29,334 matches
-
și, indiferent dacă e sau nu din vina mea, Nathan are dreptate. Sunt deprimat. De când am vorbit despre Aurora, zilele trecute, nu m-am mai gândit la altceva. Mi-e dor de ea. Mi-e dor de mama. Mi-e dor de toți cei pe care i-am pierdut. Uneori, tristețea e atât de mare, că mă mir că nu mă ucide greutatea asta care mă strivește. Cum arată hotelul meu Existența, Harry? Nu știu, dar poate se leagă în vreun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
de logodnă, nunta la țară, chiar și casa în care locuiesc acum păpușa și soțul ei. Și apoi, pe ultimul rând, păpușa își ia adio de la vechea și iubita ei prietenă. De-acum, bineînțeles că fetei nu-i mai e dor de păpușă. Kafka i-a oferit altceva în schimb și, la finele celor trei săptămâni, scrisorile i-au vindecat nefericirea. Are povestirea și, atunci când ai norocul de a trăi într-o povestire, de a trăi într-o lume imaginară, durerea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
să nu ajung nicăieri. Poate era ceva de admirat în atâta voință la un copil atât de mic, dar pe mine mă înfuria și, cu cât se prelungea acest conflict suspendat, cu atât frustrarea mea era mai mare. — Îți e dor de mama, nu-i așa, Lucy? am întrebat-o într-o seară. — Îmi e grozav de dor de ea, mi-a răspuns. Mi-e așa de dor, că mă doare inima. Și vrei s-o mai vezi, nu-i așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
mic, dar pe mine mă înfuria și, cu cât se prelungea acest conflict suspendat, cu atât frustrarea mea era mai mare. — Îți e dor de mama, nu-i așa, Lucy? am întrebat-o într-o seară. — Îmi e grozav de dor de ea, mi-a răspuns. Mi-e așa de dor, că mă doare inima. Și vrei s-o mai vezi, nu-i așa? Mai mult decât orice altceva. În fiecare seară mă rog la Dumnezeu să se întoarcă la mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
prelungea acest conflict suspendat, cu atât frustrarea mea era mai mare. — Îți e dor de mama, nu-i așa, Lucy? am întrebat-o într-o seară. — Îmi e grozav de dor de ea, mi-a răspuns. Mi-e așa de dor, că mă doare inima. Și vrei s-o mai vezi, nu-i așa? Mai mult decât orice altceva. În fiecare seară mă rog la Dumnezeu să se întoarcă la mine. — O să se întoarcă. Nu trebuie decât să-mi spui unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
până la sfârșit, dar cuvintele erau atât de ucigătoare, încât aveau impactul unui urlet. Tom. Eu sunt, Rory. Sun de la un telefon public și n-am prea mult timp. Știu că probabil te-ai săturat de mine, dar îmi e foarte dor de Lucy și am vrut să aflu ce face. Să nu crezi că mi-a plăcut, Tommy. M-am gândit și m-am tot gândit, dar tu erai singurul om pe care puteam conta. Nu mai putea rămâne aici. Totul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
de dezamăgiri și regrete. — E cea mai iresponsabilă persoană pe care am cunoscut-o vreodată, a spus el. Lucy abia începe să se obișnuiască aici, cu noi, și acum, după atâtea nenorocite de luni, sună să spună că-i e dor de ea. Ce fel de mamă e asta? Vrea să-i scriu și pe urmă nu ne spune nici măcar în ce oraș e. Nu e drept, Nathan. Honey și cu mine facem tot ce putem ca s-o ajutăm și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
veste. Mi-am dat seama, cu timpul, și de fascinația primară, neintelectuală, pe care o exercita această lume asupra mea. O lume alteră, dar caldă și complementară, străinătatea marcată de stranietatea unei alte materii căreia i-aș fi dus parcă dorul. În timp, toate aceste așezări ale pietrei s-au așezat la rîndul lor în amintirea mea, alcătuind un soi de topologie imaginară a orașului mediteranean, astfel încît acum, oriunde aș merge, sînt urmărit la fiecare colț de stradă de un
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
o saturație și la sentimentul că nu acesta este locul meu. Fascinația stranietății redevenea străinătate. De data aceasta, lîngă bradul din Spoleto, mi-am descoperit rădăcinile olfactive ale patriei. Mirosea a lemn, ca acasă, ca în copilărie... Nu-mi era dor de țară, nu îmi displăcea Italia și nu eram bîntuit de nici un fel de melancolii. M-am așezat însă la rădăcina bradului și am respirat fericit. Doar după o vreme am realizat că mirosea a copilărie, a locul acela de
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
