29,334 matches
-
acest gest, ea îmi demonstra încă o dată de câtă generozitate e în stare. Chiar prea multă generozitate.” 6. Joi. 17 aprilie ’81. Păsările lui Braque. Liniștite și imobile. Unde zboară aceste păsări? De fapt nu zboară. Există în ele un dor de eternitate. Dacă ar mișca aripile, ar deranja parcă tot. Sau dacă ar țipa. Ele nu zboară “pentru a nu se angaja în moarte”. Nu zboară pentru a se goli de „amenințare“. Sunt suspendate nu între cer și pământ, ci
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
teamă că cineva ar veni să-i revendice nisipurile, pietrele și bolovănișurile, căci era limpede că pe zi ce trece erau tot mai puțini cei care alegeau deșertul ca mod de viață. Nu mai voia războaie, nici lupte și ducea dorul tihnitei lui jaima, al lungilor zile de vânătoare și al frumoaselor seri de taifas la lumina focului, ascultând o dată și încă o dată povestirile bătrânului Suilem; istorii pe care le ascultase copil fiind și pe care va continua să le asculte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
să se acopere cu un covor verde de acheb. Capra care murea, tânăra cămilă care în sfârșit rămânea grea, plânsul celui mic, râsul celui mare, geamătul de plăcere al Lailei în penumbră... Asta era viața lui, cea căreia îi ducea dorul, singura pe care și-o dorise și pe care o pierduse pentru că nu fusese în stare să îndure o jignire adusă onoarei lui de targuí. Cine l-ar fi învinovățit că nu s-a înfruntat cu o armată? Cine nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
dimpotrivă, a prosperității și a belșugului timp de multe luni. Peste trei ani aveau să se întoarcă și Laila o să le facă făină, care, amestecată cu miere și curmale, o să-i încânte pe copii. îi plăceau prăjiturile acelea și ducea dorul ceasurilor din amurg, când mesteca o bucată, privind soarele ce se ascundea și sorbea ceaiul fierbinte la intrarea cortului său. Apoi, pe când femeile mulgeau cămilele ori flăcăii adunau caprele, se plimba alene până la ghizdul puțului, să vadă până unde ajunge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
viață; că trăiești. A trăi nu-i de ici-colo. Este un eveniment atât de efemer, încât merită să riști totul pentru întâmplarea asta pe care ți-a scos-o în cale un spermatozoid rătăcit. Spune-mi, nu-ți este uneori dor să visezi, să ai parte, măcar în somn, de proiecte? Îți aduci aminte de ciudații aceia din Macondo ținutul aiurea zămislit de Marquez care erau stresați nu din cauza faptului că nu mai puteau dormi, ci urlau către lună deranjați doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
Îți aduci aminte de ciudații aceia din Macondo ținutul aiurea zămislit de Marquez care erau stresați nu din cauza faptului că nu mai puteau dormi, ci urlau către lună deranjați doar de imposibilitatea de a visa? Spune-mi, nu-ți este dor să visezi? De când n-ai mai visat ca un om? Ca un om, nu ca un animal hăituit?... Ieri am adormit în acordurile unei melodii fredonate de John Lennon, care îmi șoptea că viața este doar timpul acela sacru în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
sunt doar un puțoi inofensiv. Iar eu, care uram vizitele de lucru, tot repovestind puștanilor scenele acelea cu fetișcanele în alb, eram ascultat de parcă le citeam din Decameron. Mai mult, după orice mărturisire de acest gen, spuneam că mor de dor după o vizită de lucru de-a lui Dej, dar numai dacă se lăsa din nou cu spital. Și, pentru că după fiecare mărturisire țâncii de pe maidan chicoteau de nu mai puteau, m-am trezit cu doi domni sobri, la școală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
spital. Și, pentru că după fiecare mărturisire țâncii de pe maidan chicoteau de nu mai puteau, m-am trezit cu doi domni sobri, la școală, care mi-au cerut să le povestesc și lor ce și cum cu fătucele în alb și dorul după vizitele de lucru. Pentru c-am amuțit, domnii cei sobri mi-au zis că-s un depravat mic și nu am respect față de partid, așa că tata o să-mi croiască multe curele la cur, ca să-mi vină mintea la cap
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
