7,741 matches
-
fel, nu numai economia în ansamblul său, dar și teoriile și modelele care încearcă să o interpreteze ar fi într-o continuă transformare și perfecționare. Am avea, de fapt, două sisteme adaptive complexe, unul constând din economia reală iar celălalt conceptual (virtual), care se influențează și intercondiționează pe măsură ce evoluează împreună într-un mediu complex. Evident că o astfel de utilizare a științelor complexității în domeniul economic nu reprezintă decât o ipoteză ce poate sau nu să devină reală. Dezvoltarea sistemului adaptiv
Bazele ciberneticii economice by Emil Scarlat, Nora Chiriță () [Corola-publishinghouse/Science/190_a_197]
-
calculator. Datorită faptului că tehnica de calcul este ușor de utilizat, s-ar putea crede că și MBA este ușor de însușit. Dar, deși MBA este simplă din punct de vedere tehnic, ea este foarte dificilă din punct de vedere conceptual. De aceea, este deosebit de important să se reliefeze beneficiile pe care la obține un utilizator al MBA în raport cu alte tehnici de modelare, pentru a putea decide în cunoștință de cauză asupra metodei de modelare utilizate. Aceste beneficii pot fi sintetizate
Bazele ciberneticii economice by Emil Scarlat, Nora Chiriță () [Corola-publishinghouse/Science/190_a_197]
-
decalajul dintre performanțele întreprinderilor mici și mijlocii din Europa și Statele Unite. Aceste ecosisteme constau din „specii digitale” care ocupă un ,,mediu digital”. Speciile digitale pot fi componente și programe soft, aplicații, servicii, cunoaștere, modele de afaceri, module de învățare, cadru conceptual, arhitecturi și legislație. Mediul de afaceri include specii care se comportă precum speciile din lumea naturală, deci interacționează, evoluează și chiar se sting (Nachira, 2002). Mitleton-Kelly (2003) vorbește și el despre ,,ecosisteme sociale” atunci când se referă la organizații și corporații
Bazele ciberneticii economice by Emil Scarlat, Nora Chiriță () [Corola-publishinghouse/Science/190_a_197]
-
a văzut nevoit să împingă pe planul doi situațiile tragice și să prezinte în prim-plan un chip de „dezrădăcinat”, care se întoarce de la oraș în satul natal, unde, respirând înțelepciunea unei lumi seculare, renaște spiritual, devine om integru. Interesant conceptual și, în linii mari, artisticește susținut, romanul este totuși sub nivelul posibilităților autorului. Însoțit de încă cinci nuvele umoristice, va apărea într-o altă ediție în 1998, purtând titlul inițial Nepotul (1993), neacceptat anterior de cenzură. Conștient, conform propriei afirmații
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285712_a_287041]
-
o autentică „epistemologie a umanului” și care, ca orice domeniu al științelor umane, vizând subiectivul, va suferi variații În raport cu sensibilitatea, gustul, inteligența și conținutul experienței istorice. Trebuie să acceptăm faptul că „omul real”, ca ființă naturală, este diferit de „omul conceptual”, care tinde permanent să i se suprapună, până la a-l Înlocui complet. Pentru a nu deveni o ficțiune, „omul conceptual” este definit prin câteva dimensiuni, și anume: ideea de om, imaginea omului, valoarea umanului, acțiunea umană. Le vom analiza În
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
gustul, inteligența și conținutul experienței istorice. Trebuie să acceptăm faptul că „omul real”, ca ființă naturală, este diferit de „omul conceptual”, care tinde permanent să i se suprapună, până la a-l Înlocui complet. Pentru a nu deveni o ficțiune, „omul conceptual” este definit prin câteva dimensiuni, și anume: ideea de om, imaginea omului, valoarea umanului, acțiunea umană. Le vom analiza În continuare. a. Ideea de om Ideea de om cuprinde totalitatea concepțiilor pe care le avem despre ființa umană. Nu este
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
care dorește să fie În viitor individul, este numai o aspirație a acestuia, o presupunere, o proiecție, o dorință planificată și, din acest motiv, personajul din viitorul nu are un caracter bine conturat, nici În ceea ce privește configurația formală, nici În cea conceptuală, ca sens, și nici În ceea ce va fi sau va face. El nu este ceva sigur. El este mai mult raportat la intențiile cuprinse În modelul idealului uman către care tinde individul, cu care acesta aspiră să se identifice. Orice
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
cenzură, oprind persoana să facă anumite lucruri. În ambele situații avem de-a face cu conștiința morală ca instanță supremă de cenzură a acțiunilor umane. Definiția și caracteristicele conștiinței morale Nu putem defini conștiința morală decât plecând de la precizarea cadrului conceptual al ideii de conștiință. Pentru P. Foulquié, conștiința este facultatea pe care o are omul de a cunoaște imediat stările sau actele sale interioare, precum și valoarea lor morală. Prin aceasta, conștiința se revelează ca fiind cunoașterea de sine. Dezvoltând această
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
o boală psihică, un fenomen uman complex, un mod de a fi și un mod de a se Înfățișa al persoanei umane. Speciile nebuniei și tulburările psihomorale Când vorbim despre nebunie avem Întotdeauna impresia că ne referim la un cadru conceptual bine delimitat. De fapt, lucrurile nu stau deloc așa (M. Foucault, M. Thuilleaux, G. Lanteri-Laura, F. Gregoire, A. Jaccard, J.H. Bless, J. de Tonquédecă. Mulți specialiști - medici, psihologi, filosofi, moraliști, sociologi − susțin cu argumente, mai mult sau mai puțin solide
