3,182 matches
-
mai curgeau lacrimile. Acolo, în vârful dealului, ierburile și copacii toamnei târzii arătau că moartea e un principiu firesc al universului. După toamnă vine iarna, după iarnă, primăvara - iar în natură nu există nici lacrimi, nici durere. — Stăpâne, am o rugăminte și aș dori să v-o fac în fața mormântului fratelui meu. — Da? Poate că înțelegeți... în adâncul inimii. — Înțeleg, într-adevăr. — Aș dori să-mi dați drumul. Dacă mă lăsați să plec, știu că fratele meu se va simți ușurat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
am îndemnat să rămână în tabără și, nevrednic cum sunt, am venit eu în locul său. Te implor să te gândești bine la toată situația, apoi să ridici tabăra și să părăsești Muntele Oiwa cât mai repede cu putință. Făcu această rugăminte prosternat în fața cortului. Genba, însă, judecase situația astfel: chiar dacă Hideyoshi fusese informat despre incident și pornise grăbit dinspre Ogaki, avea, totuși, de străbătut o distanță de treisprezece leghe dintr-un loc, în celălalt și avertismentul n-ar fi putut ajunge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
când își face apariția Ieyasu. Dacă nu apare în fruntea armatei, Kyutaro și Ujisato pot să decidă singuri dacă intră sau nu în luptă. Tot atunci, Ii Hyobu și Sakai Tadatsugu trimiseră de două ori mesageri din linia întâi, cu rugăminți pentru Ieyasu, la Muntele Komaki. — Acum e momentul să vă faceți personal apariția. Dacă vă arătați imediat, vom putea, cu siguranță, să dăm lovitura de grație corpului principal al trupelor lui Hideyoshi. La asta, Ieyasu răspunse: — Hideyoshi a făcut el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
bine, îi zise lui Roland, vom lupta când se va lumina de ziuă și unul din noi va trebui să rămână mort aici, pe locul acesta. Dar mai întâi dă-mi voie să-ți fac o propunere - ba nu, o rugăminte. Dragostea mea pentru această prințesă este atât de mare încât te implor, lasă-mi-o mie. Îți voi rămâne recunoscător, voi despresura cetatea și voi înceta războiul. Nu pot răbda s-o mai iubească și altul iar eu să trăiesc
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
lui purtare din ajun. Angelica, spre a-l împăca pe Rinaldo, i-a trimis calul Bayard, dar Rinaldo a rămas nemișcat la aceasta, întocmai ca și la celelalte daruri ale ei. Când a aflat că Roland plecase, Rinaldo a cedat rugăminților doamnei lui Florismart și se pregătea să-și împlinească făgăduiala. Astfel că ambii au pornit spre aceeași aventură, fără să știe unul de altul. Castelul Falerinei era apărat de un râu, peste care se construise un pod. Pe acest pod
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
și apucând-o de coade o amenintă cu moartea dacă nu dădea pe loc drumul prizonierilor săi și nu deschidea porțile castelului.Vrăjitoarea se încăpățână însă să răspundă, iar Roland neizbutind s-o clintească nici prin amenințări și nici prin rugăminți, s-a văzut nevoit a o lega de un copac, încercând să se descurce singur așa cu o putea. Își aduse apoi aminte de cartea sa și deschizând-o, a aflat că mai exista o ieșire spre sud, dar că
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
un vânt înfricoșător s-a iscat și l-a repezit val vârtej îndărăt tocmai când se apropia de poartă. Așa s-a întâmplat o a doua și o a treia oară, astfel că Rinaldo a cedat nevoii, mai degrabă decât rugăminților prietenilor săi și a aruncat prada. Au ajuns curând la pod și au trecut nesupărați de cealaltă parte, unde au găsit trofeul împodobit cu armele lor. Aici fiecare cavaler și-a luat ce era a lui, și toți, în afară de paladini
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
venirea ta. Această faimoasă grotă, continuă ea, este opera vrăjitorului Merlin și aici îi odihnește cenușa. Ai auzit desigur cum acest înțelept si cucernic vrăjitor a încetat de a mai fi. Merlin căzuse victimă a zânei lacului și împlinindu-i rugămintea a intrat de viu în acest mormânt și a rămas robit vrajei ce o arunca asupra lui acea nerecunoscătoare creatură și care l-a ținut aici pâmă la capătul zilelor lui. Spiritul lui rătăcește de atunci în jurul acestui loc pe
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
