29,495 matches
-
de condiționarea instrumentală. Marea majoritate a reflexelor condiționate instrumentale au fost efectuate pe animale. Tehnica "cutiei lui Skinner", în care un animal închis într-o cușcă poate să obțină hrană dând un răspuns determinat, respectiv să apese o pârghie, să lovească o cutie etc., nu este altceva decât una dintre situațiile de condiționare instrumentală, dar ea a permis prin posibilitățile pe care le oferă un studiu mult mai aprofundat a condițiilor capabile să determine variația frecvenței răspunsurilor subiectului o dată stabilită legă
by MIHAELA ŞERBAN [Corola-publishinghouse/Science/1002_a_2510]
-
acestuia aveau să piardă definitiv controlul armatei și, într-o anumită măsură, chiar guvernarea provinciilor. În termeni economici, favoritismul față de armată a început să apese foarte mult asupra finanțelor statale, ducând la o anumită înăsprire a sistemului fiscal care a lovit în special în categoriile de negustori și meșteșugari, dincolo de cele ale orășenilor, iar criza economică s-a accentuat prin pauperizarea și inflația monetară a Imperiului. Aceste aspecte concrete au dus la abandonarea pământului din partea țăranilor incapabili de a mai gestiona
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
erau inculpați creștinii care, sub principatul lui Trebonianus Gallus (251-253), au pătimit o persecuție ce urmărea să elimine în special călăuzele Bisericii. Prin aceasta s-a întrevăzut că în lupta împotriva creștinismului nu mai era suficientă vechea legislație, menită să lovească creștinii individual, ci s-a intuit că noua religie trebuia persecutată ca și instituție. După o perioadă inițială de toleranță, împăratul Valerian (253-260) și-a schimbat atitudinea față de creștini, probabil și din interese economice, din moment ce finanțele statului trebuiau consolidate. Toate
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
de moarte este îngăduită; ne prezintă situația în care o rudenie a fost ucisă cu premeditare: Dacă cineva îl izbește pe un altul din ură, sau cu gând rău aruncă asupra lui ceva, așa încât acela moare, sau din dușmănie îl lovește cu mâna, așa încât acela moare, cel ce a lovit trebuie dat morții, că este ucigaș, și răzbunătorul sângelui vărsat îl poate ucide pe ucigaș îndată ce-l va întâlni (Num 35, 20-21). Autorul celor zece porunci - potrivit Scripturii, Dumnezeu însuși - intervine
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
o rudenie a fost ucisă cu premeditare: Dacă cineva îl izbește pe un altul din ură, sau cu gând rău aruncă asupra lui ceva, așa încât acela moare, sau din dușmănie îl lovește cu mâna, așa încât acela moare, cel ce a lovit trebuie dat morții, că este ucigaș, și răzbunătorul sângelui vărsat îl poate ucide pe ucigaș îndată ce-l va întâlni (Num 35, 20-21). Autorul celor zece porunci - potrivit Scripturii, Dumnezeu însuși - intervine frecvent în diferitele împrejurări ale poporului izraelit, poruncind să
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
Fap 10) ar demonstra vreo simpatie pentru militarism. Aceste episoade vor să arate numai puterea harului divin care, depășind orice moralism, acționează asupra fiecărei persoane plecând tocmai de la poziția sa socială. Indirect, Cristos își manifestă atitudinea față de serviciul militar când lovește în profunzime ideologia celui puternic și a violenței, identificată a fi cauza tuturor războaielor ofensive și defensive. Vastitatea și complexitatea teologiei păcii neotestamentare ne pretinde o examinare precisă a fragmentelor direct corelate, din cadrul prezentei tematici. Lc 22,36.38 scrie
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
contextul văzut de precursorul lui Cristos. Dacă există o evoluție-depășire în antica și noua Lege iudaică, tot astfel trebuie să fie presupusă și o evoluție-completare între precursor și revelația evanghelică. Comportamentul lui Isus din Ghetsemani. Evangheliștii ne prezintă episodul slujitorului lovit de o sabie alături de actul pacificator al lui Cristos, când unii dintre cei prezenți, probabil discipoli, l-au întrebat pe Isus: Doamne, să lovim cu sabia? (Lc 22, 49), și îndată unul dintre ei l-a lovit pe slujitorul marelui
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
evoluție-completare între precursor și revelația evanghelică. Comportamentul lui Isus din Ghetsemani. Evangheliștii ne prezintă episodul slujitorului lovit de o sabie alături de actul pacificator al lui Cristos, când unii dintre cei prezenți, probabil discipoli, l-au întrebat pe Isus: Doamne, să lovim cu sabia? (Lc 22, 49), și îndată unul dintre ei l-a lovit pe slujitorul marelui preot. Intervenind, Isus a spus: Lăsați, până aici! (22, 51), arătând renunțarea la orice act de apărare-ofensivă violentă, neomițând denunțarea explicită și nonviolentă a
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
