3,626 matches
-
luat de la Lafayette, cu ochelarii de sîrmă cocoțați pe vîrful nasului era convins că va lăsa impresia unui fraier care cască gura și îl trec toate sudorile numai auzind ce i s-a întîmplat unui gazetar extrem de curajos și extrem de norocos. A trebuit să dea intîi un rînd de beri la Gambrinus, apoi s-au mutat la Luther, după aceea au luat o mașină de piață, înghesuindu-se, și s-au dus pînă în Cotroceni, unde jurnalistul în cauză, un ins
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
forță înspăimîntătoare în țărâna care i-a primit cu totul și cu totul nepăsătoare. Poate cu o nepăsare mai mare decît aceea cu care primise pe toți ceilalți morți care nu se făcuseră vinovați de un asemenea hybris. Fiind un norocos, Șerban Pangratty privea cu mai multă indulgență agitația, fierberea celor care simțeau că s-a schimbat ceva adînc în viața lor, dar încă nu pricepeau ce anume s-a schimbat și de aceea continuau să discute despre aceleași vechi subiecte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
Balbo îl interesau cuvintele lui Șerban Pangratty. "Toate sînt pentru el în afara sfîrșitului. Sînt convins că Italo Balbo ar vrea să moară în avion, cu mîinile pe manșă. Chiar și această dorință i se va împlini, doar este un om norocos, un ales al morții, un adevărat zeu coborît din nori. Va muri în carlinga avionului său. Totul va fi perfect, privit dinlăuntru. Dar privit din afară, uite așa cum îl privim noi acum, ce va fi cu el va fi stupid
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
-și asigură superioritatea. Iar pe pămînt singurele lucruri care țin de aer sînt cuvintele." Nu avea de unde să știe, nu era sigur dacă inginerul Corvino auzise și mai ales înțelesese spusele prințului. "Domnul Italo Balbo este un om înzestrat și norocos. Cine și-ar fi închipuit că făcînd ocolul Europei va găsi chiar aici un camarad. Și nu unul oarecare. Se vede limpede că excelența sa și domnul Balbo sînt din aceeași rasă. O categorie aparte, nu?" Leonard Bîlbîie întîrzie cu răspunsul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
zburători. Balbo era fericit, ridicase deasupra capului mîna prințului, parcă se găseau la o întîlnire de box și îl arăta tuturor pe învingător. Dar după cum îi lucea obrazul puteai înțelege lesne cine era adevăratul învingător, veșnicul învingător, omul cel mai norocos din toate cercurile Europei. În spate se auzi un fel de rumoare, chelnerii se agitară mai mult decît se cuvenea mai ales dacă țineai cont că punctul de atracție al seratei se afla în acel moment acolo, în fața lui, unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
au murit prea repede, întotdeauna înainte de a se mai putea bucura de onorurile celor mai puțini curajoși. Poate de aceea sînt și mai puțin cunoscuți în lume decît eroii dumneavoastră, care nu doar că au fost curajoși, au fost și norocoși, așa încît pot să-și organizeze serbările cuvenite cu mai multă tragere de inimă." Italo Balbo s-a făcut palid, Leonard Bîlbîie a crezut că va leșina, nici nu era de mirare, din cauza aerului închis, măcar să fi dat ferestrele în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
să-i pieptene, în conferințe mondiale, în timp ce țara geme și se destramă, furată și înjunghiată pe la spate. Sîntem de rîsul lumii, domnule dragă, de parcă am fi cîștigat la loterie un elefant, ne bucurăm, toată lumea ne știe cît de fericiți și norocoși sîntem, dar noi sîntem săraci lipiți și nici n-avem unde și cu ce să-l ținem. Ba se mai întoarce prin odaie și ne sparge și bruma de lucrușoare pe care le aveam!" Vorbea ca un mahalagiu sau ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
va prezenta raportul, îl știa amator de formulări aforistice, zicea că marea politică se vede după cît de expresivă este susținerea verbală, citea discursurile de la Cameră sau de la Senat cu creionul verde în mînă și sublinia cîte o zicere mai norocoasă. Vorbitorul cu pricina se putea aștepta la un sprijin pe care nici nu-l bănuise, discret, dar îndeajuns de insistent, încît să-l împingă mai în față. " Cine se exprimă frumos înseamnă că gîndește bine. Doar se știe că la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