dar nu îi venea să ucidă un om fără de apărare. De aceea ea l-a înșfăcat pe Brunello prin surprindere, l-a legat de un copac și i-a luat inelul pe care el îl purta pe deget. Strigătele și rugămințile perfidului sarazin au lăsat-o nemișcată. Apoi, ea s-a apropiat de stânca în a cărei creștet se înălța castelul, și, pentru a-l atrage pe vrăjitor în luptă, ea suflă în corn, adăugând la aceasta strigăte de provocare. Vrăjitorul
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
-i vei găsi, poate printre prizonerii mei, dar lasă-mi-l pe Rogero; sau dacă mi-l iei, ia-mi și viața care nu va mai avea nici un preț pentru mine. Bradamanta răspunse: Bătrâne nu încerca să mă înmoi cu rugăminți zadarnice. Tocmai eliberare lui Rogero o cer eu. Tu verei să-l ții aici rob al plăcerilor tale și al trândăviei , pentru a-l apăra de un destin pe care spui că-l prevezi. Bătrân închipuit! Cum poți tu să
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
ar fi putut să-și încerce lancea asupra părților mai moi din trupul lui,expuse vederii, dar Angelica l-a implorat să nu mai piardă vremea și s-o scoată mai iute din lanțurile în care era. Rogero, mișcat de rugămințile ei, s-a grăbit să-i facă pe voie și după ce a dezlegat-o, a ajutat-o să se urce îndărătul său pe hipograf. Animalul s-a ridicat numaidecât în văzduh, străbătându-l într-un zbor de bolid. Nu a
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
evantaiul teancul de scrisori nedeschise, aruncate neglijent. De când a reprezentat corespondența un subiect de sine stătător în viața mea? Când mă uit la dreptunghiurile din pachet, când, în cele din urmă, rup plicurile, croindu-mi cu un mârâit drum printre rugămințile și ofertele ca niște capcane ale acestor scrisori cerșetoare, îmi vine să spun: Uite ce e, n-am putea să schimbăm subiectul? Cel puțin o singură dată în toți anii ăștia? Nu mai avem nimic altceva de discutat? Dar, pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
mă aflam în salonul rezervat whiskyului, un tip a cărui respirație plină de rumeguș îl anunța de la mare distanță s-a ivit în spatele meu ca o salamandră de foc și sânge. Bâh! În glasul tărăgănat se strecurase abia auzit tonul rugăminții stăruitoare și al dezvinovățirii în timp ce el arăta spre cicatricea proaspătă care îi brăzda obrazul ciupit de vărsat. Nu, amice, mi-am spus eu - n-ai voie să cerșești aici: așa ceva alungă clienții. I-aș fi dat eu o liră, doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
despre magnatul petrolului și petrodolarii lui, și despre ce i-a făcut... Chiar când ecoul acestor vorbe se stingea, Selina a scos un sunet pe care nu l-am mai auzit niciodată la ea, un scâncet ritmic de abandonare sau rugăminte stăruitoare, un sunet pierit Am mai auzit așa ceva, dar niciodată la Selina. — Hei, făcui eu acuzator (cred că în glumă), nu te prefaci! M-a privit uimită, indignată. — Ba da, îmi răspunse ea repede. Oricât de ciudat ar părea, singurul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
uzați. Pe fața copilului își pusese amprenta o suferință tăcută, așa cum îți este dat să vezi la anemici, la subdezvoltați, la miopi: își arăta dinții de lapte, expresia pierdută, răbdătoare, întipărită pe chipul lui compunându-se în cea mai potrivită rugăminte. Tatăl a făcut grăbit corecțiile necesare - nu fără blândețe, nu, în nici un caz. Mâna palidă a copilului era ridicată și, cu vârful degetelor, părea să domolească mâna mai oacheșă, mai ocupată... M-au întristat ochii aceia atât de prematur îmbătrâniți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
altceva În afara acelorași săruturi și a acelorași mângâieri, În același peisaj de primăvară absent. Nu reușise, nu știuse, nu putuse (dar ce anume Îl sugruma?) să Îi spună nimic din ce adunase În inimă cu ingratitudinea neputinciosului, nici un reproș, nici o rugăminte, nici măcar o glumă, una măcar, vulgară, cum Îi plăcea ei... Prea multe gânduri pentru atât de puține cuvinte. Intrase În viața adultă, care, desigur, Începe cu dragostea, pe ușa pe care ești dat afară, de altceva nu era În stare
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
că Îi acordă Încredere pe considerentele amintirii, amintirea nu e o monedă de schimb decât pentru judecata de apoi, dacă ar fi să glumim. Degeaba Îi promitea el marea cu sarea, Vasile nu avea decât opțiunea ingrată de a Împlini rugămintea lui „Dumnezeu“, altminteri unde să fugă, să se ascundă, și la urma urmei pentru ce? — Ăsta mi e destinul, Își zise, și noaptea i se păru că Îl aprobă cu tot Întunericul ei. Eu nu exist. Iar gândul acesta se
