7,345 matches
-
Sheba oficial mai târziu, în aceeași zi, când Ted Mawson, directorul adjunct, a adus-o în cancelarie în pauza de după-amiază pentru „prezentări și felicitări“. Pauza de după-amiază nu e un moment potrivit să cunoști profesori. Dacă ar fi să desenezi un grafic cu starea psihică a profesorului într-o zi de școală, pauza de după-amiază ar echivala cu cea mai joasă curbă. Aerul în cancelarie are ceva stătut, apăsător. Discursurile voioase de dimineață s-au dus, iar acei membrii ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
plăcerea datorată laudei ei l-au făcut să se agite pe scaun. (Sheba își amintește cum și-a mișcat capul dintr-o parte în alta „ca un orb“.) — Știi, nu trebuie doar să copiezi desene, a continuat ea. De ce nu desenezi ceva din realitate? Sau chiar din mintea ta? Fața lui Connolly, care pentru moment se îndulcise de plăcere, s-a închis din nou. A ridicat din umeri cu iritare. Sheba a dat și ea din umeri ca pentru a se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
din dreapta jos al foii, autorul anonim scrisese cu litere mari, Foxy Lady. Sheba a înțeles, mai mult sau mai puțin direct, că ea era acea „foxy lady“ în discuție, că desenul se voia un fel de portret și că era desenat de băiatul cu părul blond de la orele de HC din săptămâna anterioară. Nu s-a impacientat. Dimpotrivă, a fost plăcut surprinsă și chiar flatată. În atmosfera de brutalitate de la St George, gestul a tușat-o ca fiind unul excentric de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
trebuie s-o faci. Dar de obicei artiștii vor să fie recunoscuți pentru munca lor. Connolly s-a apropiat de biroul ei. Nu era la fel de bun ca altele pe care le mai făcuse, i-a spus el. Nu putea să deseneze mâini. Sheba i-a spus că era într-adevăr greu să desenezi mâini și a continuat cu câteva vorbe de încurajare legate de importanța exercițiului și studiul cu modele umane. La un moment dat l-a surprins uitându-se fix
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
pentru munca lor. Connolly s-a apropiat de biroul ei. Nu era la fel de bun ca altele pe care le mai făcuse, i-a spus el. Nu putea să deseneze mâini. Sheba i-a spus că era într-adevăr greu să desenezi mâini și a continuat cu câteva vorbe de încurajare legate de importanța exercițiului și studiul cu modele umane. La un moment dat l-a surprins uitându-se fix la mâinile ei. S-a rușinat, își amintește ea, pentru că erau așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
ușor de modificat cum am crezut eu. Connolly a dat din cap, nu foarte surprins. — Dar n-am renunțat, a adăugat ea repede. Sunt hotărâtă să încerc în continuare, între timp cel mai important pentru tine e să continui să desenezi. A urmat un moment de tăcere. Apoi Connolly a mărturisit cu șovăială că desenul era un portret al ei. Sheba a dat din cap și i-a spus că ghicise. Băiatul a devenit agitat și a început să se bâlbâie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
ei deveniseră mai liniștite, e adevărat, dar asta doar pentru că renunțase să mai încerce să-i facă pe elevi să învețe. Încetase să se mai lupte cu ei. Îi lăsa să stea cu căștile la urechi și să citească benzi desenate în timpul orelor. Și dacă nici măcar nu încerca să-i învețe ceva, atunci care mai era sensul? Connolly fusese singurul ei talisman împotriva plictiselii de la St George. Acum că-l alungase, nu prea mai știa de ce se mai chinuia cu această
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
de informare generală (un cocktail pe bază de cenzură, de Îndoctrinare și dezinformare și control opresiv), iar dacă unele din aceste informații reușeau totuși să circule mai departe (cu greu, neconfirmat, sub formă de „am auzit o vorbă“), ele nu desenau conturul unei realități cu prezent și viitor - poate doar al flăcării microscopice a speranței. Fără să fie complet lipsit de calități, traduse mai degrabă prin viclenie și printr-o ambiție brutală, Ceaușescu a fost un om needucat, aproape analfabet. În
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
foarte mîndri de ei și de voi, pasați sticla și oferiți țigări grupului de lîngă voi și vă așteptați ca la un moment dat una din producătoarele de rîsete tulburătoare să vină mai aproape. Dar silueta lui Coaje, care se desenează straniu În clarobscur (ce dracu’ e ăla, un urs?), și textele lui ciudate Îți spun că acest lucru nu se va Întîmpla. Mugur deschide show-ul ilegal cu un banc politic: mi-am dus radioul la reparat, se auzea un
