9,526 matches
-
în 1991, actorul este distribuit și în filmul de succes "Prințul mareelor" ("The Prince of Tides"), în care rolurile principale sunt jucate de Nick Nolte și Barbra Streisand. În 1993, Carlin joacă rolul unui șofer de taxi în serialul de comedie de tip sitcom, intitulat "The Show" și difuzat de Fox Broadcasting Company. Serialul, al cărui scenariu a fost asigurat de Sam Simon, cel care a creat și Familia Simpson, a rulat timp de 27 de episoade până la sfârșitul anului 1995
George Carlin () [Corola-website/Science/313249_a_314578]
-
de bun simț." În 1997 este publicată cartea sa "Brain Droppings", care în 2001 este vândută în 750.000 de exemplare. Carlin este de asemenea omagiat în spectacolul "George Carlin: 40 Years of Comedy" ("George Carlin: 40 de ani de comedie") care a avut loc în 1997. În filmul "Dogma" al producătorului Kevin Smith, Carlin joacă rolul unui cardinal romano-catolic. În perioada imediat următoare, artistul mai participă la diverse alte filme. În 2001, lui Carlin i se acordă "Lifetime Achievement Award
George Carlin () [Corola-website/Science/313249_a_314578]
-
(în greacă: Ἀριστοφάνης, "Aristophanes"; c.456 î.Hr. - c.386 î.Hr.) a fost un dramaturg grec, cunoscut pentru comediile sale. Este cunoscut de asemenea drept „"Părintele Comediei"” sau „"Prințul Comediei Antice"”. Locul și data exactă a nașterii sale sunt necunoscute, dar se estimează că avea în jur de treizeci de ani în anii 420, când opera sa "Participanții la
Aristofan () [Corola-website/Science/308468_a_309797]
-
(în greacă: Ἀριστοφάνης, "Aristophanes"; c.456 î.Hr. - c.386 î.Hr.) a fost un dramaturg grec, cunoscut pentru comediile sale. Este cunoscut de asemenea drept „"Părintele Comediei"” sau „"Prințul Comediei Antice"”. Locul și data exactă a nașterii sale sunt necunoscute, dar se estimează că avea în jur de treizeci de ani în anii 420, când opera sa "Participanții la banchet" a devenit un succes total în cadrul Teatrului
Aristofan () [Corola-website/Science/308468_a_309797]
-
(în greacă: Ἀριστοφάνης, "Aristophanes"; c.456 î.Hr. - c.386 î.Hr.) a fost un dramaturg grec, cunoscut pentru comediile sale. Este cunoscut de asemenea drept „"Părintele Comediei"” sau „"Prințul Comediei Antice"”. Locul și data exactă a nașterii sale sunt necunoscute, dar se estimează că avea în jur de treizeci de ani în anii 420, când opera sa "Participanții la banchet" a devenit un succes total în cadrul Teatrului lui Dionisos. A
Aristofan () [Corola-website/Science/308468_a_309797]
-
un succes total în cadrul Teatrului lui Dionisos. A trăit în dema Kudathenaion (la fel ca omul de stat atenian Cleon), ceea ce înseamnă că provenea dintr-o familie relativ înstărită, și prin urmare, de educație aleasă. Este faimos pentru compunerea unor comedii precum „"Păsările"”, pentru cele două festivale dramatice ateniene : Bacanalele Urbane și Lenea. A compus patruzeci de piese de teatru, dintre care au supraviețuit unsprezece; piesele sale sunt singurele exemple de Comedie Veche Atică care a ajuns până la noi în stadiu
Aristofan () [Corola-website/Science/308468_a_309797]
-
urmare, de educație aleasă. Este faimos pentru compunerea unor comedii precum „"Păsările"”, pentru cele două festivale dramatice ateniene : Bacanalele Urbane și Lenea. A compus patruzeci de piese de teatru, dintre care au supraviețuit unsprezece; piesele sale sunt singurele exemple de Comedie Veche Atică care a ajuns până la noi în stadiu complet; asta deși avem și fragmente semnificative din operele unor contemporani de-ai lui , Cratinos și Eupolis. Majoritatea pieselor lui Aristofan aveau un caracter politic, satirizând de multe ori pe cetățenii
Aristofan () [Corola-website/Science/308468_a_309797]
-
ar fi ocupat de reprezentarea postumă a operelor „"Aeolosicon II"” și „"Cocalus"”, care se pare că a primit premiul Bacanalelor Urbane în 387, în timp ce Philippus a fost de două ori învingător la Lenaia și se pare că a reprezentat unele comedii ale lui Eubulus (s-a spus despre al treilea fiu al lui Aristofan că nu se chema Nicostratus, ci Philetaerus, iar un om cu acest nume este trecut în catalogul victoriilor de la Lenaia cu două victorii, prima probabil spre sfârșitul
Aristofan () [Corola-website/Science/308468_a_309797]
-
În această perioadă au fost scrise, recitate și publicate în întregime poemele sale în proza. Prima sa colecție de poeme în proza în spaniolă, "Asalto al tiempo", a fost lansată la Barcelona în 1980 și a fost urmată de "La Comedia profana" în 1985 și de "El imperio de los sueños" în 1988. Orașul New York constituie subiectul și locul în care se petrec cele mai multe dintre acțiunile lucrărilor sale. Într-un episod climatic din "Pastoral; or the Inquisition of Memories" ("Pastorala; sau