joc soarta cuiva apropiat. "Trebuie să ne desprindem cît mai repede de trecut. Deocamdată parcă sîntem vrăjiți, hipnotizați, nu putem să facem un pas înainte, pentru că încă nu ne-am săturat să ne bucurăm și să admirăm izbînda, sfîrșitul ferice, norocos, al războiului. Mă întreb ce ne-am fi făcut dacă se termina altfel, și nu trebuia decît foarte puțin să se termine altfel! Asta e limpede, trebuie să ne trezim, domnilor, să pipăim cu degetele în jur, să ne uităm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
prima listă se va găsi și el, nu neapărat pentru că știe prea multe, ci, neapărat, pentru că întotdeauna a fost un adversar al oricărei forme de dictatură! Poate că ar fi sfîrșit-o încă în vremea Generalului dacă nu ar fi fost norocos. Norocul însemnînd atunci o poziție mult prea măruntă. Generalul văzînd lucrurile foarte milităros, nu privea decît la cîte trese poartă pe umăr un om ca să-l poată socoti însemnat sau nu, bun de luat în seamă ori de trecut cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
se duce, ca malul care se surpă sub bătaia curentului. Unii suferă cumplit, nu fizic, ci sufletește atunci cînd iau la cunoștință că sînt muritori. Se vede treaba că Mihai Mihail era dintre aceștia, dintre oamenii care sînt atît de norocoși, încît viața lor pare un vis. Dar nici o viață nu este cu adevărat un vis, ci doar pare și toți ajung să priceapă lucrul ăsta mai devreme sau mai tîrziu și nu neapărat din cauza unor întîmplări formidabile, poate să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
să fie un cuvînt inventat de Mihail care să denumească un fel de a fi rămas doar în amintirea sa și cu totul străin de activitatea de pînă acum a Serviciului. S-ar fi putut spune că era un om norocos Leonard Bîlbîie, dacă tocmai pe el căzuse asemenea povară, să readucă la lumină, în plină realitate ceea ce pentru Mihail era o amintire încețoșată, iar pentru toți ceilalți membri ai Serviciului o poveste, o legendă chiar. Înțelegea, ori se străduia să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
aici la ora asta? — Am trecut doar în fugă. Două lucruri. Unu: am întâlnit un bărbat și, deși suntem abia la început, trebuia să-ți spun. Ralph zâmbi larg, recăpătându-și ceva din șarmul de odinioară. — E un om foarte norocos atunci. Îmi fac uneori griji că ți-am subminat șansele la căsătorie. Ți-am transmis toate defectele mele: o preocupare obsesivă pentru ziar, năravul curselor, mai mult cinism decât ar fi fost de dorit. — Prostii! Fran îl sărută pe creștet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
-și spele murdăria de pe mâini. În sfârșit, rochia i se puse dinainte. Retrag tot ce-am spus, șopti Henrietta. Nu semeni deloc cu o călugăriță din ordinul Carmelitelor. Nici măcar cu Maria din Sunetul muzicii. Arăți minunat. Laurence e un bărbat norocos. Drept răspuns Fran lăsă să-i scape un suspin. — Francesca, pentru Dumnezeu. Fran cea cu capul pe umeri nu se comporta așa. De obicei lăsa scenele în seama Henriettei. Henrietta era cea care intra într-o depresie cruntă de fiecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
mea, Francesca, anunță Ralph cu neașteptată solemnitate când conversația începu să lâncezească, o să se căsătorească în curând și m-a rugat s-o conduc la altar. — Felicitări. Tonul lui Carrie sugera că nebunia era de bună seamă ereditară. Cine e norocosul? — Se numește ă Cu un aer derutat, de panică subită, Ralph îi ceru din priviri ajutorul lui Fran. — Franny dragă, îmi pare foarte rău. Am uitat cum îl cheamă. Nu-i nimic, tati. Fran îl luă de braț și-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
trântit lângă Dinu pe iarbă. Simțeam nevoia să mă descarc într-un fel de surescitare și am izbucnit cu o veselie forțată: ― În fond, dragă Dinule, o vânătoare ca asta e o imagine destul de exactă a vieții, nu crezi? Unii, norocoși, stau pe marginea mlaștinei cu pușca la ochi sau privind. Alții, cei fără noroc, se trezesc azvârliți în mlaștină și acolo așteaptă îngroziți să le intre noroiul în gură ori să pice glontele care să-i scape de asta. Și
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
fac ceva util, poate chiar ieșit din comun, dar așa, totul s-a transformat într-o nebunie, în care nu m-am dat înapoi de la nici o gafă ca să obțin cu de-a sila ceea ce îmi era interzis. " Ești un om norocos", mi-a zis odată Dinu. "De ce?" i-am întrebat, sincer surprins. Mi-a înșirat câteva argumente. Că eram iubit (se referea la Marta atunci), că eram sănătos (nu-i povestisem încă despre coșmaruri, iar "ulcerul ― zicea el ― e o chestie
