30,395 matches
-
cantitatea drenată este mare sau aspectul este sugestiv pentru fistula pancreatică. În cazul în care fistula pancreatică este persistentă, dar starea clinică este progresiv favorabilă, tubul de dren este extras cu 2-3 cm zilnic. Deteriorarea clinică (durere abdominală, febră, leucocitoză) sugerează drenajul extern insuficient al fistulei. În această situație este necesar drenajul colecțiilor prin repoziționarea tubului de dren, drenajul percutanat ghidat imagistic sau relaparotomia. Abordul „artery first” Pe parcursul ultimilor ani tehnica DPC a suferit modificări, în încercarea permanentă de a obține
Tratat de oncologie digestivă vol. II. Cancerul ficatului, căilor biliare și pancreasului by Florin Iordache () [Corola-publishinghouse/Science/92201_a_92696]
-
reduce rata fistulei în raport cu pancreaticojejunostomia prin câteva elemente (vascularizația mai bună a stomacului, lipsa tensiunii, inactivarea enzimelor pancreatice de către sucul gastric). Pe ansamblu, nu există evidență clară că acest tip de anastomoză ar scădea riscul fistulei deși studiul lui Bassi sugerează că rata fistulei biliare (nu a celei pancreatice), a colecțiilor postoperatorii și evacuarea gastrică întârziată sunt mai rare în acest tip de montaj [135]. Tipul de anastomoză pancreaticojejunală În cazul anastomozei există variantele de invaginare sau de anastomoză duct-mucoasă sau
Tratat de oncologie digestivă vol. II. Cancerul ficatului, căilor biliare și pancreasului by Florin Iordache () [Corola-publishinghouse/Science/92201_a_92696]
-
era considerată ca factor etiologic principal pentru anevrismele ortei descendente toracice și abdominale și a doua cauză pentru anevrsimele aortei ascendente. Totuși, ateroscleroza aortei terminale nu evoluează întotdeauna către dilatare anevrismală ci mai frecvent către boală ocluzivă aorto-iliacă. Acest fapt sugerează că ateroscelroza este un proces concomitent care afectează un perete aortic cu o medie degenerată și predispusă la dilatare anevrismală [30]. Luesul terțiar, cauză frecventă în determinarea apariției anevrismelor de aortă ascendentă în trecut (prin leziunile specifice de mezoaortită), joacă
Tratat de chirurgie vol. VII by HORAŢIU MOLDOVAN, ALEXANDRU VASILESCU, VIOREL POP () [Corola-publishinghouse/Science/92077_a_92572]
-
la 25 până la 75% din pacienții cu anevrisme aortice [1, 2, 4]. Durerea legată de prezența unui anevrism de aortă ascendentă este localizată retrosternal, în timp ce afectarea aortei descendente determină o durere posterioară sau uneori în umăr. Durerea poate fi intensă, sugerând ruptura iminentă, sau cronică, sâcâitoare, prin erodarea și compresiunea structurilor vecine. În iminența de ruptură sau în ruptura constituită, ea poate crește în intensitate până la a fi atroce. La pacienții cu anevrisme degenerative ale mediei aortei ascendente sau arcului aortic
Tratat de chirurgie vol. VII by HORAŢIU MOLDOVAN, ALEXANDRU VASILESCU, VIOREL POP () [Corola-publishinghouse/Science/92077_a_92572]
-
a fost raportată la 0,10 - 0,42 cm/an; pentru anevrismele de arc aortic a fost ceva mai mare, de până la 0,56 cm/an chiar dacă rata de creștere a fost corectată pentru mărimea inițială a aortei. Ultimele studii sugerează că anevrismele toracice pot avea un risc mai mare de ruptură din cauza ratei mai mari de creștere decât anevrismele aortei abdominale. Dintre anevrismele aortei toracice, se pare că anevrismele aortei descendente toracice cresc mai repede decât cele ale aortei ascendente
Tratat de chirurgie vol. VII by HORAŢIU MOLDOVAN, ALEXANDRU VASILESCU, VIOREL POP () [Corola-publishinghouse/Science/92077_a_92572]
-
continuă. Uneori pot fi realizate mai multe pastile pentru reimplantarea ramurilor radiculare segmentare. Se recomandă cu putere reimplantarea tuturor ramurilor intercostale și lombare între T7 și L2. O importanță deosebită o are implantarea arterelor mari care nu prezintă sângerare retrogradă sugerând o circulație colaterală precară. Lipsa reimplantării unor astfel de artere determină un risc major de paraplegie [97]. În acest timp viscerele abdominale sunt încă perfuzate prin artera femurală de by-pass-ul atriofemural. După implantarea pastilei cu vasele radiculare în proteză, proteza
