3,099 matches
-
el. Primul meu gând s-a-ndreptat către bătrân. I-am dat blană, am străbătut în viteză cele șase străzi până la primărie, i-am predat mașina lui Sidwell, apoi am luat liftul spre birourile de la etajul patru ale comandantului Thad Green. O secretară mă invită în sanctuarul șefului, unde, în fotolii de piele asortate, erau așezați Lee Blanchard, mai mulți mahări decât văzusem eu vreodată la un loc și un bărbat slab ca un țânțar, într-un costum de tweed, cu vestă. Secretara
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
secretară mă invită în sanctuarul șefului, unde, în fotolii de piele asortate, erau așezați Lee Blanchard, mai mulți mahări decât văzusem eu vreodată la un loc și un bărbat slab ca un țânțar, într-un costum de tweed, cu vestă. Secretara mă anunță: — Polițistul Bleichert. Mă lăsă apoi acolo, conștient că uniforma îmi atârnă ca pe gard pe corpul slăbit. Apoi Blanchard, care era îmbrăcat în pantaloni sport și un sacou maro, de colegiu, se ridică în picioare și făcu pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
știind că mă citise. Apoi m-am desprins din brațele si și am pornit cu mașina spre centru, spre „toate alea“. • • • Ceasul din anticamera lui Thad Green bătu ora șase, dar nici urmă de Lee. La șase și un minut secretara lui Green deschise ușa de la cabinetul lui și mă pofti înăuntru. Comandantul ridică privirea și întrebă: — Unde-i Blanchard? El e cel cu care voiam de fapt să discut. Nu știu, domnule, i-am răspuns, luând poziția de drepți. Green
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
de la Metropolitană nu aveau cum să-i pună în cârcă lui Lee treaba asta. Dar apoi am auzit niște zvonuri de sus, sus de tot. Comandantul Horrall anulase mandatul de urmărire generală și ordonase „să nu se mai tulbure apele“. Secretara lui Thad Green i-a spus lui Harry Sears că auzise cum că Lee va fi dat afară din Departamentul de Poliție din Los Angeles dacă nu apare în termen de treizeci de zile de la data dispariției sale. Luna ianuarie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
un caz mai vechi, la care ați colaborat cu Omuciderile. — Aha. Să-nțeleg că lucrați la Biroul Omucideri? — Nu, la Patrulă, la secția Newton. Meeks se așeză la birou. — Un pic cam departe de jurisdicția ta, nu-i așa? Iar secretara mi-a spus că ești detectiv. Am închis ușa și m-am sprijinit de ea. — Este o problemă personală. — Atunci îi vei depăși pe cei douăzeci de caralii negri și căcăcioși de la secția ta. Sau nu ți-a spus nimeni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
din Beverly Hills. Am cheltuit tot mărunțișul ca să aflu ceea ce doream. Le-am spus telefonistelor de serviciu că-i o urgență a poliției, iar ele mi-au făcut legătura cu medicii la numerele lor de acasă. Medicii și-au trimis secretarele la birouri să verifice registrele, urmând să mă sune ulterior la El Nido. Toată acțiunea a durat două ore. Iată ce am aflat până la urmă: Pe data de 11 ianuarie 1947, după-amiază târziu, o anume „doamnă Fickling“ și o anume
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
o oră”, medită el și hotărî să acționeze în viitor cu mai multă energie. Apăsă pe butonul de serviciu și, ca de obicei, trapa din mijlocul încăperii se deschise lin, iar prin spațiul nou creat apăru din subsol scaunul cu secretara principală bătând la computer. — Noemi dragă, mai odihnește-te și tu, spuse cu blândețe Corodan. Ochii mari, frumoși, saturnieni ai secretarei se întoarseră spre director. — Multzumesc, spuse ea cu simplitate. Corodan continua s-o privească, admirându-i profilul palid, perfect
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
de obicei, trapa din mijlocul încăperii se deschise lin, iar prin spațiul nou creat apăru din subsol scaunul cu secretara principală bătând la computer. — Noemi dragă, mai odihnește-te și tu, spuse cu blândețe Corodan. Ochii mari, frumoși, saturnieni ai secretarei se întoarseră spre director. — Multzumesc, spuse ea cu simplitate. Corodan continua s-o privească, admirându-i profilul palid, perfect desenat, pieptul plin, specific rasei ei, talia îngustă, de naiadă, linia fin curbată a șoldurilor. „Păcat că n-are picioare”, medită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
de naiadă, linia fin curbată a șoldurilor. „Păcat că n-are picioare”, medită el dând cu ochii de locul unde trupul lui Noemi și al tuturor colegelor ei se termina inevitabil. — Introdu-mi, te rog, șefii de resoarte, spuse Corodan. Secretara dispăru cu scaunul la subsol și, după câteva clipe, prin trapele laterale, unul câte unul pătrunseră șefii de resoarte. — Luați loc! spuse directorul UNIVAX-ului. Îi inspectă rapid cu privirea și rămase mulțumit: străluceau de curățenie, erau toți proaspăt unși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