devenit apoi tot atîtea rituri reparatorii ale acestei culpe originare : iubim tradițiile cu atît mai mult cu cît avem într-o mai mare măsură conștiința faptului că i-am ucis pe creatorii acestora. Ne pare rău de ele, le ducem dorul și facem totul ca să le aducem înapoi cu atît mai mult cu cît am contribuit mai înverșunat la dispariția lor. Păi și atunci, tradițiile pe care le mai păstrăm, de bine, de rău, cele pe care le-am patrimonializat deja
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
tauri comunali gonflabili. Ceea ce nu le-a ieșit acestora în viața reală este înscenat astfel cu grijă în cea mediatică. Iar orgiile onaniste ale publicului sînt legitimate apoi ca rating. în acest exces de foliculine, personal mai am un singur dor : să mă lasați să mor... bou ! Să fiu lăsat, adică, să-mi rumeg îndelung ideile, după ce le-am păscut și eu, cum m-am priceput și pe unde s-a nimerit. După care să mă înham din nou la jugul
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
pentru tot ce ținea de viitor. Se făcuse fotograf din dorința de a fi măcar cu un picior în timpurile noi. Spre deosebire de frate-său, Peppin, care vorbea tare și melodios - lucru apreciat de director, signor Luigi, un italian care ducea dorul vocilor frumoase din țara lui -, Pavel Mirto fuma mult și vorbea foarte încet, trebuia să cam ciulești urechea ca să-l înțelegi: — Ce-o să citim? șopti el. Lucruri obișnuite, un mic incendiu în Calea Victoriei, de la coșul casei unuia, Ciuflea... — Cum? — Ciuflea
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
Fiindcă unica lampă a putut fi stinsă ușor, iar flăcările din cămin pâlpâiau blând și fiindcă lipsa corsetului a ajutat ca lucrurile să se întâmple acolo, pe canapea. Mi-a trezit sânii, alarmându-i pe rând, apoi a fost un dor tot mai încercuit, tot mai strâns, și-o îndurare fără margini. Da, a fost ceva mai presus de noi, mai presus de mine, și mi-a spus că „fețișoara ta a arătat ca și cum te-ai fi născut, a fost ca
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
arăta la fel de jigărit ca pasărea, sprâncenele i se uneau ca vârful săgeții și, cu tot frigul de afară, obrajii nu i se îmbujoraseră deloc. Nu-i place la mine nu m-a-ndrăgit io o iubesc cred că-i bolnavă i-e dor de casa ei! Vorbise ca din pușcă, fără pauze. Stai jos și trage-ți sufletul. Și portarul deschise ușa coliviei, o apucă pe Pestrița de sub aripi, o pipăi și o-ntoarse pe toate părțile. Cred că n-a mâncat, spuse
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
pe lume, iar părinții lui Lord, doi barzoi cu un pedigree impresionant fiecare, tineri și frumoși, erau separați de mulți kilometri, unul la Craiova, altul la București. Vizita doamnei doctor Turnescu, venită curând după cea a lui Costache, îi retrezise dorul de muncă. Reluă știrile despre dărâmarea bisericii Sărindar, deși le știa aproape pe dinafară. Demisionase deja din funcția de Prefect, dar își amintea bine împrejurările dărâmării și își spuse încă o dată că Filipescu n-avea nici o vină. Și de altfel
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
cu mine și poate că, în curând, vocea asta care mă ține prizonier în adâncurile ei o să tacă și eu o să fiu iar cum eram cândva. Poate că lumea asta o să mă înghită cu totul și n-o să mai simt dorul de cealaltă. Poate că interiorul și exteriorul o să se contopească. Nu știu dacă lumea asta e reală, dar știu că mintea mea e făcută în așa fel încât ea să nu-mi poată părea decât reală. Nu știu dacă o să
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
Stau noaptea în căsuța mea iubită Și-aud cum lemnele trosnesc arzând sub plită. Ascult cum viforul vuiește printre pomi Și tu, iubito, în lunga noapte dormi. Privesc la lumânarea ce pâlpâie ușor Și-ncetul mă cuprinde asprimea clipelor de dor În noaptea lungă și geroasă Stau singur și uitat într-un ungher de casă. În noaptea lungă mă gândesc la cei plecați: Părinți, prieteni, rude și la frați. În șoaptă parcă le răsuna cântul Împrăștiat apoi în zare, când pornește
Lunga noapte by NECULAI I. ONEL () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83186_a_84511]
-
la frați. În șoaptă parcă le răsuna cântul Împrăștiat apoi în zare, când pornește vântul. Acum sunt trist și-adorm cu tine-n gând Și te zăresc mergând pe o alee suspinând. Se-aude iar în noapte cântul tău de dor Ce se oprește înspre ziuă în pridvor În lunga noapte, curând eu voi pleca, Dar și acolo eu te voi visa. Bătrân și singuratic în lumea mea pustie Voi fi călăuzit de-o stea pe veșnicie.