Tratat de chirurgie vol. VII by HORAŢIU MOLDOVAN, ALEXANDRU VASILESCU, VIOREL POP () [Corola-publishinghouse/Science/92077_a_92572]
-
este confidențial. 2. Consultați părțile aflate în conflict, dacă înțeleg acest tip de proces, și de ce. 20 Asigurați-vă dacă persoanele implicate: doresc găsirea unei soluții; pot vorbi în nume propriu; manifestă dorința de negociere și de lucru împreună. 3. Sugerați-le și cereți-le părților aflate în dispută să fie de acord ca: o fiecare să-și dea silința să rezolve conflictul; o fiecare să se abțină a aduce jigniri/ insulte la adresa celuilalt; o fiecare să se abțină de a
Medierea conflictelor by Lorena Bujor () [Corola-publishinghouse/Science/1597_a_3035]
-
în conflict Mediatorul va empatiza și va înțelege, ambele părți constituind o punte de legătură pentru înțelegerea reciprocă, va încuraja 23 exprimarea sentimentelor și expunerea opiniilor. De cele mai multe ori sentimentele rănite sintetizează, de fapt, sursa conflictului. Alegerea soluției Li se sugerează și li se cere mediaților să fie de acord ca: fiecare să-și dea silința să rezolve conflictul; să se abțină a aduce insulte, jugniri celuilalt; să se abțină a face gesturi de dezacord în timp ce vorbește celălalt; îl va asculta
Medierea conflictelor by Lorena Bujor () [Corola-publishinghouse/Science/1597_a_3035]
-
maxim de ore din plaja orară a disciplinei respective” (MEN, CNC, 1998, Curriculum Național pentru învățământul obligatoriu. Cadru de referință, București, p. 13). Se recomandă elevilor cu ritm lent și mediu de învățare; • Curriculum elaborat în școală implică disciplinele opționale sugerate de MEC sau propuse de cadrele didactice, respectânduse metodologia de proiectare și aprobare. Se recomandă tuturor elevilor. Activitățile propuse se adaptează cerințelor specifice ale școlii și ale comunității. Aceste discipline se pot proiecta într-un cadru mono-, transși interdisciplinar. 2
Medierea conflictelor by Lorena Bujor () [Corola-publishinghouse/Science/1597_a_3035]
-
care le diferențiază la nivel funcțional. Semnele de punctuație 22 din limba română sunt: * punctul marcă a sfârșitului unei construcții enunțiative: Plouă.; * semnul întrebării marcă a sfârșitului unei construcții interogative: Unde? sau semn valorificat în transcrierea unui dialog pentru a sugera nedumerirea, privirea întrebătoare etc.; * semnul exclamării marcă a sfârșitului unei construcții exclamative: Ce frumos! sau semn valorificat în transcrierea unui dialog pentru a sugera mirarea, bucuria etc.; * semnul întrebării urmat de semnul exclamării marcă a sfârșitului unei construcții interogative exclamative
by ANGELICA HOBJILĂ [Corola-publishinghouse/Science/978_a_2486]
-
marcă a sfârșitului unei construcții interogative: Unde? sau semn valorificat în transcrierea unui dialog pentru a sugera nedumerirea, privirea întrebătoare etc.; * semnul exclamării marcă a sfârșitului unei construcții exclamative: Ce frumos! sau semn valorificat în transcrierea unui dialog pentru a sugera mirarea, bucuria etc.; * semnul întrebării urmat de semnul exclamării marcă a sfârșitului unei construcții interogative exclamative (Plouă?!) sau semn valorificat în transcrierea unui dialog pentru a sugera surpriza, îndoiala etc.; * punctul și virgula marcă a raportului de coordonare la nivelul
by ANGELICA HOBJILĂ [Corola-publishinghouse/Science/978_a_2486]
-
construcții exclamative: Ce frumos! sau semn valorificat în transcrierea unui dialog pentru a sugera mirarea, bucuria etc.; * semnul întrebării urmat de semnul exclamării marcă a sfârșitului unei construcții interogative exclamative (Plouă?!) sau semn valorificat în transcrierea unui dialog pentru a sugera surpriza, îndoiala etc.; * punctul și virgula marcă a raportului de coordonare la nivelul frazei: "De îndată ce intră în odaie, o cuprinse neliniștea; totul i se părea atât de ciudat, încât își spuse..." (Frații Grimm, Scufița Roșie); * punctele de suspensie marcă a
