29,495 matches
-
ajungând pe celălalt mal. Cu pas emoționat a intrat în întăritura publică și a mers până la râul Iares unde, fiind capturat de persecutorii săi și cu mâinile legate la spate a fost condus acolo unde se venerează mormântul sfântului. Aici, lovit de o furie dezlănțuită, a căzut ucis. Câțiva creștini buni și unii soldații din prezidiul orașului l-au înmormântat nu departe de Rodan. Minunile sale, așa cum se cer prin rugăciuni, așa se și experimentează prin beneficii frecvente care se obțin
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
lui Cristos (Lc 23, 47), că ar fi fost martirizat în Capadocia împreună cu alți doi camarazi după ce s-a retras în viața ascetică. Tot în Capadocia, dacă nu vorbim despre aceiași persoană, un alt Longinus, un simplu soldat care a lovit costa lui Cristos răstignit pe cruce cu o lance (In 19, 34), care ar fi pătimit martiriul după ce a părăsit armata pentru a practica cât mai bine mesajul creștin. Trebuie să-l amintim aici și pe Montanus care abandonând armata
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
din creștinism platforma politicii sale guvernante. Această atitudine liciniană este reflectată de Eusebiu în Istoria Bisericească (cartea a X-a) și în Viața lui Constantin (cărțile I-II), care ne spune fără echivoc că Licinius a vrut să umilească, să lovească și să pedepsească lumea străină lui și regimului său, revărsând cu furie asupra creștinilor toată ura și invidia pe care o nutrea față de Constantin și față de Dumnezeul acestuia, care îl ocrotea. Cât timp a fost în alianță cu Constantin și
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
nu va mai fi nici un rege pe pământ, nici principe, care să poată scăpa de El și de ziua judecății sale“. 4. După ce a pronunțat aceste cuvinte, tribunul, de parcă pentru a-și domoli mânia sa nebunească, a poruncit să fie lovit pentru a doua oară. Preafericitul Theogenes sub agravarea loviturilor, cânta un imn lui Dumnezeu în timp ce chipul său tresălta de o mare bucurie și pace interioară. În timp ce 18 centurioni își dădeau schimbul și toate vergile se rupeau ca paiele, el căpăta
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
pentru a sprijini Biserica. Primii care au intervenit pentru oprirea mișcărilor pacifiste, la cererea împăratului, au fost episcopii, îndemnând credincioșii să revină la îndeplinirea îndatoririlor militare, fapt sancționat prin canonul 3 al conciliului din Arelate (Arles, Gallia, 314), care-i lovea cu excomunicarea pe toți cei care renunțau la serviciul militar ori refuzau înrolarea în rândurile oștirii romane. Intervenției religioase i-a urmat după patru ani și cea politică. Pentru a opri, prin autoritatea și severitatea legilor, ardoarea acestor idei pacifiste
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
Geniului Public. Doi custozi ai templului se aflau la porțile sacre purificându-i cu apă lustrală pe cei care intrau, după cum prescria religia lor. Pășind înaintea împăratului, când a văzut căzându-i pe ținută o picătură de apă, Valentinian, a lovit cu pumnul custodele, spunându-i că l-a contaminat. Pentru acest gest, împăratul l-a exilat într-un castel ridicat într-un loc singuratic, poruncind să fie torturat. După ce a stat închis un an și câteva luni, a primit conducerea
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
internaționale că, deși proiectele totalizatoare au avut un succes enorm, acestea nu au reușit pe deplin să colonizeze viața politică modernă. Ele nu au fost capabile să "erodeze senzația de anxietate morală atunci când datoriile către cetățenii de aceeași naționalitate se lovesc de datoriile către restul umanității" (Linklater 1998: 150-1). În această secțiune vom prezenta încercarea teoriei critice internaționale de a regândi înțelesul comunității în lumina acestei anxietăți morale reziduale și a unui "capital moral" în acumulare ce adâncește și extinde cetățenia
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
Îi arată decăderea” (T. Vianu) Lașii mor de mai multe ori, Înainte de a muri. (Desigur, este vorba de o moarte morală, pe care ei o realizează În conștiința celorlalți ori de câte ori lipsa lor de curaj și de onoare Îi face să lovească pe la spate pentru a-și realiza interesele.) „Un om cinstit este respectat chiar și de cei necinstiți.” (D. Diderot) Măgarul Îngenuncheat e de două ori Încălecat. (Cel căzut este mai tare lovit; cel aflat În lipsuri/nevoi, dacă se mai
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