Giannina Braschi () [Corola-website/Science/320303_a_321632]
-
27 noiembrie 1912. Sora ei a fost viitoarea actriță Tanți Cocea (1909-1990). Studiile de actorie le-a absolvit la Paris. Debutul teatral a avut loc tot la Paris, în anul 1934. Debutul în România și l-a făcut la Teatrul „Comedia” din București, în 17 ianuarie 1935, cu piesa de teatru „Adevăratul Iacob”, în rolul dansatoarei Yvette, alături de George Timică. Pe marile ecrane a apărut pentru prima dată în 1934, într-un rol din filmul "La jeune fille d'une nuit
Dina Cocea (actriță din România) () [Corola-website/Science/307828_a_309157]
-
(1988) (denumire originală "Without a Clue") este un film britanic de comedie regizat de Thom Eberhardt cu Michael Caine, Ben Kingsley și Lysette Anthony în rolurile principale. Premiza filmului este că Sherlock Holmes este de fapt un personaj fictiv creat de Dr. John Watson (Ben Kingsley) pentru a putea rezolva cazuri incognito
Impostorul din strada Baker () [Corola-website/Science/325534_a_326863]
-
(n. 20 decembrie 1889, București - d. 1966) a fost un actor, regizor și animator al scenei teatrale românești. a fost mai ales ctitorul a șapte edificii teatrale în București, printre care Teatrul Excelsior (azi, sediul Teatrului de Comedie) și Teatrul Modern (Teatrul Casei Centrale a Armatei). Ion Iancovescu a fost mentorul mai multor actori de succes din anii '50, printre care și celebrul Grigore Vasiliu Birlic. Unul dintre admiratorii lui Ion Iancovescu a fost dramaturgul Eugen Ionescu, care
Ion Iancovescu () [Corola-website/Science/321477_a_322806]
-
în 13 versiuni, printre care și una românească. Pe lângă o serie de scheciuri și numere muzicale și coregrafice interpretate de mari vedete, filmul era completat cu 11 scheciuri și un comperaj interpretate de actori români. Filmul "Faust XX" este o comedie ștințifico-fantastică pe tema faustiană, de creare a omului perfect, prin implantarea creierului unui bătrân înțelept în corpul unui tânăr. Articole biografice
Ion Iancovescu () [Corola-website/Science/321477_a_322806]
-
Disney a fost întrerupt (pentru a ajuta ca postul să primească o nouă imagine). Ca rezultat premierele filmelor au fost micșorate la una pe seară de la două. Postul a sistat producerea dramelor și a reality-show-urilor, concentrându-se mai mult pe comedii cu acțiune reală și seriale animate, și Disney Channel a început să scoată cam două trei seriale noi pe an (de obicei două seriale animate și un serial cu acțiune reală). Logo-ul pe care îl are în prezent a
Disney Channel () [Corola-website/Science/317965_a_319294]
-
Aici nu stă nimeni”. Portretizarea personajelor se face prin tehnica balzaciană a descrierii mediului și a fizionomiei. Astfel tipologiile clasice (avarul, ipohondrul, gelosul) sunt introduse într-un context social care le conferă o dimensiune psihologică, transformând realismul tradițional într-o comedie umană. Ca trăsătură a esteticii moderne, autorul ambiguizează personajele și arată de asemenea un interes pentru procese psihice deviante care au la bază ereditatea și mediul: alienare, senilitate (naturalism). Personajul eponim al romanului, Otilia este fiica adoptivă a lui Costache
Enigma Otiliei () [Corola-website/Science/325228_a_326557]
-
, pe numele său real Constantin Cornel Jean (n. 21 august 1927, Techirghiol - d. 26 mai 2010, Constanța), a fost unul din cei mai mari actori români, interpret de roluri comice, considerat „maestrul comediei”. Printre personajele reprezentate de Constantin se numără cele din seria "B.D." ("Brigada Diverse"), filmele de acțiune și de comedie ale regizorului Sergiu Nicolaescu și serialul de televiziune "Toate pânzele sus" (1976). s-a născut în anul 1927, într-o familie
Jean Constantin () [Corola-website/Science/303893_a_305222]
-
Techirghiol - d. 26 mai 2010, Constanța), a fost unul din cei mai mari actori români, interpret de roluri comice, considerat „maestrul comediei”. Printre personajele reprezentate de Constantin se numără cele din seria "B.D." ("Brigada Diverse"), filmele de acțiune și de comedie ale regizorului Sergiu Nicolaescu și serialul de televiziune "Toate pânzele sus" (1976). s-a născut în anul 1927, într-o familie multietnică, mama sa fiind de etnie grecească: ""Mama mea era grecoaică venită cu părinții de la Salonic prin aproximativ 1880
Jean Constantin () [Corola-website/Science/303893_a_305222]
-