niște combine „Gloria”. În cabina portarului nu era nimeni. Intrară în clădire și Felix S 23, cu siguranța cunoscătorului, îi conduse pe coridoare spre biroul lui Iuliu Corodan, directorul centrului. Bătu la ușa camerei și intră însoțit de ceilalți. În locul secretarei saturniene stătea un ins, om la prima vedere, răsfoind niște hârtii. — Bună ziua! zise Felix S 23. Tovarășul Iuliu Corodan e aici? — Poftim? ridică ochii individul. — Tovarășul Iuliu Corodan e aici? — Care Corodan? zise individul. Cine sunteți dumneavoastră? — Îl căutăm pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
prieteni În poziții Înalte - până la prim-ministrul Însuși, dl Asquith) și cu speranța unei lăsări la vatră pe motive medicale, când va veni vremea. Pentru ceilalți - bucătăreasa-menajeră Joan Anderson, fata În casă Minnie Kidd, care, ambele, locuiesc Împreună cu stăpânul, și secretara și dactilografa Theodora Bosanquet, care are un mic apartament pe strada Lawrence, din apropiere - drama morții sale este inevitabil mai vie și mai apropiată decât carnagiul din Flandra, pentru că li se Întâmplă personal. Întâmplător, nici una dintre ele nu a pierdut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
anunța sosirea cu primul vapor disponibil. — Nu e nevoie, nu e nevoie, spuse Henry clătinând din cap, cu gândul la submarinele germane care patrulau Atlanticul - oroarea Lusitaniei era Încă proaspătă În amintire -, dar nu Încercă să o Împiedice. Între timp, secretara preluă comanda În casă, angajând asistente, dând ordine servitorilor, răspunzând Întrebărilor puse de prietenii Îngrijorați, compunând buletine informative, interzicând vizite și chiar descurajând apelurile telefonice, pentru că zgomotul soneriei tulbura odihna pacientului. Theodora Bosanquet, de la Cheltenham Ladies’ College și University College
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
șansa de a alege Între o mică dotă și o educație universitară, optase fără să ezite În favoarea celei din urmă și a responsabilității de a-și câștiga singură traiul. Poate niciodată nu se potriviseră atât de bine un scriitor și secretara sa. Ea era calmă, liniștită și stăpânită, În timp ce el era volatil, locvace, agitat. Ea stătea neclintită, Într-un repaus total, pe timpul pauzelor lungi În care, măsurând În lung și-n lat Camera Grădinii sau sprijinindu-se de cămin cu capul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Val-Vârtej“, „Incomparabila“, „Pasărea de foc“ sau „Arhanghelul distrugerii“. Îi mulțumi, dar Îi spuse că era prea bolnav pentru a ieși din casă și chiar pentru a primi vizite. Ulterior, când ea Îl Întrebă dacă se putea folosi de calitățile de secretară ale Theodorei timp de câteva ore, nu Îi putu refuza favorul. La urma urmelor, În 1913, Edith plătise cu generozitate pe cineva să se Îngrijească de mama bolnavă a lui Minnie Kidd, care locuia la Hastings, pentru ca Kidd să poată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
În poală, Edith Wharton i se păru pe jumătate grande dame, pe jumătate grande courtisane, zvonurile despre neregulile din viața ei particulară cum nu se poate mai plauzibile. Doamna Wharton recunoscu imediat că nu avea nevoie de serviciile ei ca secretară - fusese doar un șiretlic pentru a obține un raport realist cu privire la starea sănătății lui Henry James. Deși imună la eforturile ei de a părea fermecătoare, Theodora trebui să admită că preocuparea pentru bunăstarea scriitorului era sinceră și avea să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
dezaprobă corespondența cu notoria Edith Wharton, pe care Theodora, imprudentă, i-a menționat-o. Astfel, Theodorei i se dă de Înțeles că prezența sa În apartament nu mai este necesară, cu excepția situațiilor În care este nevoie de serviciile sale de secretară. Consideră tratamentul nedrept, dar Își ascunde sentimentele rănite. Continuă să vină zilnic În vizită, interesându-se de sănătatea lui HJ și intrând să Îl vadă dacă se poate, urmărind În toate aceste ocazii semnele tensiunii crescânde din casă. Dna James
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