de curaj și de onoare Îi face să lovească pe la spate pentru a-și realiza interesele.) „Un om cinstit este respectat chiar și de cei necinstiți.” (D. Diderot) Măgarul Îngenuncheat e de două ori Încălecat. (Cel căzut este mai tare lovit; cel aflat În lipsuri/nevoi, dacă se mai și umilește, va suporta În plus și Înjosiri: „Cu capul plecat nu ajungi la țintă”.) „Răbdând o insultă veche, atragi una nouă.” (Publilius Syrus) Un câine viu face mai mult decât un
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
Natura și educația sunt asemănătoare, căci educația transformă pe om și, prin această transformare, creează natura.” (Democrit) Cu o floare nu se face primăvară. (O bună intenție, pentru a dobândi valoare de faptă, trebuie să se transforme Într-un obicei.) Lovindu-l prea des, Înveți măgarul să azvârle. (Certând prea des un copil Îl facem neascultător: „O singură vorbă e de-ajuns celui ce va să te Înțeleagă”.) „Orice supunere Închide În sine o răzvrătire.” (Gr. Moisil) Lasă câinele să rabde
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
pe vârfurile vulcanilor.” (H. Bergson) Nu zi hop până nu treci (sari) pârleazul. (Este Înțelept să nu ne lăudăm cu un rezultat mai Înainte de a-l fi obținut, deoarece evenimentele se desfășoară adesea altfel decât am prevăzut.) Piatra care te lovește nu vine de departe. (Cel mai mare rău ne vine, adesea, din partea acelora care ne cunosc defectele/slăbiciunile sau care pretind că ne sunt prieteni.) Cine a văzut moartea și de boală este mulțumit. (Toate suferințele, oricât de mari ar
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
nu le-nveți, nu le poți face; pe altele - câtă vreme nu le faci, nu le poți Învăța”.) „Dacă vrei să fii sigur că Îți faci datoria, fă tot ce nu-ți place să faci.” (J. Renard) Până nu te lovești cu capul de pragul de sus, nu-l vezi pe cel de jos. (Mai ales cei care au obiceiul de a se iluziona, mai mult decât ar trebui, cu privire la puterile lor de a Întreprinde ceva au nevoie de o corecție
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
invidiezi, decât să faci efortul de a urma un mod de viață sau de activitate care presupune rigoare și exigențe sporite față de sine Însuși.) „Onoarea este un amestec natural de respect pentru oameni și pentru sine Însuși.” (Voltaire) Furtunile mari lovesc copacii mari. (Invidiile cele mai mari sunt Îndreptate asupra celor mai merituoși: „Mărul roșu cheamă pietrele”.) Muncă, hărnicie, creație - lene, indolență, trândăvie, plictisealătc "Muncă, hărnicie, creație - lene, indolență, trândăvie, plictiseală" Dumnezeu Îți dă, dar nu-ți bagă În traistă. (Dumnezeu
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
unii se complac să trăiască doar de pe urma averii și renumelui părinților sau strămoșilor lor.) „Disprețuiesc noblețea pe care o dă numai Întâmplarea fericită a nașterii și care nu este câștigată și sprijinită prin merite personale.” (U. von Hutten) Când se lovesc două oale se sparg amândouă. (Când se Înfruntă doi oameni la fel de orgolioși, vanitatea fiecăruia va fi cel puțin rănită, dacă nu umilită.) Ajunge un ciomag la un car de oale. („O conștiință valorează - spune Quintilian - cât o mie de martori
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
când nu-i vei mai avea. (Un alt proverb ne avertizează și el: „Păstrează ceea ce ai, pentru că e nesigur ceea ce vei avea”; iar altul ne sfătuiește: „Din puțin, ia puțin și lasă puțin”.) Într-o tobă bună nu trebuie să lovești cu putere. (Copilului care a Înțeles o privire mustrătoare nu trebuie să-i ții apoi prelegeri de morală.) Paza bună trece primejdia rea. (Cei prudenți rareori greșesc: „Răul prevenit e pe jumătate Îndepărtat”; „Rănește mai ușor ceea ce se știe din
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
De aceea se și spune: „Rădăcinile virtuții sunt amare, dar fructele ei sunt dulci”.) „Virtutea este o stare de război. Ca să trăiești virtuos, ai Întotdeauna de dus o luptă cu tine Însuți.” (J.-J. Rousseau) Nu e tare cel care lovește, ci cel ce se ridică. (Cel care lovește dovedește nu numai că nu se poate stăpâni, dar și că nu este capabil să găsească alte argumente decât pe cele ale forței. În schimb, cel care se ridică dovedește că „demnitatea
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
amare, dar fructele ei sunt dulci”.) „Virtutea este o stare de război. Ca să trăiești virtuos, ai Întotdeauna de dus o luptă cu tine Însuți.” (J.-J. Rousseau) Nu e tare cel care lovește, ci cel ce se ridică. (Cel care lovește dovedește nu numai că nu se poate stăpâni, dar și că nu este capabil să găsească alte argumente decât pe cele ale forței. În schimb, cel care se ridică dovedește că „demnitatea” nu poate fi Înfrântă nici măcar de un act