pânzele sus" (1976), în regia lui Mircea Mureșan, îi aduce un alt rol cu mare priză la public - turcul Ismail. "Revanșa" (1978) de Sergiu Nicolaescu este primul film în care Constantin interpretează rolul Limbă. Un an mai târziu joacă în comedia "Nea Mărin miliardar", de asemenea în regia lui Nicolaescu. În anii 1980 și 1990 este prezent într-un număr mai mic de producții, în mare parte comedii. Continuă să fie distribuit de Sergiu Nicolaescu în filmele sale. După o pauză
Jean Constantin () [Corola-website/Science/303893_a_305222]
-
film în care Constantin interpretează rolul Limbă. Un an mai târziu joacă în comedia "Nea Mărin miliardar", de asemenea în regia lui Nicolaescu. În anii 1980 și 1990 este prezent într-un număr mai mic de producții, în mare parte comedii. Continuă să fie distribuit de Sergiu Nicolaescu în filmele sale. După o pauză de șapte ani, a revenit pe platourile de filmare cu rolul nea Florică din lungmetrajul de debut al lui Cătălin Mitulescu, " Cum mi-am petrecut sfârșitul lumii
Jean Constantin () [Corola-website/Science/303893_a_305222]
-
Tormes"”, anonim, Guzmán de Alfarache de Mateo Alemán, etc.) sau tipul proteic al nuvelei polifonice moderne („"Don Quijote de la Mancha"”), pe care Cervantes a definit-o că „"escritura desatada"” („"scriere dezordonată"”). Acestei tendințe anticlasiciste îi corespunde de asemenea noua formulă a comediei create de Lope de Vega și divulgata prin intermediul cărții sale „"Artă nouă de a scrie comedii"”, din 1609; ruperea unității de acțiune, spațiu și timp avea să influențeze opera a mulți dramaturgi europeni. Multe din temele abordate în Secolul de
Secolul de aur () [Corola-website/Science/307967_a_309296]
-
Don Quijote de la Mancha"”), pe care Cervantes a definit-o că „"escritura desatada"” („"scriere dezordonată"”). Acestei tendințe anticlasiciste îi corespunde de asemenea noua formulă a comediei create de Lope de Vega și divulgata prin intermediul cărții sale „"Artă nouă de a scrie comedii"”, din 1609; ruperea unității de acțiune, spațiu și timp avea să influențeze opera a mulți dramaturgi europeni. Multe din temele abordate în Secolul de aur provin din bogată tradiție pluriculturală medievală, de inspirație arabă și evreiască, din Romancero sau din
Secolul de aur () [Corola-website/Science/307967_a_309296]
-
tradiție pluriculturală medievală, de inspirație arabă și evreiască, din Romancero sau din cultura italiană, asta datorită prezenței politice a regatului spaniol în Peninsula Italica. Pe de altă parte, specii dramatice precum intermediul sau nuvelă cortezană au introdus estetică realistă în comedii, în timp ce comediile de „mantie și spadă” aveau succes la popor datorită figurii „glumețului” (în general un servitor care se remarcă datorită spiritului sau). Tendinței spre realismul adresat poporului i s-a opus tendința religioasă, nobiliara și curtezana a barocului, care
Secolul de aur () [Corola-website/Science/307967_a_309296]
-
medievală, de inspirație arabă și evreiască, din Romancero sau din cultura italiană, asta datorită prezenței politice a regatului spaniol în Peninsula Italica. Pe de altă parte, specii dramatice precum intermediul sau nuvelă cortezană au introdus estetică realistă în comedii, în timp ce comediile de „mantie și spadă” aveau succes la popor datorită figurii „glumețului” (în general un servitor care se remarcă datorită spiritului sau). Tendinței spre realismul adresat poporului i s-a opus tendința religioasă, nobiliara și curtezana a barocului, care a adus
Secolul de aur () [Corola-website/Science/307967_a_309296]
-
The Cat and the Canary () este un film horror mut american din 1927, adaptare a comediei negre scrise de dramaturgul John Willard. Filmul a fost realizat de regizorul Paul Leni, adept al expresionismului german și îi are în rolurile principale pe Laura Le Plante, Forrest Stanley și Creighton Hale. Povestea se desfășoară în jurul citirii testamentului unui
The Cat and the Canary (film din 1927) () [Corola-website/Science/322506_a_323835]
-
în casă, spre neliniștea musafirilor. În același timp, află de evadarea unui bolnav psihic de la un azil din apropiere, poreclit „the Cat” () după modul în care își ucide victimele. "The Cat and the Canary" face parte dintr-un gen de comedii horror inspirate de piesele de teatru din Broadway-ul anilor 1920. Adaptarea lui Paul Leni după piesa lui Willard a amestecat expresionismul cu umorul, un stil ce l-a făcut pe acesta cunoscut, fiind recunoscut de critici ca fiind unic. Acesta
The Cat and the Canary (film din 1927) () [Corola-website/Science/322506_a_323835]