la care era așteptat Ceaușescu, aruncându-mă în vâltoarea ispititoare a unui meci de fotbal. N-o să vă vină a crede, dar au venit iar doi domni foarte sobri, mi-au adus aminte de episodul cu fătucile în alb, de dorul după vizitele lui Dej și m-au întrebat dacă nu cumva cred că atitudinea aceasta a mea este fără leac. N-am apucat a răspunde, pentru că au ținut să adauge că au leacuri eficiente și pentru boala mea. Am fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
că... Doamne, ciudații de tipul ăsta sunt de pe o altă planetă a inimii. Chiar vor să fie bolnavi de romantism înflăcărat toată viața?..." Știi ce-i de poveste în toată întâmplarea asta a noastră, Z? Faptul că uneori îmi este dor de tine. Numai de tine, înțelegi? Numai de tine; nu îmi este dor de noi amândoi... Când mă gândesc numai la tine e ca și cum aș percepe un univers. Când mă gândesc la noi doi, am imaginea unui pustiu. Nimic nou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
Chiar vor să fie bolnavi de romantism înflăcărat toată viața?..." Știi ce-i de poveste în toată întâmplarea asta a noastră, Z? Faptul că uneori îmi este dor de tine. Numai de tine, înțelegi? Numai de tine; nu îmi este dor de noi amândoi... Când mă gândesc numai la tine e ca și cum aș percepe un univers. Când mă gândesc la noi doi, am imaginea unui pustiu. Nimic nou, vei zice. Filosofic, este vorba despre singurătatea în doi, despre hrana eternă a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
le-ai omorât. Și dac-ar fi numai atât, ar fi încă ușor. Dar mai sunt și cei pe care i-ai iubit, cei care la rându-le te-au iubit, chiar dacă tu nu i-ai iubit, sunt regretele și dorul, tristețea și blândețea, tufele și șleahta zeilor (...) Singur! Ah! Cel puțin dacă-n locul acestei singurătăți otrăvite de fantome, cum e singurătatea mea de acum, aș putea-o gusta pe cea adevărată, tăcerea și foșnetul unui copac! Singurătatea! Nu, Scipio
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
buni prieteni care se simt obligați să mă aibă, din când în când, musafir. Eu, om cu bun simț, nu prea vreau să stau pe capul lor, dar ei țin așa de mult la mine, încât, atunci când li se face dor, vin și mă iau de acasă, chiar cu mașina lor, la ceas de noapte, în pijamale, cum s-a întâmplat și ultima oară... Și ce faci acolo, nea Onuț?... A, mai nimic. Mă odihnesc, petrec mult timp în sala lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
de pe casa scării, că l-om plăti cum se cuvine... Dragă Nineta, se pare că n-ai înțeles că soțul meu nu este un zugrav de duzină, ci specialist-specialist. Dar dacă vreodată vei constata că pereții apartamentului tău mor de dorul varului, deși nu-i cred în stare de o așa sensibilitate, s-ar putea să negociem afacerea... Sub umbrela nobilă a blazonului soțului său, care-și purta imperial, în fiecare zi, găleata, șpaclul și bidineaua cu el, Sonia juca tare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
din obligație. M-am săturat să văd cum se îmbrățișează, cum se sărută niște oameni care nu s-au văzut, nu și-au vorbit de ani de zile și acum spun că era cât pe ce să se topească de dor. Îmi era teamă să-i ascult cum proiectează o nouă întâlnire, dar nu pentru vreo nuntă sau înmormântare, ci așa, de pamplezir, că o viață are omul și trebuie să ne mai destindem și noi. Întâlnire în care, evident, nimeni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
deșertul. Deja nu mai eram viu. Nici nu mai conta. Voiam însă un singur lucru: să nu mă doară, deși știam că nu-i tocmai plăcut să fii hrană pentru lei. Îmi era foarte cald și mă prinsese iar un dor nebun de Polul Nord. Acolo măcar nu văzusem nici picior de urs și, după cum ți-am spus, congelații au cele mai fericite morți... După asta, nu mai țin minte nimic. Știu doar că m-am trezit. Ăsta-i tot visul. Asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
este trădare. Dar când preferința se îndreaptă către un obiect, fie el și vioară, penel sau nu mai știu ce, atunci avem o problemă; ne aflăm în punctul în care suntem pe cale de a silui speranța, dacă insistăm în salvarea dorurilor noastre. Dacă este să aleg între trădare și abandon, cred, deocamdată, că tu ai abandonat... Povestea asta cu mutarea domiciliului meu în Cina cea de Taină îmi va aduce numai bucurii. De pildă, după ce-am plecat din Little Cayman
