2,966 matches
-
la expansiunea neîncetata a coloniilor israeliene prin excluderea strictă a aplicării acordurilor UE-Israel în cazul Teritoriilor Palestiniene ocupate, înăsprind recomandările adresate cetățenilor și companiilor UE în legătură cu coloniile și activitățile din colonii, luând măsuri împotriva companiilor din UE care se fac complice la încălcările din colonii, luând măsuri concrete împotriva coloniștilor, inclusiv adoptarea unei politici de încetare a contactelor și de respingere a vizelor, excluzând produsele din colonii de pe piața internă a UE și înghețând relațiile UE-Israel în virtutea articolului 2 din Acordul
[Corola-publishinghouse/Science/84948_a_85733]
-
pe lumea asta prea bătrână.” De la Început, pe lângă frumusețe, pe Faulques Îl fascinase purtarea lui Olvido: modul ei de a sta de vorbă, de a-și lăsa capul În jos după o frază ori de a asculta cu un aer complice, ca și cum nicicând n-ar fi crezut mare lucru, purtările ei de fată bine educată și ușor trufașă, cruzimea ei delicată (era prea tânără și prea frumoasă ca să aibă habar ce era compasiunea lipsită de calcul), moderată de un umor fulgerător
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
croatul se foia, supărat. Nici n-am asistat la așa ceva. - Poate că n-ai avut ocazia. Privirea lui Markovic era neobișnuit de răutăcioasă. - Și dumneata ai comis mârșăvii, domnule fotograf. Ai grijă. Aparatul dumitale a fost de multe ori un complice pasiv. Ori activ. Amintește-ți de fluturele dumitale blestemat. Amintește-ți de ce-s eu aici. - Diferența e că eu mi-am comis mârșăviile singur. Camera foto și cu mine. Punct. - E o Înfumurare să spui așa ceva. - Adevărat? - Ai avut noroc
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
spus asta n-a fost la nici un război. - Așa cred - Faulques zâmbea pe jumătate. Poate că războiul epuizează cuvintele stupide, dar nu și pe celelalte. Pe care le știm dumneata și cu mine. Întors spre el, Markovic Își mijea pleoapele, complice. - Te referi la vorbele care abia se pronunță ori apar doar În fața celui care le știe? - La ele. Celălalt a continuat să admire fresca. - Știi ceva, domnule Faulques? După ce-am ieșit din lagărul de prizonieri, când m-am dus
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
actul de a ucide. - Cine spune asta nu-i bine informat. Markovic a Încuviințat. Asta cred și eu, spunea gestul lui. - Și cum merge? Ai reflectat la tot ce ți-am istorisit zilele astea? Vreau să spun, dacă te simți complice ori participant la pictura dumitale? Crezi că se poate gândi și poza În același timp? - Cred că vorbești prea mult. Începe să-mi pară rău că n-am pușca. - Ai cuțitul. - Nu-i tot aia. Markovic a râs de-adevăratelea
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
florale, fructate sau verde--proaspăt. După Eméraude (1921) și L’Aimant (1927), unul dulce-ambrat și celălalt floral, casa Coty a creat trei parfumuri „ciprate”, Imprévu (1966) - ambrat și floral în același timp, din trandafir bulgăresc pe fond de santal și mosc -, Complice (1974) - floral intens din trandafiri și iasomie - și Sophia (1980) - o îndrăzneață combinație de proaspăt și iute. Fiecărui parfum François Coty îi dăruia câte un nume de o sonoritate melodioasă, ce atrăgea ca un magnet clientela: „Azur”, „Meteor”, „Ambre antique
Aromaterapia, magia parfumului, cromoterapia şi meloterapia : terapii alternative by VIOLETA BIRO () [Corola-publishinghouse/Science/373_a_651]
-
Consecventă politicii de pace și de democrație, Uniunea Sovietică, În fruntea lagărului antiimperialist, a luptat , și luptă pentru respectarea acordurilor internaționale cu privire la Germania și la instaurarea În lume a unei păci juste, democratice și durabile. İmperiaștii americani și complicii lor duc Însă o politică de reînviere a fascismului În Germania și În propriile lor țări, o politică de Înrobire a popoarelor prin ,, Marsharizarea ” lor, o politică de Înăbușire a luptei pentru independență dusă de țările coloniale și semicoloniale, o
Monografia comunei Cătunele, județul Gorj by Păunescu Ovidiu () [Corola-publishinghouse/Science/1828_a_3163]
-
din tradiția culturală a greco-romanilor. Separația Între o agoră (for)21 și intimitatea care Își rezolvă diferendele și conflictele În absența martorilor (deci a alterității) e o moștenire În egală măsură plină de avantaje și insuportabilă. „Dezbaterile” petrecute În liniștea complice a paginii de hârtie vor migra, ca sub un semn al predestinării, spre În afară, spre „forul extern” al confruntării nemiloase, al obiectivării și, poate, al (auto)negației. Textele jurnalelor intime relevă mai multe categorii ale intimității. Există, pe de
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