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
este, fără îndoială, un aspect vital al funcționării tuturor sistemelor organizaționale; de aceea, este necesară abordarea ei frontală și aprofundată. Accepțiunile psihologice ale noțiunii de conduceretc " Accepțiunile psihologice ale noțiunii de conducere" 1.1. Necesitatea delimitărilor conceptualetc "1. Necesitatea delimitărilor conceptuale" Noțiunea de conducere, la fel ca multe altele, este polisemică, și asta datorită, pe de o parte, complexității ei intrinsece, iar pe de altă parte, faptului că a constituit obiectul de cercetare și investigare pentru mai multe științe. În aceste
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
și stimă pentru subordonați. Structura cuprinde comportamentele care influențează realizarea sarcinii formale, definirea rolurilor, repartizarea sarcinilor, planificarea activităților, stabilirea procedeelor acționale etc. Este corelată cu eforturile liderului de a realiza scopurile organizației. # Cele două dimensiuni comportamentale sunt specifice în plan conceptual, ceea ce înseamnă că este posibil ca un lider să obțină o notă mare la (C) și una mică la (S) sau, invers, una mică la (C) și alta mare la (S), și chiar să aibă note mari sau mici la
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
categorie de informații relevante legate de definirea managementului se referă la însușirile și abilitățile necesare managerului pentru realizarea cu succes a proceselor (activităților, funcțiilor) care îi revin. Majoritatea autorilor consideră că aceste însușiri pot fi grupate în trei mari categorii: conceptuale, umane și tehnice. Abilitățile conceptuale constau în capacitatea managerului de a vedea organizația ca întreg, de a cunoaște locul fiecărui departament în organizație, al organizației în industrie și comunitate, în fine, capacitatea de a gândi strategic, de a lua decizii
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
de definirea managementului se referă la însușirile și abilitățile necesare managerului pentru realizarea cu succes a proceselor (activităților, funcțiilor) care îi revin. Majoritatea autorilor consideră că aceste însușiri pot fi grupate în trei mari categorii: conceptuale, umane și tehnice. Abilitățile conceptuale constau în capacitatea managerului de a vedea organizația ca întreg, de a cunoaște locul fiecărui departament în organizație, al organizației în industrie și comunitate, în fine, capacitatea de a gândi strategic, de a lua decizii pe termen lung. Abilitățile umane
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
opinia noastră, să încercăm desprinderea tendințelor generale existente în literatura de specialitate referitoare la modul de utilizare a noțiunilor de leadership și management, pentru a surprinde mai bine apropierile, deosebirile și relațiile dintre ele. 5.2. Delimitări conceptualetc "2. Delimitări conceptuale" Parcurgerea atentă a literaturii de specialitate evidențiază prezența a trei situații tipice cu privire la modul de folosire a noțiunilor de leadership și management: Prima dintre ele tinde să identifice cele două noțiuni. Sunt unii autori care utilizează într‑o manieră aleatorie
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
există condiții ca o persoană să fie mai mult lider și mai puțin manager, în timp ce la nivelurile ierarhice joase se întâmplă invers. În al doilea rând, este posibil ca și liderii, și managerii să dețină aproximativ aceleași calități și abilități (conceptuale, umane, tehnice) însă în proporții diferite, cu predominanța unora sau altora dintre ele. Probabil că la lideri predomină abilitățile conceptuale și umane, pe când la manageri cele tehnice. La primii sunt mai pregnante însușirile și trăsăturile de personalitate, unele dintre ele
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
întâmplă invers. În al doilea rând, este posibil ca și liderii, și managerii să dețină aproximativ aceleași calități și abilități (conceptuale, umane, tehnice) însă în proporții diferite, cu predominanța unora sau altora dintre ele. Probabil că la lideri predomină abilitățile conceptuale și umane, pe când la manageri cele tehnice. La primii sunt mai pregnante însușirile și trăsăturile de personalitate, unele dintre ele cu un suport ereditar mai evident, la ceilalți predominante sunt, fără îndoială, aptitudinile operaționale formate prin intermediul proceselor de învățare. În
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
A. LÉVY (ed.), Psychologie sociale. Textes fondamentaux anglais et américains, Dunod, Paris. BARGER, J.B. (1971), „Procesul de conducere”, în H.B. MAYNARD (coord.), Conducerea activității economice, vol. 1, Editura Tehnică, București. BARROW, S.C. (1977), „The Variables of leadership: A review and conceptual framework”, Academy of Management Review, 2. BARTLETT, Ch.; GHOSHAL, S. (1989), Managing Across Borders. The Transnational Solution, Harvard Business School, Boston; vezi și traducerea franceză: Le management sans frontières, Éditions d’Organisation, Paris, 1991. BASS, B.M. (1960), Leadership, Psychology, and