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
că individul mă spionase, mă urmărise, ne legase într-un fel. Cum se leagă vânătorul de vânat. Și poate nici nu fusesem unul vânător, iar altul vânat. Poate că amândoi eram prinși în cătare de alt vânător. El, mai puțin norocos decât mine, fusese lovit. Se scufundase în mlaștină. Eu mai respiram, în timp ce vânătorul nevăzut se distra, probabil, urmărindu-mă; știa că nu puteam fugi. Începusem să fiu înduioșat de soarta care ne învrăjbise fără să ne cunoaștem, când mi-am
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
capră. Nu mai am chef să-l acuz. Nici pe el, nici azilul. Dealtfel, azilul n-a făcut decât să dezvăluie ceea ce exista în mine. Îl purtam în mine, fără să știu, ca pe un virus. Sânt totuși un om norocos! E jalnic să-ți irosești viața și să n-ai curaj să te înalți măcar o clipă deasupra a ceea ce ai. stricat, ai pierdut, ai irosit, să te ridici într-o furtună purificatoare. Numai de nu m-aș împiedica de
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
de exemplu, pe Ion Mureșan și pe Marta Petreu... Tiens, de ce nu o femeie! Ca la polonezi Szimborska (pot să mă laud că eu am publicat-o în Franța, în Les Cahiers de l’Est, pentru prima oară; am mână norocoasă!?). Atunci de ce nu, la noi, Angela Marinescu sau Marta Petreu?... Femeile mai au o calitate, deloc de disprețuit: trăiesc mai mult! E adevărat, eu fiind ecologist și feminist înrăit, poate că n-am un unghi just, obiectiv de abordare a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
vă spunem...” Nu-i vine să creadă. Privește cu mare atenție la mașina sfărâmată și la foștii ei călători. “Chiar vorbiți serios?” “Nu ne-am putea permite luxul să vorbim altfel. Mai ales acum!” “De necrezut! În cazul ăsta sunteți norocoși...” V.2... IV.5... “Ah! Ce plăcere să salutăm pe cel mai tânăr pensionar...” ... ”...Adică, de ce să-i mai duceți, dacă bunicul are, acum, timp berechet...” “...final de carieră. În antecamera veșniciei, cum am citit eu undeva. Frumos, nu? Antecamera
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
și altora ca mine să pătimească acolo. Și acum, să-ți răspund la întrebare: a trebuit să merg unde-am mers pentru că, spre deosebire de alții, avusesem ghinionul de a nu mă naște în zodia porcului, ci într-o alta, mai puțin norocoasă. Era nevoie, deci, să ispășesc pentru asta...” “... Ați pătimit mult...” “... Pătimit? Poate-i prea puțin spus. Am avut de plătit, nu știu pentru ce, un preț mult prea mare, capital. Totuși, n-au reușit să-mi ia nestematele mele cele
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
Mănușa lui Mike Tyson, cumpărată cu trei dolari, după negocieri aprige cu vân zătoarea care jura că este adevărata mănușă a lui Mike Tyson. Figurinele cu familia Simpson și... aha, afurisitul. Știam eu că nu l-am pierdut. Talismanul meu norocos. Nu există noroc, îmi zicea printre dinții albi, perfecți, e o tâmpenie. Mă ridic, iar ochii mei sunt îndreptați către hainele înșirate în lungul perdelei. Îmi trec mâi nile prin ele de parcă aș da la o parte obstacole ima ginare
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
o să-mi fie dor. Îl arunc cu entuziasm în cutia părinților. Mă uit la ceas. Am terminat într-o oră. O oră. Șaizeci de minute. Trei mii șase sute de secunde. Cinci cutii și o minge plină de noroi. Las talismanul norocos să cadă pe podea și sting lumina. Am să-l rog pe Radu să vină mai târziu după cutii. Rodica Mitu Jocul La câteva luni după ce ne-am cunoscut, Alexandra mi-a propus un joc pe care l-am acceptat
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
alt cuiva dacă tot sunt în ilegalitate. Părinții își feresc copiii când trec pe lângă mine. Mi se pare amuzant, dar și depla sat. Nu sunt răufăcă tor, sunt doar alpi nist. Din nefe ricire, nu prea bun, din fericire, relativ norocos. În sfârșit, e cald. Pe măsură ce mă dezgheț, încep să simt cu adevărat ce și pe unde mă doare. Și mă dor multe. Controlorul rotofei și vesel îmi zeciuiește an turajul clandestin și mă abordează circumspect. Îi vorbesc egal, fără patimă
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]