fie printr-un exces al interpretării, fie prin limitarea acesteia. La fel de adevărat este că autorul de jurnale intime nu-și cunoaște (și, În foarte multe cazuri, Îl ignoră intenționat) cititorul. Chiar prefigurat, imaginat ca o instanță nu atât alternativă, cât complice, el nu e decât un obligatoriu punct de trecere prin care textul se Întoarce, ca un bumerang, la autor. Jurnalele intime absolute (accentul trebuie să cadă pe al doilea termen al binomului, pe intim), adică cele sortite să rămână pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
minciuna celorlalți: "Mincinos mic! știai că nu-ți spunem adevărul și ai tăcut din gură!" se revoltă unii părinți atunci cînd constată că intenția lor de a-și înșela copiii a fost descoperită [Barnes, 1994:102]; etc. Asumarea, autogenerarea, cuplarea (complice, ipocrită, cooperantă, respingătoare) sînt tot atîtea situații structural-funcționale profunde (cărora li s-ar putea adăuga de către specialiști și altele) prin care receptarea minciunii ar putea fi definită. Desigur că, pornind de la cunoașterea acestei profunde trame, am putea desluși mai pertinent
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
existat vreodată" (Nietzsche 1911:214, 1968a:90, 117; cf. Gregory Bateson 1951:222-227). Mai recent, Bailey (1911:xviii) alege ceea ce el numește "minciuni primare" ca bază pentru analiza sa asupra înșelătoriei. O minciună primară este opera unor persoane care sînt complice în "a pretinde că împrejurările sînt altele decît cele reale". O minciună primară se vrea luată drept "adevăr obiectiv"; faptul că nu este devine un secret cunoscut numai de cei care, în complicitate, au pus-o la cale. Bailey explică
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
etnografice adunate în India, însă nu se limitează numai la populația rurală. Chiar Leviathanul lui Hobbes și Republica lui Platon pot fi citite, după părerea sa, ca minciuni primare (Bailey 1991:83, 91-92). Ele sînt "călăuze pentru reglementări represive", iar complicii se pare că ar fi membrii elitei care propagă aceste idei pentru a se asigura de puterea lor de influență. Într-adevăr, în expunerea sa Bailey vorbește la un moment dat despre "minciuna primară hegemonică" pe care o identifică "ideologiei
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
1991:122). Această clasificare largă este, după părerea mea, neindicată. Criteriul înșelăciunii a dispărut; de asemenea, Bailey pare să fi pierdut din vedere definiția schițată inițial. Eu unul nu prea văd modul în care postmoderniștii, de exemplu, pot fi considerați complici în "a pretinde că împrejurările sînt altele decît cele reale". Aceeași problemă se pune și în cazul funcționaliștilor, structuraliștilor și adepților altor "curente mai puțin importante". Bailey nu face nici o referință la Nietzsche, însă ca și acesta, folosește termenul "minciună
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
putea prefera să ia parte la minciună pentru a salva aparențele sau pentru a evita să fie obligat să admită adevărul și față de ea. În acest context, Ekman se referă la cel păcălit spunînd că acesta "îl ajută în mod complice" pe mincinos să mențină aparențele înșelătoare, iar Bailey (1991) își intitulează unul dintre capitole " Complicitatea la minciună" (cf. Kovar 1974:148-149). Totuși, eu consider că termenul "complicitate" este nepotrivit; situațiile discutate de obicei de Bailey și alții nu sînt exemple
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
că "pe măsură ce un mincinos are tot mai mult succes și păcălește tot mai mulți oameni, cresc și șansele ca el să ajungă să creadă în propriile minciuni" (Arendt 1972:34). Un proces oarecum similar poate afecta persoanele păcălite care sînt complice la minciunile care li se spun. Epstein (1989:217) dă ca exemplu construirea celor două vapoare germane de luptă, Bismarck și Tirpitz. Aceste vapoare ar fi trebuit să se conformeze limitelor specificate în tratatul anglo-german din 1935; misiunile de recunoaștere
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
au o relație de egalitate, însă nu același lucru este valabil și în cazul unei inegalități, cum ar fi de exemplu relația dintre părinți și copii. Aici se întîlnește mai des acordul tacit decît colaborarea deschisă, deși copiii pot fi complicii părinților pentru a păcăli pe altcineva. Părinții pot considera nereușite minciunile pe care le spun copiilor lor, dacă aceștia își dau seama de înșelăciune și pretind doar că nu știu nimic; atunci părinții sînt tentați să considere că mincinoșii sînt
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
-l mai poate opri. Iar acesta este moartea și eliminarea din istorie a comunismului. Procesul este ireversibil. Că destui scriitori nomenclaturiști refuză încă această evidență este într-un fel explicabil. Chiar dacă nu au fost comuniști convinși, ei au fost, vrând-nevrând, complici, executanți și beneficiari ai acestui sistem, timp de decenii. Situația este de altfel generală și în F.S.N. Scriitorul român independent, democrat, onest și cu personalitate refuză, însă, orice reînviere a comunismului. El nu se mai lasă nici amenințat, nici șantajat
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