prezintă episodul slujitorului lovit de o sabie alături de actul pacificator al lui Cristos, când unii dintre cei prezenți, probabil discipoli, l-au întrebat pe Isus: Doamne, să lovim cu sabia? (Lc 22, 49), și îndată unul dintre ei l-a lovit pe slujitorul marelui preot. Intervenind, Isus a spus: Lăsați, până aici! (22, 51), arătând renunțarea la orice act de apărare-ofensivă violentă, neomițând denunțarea explicită și nonviolentă a comportamentului fals și nedrept al cărturarilor și fariseilor. Atitudinea acestora este descrisă în
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
cauzat de nerecunoașterea exercițiului libertății de cult, a dus la diferențierea celor dintâi față de ceilalți cetățeni practicanți ai diferitelor religii, din interiorul Imperiului, a determinat o anumită lâncezeală în folosirea armelor, la care s-au mai adăugat și persecuțiile, care, lovind în montaniști, prin edictele lui Septimius Severus (193-211 p.Chr), s-au îndreptat și împotriva creștinilor prin confuzie sau poate chiar prin intenție. Opinia lui Celsus a fost susținută și de alți scriitori păgâni, care au început să-i acuze
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
o mantie stropită cu sânge; și numele lui se cheamă Cuvântul lui Dumnezeu. Și oștile din cer îi urmau călări pe cai albi, purtând veșminte de vizon alb, curat. Și din gura Lui iese o sabie ascuțită cu care să lovească neamurile; și El cu toiag de fier le va păstori și va călca teascul aprinderii mâniei lui Dumnezeu Atotputernic (Apoc 19, 11-15). Din sfintele Evanghelii aflăm că și Isus a recurs uneori la folosirea imaginilor și a unor frazelor războinice
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
pe toți și sunt persecutați de toți. Sunt necunoscuți și totuși condamnați. Sunt trimiși la moarte, dar prin aceasta ei primesc viața. Le lipsesc toate, dar găsesc toate cu îmbelșugare. Sunt disprețuiți, dar în dispreț își găsesc gloria lor. Sunt loviți în numele lor bun și între timp se dă mărturie despre dreptatea lor. Sunt insultați și binecuvântează, sunt tratați cu mârșăvie și răspund cu cinste. Deși fac binele, sunt pedepsiți ca răufăcători; atunci când sunt pedepsiți, se bucură, ca și cum li s-ar
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
prin porunca sa nu intenționa să anuleze datoria cetățeanului de a apăra binele comun, pe care trebuie să fim gata să-l protejăm oricând în numele dreptății, Augustin consideră că: Multe lucruri trebuie făcute cu o asprime atenuată, chiar dacă trebuie să lovim cu o anumită rezistență. De fapt, atunci când se îndepărtează libertatea de a săvârși răul, se realizează o victorie în folosul tuturor, pentru că nici un lucru nu este mai nepotrivit fericirii acelora care înfăptuiesc răul. Din această cauză, în absența unor măsuri
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
întregime propria credință: cultul împăratului conținea în fapt un act de acuză împotriva lor, asemănător cu acela de a fi creștin. Din păcate, situația dintre statul roman și creștinism rămânea aceiași: oricine, în orice moment și oriunde, putea să-i lovească pe creștini. Recunoașterea cultului divin împăratului, în opinia lui Decius (249-251), nu exprima atât un act de credință cât un semn de lealitate, o măsură a devoțiunii supușilor față de propriul stăpân, în chip deosebit a magistraților și a soldaților care
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
violentă suferită sub domnia lui Dioclețian (284-305), au continuat să-și răspândească doctrinele anarhice cu fervoarea de mai înainte. Măsurile legislative din secolul următor, ne vorbesc despre nemulțumirea lor de a zgudui forța armatei imperiale din exterior; pentru a o lovi mult mai eficient s-au înrolat. O altă serie de decrete destul de severe, îi alungau în afara zidurilor orașelor, le confiscau casele de reuniune, îi amendau pe maeștrii lor, le interziceau orice adunare și le luau anulau puterea de a moșteni
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
pe maeștrii lor, le interziceau orice adunare și le luau anulau puterea de a moșteni și de a avea cimitire, le interziceau să se înroleze, îi îndepărtau din armată și îi degradau pe toți ofițerii manihei. Aceste legi i-au lovit pe manihei, montaniști și priscilieni, pe iudei și samariteni, oprindu-le înrolarea și cariera militară în armata imperială. 5. Reacția punitivă a Imperiului roman În aceste condiții, îndeplinirea diferitelor sarcini încredințate soldaților creștini de către Biserica antică comporta anumite pericole și
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
aspectul unei capitulări etnice, a celor învinși față de învingători, pentru creștini era absurdul religios, supunerea cea mai umilitoare a adevărului în fața erorii, cedarea creștinismului în fața păgânismului, servitutea Dumnezeului adevărat față de zeii falși. Prin plătirea acestui impozit religios, predicarea Evangheliei era lovită din plin și batjocorită chiar în obiectivul pentru care apăruse și își propusese să-l atingă: doborârea idolilor. În conștiință, creștinii nu se regăseau în slujirea unui principe care îi constrângea să împlinească un lucru ce provoca repulsie în fața sentimentelor