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
centrat pe oameni și pe preocupările sociale și cu o scăzută toleranță față de ambiguitate; persoanele cu un astfel de stil sunt sugestivi, receptivi la sugestii, manifestă căldură afectivă, au tendințe de a evita conflictele cu alții, comunică deschis cu alții); conceptual (orientat spre oameni și probleme sociale, dar cu o toleranță mare față de ambiguitate; cei ce practică acest stil au o perspectivă largă în rezolvarea problemelor, consideră mai multe alternative și opțiuni de viitor, se bazează pe intenții și discuții cu
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
tind să fie autoritari și angajați pe perioade scurte de timp; decidenții analitici sunt adeseori autoritari, despotici; decidenții comportamentali sunt predispuși spre o abordare „moale” a deciziilor, au dificultăți în a spune „nu” celorlalți și în luarea deciziilor dificile; decidenții conceptuali pot dezvolta o abordare idealistă și indecisă în procesul luării deciziilor (Kinicki, Kreitner, 2003, pp. 183-184). Cei doi autori citați arată că informațiile cu privire la stilurile decizionale au o triplă semnificație: oferă decidenților posibilitatea conștientizării propriului stil și ca urmare a
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
se poate îndoi de faptul că, alături de alte comportamente (de organizare, de conducere, de decizie), comportamentul participațional ocupă un loc esențial. Vom prezenta în acest capitol problemele teoretice și practice majore ale comportamentului participativ din mediile organizaționale. 1. Câteva delimitări conceptuale Ce înțelegem prin participare? Cine poate fi numit participant? - iată primele întrebări la care trebuie să răspundem înainte de a inventaria și aprofunda problematica participării. Ca și alte concepte, nici conceptul de participare și nici cel de participant n-au fost
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
J.G., OLSEN, J.P. (1972), „A Garbage Can Model of Organizational Choice”, Administrative Science Quarterly, 17 (1), pp. 1-25. CROUCH, C., PIZZORNO, A. (1978), The Resurgence of Class Conflict in Western Europe since 1968, Macmillan, Londra. DACHLER, H.P., WILPERT, B. (1978), „Conceptual Dimensions and Boundaries of Participation in Organizations: A Critical Evaluation”, Administrative Science Quarterly, 23 (1), pp. 1-39. DARSEL, P. (1971), Vers une gestion participative, Hachette, Paris. DELAMOTTE, Y. (1959), „Conflit industriel et participation ouvrière”, Sociologie du Travail, 1. DELBRIDGE, R.
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
recență a evenimentelor; ea presupune luarea în considerare doar a declarațiilor făcute, fără a se cerceta comportamentul real/actual în muncă. Aceasta face ca transferarea concluziilor teoriei bifactoriale asupra situațiilor reale de muncă să fie mult îngreuiată. În ciuda acestor limite conceptuale și metodologice, teoria bifactorială formulată de Herzberg rămâne nu doar un moment semnificativ în istoria teoriilor despre satisfacția muncii, ci și un prețios izvor de inspirație pentru manageri, ea presupunând modalități practice de creștere a gradului de satisfacție în muncă
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
cu atât mai mult pentru practicieni, cele trei noțiuni - motivație, satisfacție, performanță − rare ori apar ca interesante dacă sunt luate în sine. Semnificația lor crește brusc în momentul în care sunt raportate unele la altele. Dacă am imagina un „triunghi conceptual” și am amplasa în fiecare vârf al lui cele trei noțiuni, vom obține foarte ușor relațiile posibile dintre ele. Deși aceste relații sunt extrem de complexe și poate cele mai controversate din întreaga literatura psihoorganizațională, încercăm să schițăm în continuare câteva
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
cel puțin două întrebări în fața cercetărilor: 1) Cum pot fi identificate fațetele? 2) Cum se evaluează gradul de importanță al fațetelor? La prima întrebare răspunsul este mai ușor de formulat. Există două modalități de identificare a fațetelor satisfacției: statistică și conceptuală. Modalitatea statistică presupune analizarea răspunsurilor angajaților la diverse întrebări privind atitudinea lor față de aspectele muncii. Răspunsurile sunt intercolerate în vederea stabilirii factorilor care arată similaritatea răspunsurilor. Fiecare dintre factorii depistați devin apoi fațete ale satisfacției așa cum sunt ele percepute de angajați
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
statistică presupune analizarea răspunsurilor angajaților la diverse întrebări privind atitudinea lor față de aspectele muncii. Răspunsurile sunt intercolerate în vederea stabilirii factorilor care arată similaritatea răspunsurilor. Fiecare dintre factorii depistați devin apoi fațete ale satisfacției așa cum sunt ele percepute de angajați. Modalitatea conceptuală are în vedere stabilirea fațetelor satisfacției dintr-o perspectivă teoretică, în acest caz intuiția și concepția cercetătorului având un mare rol. La a doua întrebare răspunsul este mai greu de formulat. La prima vedere pare logic ca unele fațete ale
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]