Noica erau filate pas cu pas. îmi amintesc, între altele, cum am primit o vizită, să-i spunem literară, chiar în ziua și chiar în orele ce coincidență ! în care Noica urma să mă viziteze la Cluj. Zâmbete stânjenite, vag complice, pretexte futile. Totul se desfășura după un ritual bine stabilit, acceptat pe atunci de toate părțile interesate. Mic document de epocă mai revelator decât multe altele. Ambiguitatea profundă a orientării cultural ideologice Noica pare să continue. Sub Ceaușescu ea a
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
poate observa, medalia este o realizare cum rar se poate întâlni în medalistica românească, cu o individualitate aparte, dată de simplitatea conceperii acesteia, dar și de valoarea gravurii medalistice a chipului. Contemplând o asemenea realizare, în mod paradoxal, te simți complice la o mare nedreptate. Cauza acestei trăiri stranii o constituie faptul că personalități stabile ale școlii medicale ieșene de talia lui Emanoil Riegler, Constantin Thiron, Aristide Peride, Gh. Rojniță, Nicolae Leon, Mihai Manicatide, Leon Balif, Vasile Rășcanu și atâția alții
Alma Mater Iassiensis în imagini medalistice by Andone Cumpătescu () [Corola-publishinghouse/Science/812_a_1787]
-
paradigmă culturală, în care produsul finit, oricît de reușit, e secundar în comparație cu procesul, cu "facerea" unui text, în care autorul, naratorul, personajele și cititorii sunt deopotrivă implicați, opera rămînînd astfel deschisă, infinită, nesupusă reificării, iar literatura evoluînd sub semnul dinamismului complice și al intertextualității. Subiectivitate și limbaj Pînă la teza de doctorat cu același titlu a doamnei Raluca Bădoi (Cluj), filosofia lui Emmanuel Lévinas, deși în mod evident legată organic de problema transcendenței, nu a fost privită din perspectiva novatoare și
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
vertijul verbului creator și efectele de realitate pe care le declanșează. Cuvîntul scris devine anamorfoză a realului trăit, dar și a celui închipuit, asumîndu-și deplina (?) și periculoasa libertate a desprinderii, iar cititorul aproape că nu are de ales, e inevitabil complice, sedus, încîntat. Un autoportret narcisist și nostim, o reverie vibrantă în sonoritățile alintate ale limbilor întîlnite. Între adevărul faptelor și adevărul literelor, Olivier Rolin exersează cu grație mersul pe o sîrmă întinsă la mii de metri de pămînt, oscilînd cu
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
percepută ca fiind mai autentică decît alta... Dar poate că în raportul lor cu cititorul se manifestă cea mai mare îndrăzneală a celor doi scriitori, căci destinatarul, departe de a fi un element pasiv, presupus de orice text, devine un complice nu întotdeauna ideal de altfel, ba chiar adesea refractar, încăpățînat, ezitant al procesului de decodare, desigur, ci este un participant activ la deznodămînt, la tentativa de reducere la un adevăr monologic al unui vertij polifonic. Cioran joacă adesea cartea scrimerului
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
poate observa, medalia este o realizare cum rar se poate întâlni în medalistica românească, cu o individualitate aparte, data de simplitatea conceperii acesteia, dar și de valoarea gravurii medalistice a chipului. Contemplând o asemenea realizare, în mod paradoxal, te simți complice la o mare nedreptate. Cauza acestei trăiri stranii o constituie faptul că personalități stabile ale școlii medicale ieșene de talia lui Emanoil Riegler, Constantin Thiron, Aristide Peride, Gh. Rojniță, Nicolae Leon, Mihai Manicatide, Leon Balif, Vasile Răscanu și atâția alții
ALMA MATER IASSIENSIS ?N IMAGINI MEDALISTICE by ANDONE CUMP?TESCU () [Corola-publishinghouse/Science/84295_a_85620]
-
ironic sau chiar "ironic""220. Chiar dacă autoreferențialitatea, ironia, parodia caracterizează o parte a modernismului, aceste trăsături nu sunt identice în postmodernism și nu îndeplinesc aceleași funcții discursive. Ironia postmodernă servește instituirii distanței critice și apoi desființării ei, într-un proces complice, duplicitar, ce subminează convențiile și presupozițiile. Nu este vorba despre negarea reprezentărilor și a situațiilor pe care le citează în mod ironic, ci despre instituirea unei "diferențe ironice" care nu caută vreo soluție contradicției instituite, ci doar evidențierea sa. În
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
-i spună adevărul și să-i reproșeze modul său de viață și faptele sale, în afară de fratele Augustin din Recanati și de fratele Bonaventura din Iseo. De aceea, își permitea să-i disprețuiască pe miniștrii ce erau acuzați de falsitate de complicii săi, răspândiți în toate provinciile Ordinului; aceștia erau niște frați laici, plini de răutate, cicălitori și încăpățânați... Îi demitea din oficiul lor, chiar și fără nicio vină, și îi priva de cărți și de dreptul de a predica și de
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]