Lunga noapte by NECULAI I. ONEL () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83186_a_84511]
-
te înghită cineva, fii ambrozie, nu lături. Democrația comunistă le-a oferit intelectualilor șansa să opteze între Gulag și Academie. Stomacul ni l-a dat Dumnezeu. Hrana însă trebuie să ne-o găsim singuri. Calitățile rodesc doar sub aripa perseverenței. Dorul este heraldul inefabilului românesc. Nevoia de dragoste se poate atrofia cu timpul. Cea pentru dreptate ne sâcâie toată viața. Dreptatea înseamnă punerea adevărului în brazdă. Vreau să fiu un european din Priponeșți. Orice creier sănătos ar putea oxigena o pasiune
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
Masă de scris, adică travaliu ... spiritual. Pe stadioane, tinerii trăiesc tulburări aproape erotice. Scriu aforisme parcă aș acorda un pian. Inteligența poate transforma pionul în rugină. În traista amărâtului încape și necazul altuia. Acasă - acest loc geometric al marilor nostalgii. Dorul - această vibrație sufletească garnisită cu melancolie. Lasă-l pe necăjit să vorbească! Este poate singurul lui pansament sufletesc. Suferința demnă provoacă respect, nu compătimire. Managerul inteligent își concediază subalternul care nu-l contrazice. La temelia oricărui monument susură o speranță
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
descoperă lumea. Apoi și alfabetul. Îmi alin singurătatea, consolând-o pe a altora. Bibliotecile - aceste silozuri de frumusețe și de înțelepciune. Orice suflet este abordabil, dacă îi găsești la timp struna potrivită. Omul normal aflat în exil este pătruns de dorul, nu de sâcâiala de patrie. Tandrețea - acest înveliș de ozona al condiției umane. Prea multă energie destinată izbânzii este confiscată de ură. Deși fragil, omul tot vas de preț rămâne. Echilibrul în fața catastrofelor dă caratele spiritualității unui popor. Politețea dă
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
fiule ! Dar să nu ajungi cumva intelectual ! Laudă - ți dușmanii ! Și în scurtă vreme vor fi distruși chiar de prietenii lor. Nici prea multă libertate nu e bună. Uite ce - au făcut radicalii liberi din noi ! Emigrantul păstrează de acasă dorul și accentul. Negustorul îți arată partea strălucitoare a mărfii. Defectele trebuie să le descoperi singur. Cititorul avizat descoperă imediat paginile în plus ale cărților care îi cad în mână. Plasează - i pe dușmani pe penultima treaptă a decăderii. Mai acordă
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
agăți. Digestia și reproducerea continuă să rămână cele mai harnice funcții fiziologice. Suntem plămădiți și din drojdie de vise. Orice bărbat și - ar dori - o pe Venus de soție. Nu atât pentru frumusețe, cât pentru dezinteresul ei fata de modă. Dorul - acest țipăt de cocor al inimii. Necazurile înfurie talentul, nu - l generează. Durerea este mută, bucuria - flecară. Măcar privirea să nu ne fie indiferentă. Insomniile te fac ori filosof, ori nevropat. Calitatea spiritului unei națiuni ține într-o oarecare măsură
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
te agăți. Digestia și reproducerea continuă să rămână cele mai harnice funcții fiziologice. Suntem plămădiți și din drojdie de vise. Orice bărbat și-ar dori-o pe Venus de soție, nu atât pentru frumusețe cât pentru dezinteresul ei pentru modă. Dorul - acest țipăt de cocor al inimii. Necazurile înfurie talentul, nu-l generează. Memoria se cuvine să fie un pilon al justiției. Este foarte greu de condus un popor care are o singură grijă: cea a zilei de mâine. Marile bătălii
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
fiule! Dar să nu ajungi cumva intelectual. Laudă-ți dușmanii! Și în scurtă vreme vor fi distruși chiar de prietenii lor. Nici prea multă libertate nu e bună, uite ce au făcut radicalii liberi din noi. Emigrantul păstrează de acasă dorul și accentul. Negustorul îți arată partea strălucitoare a mărfii, defectele trebuie să le descoperi singur. Cititorul avizat descoperă imediat paginile în plus ale cărților care îi cad în mână. Plasează-i pe dușmani pe penultima treaptă a decăderii. Mai acordă
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]