obligația de a le răspunde mă obosește grozav, spuse el În timp ce coborau dealul, Îndreptându-se spre Întinderea câmpiei, cu bastoanele pocnind asfaltul aproape la unison și cu Don, de-acum bătrân, șchiopătând Înaintea lor. Ar trebui să-ți iei o secretară, să răspundă În numele tău, spuse Henry. — Da, Pem se ocupă de o parte din ele, chicoti Du Maurier. Cred că e cam dură cu admiratoarele mai pătimașe. Mi se pare extraordinar faptul că oamenii par să creadă că, dacă au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
prelungită, de mai multe săptămâni sau chiar luni, putea vindeca boala, ceea ce era de neconceput. Încercă să scrie cu mâna stângă, dar rezultatul arăta ca eforturile unui copil idiot, aflat sub influența alcoolului. Unica soluție era de a angaja o secretară. Ideea veni din partea lui William, care Îi propuse să Își odihnească puțin mâna dictându-și corespondența, așa cum făcea el la Harvard, cu o economie considerabilă de timp și efort. Henry nu se vedea adoptând aceeași metodă decât pentru scrisorile de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Își vadă fiica instalată În apartament. În sfârșit, are un aliat, un compatriot și un membru al familiei, care să o ajute În administrarea crizei. De exemplu, Peggy o susține necondiționat În atitudinea față de Theodora Bosanquet, indignată să audă că secretara a corespondat regulat cu Edith Wharton. — Felul În care s-au comportat femeia aceea și soțul ei Înainte de a divorța a fost un afront la adresa societății civilizate, spune Peggy cu mânie. Și mai ales aventura ei cu Morton Fullerton. N-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
biata Theodora este, mai mult decât până acum, exilată. Ghicind, din puținătatea informațiilor pe care mai poate să i le transmită, că trebuie să se fi Întâmplat ceva de felul acesta, Edith Wharton Îi scrie, oferindu-i o slujbă de secretară personală. Theodora cântărește bine oferta. La o primă privire, pare atrăgătoare, o ocazie de a pătrunde În lumea cosmopolită a saloanelor oficiale, a mașinilor și a hotelurilor de lux pe care până acum nu le-a văzut decât pe dinafară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
pare a fi direcția arătată de Îndemnul lui Lambert Strether: „Trăiește-ți viața din plin!“ În cele din urmă Însă, refuză. O Întâlnire cu dna Wharton a fost suficientă pentru a-i dezvălui măsura personalității ei copleșitoare. A-i fi secretară Înseamnă a-i fi sclavă, oricât de luxoase ar fi condițiile, iar scările lor de valori sunt, până la urmă, incompatibile. Theodora este creștină convinsă, interesată de misticism (atât de tradiția occidentală, cât și orientală) și, deși cu o atitudine mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
nou, mă strânse la piept și toată noaptea nu părăsisem nici unul ringul. Înainte de a răsări soarele, fără a-l privi, îi alunecai din brațe și fugii cât mă ținură picioarele. Un timp nu-l mai căutai. Îmi găsisem servici ca secretară la o întreprindere. Postul era vacant, patronul mă văzu, îi plăcui și mă angajă. Ca tată aș fi putut să-i cer bani lui Angi, în loc să lucrez. Ca iubit...încă nu. Poate când îmi va fi soț și va putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
înăuntru. Nu știuse de ce o examina cu privirea. Era foarte frumoasă. Purta un taior bej, pantaloni albi și bluză albă. Avea în mâini un teanc de dosare la care el se uită cruciș. Nu ți-a spus Petru? Sunt noua secretară. Da? Trebuie însă să mărturisesc ceva. Ce s-a întâmplat? Veneam oricum la tine acasă, să văd ce faci. Vroiam s-o fac din ziua în care am auzit că n-ai venit la servici. Da... Bei ceva? Nu, mulțumesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
de mult timp. Era înainte de 12. Nu avea rost să mai aștepte. Se îmbrăcă în costum și ajunse rapid la servici. Salve, șefu'! Tot personalul îl copleși cu urale și bucurie. Numai Petru nu. în birou, răbufni: Amanda Castan, noua secretară șefă, cea pe care am angajat-o eu, pentru că tu ai uitat că cealaltă s-a căsătorit, deși ai fost cavaler de onoare, și s-a transferat la o altă filială, a sunat azi să-și ia liber, căci nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
și-acum o îmbrăca. Îi trăsese o șosetă. Își aminti, întîi și întîi, de sora-sa mezină, călcată cu camionul; de corijențele lui la engleză, de faptul că, de la trei ani, ai 283 CEI ȘAPTE REGI AI ORAȘULUI BUCUREȘTI Ciupi secretarele. Sărută dreapta directoarei-adjuncte. Intră ca un taur în cabinetul directorului-plin (o huidumă de bucovinean, cu care făcuse lupte greco-romane în tinerețe, cu care mai făcuse afaceri și care îi era și acum îndatorat că nu-i frânsese atunci gîtul) îi
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]