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
iubesc și că de acum Înainte vom Înfrunta, fie ce-o fi, totul, Împreună, vom fi prieteni, amanți, poeți, Împreună, și vom Întemeia cândva o familie. La urma urmei, Carara nu poate fi atât de ticălos Încât să Îmi refuze rugămintea de a se ocupa de porcul ăla de Lucian. Trebuie să fac ordine În viața mea. Poate la anul voi lua la facultate și voi scăpa de orașul ăsta nenorocit. Va trebui să scap de aici, să scap de toți
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
Nu cu ur-atît de mare Nu cu rău să-i pedepsim. Eu cât te iubesc pe tine 10 De prisos e s-o mai spun Când tu vezi cu ochii bine Că de doru-ți mă răpun. Nu știu cu ce rugăminte Iarăși. să mă mai apuc, 15 Nu mai am cu ce cuvinte Spre-ndurare sa te-aduc. Câte mi-au venit în minte Le-am zis și le-am isprăvit De iubirea-mi fără minte 20 Prea destule-ai auzit
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
se învecinau cu ceea ce arheologii numesc astăzi „casa Liviei“ și care în realitate a fost casa lui Claudius, primul ei soț, pe care l-a părăsit. Acolo se închisese Augustus în zilele războiului din sânul familiei; de acolo, nesimțitor la rugăminți, hotărâse surghiunirea fiicei sale Julia și condamnarea ultimului nepot, în vârstă de șaisprezece ani. Acolo, după mulți ani, primise sfaturi și Tiberius, implicat în scandalul otrăvirii lui Germanicus. Acum pretorienii pășeau disciplinat de o parte și de alta a ofițerului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
comandant, câte un exemplar din chitanța de mână, după care, Omu’dracului s-a pregătit să plece. De la prag, s-a întors, zicând: mai am o pretenție. Spune o. Dacă pierzătorul o fi să-și recupereze paguba de aici, am rugămintea să mă anunțați, ca să fiu și eu de față, la eveniment. De ce? Sunt curios. Cine-o fi fost atât de mocofan,încât, să umble cu atâția bani lichizi, la el, fără acte, și, mai cu seamă, să și-i piardă
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
nu iasă la iveală și să miroase. Și nici măcar nu este vorba de miros, fiindcă și parfumul miroase, ci afacerea aceasta care pute de-a dreptul. Alergătură, telefoane, jurăminte că nu-i așa, ci viceversa, hârâială, cotonogeală pe sub mesele diplomatice, rugăminți, amenințări, flota a șaptea, limba soacrei ( asta mai lipsea aici!) și tot specialități din acestea, ale casei americane, au fost puse pe tavă, pentru a fi consumate cu noduri, de către cei care fuseseră făcuți de rahat în telegramele diplomatice americane
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
un singur ghem care se desfășura de aici înainte neașteptat de lin. Căutările lor erau de- acum zadarnice, se găsiseră! Flora se înălță nerăbdătoare și-i șopti candid la ureche: - După ce intră Malvina în casă, mergem în oraș !? Era atât rugăminte, cât și poruncă în glasul ei, încât l-a încurcat însă nu a mai apucat să răspundă. Nu uită multă vreme aerul fierbinte, parfumat ce-l risipea încet prin gură lângă ureche, chiar mai mult ca un sărut promis și
un liceu la malul mării by aurel avram stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91601_a_92358]
-
îl mai lăsase puțin, dar în schimb copilul refuzase să mai doarmă în casă cu toți ceilalți și se strămutase cu tot calabalâcul în fânar, unde dormea învelit cu cojoace vechi și cu o tohoarcă ciobănească pe deasupra cojoacelor... Zadarnice fuseseră rugămințile și amenințările. Din fânar nu se mai lăsase drăcuciul dat jos, rânduindu-și viața așa cum îl ducea pe el mintea... Se scula de cum se crăpa de ziuă și se apuca să scârțâie a jale cântece din găidulca aia prăpădită a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
mică problemă; anume, să facă în așa fel ca să vireze niște bani de la buget pentru școala unde-i învățau copiii. Voia să se dea și el bine pe lângă directorul școlii, ca tot omul, că nu strica... Luat pe neașteptate de rugămintea cumnatului său, Virgil vru mai întâi să știe la ce-i trebuiau directorului banii, apoi îi spuse că problema nu era așa de simplă, dar că avea să vadă el ce era de făcut. În zilele următoare avu multă bătaie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]