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
adesea imposibilă din pricina numărului de interdicții pe care trebuie să le Încalce. Să accepți să-ți Împărtășești astfel experiența cere, Într-adevăr, un anumit curaj, și nu e de mirare că atât de puține texte laudă meritele nonlecturii. Aceasta se lovește de o serie Întreagă de constrângeri interiorizate care ne opresc să Înfruntăm problema așa cum voi Încerca să fac aici. Cel puțin trei dintre ele sunt hotărâtoare. Prima dintre aceste constrângeri s-ar putea numi obligația de a citi. Trăim Încă
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
A treia parte, cea mai importantă, este cea care a motivat scrierea acestui eseu. Ea constă Într-o serie de sfaturi simple, adunate de-a lungul unei vieți de noncititor. Sfaturile respective urmăresc să-l ajute pe cel care se lovește de această problemă de comunicare să o rezolve cât mai bine posibil - și chiar să beneficieze de pe urma acestei situații -, permițându-i totodată să reflecteze În profunzime asupra procesului de lectură. * Aceste observații nu ne conduc Însă doar către structura de
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
s-a Întors la Viena ca să-și regăsească prietenul din copilărie, pe Harry Lime, care l-a rugat să se Întâlnească acolo. Însă descoperă, Îndreptându-se spre locul În care stătea Lime, că acesta tocmai ce murise Într-un accident, lovit de o mașină când ieșise din casă. Se duce atunci la cimitir, unde aveau loc funeraliile și o cunoaște pe Anna, iubita lui Lime, și pe un bărbat din poliția militară, Calloway. În următoarele zile, Martins le pune Întrebări martorilor
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
orice clipă să fie nevoiți să Îi vorbească Însuși autorului, sau, altminteri, altor specialiști pe care nu e deloc ușor să Îi Înșeli. Predând la rândul lui, și având, deci, parte de riscurile meseriei, romancierul englez David Lodge s-a lovit pe puțin de două ori de această problemă a atitudinii pe care ar trebui să o adopți față de cărțile pe care nu le-ai citit. Cele două exemple sunt ilustrate de două romane - Schimb de dame și Ce mică-i
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
vizat să fie editorul: „Aici, nu faci un articol Împotriva lui Dauriat; trebuie să știi să dai cu târnăcopul. Dintr-o carte frumoasă nu dărâmă nimic, pe când Într-o carte proastă, târnăcopul pătrunde până la fund; În primul caz, nu Îl lovește decât pe editor, iar În al doilea, Îi face un serviciu publicului.” Poziție de altminteri cu precădere mobilă, ceea ce face valoarea unei cărți este reportat la cea a autorului său. Lucien probează această experiență pe pielea lui, căci, imediat ce Dauriat
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
ce contează este să fie/ Cât mai completă;/ O fugă în tine însuți cât mai adânc,/ De afară, din calendar,/ Să ne mai vadă/ Decât cel mult o spinare acoperită de mușchi/ Sau, când bate vântul,/ două palme mișcându-se,/ Lovindu-se fără convingere între ele;/ O fugă fără oprire,/ Mereu înăuntru,/ Mereu adânc, mai fetid,/ Și totul știut de milenii,/ Frumoasele milenii de altădată/ Când fugeau în păduri.../ Acum numai în propriile noastre măruntaie". (Înăuntru) Depărtarea de spațiul originar, fie
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
genunchi/ Pe lespezile cu inscripții chirilice ;/ Megafoanele/ Transmițând slujba/ Până în curtea plină de corturi,/ Până în șoseaua pe marginea căreia/ Sunt parcate mașinile/ Așteptându-și sfințirea;/ În timp ce credința -/ Asemenea rândunelelor/ Care pătrund sub cupolă/ Zburătăcite de clopote -/ Se rotește speriată,/ Se lovește de pèreții pictați/ De Pantocrator,/ Coboară/ Și se așază cuminte în frescă". (În frescă) O adevărată frescă, în dimensiuni mici, a vieții cotidiene, în care credința, îngerii, timpul, aglomerația, oamenii, condiția poetului sunt prezentate într-un amalgam de imagini și
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
creator și care a prilejuit, în contextul cultural actual, o explozie de exegeze asupra textelor poetice eminesciene și blagiene, așezate nelegitim sub conceptul-umbrelă de criză a identității"252. De această criză a identității, care își află originea în modernitate, ne lovim la întreaga poezie șaizecistă, firește, scriitorii acestor generații trăiesc, în permanență teama față de ei înșiși și față de incapacitatea lor de a reîmprospăta literatura cu noi teme, fiind conștienți că s-a scris tot ce era de scris și că s-
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]