valma, în grabă, pe spinarea vreunui catâr îndărătnic - căutau să mărească pasul. Diferitele comunități se adunau, de regulă, în spatele diaconilor, care mergeau ținând deschise Psaltirele de pergament și intonând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
mai bine zis a fost până acum o săptămână, când s-a predat soldaților din garda palatului. Nu-i așa, Divicone? îl întrebă el pe un ton prietenesc. Bagaudul încuviință, îndreptându-și pentru prima oară privirea către Sebastianus. O privire umilă, totodată febrilă, ce nu părea deloc a fi aceea a unui criminal înrăit. — Da, spuse pe un ton liniștit și parcă plin de inspirație. Fiindcă, înainte de a fi un bagaud, sunt un bun creștin. Nu era explicația cea mai clară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
cu ochiul spre Sebastianus și îl îndemnă pe celălalt să continue: — Pe urmă?... Zi mai departe, Divicone, ofițerul meu trebuie să știe totul despre tine. — Pe urmă eu n-am mai vrut. Ochii săi de câine își luară un aer umil, aproape implorator. Eu... eu sunt un bun creștin. Hunii sunt păgâni și fac lucruri... da, fac lucruri înfiorătoare! Și nu numai ei, întări, ridicând glasul și aprinzându-se la față. Mai întâi de toate, aliații lor; da, turingienii! Ei sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
în ziua învierii, ci o cer aici și acum. Și au dreptate, după părerea mea, fiindcă Nazarineanul a poruncit ca cei bogați să se lepede de bogățiile lor și să le împartă cu cei săraci, iar puternicul să se facă umil printre cei umili; dar bogații și puternicii se fac că nu-i așa. Eudoxiu îi făcea pe bogați să sângereze, e adevărat, dar întotdeauna ca să facă un bine celor sărmani. Sigur! izbucni în râs Metronius. Și dacă vă scăpa cumva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
ci o cer aici și acum. Și au dreptate, după părerea mea, fiindcă Nazarineanul a poruncit ca cei bogați să se lepede de bogățiile lor și să le împartă cu cei săraci, iar puternicul să se facă umil printre cei umili; dar bogații și puternicii se fac că nu-i așa. Eudoxiu îi făcea pe bogați să sângereze, e adevărat, dar întotdeauna ca să facă un bine celor sărmani. Sigur! izbucni în râs Metronius. Și dacă vă scăpa cumva vreun mort, tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]