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
de intoleranță din perioada republicană (509-27 a.Chr.) și a Principatului (27 a.Chr.-284 p.Chr.) erau foarte rare și legate totdeauna de subiecte de altă natură. În episodul celebru al senat-consultului De Bacchanalibus (186 a.Chr.) au fost lovite mai mult imoralitățile de cult, decât noile doctrine, astfel: 1) împăratul Claudiu (41-54) în anul 42, i-a expulzat pe iudeii din Roma, considerați tumultuantes datorită luptelor interne din cadrul comunității ebraice, ce perturbau liniștea publică; 2) împăratul Tiberiu (14-37) s-
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
nu a pretins doar un act de respect și de lealitate față de autoritatea supremă a Imperiului, ci a înțeles să declare explicit religia zeilor Romei, ca religie oficială de stat, recunoaștere care în trecut nu apărea clară. Dacă anterior împărații loveau într-un practicant al cultelor imorale și al doctrinelor subversive, care devenea periculos pentru stat, prin Decius, loveau cultul și doctrina însăși, declarate ilicite și nefaste în esența lor. Între unii și alții, există o diferență substanțială de intenții, de
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
înțeles să declare explicit religia zeilor Romei, ca religie oficială de stat, recunoaștere care în trecut nu apărea clară. Dacă anterior împărații loveau într-un practicant al cultelor imorale și al doctrinelor subversive, care devenea periculos pentru stat, prin Decius, loveau cultul și doctrina însăși, declarate ilicite și nefaste în esența lor. Între unii și alții, există o diferență substanțială de intenții, de metodă și de luptă, care apare evidentă din rescriptele lui Traian și ale lui Hadrian pe de o
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
în cea a lui Valerian era scopul principal. Din diferite izvoare aflăm că, în această perioadă, creștinii posedau proprietăți funciare, edificii de cult, zone de cimitire și conduceau și unele bănci cu capitale proprii. Dacă ecleziasticii și soldații erau primii loviți de persecuțiile imperiale anticreștine, înseamnă că aceștia, prin activitatea lor creștină, erau considerați de același nivel cu oamenii Bisericii. În acest caz suntem îndreptățiți să susținem că soldații erau elemente eficace de convertire la creștinism și constituiau avanpostul laicilor creștini
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
Cezarului steaguri ei lasă și apucă al Crucii semn: Nu vor ca să mai poarte ale dragonului steaguri, ce flutură în vânt, Ci duc cu dânșii lemnul glorios care dragonul a înfrânt. E o lașitate să pregătească săgeți mâinilor agile, Să lovească zidurile cu mașini, să umple câmpul de șanțuri, Și mâinile mizerabile să-și le mânjească, prin crude masacre. Atunci căpetenia curții pământești, cu strășnicie poruncește, Ca fii lui Israel din urmă, de altar să se atingă, Să sacrifice idolilor întunecați
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
legat de cel împotriva maniheilor poruncit de Dioclețian (284-305) la Alexandria (294). Refuzând să se implice în săvârșirea masacrului, soldații creștini tebani, au fost executați: Aceste mâini știu să lupte împotriva necredincioșilor și a dușmanilor, dar nu știu să-i lovească pe credincioși și cetățeni. Ne amintim că ne-am înarmat mai curând în favoarea, decât împotriva cetățenilor. Atunci când Acta Eucherii (secolul V) și Passio (secolul VII) ne vorbesc despre mii de martiri (6.666!), nu este o exagerare din moment ce se inspiră
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
creștini, au fost iarăși arestați și condamnați la moarte. Toate acestea ne confirmă auguștii și cezarii tetrarhiei nu au avut un criteriu unic pe durata persecuției și că fiecare persecutor își dirija acțiunea proprie într-un mediu specific. Maximian a lovit cu precădere soldații; Dioclețian a persecutat îndeosebi episcopii și ecleziasticii, respectând persecuțiile precedente (ale lui Decius și Valerian) care au lovit mai mult în episcopii orientali și africani decât în cei occidentali, deoarece în Orient și în Africa creștinismul era
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
criteriu unic pe durata persecuției și că fiecare persecutor își dirija acțiunea proprie într-un mediu specific. Maximian a lovit cu precădere soldații; Dioclețian a persecutat îndeosebi episcopii și ecleziasticii, respectând persecuțiile precedente (ale lui Decius și Valerian) care au lovit mai mult în episcopii orientali și africani decât în cei occidentali, deoarece în Orient și în Africa creștinismul era mult mai răspândit și mai bine organizat. Maximinus și Maxentius s-au îndârjit împotriva femeilor creștine, violându-le personal sau poruncind
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]