by ANGELICA HOBJILĂ [Corola-publishinghouse/Science/978_a_2486]
-
trebuie să învățăm din nou să ne limităm, după ce ne-am obișnuit să gândim și să ne imaginăm în mod nelimitat. Nu este vorba doar de a consuma mai puțin, ci de a consuma într-un mod diferit. De exemplu, sugerează Elena Lasida, o mobilitate mai redusă ar putea determina o mai mare capacitate de înrădăcinare în prezentul în care ne aflăm, îndrăgostindu-ne de acel spațiu. Tot așa și cu viața consacrată: căliți într-o logică de viață exprimată prin
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
internațional, există două tipuri de puteri - mici și mari - și că acest lucru rămâne, În general, constant, indiferent de perioada istorică. Pe de altă parte, Daniel Bíro preferă o clasificare de tipul puteri mici, medii și mari. Luciana Alexandra Ghica sugerează faptul că unele tipuri nu apar În toate perioadele istorice (Însă există În permanență actori internaționali care, În termeni de putere, nu pot fi considerați nici mari, nici mici) și că, de altfel, mult mai relevant este contextul În care
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
poată ajuta pe cei care studiază tema securității să Înțeleagă ce examinează de fapt. 5.1. Securitatea În relațiile internaționale: o istorie intelectualătc "5.1. Securitatea În relațiile internaționale\: o istorie intelectuală" O istorie intelectuală a conceptului de securitate poate sugera ideea că ea există În mare parte În domeniul teoretic cu puține legături cu ceea ce se Întâmplă În practică; cu toate acestea, este drept să considerăm că securitatea, asemenea majorității practicilor și proceselor, este mai bine conștientizată și Înțeleasă atunci când
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
de implementare a politicilor și (capacitatea economică) sunt, În general, un element foarte important al puterii (Haftendorn et al., 1999, p. 22). Instituțiile internaționale aduc avantaje În menținerea securității. Concentrându-se asupra calculului Între costurile conflictelor și beneficiile lor, ei sugerează că instituțiile internaționale mediază aceste procese, iar În baza normelor și a locurilor comune oferite de acestea neînțelegerile potențiale sunt atenuate, evitându-se astfel multe amenințări la adresa securității (Haftendorn et al., 1999). Conform acestei poziții, ilustrată de evoluția NATO În
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
structuralizare de atitudini. Ceea ce este important În această analiză nu este neapărat valoarea sa de adevăr, ci mai ales faptul că reflectă În ce direcții au evoluat dezbaterile despre securitate. Fără a-i da o definiție neapărat nouă, acești autori sugerează interdependența dintre elementele care creează o situație de securitate și astfel integrează studiului lor un dinamism care urmărește să capteze mai bine ritmul transformărilor În relațiile internaționale. De asemenea, identificând faptul că În perioada de după Războiul Rece amenințările la adresa securității
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
amenințărilor face parte și el din examinarea conceptului de securitate și este În special reprezentat de teoria comunităților epistemice a lui Emmanuel Adler (Adler, 1992). Dezvoltată ca răspuns al dezbaterilor despre dezarmare din timpul Războiului Rece, ideea apariției comunităților epistemice sugerează că existența unor corpuri de cunoștințe și interese comune care depășesc și se Întrepătrund mai departe de granițele țărilor implicate Într-un conflict, pot ajuta la Înțelegerea lor reciprocă și, eventual, la dezamorsarea schemelor și discursurilor care Încurajează o atitudine
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
de Mathias Albert Într-un articol redactat pe tema securității sociale. Subliniind cât de dificil este de stabilit ceea ce ar putea constitui un pericol pentru identitatea unei societăți (nu În ultimul rând pentru că este dificil a defini o societate), autorul sugerează că procesul de securizare poate fi declanșat atunci când o problemă sau o chestiune interferează cu posibilitatea unui sistem de a procesa diferențele care sunt În mod constant produse de mediul exterior. În acest context, se pune intrebarea cum poate fi