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
de piatră care străjuiesc intrarea la teatrul de vară, fie țopăi pe băncile de lemn putred sau produci ecou pe scena părăsită, plină de rahați mumificați, fie Începi să bați o minge de unul din pereții casei (pe care e desenat cu cretă un fileu), fie pur și simplu sperii ciorile care ciugulesc din alee, zbierînd la ele. Și apoi vă duceți la teatru, pentru că are o piesă În lucru și trebuie să-și facă treaba de scenograf. Ileana (sau Tamara
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
dracu’... Trebuie neapărat să văd ce-i acolo, trag tacticos de așternut și se dezvăluie o claie de păr negru, un spate suplu, curbura feselor... Cum să fie acest cur fin ca o piersică? Alb, măsliniu? Lățindu-se ușor ca să deseneze talia? Sau bombîndu-se? Sau...? Sunetul scremut al telefonului din foișor mă aduce Înapoi În cadru. Dar cum ar fi să mi se scoale tocmai acum? CÎnd sună din nou telefonul, armele noastre devin extraordinar de interesante. Deci există aceste siguranțe
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
coji. Pentru o fracțiune de secundă, nu sînt altceva decît o supă umană Învolburată, vîrtejuri de culori și sunete și mirosuri se Învîrt unele după altele, se răsucesc, uniformizîndu-se. Pentru doar o clipă, nu mai am trup, sînt un contur desenat cu creta pe asfalt. SÎnt umbra care puțin mai devreme, cînd habar nu aveam ce Înseamnă, de fapt, aceste lucruri, nu Îmi răspundea la Întrebări. Acum, am ajuns și eu o fantomă. N-a fost o fracțiune de secundă. CÎndva
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
sticlă ale gării? Bau-Bau! Nu, nu e. E un oraș prăfuit și cenușiu pe care Îl cunosc foarte bine. Îmi fug ochii la șirul de blocuriturn cu tencuiala cojită, singura lor căldură vine de la geometria de lumini difuze care se desenează frînt, asimetric, În timp ce sunetul tramvaielor mă transpune Într-un set de amintiri. E vară și alerg cu dosarul pentru facultate, ies de la metrou undeva lîngă DÎmbovița, traversînd intersecții enorme; la semafor, un număr nesfîrșit de Dacii și de autobuze deșelate
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
și În București s-au dat lupte pînă aproape de Anul Nou. CÎnd v-am găsit la spital atunci Încă nu eram... mă rog, adică eram... nu eram chiar așa de speriați... Undeva În față, liziera de salcîmi de camuflaj Își desenează din ce În ce mai accentuat filigranul negru pe cerul alb-gri, pînă cînd la un moment dat ne strecurăm printre crengile de pe care se scutură picături strălucitoare de apă. Soarele se vede ca un gălbenuș luminos printr-o sticlă mată. Se pare că șoferul
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
gardă, Îmi adun efectele din dormitor și mi le bag În valiza de lemn, pe care o scot de sub pat. Găsesc sub pernă caietul de engleză (și În el aceste rînduri către un prieten, Însoțite de Încercarea eșuată de a desena un cîine), pijamaua, periuța de dinți și aparatul de ras, papucii de casă, scufița de somn, dopurile de urechi, curajul unei zile noi și multe altele. Am senzația că părăsesc un sanatoriu. Mă apucă groaza gîndindu-mă că mă Întorc În
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
Condițiile cedării sînt atît de brutale și sînt susținute de strategii atît de perfide și de cinice (legația română rămîne fără telefoane pentru a comunica cu țara, iar harta prezentată părții române e la o scară ridicolă, noile frontiere fiind desenate cu un creion bont), Încît țara intră În șoc. Ultimatumul acordat de Molotov prevede trei zile pentru a Îndeplini ceea ce el numește „retrocedare“, În cazul Basarabiei, și „transfer“, În cazul Bucovinei, altfel trupele sovietice, deja masate la graniță, dau năvală
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
soldați, erau ca vai de capul lor, n-aveau uniforme, jigăriți... mă rog, o dată, a venit unu’, avea o barbă blondă... cred că era ceva Învățător sau profesor... cu buzunarul de la pieptul tunicii plin de creioane colorate și ne-a desenat pe noi, copiii, pe o hîrtie maro de ambalaj... Și nu-ți mai amintești... nu știu, ceva concret, povești... s-au Întîmplat chestii nasoale... — Aveam vreo șase ani atunci. Ce vrei, nu prea... Îmi amintesc că Într-o zi a