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
Pe dușumea erau mai multe plicuri cu diferiți destinatari și grămăjoare de parale. Tata, ființă curioasă; ca și mine. Adrisanți și vorbe... Fiilor mei: Nu le-am spus nimic ălora. Nici n-aveam ce le spune." Secu: Îmi va fi dor de voi. Poate vă fac o vizită în Iad." Z: "Îți las saboții și ciupilica vărgată. Știu că-ți căzuseră cu tronc..." Pentru curioși: "Moarte naturală. Scârbă de viață." Bani cu indicații, pe căprării... Pentru sicriu și cruce... Pentru gropari
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
asta te umflă. Îi iei locul lui Onuț. Dacă nu-ți tace fleoanca. O să schimbi tu lumea?" Pitu își simte deja viitoarele vânătăi: "O să luăm mardeală, ca la carte. Cred că o să întrerupem puțin campionatul de table. O să vă fie dor de șase-șase, poartă-n casă, gherlă și celelalte..." Tata are apucături de om care-și face testamentul... Dacă tot sunteți pe-aici, să vă spun ce ne-a lăsat Onuț, pentru că, se pare, vor veni băieții după mine și, vă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
nepoftiți. Mama tot așază lumânările din sfeșnice. Un devotat pălărios scoate o filmătoare cu lumini și pozează peste tot; chiar și-n baie. Pe nea Onuț îl filmează ca pe un actor; din toate pozițiile. Probabil că o să le fie dor de el și vor să aibă multe poze de-ale lui. Devotatul șef face semn către unul care zice mereu, ca un roboțel stricat, ruginit: "Trăiți! Am înțeles!" Roboțelul scoate iute niște hârtii și un pix; stă în așteptare. Proces-verbal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
Dar eu eram atât de mult atașat de ea, încât îmi era teamă că, dacă o ating, voi rupe toată vraja dintre noi. Într-o zi, fluturele a dispărut din vitrină. Apoi a dispărut și vitrina. Și-acum mi-e dor de fluturele acela. Parcă-l simt mereu că vrea să zboare... Cu Milică am repetat povestea fluturelui-jucărie. Mi-a fost teamă să mă apropii de el. Poate că și eu eram pentru el tot un fel de fluture-jucărie. Într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
rup mai devreme: -Adio, drag Abecedar! Dincolo-n noul an mă așteaptă Cărți minunate, harnice, dar Pașii spre ele cine-mi îndreaptă? -Adio, drag Abecedar! -Ma-mă! Din leagăn iezii mă cheamă. Nici o poveste nu e-n zadar Când te așteaptă dorul de mamă. -Adio, drag Abecedar! Tot mai retras departe-n unghere, Bunul meu scump, prieten școlar Parcă mi-ar cere o revedere... -Adio, drag Abecedar!
ANTOLOGIE DE POEZIE PENTRU COPII by Lucia - Gabriela Munteanu, Carla - Daniela Grădinaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/282_a_523]
-
șefului de gară, explică el. Când pleacă undeva pentru o săptămână, Îi trimite telegrame zilnic, la orele cele mai bizare. Seara târziu sau dimineața devreme. Și-s pline de cuvinte de iubire. Uneori În versuri: „Porumbița ta micuță Îți transmite dor, drăguță“ sau „Îmi e gândul plin de dor și-i atât de iubitor“. — De ce face asta? Întrebă Ninici. — Îi este teamă că ar putea lua În pat cu el pe una din servitoare. E convinsă că dacă primește telegrama ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
pentru o săptămână, Îi trimite telegrame zilnic, la orele cele mai bizare. Seara târziu sau dimineața devreme. Și-s pline de cuvinte de iubire. Uneori În versuri: „Porumbița ta micuță Îți transmite dor, drăguță“ sau „Îmi e gândul plin de dor și-i atât de iubitor“. — De ce face asta? Întrebă Ninici. — Îi este teamă că ar putea lua În pat cu el pe una din servitoare. E convinsă că dacă primește telegrama ei, s-ar căi chiar În momentul respectiv. Funcționarul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
Tinerețe Au fost clipe de visare, De iubit și de-alinare. Zburdam sprinteni amândoi Când pe deal, când în zăvoi. Îți spuneam povești alese Sub copaci cu frunze dese. Zilele treceau în zbor Și te mângâiam cu dor. Te-am iubit sub clar de lună, Am dus traiul împreună, De-a fost ploaie, de-a fost vânt, Te-am iubit pe-acest pământ. S-au dus nopțile de vară, Am ajuns in prag de seară. Bătrânețea ne-a
Tinere?e by NECULAI I. ONEL () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83188_a_84513]