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
24-25). Într-o anumită măsură, deși nu Își contrazice opiniile anterioare, Ayoob propune o viziune mai restrânsă a securității și revine la ideea că securitatea este determinată de soliditatea internă a statelor. Alte idei de reținut În legătură cu dezbaterea despre securitate sugerează că aceasta a Încetat să mai fie văzută numai din punctul de vedere al capacităților și conflictelor militare; factorii politici, economici, sociali și culturali sunt importanți În crearea unei noțiuni sau unei strategii de securitate; definirea interesului național, al unei
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
de securitate națională este Întodeauna și o problemă de siguranță națională, conversul nu este neapărat adevărat, În măsura În care perturbarea funcțiilor interne ale statului nu constituie o amenințare la existența lui, ci mai degrabă la existența lui Într-o anumită formă. Ce sugerează aceste schimbări, dezbateri și transformări? Așa cum afirmam la Începutul capitolului, securitatea nu este un concept absolut și obiectiv, ci are profunde valențe politice; mai mult, ea este În permanență negociată, atât la nivelul statului cât și la nivelul societății. Existența
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
suficientă Înțelegerea dinamicii sistemului dominant pentru a descrie și mai ales prezice modul de comportament internațional În orice zonă de pe glob. Totuși, această cheie universală, postulată În primii ani ai Războiului Rece, nu se potrivea realității de pe teren, datele empirice sugerând că, la nivel regional, lucrurile stăteau destul de frecvent altfel decât permitea teoria. În nici una din regiunile care, la acea vreme, erau În centrul atenției a numeroase studii de caz (Asia de Sud-Est, Orientul Mijlociuxe "Orientul Mijlociu" și Africa), bipolaritatea nu putea mereu explica
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
de o mare parte a comunității internaționale, În special la nivelul decidenților, drept principala amenințare de securitate contemporană (Marshall și Gurr, 2005; Human Security Center, 2005; Rassmussen, 2006; ONU: Consiliul de Securitate, 2006). Recent Însă, Abbot et al. (2006) a sugerat faptul că proliferarea terorismului depinde de modul de raportare la alte probleme de securitate ca, de pildă, schimbarea climaterică, competiția pentru resurse, remilitarizarea la scară globală și adâncirea diferențelor Între regiunile bogate și sărace ale lumii. Atâta timp cât nu se poate
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
transformarea conflictelor - tipul III). De asemenea, relațiile Între abordări și tipurile de diplomație pot fi conceptualizate și vertical, orice modificare la un nivel generând schimbări și În celelalte. În tabelele 12.5. și 12.6. propunem o viziune ușor diferită, sugerând faptul că abordările din teoria conflictelor pot fi legate simultan de mai multe tipuri de diplomație. Din acest punct de vedere, diferența Între teoria conflictelor și studiile privind pacea este mai degrabă de perspectivă, prima fiind mai interesată de structuri
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
internaționale, dar nu a impus nici o măsură coercitivă (Escudero, 2002). ONU a intervenit totuși În aproape 50% din situațiile de criză sau conflicte internaționale din timpul Războiului Rece (Wilkenfeld și Brecher, 1984). Analizele realizate În cadrul International Crisis Behaviour Project 1 sugerează faptul că ONU a acționat mai ales În situațiile În care negocierea sau intervenția armată au fost folosite ca mijloace de gestionare a respectivelor crize și că acțiunile ONU au dus, de regulă, la Încheierea de acorduri (tratate, armistiții, acorduri
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]