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
timișoreni. Iar după venirea minerilor devas tările s-au produs țintit. Minerii n-aveau de unde să știe adresele partidelor istorice, au fost coordonați, asta e limpede ca lumina zilei. SÎnt oameni care spun că aveau la ei hărți ale Bucureștiului desenate de mînă. Au atacat casa lui Rațiu, se pare că l-au tăvălit un pic. Minerii l- au bătut pe Rațiu? Așa se pare, tu n-ai citit În presă? Și sora lui Ștefan? Ea ce-a pățit? Nu se
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
dunga orizontului. 2. Rezemat cu coatele de geamul deschis, aflat pe coridorul vagonului, priveam câmpia a cărei liniște secretă n-o mai puteam asculta, acoperită de huruitul de fier al roților ce scrâșneau sacadat de-a lungul nesfârșitului terasament ce desena acum o curbă imensă spre răsărit. Văzui locomotiva cu vagoanele ce-i urmau, o înaintare grațioasă în cotitura largă a liniei ferate și totodată siguranța unei ființe supranaturale, căreia nu i se putea împotrivi nici un obstacol, o forță absolută, irezistibilă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
aproape aidoma celui pe care i-l furase românul de la cîrciumă. Era Întrebarea lui obișnuită, numai că de data asta nimerise cam prost. Amîndoi lucrau. Vic, În camera lui, la calculator, iar Christina, la masa din bucătărie, unde Încerca să deseneze la scară, pe o hartă a orașului, Marea Spirală. Căci urma ca a doua zi să o Întîlnească pe Joanna-Jeni și dorea să fie bine pregătită. — Tom, tu știi să faci o spirală? — Orice linie care nu e nici dreaptă
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
unde se Întîlneau, despre ce pisici era vorba... Cu un pic de noroc, În cîteva săptămîni, dosarul cazului avea să ajungă pe biroul directorului CIA, și nu oricum, ci gata rezolvat! Maiorul luă o foaie de hîrtie și Începu să deseneze pe ea, cu pixul, tot felul de linii. La capătul unora dintre ele se găsea cîte o cifră, Încercuită sau Într-un pătrat, sau o steluță, sau o săgeată În sus, sau În jos. Unele linii erau curbe, altele drepte
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
În urma camionului cu ambalaje de bere? ... Te-ai speriat că mergeam prea aproape și ar putea sări din el o sticlă goală peste mașina noastră?...“ Ca din Întîmplare, În timp ce vorbeau, aplecați peste masa din bucătărie, degetul lui arătător Începu să deseneze, pe Învelișul de mușama, o linie cu multe curbe, un fel de hartă, dar fără nici un reper, iar Christina, urmărindu-i mișcarea degetului, știa că vede drumul pe care el va merge. ZÎmbind trist, făcînd efortul să zîmbească, ea acceptă
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
de hartă, dar fără nici un reper, iar Christina, urmărindu-i mișcarea degetului, știa că vede drumul pe care el va merge. ZÎmbind trist, făcînd efortul să zîmbească, ea acceptă În cele din urmă jocul, Îi prinse degetul și continuă să deseneze traseul apăsîndu-i unghia În tăblia mesei și scriind cu ea un X (acolo, lîngă peretele calcaros, În preajma unei mici cascade, unde se scăldaseră și făcuseră apoi dragoste). Ceea ce Însemna că Înțelesese - și-a dat seama după felul În care el
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
se potrivea destul de bine, și și-o puse pe cap. Apoi descrise cu Aurametrul, la mică distanță de centrul Marii Spirale, un cerc invizibil destul de larg, din interiorul căruia urma să conducă sau să comande operațiile ulterioare. În mijlocul lui, Joanna desenă litera T, care rămase de asemenea un simplu gest. Acum se dovedi rolul foarte important pe care-l aveau de Îndeplinit Femeile Trimise. CÎteva dintre ele Îl ajutară pe Valerian să aducă de la Dacia papuc sticluța cu ulei, sacii de
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
Între timp să fiarbă cu zgomot. Christina se ridică, puse plicul de ceai și acoperi vasul, iar după ce stinse focul, rămase cu mîna pe butonul aragazului, căutînd ceva ce se rătăcise În amintirile ei. Dincolo de fereastră, lumina roșiatică a zorilor desena tot mai precis contururile caselor și arborilor, printre care licăreau fragil lumini depărtate. — Poate că am visat amîndoi același vis, deși eu nu Înțeleg și nu-mi amintesc nimic din ce spui dumneata. Cum te cheamă? — Tocmai asta e problema
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]