7,819 matches
-
strigase: "Poftiți, dom'profesor", zise el arătîndu-mi rândurile, care deocamdată erau în așteptare, și unde recunoscui într-adevăr, așa cum îmi spusese Matilda, aproape pe toți universitarii noștri, amestecați cu personalul administrativ. Nu era așa că dacă nu veneam ași fi fost singurul care ar fi lipsit. "Petrini, ridică mâna un coleg care ținea capătul unei pancarte, haide, dragă, nu vezi că nu putem porni din pricina ta?" Regățenii spun despre noi, ardelenii, că n-avem humor. N-avem humorul lor, îl avem pe-
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
Nu știam de ce, dar avea asupra mea un ascendent... nu-mi dădeam seama în ce consta, dar nu numai că nu mă supăra, ci în mod bizar parcă chiar simțeam că mi-era necesar. Poate pentru că dintre toți universitarii era singurul care îmi sugera certitudinea că putea răspunde la orice întrebare pe care i-ași fi pus-o, în acei ani când de pretutindeni răsăreau semne de întrebare? El era singurul liniștit, destins, ironic, adesea sarcastic chiar și cu cei bătrâni
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
că mi-era necesar. Poate pentru că dintre toți universitarii era singurul care îmi sugera certitudinea că putea răspunde la orice întrebare pe care i-ași fi pus-o, în acei ani când de pretutindeni răsăreau semne de întrebare? El era singurul liniștit, destins, ironic, adesea sarcastic chiar și cu cei bătrâni, care, foarte nervoși, preferau să nu-i dea replica, sau poate că nici n-o aveau atunci pe loc... Era membru de partid, fost utecist în ilegalitate, n-avusese deci
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
în loc să le lărgească și..." Mă oprii. Ne enervaserăm amândoi, simțeam că discuția va degenera dacă nu încetam. De fapt și degenerase cum se întîmplă totdeauna când într-o discuție se sare peste idei și perioade istorice și un gând intim, singurul care contează, nu mai e urmărit din aproape în aproape pentru a se ajunge la un adevăr. Al meu era că nu puteam renunța la vocația mea fără a renunța la mine ca om. Alungarea de la catedră a marelui poet
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
prima clipă revelația că văd în ea o vampă, o curvă, se putuse îndrăgosti atât de tare de un astfel de om și această dragoste să dureze doi ani și să se căsătorească cu el? Aici era secretul!? Nici un secret, singurul care persista era cel al coborâșului și al degradării brutale, și anume, până acolo, încît să ajungă să nege totul... Ceea ce se și întîmplă, fiindcă, atras cu putere de ființa ei și împins de o curiozitate irezistibilă, începui să pun
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
un reacționar. Ar fi urmat al treilea, al patrulea..." "Nu înțeleg!" zisei. Faptul că nu există nici unul ține de intuiția colectivă, care îți șoptește că dacă vei fi primul, nu va urma al doilea, al treilea, ețetera, și vei rămâne singurul. Singur nu se acceptă, fără să mai spun că în cazul meu ar fi apărut și coloratura tragică despre care ți-am vorbit. Poate că ași fi acceptat și acest risc, pe care înfruntîndu-l ori ași fi ieșit învingător (puțin
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
nu avea. "Exces de presupoziții, spusei în cele din urmă și amintindu-mi de discuția lui cu Matilda adăugai: ostrețe! Nu pot să presupun că adeziunea maselor e totală, asta ar fi imposibil, și nu pot să presupun că ești singurul care n-ai fi acceptat să fii umilit." "Ascultă, Petrini, schimbă el, parcă deodată și cu energie, unghiul de atac. Să-ți povestesc ceva. Când ai fost arestat tu, nu s-au cumulat în conștiința mea fapte care să-mi
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
vorba de altul. Am mai avut eu dereglări de-astea și le-am stopat." " Da?! se miră palidul cu dispreț. Și atunci de ce te-au adus aci?" "Provizoriu, din lipsă de paturi!" "O să vedeți voi provizoriu! continuă operatul cu humor. Singurul care o să scape e domnul care a venit acum. E voinic, e tunar, moartea nu recoltează victime printre tineri decât în mod excepțional. Voi toți credeți că sînteți bolnavi! Trebuie să muriți, asta e, sînteți bătrâni, ați trăit destul, și
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
lume." "De, zisei, dacă n-ai vrut să te măriți cu mine? Dar nu e timpul trecut, Nineta", îi șoptii, gândind că dacă o lăsam prea mult pe panta lamentărilor, nu se va mai apropia de acel timp de odinioară, singurul în care ne puteam refugia și iubi, ci, dimpotrivă, se va îndepărta tot mai mult și de acel timp și de mine. Da, după, va putea să se lamenteze în voie, mai gândii și începui s-o mângâi pe chipul
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
fiindcă el nu gândea; ce e rău dacă rămîn? Totul e interesant, de ce n-ași cunoaște o ființă umană ale cărei secrete sânt pasionante, ba chiar găsesc în tine un ecou nebănuit care te fac să simți că nu ești singurul care ai parcurs o odisee și ceea ce auzi face să scadă în tine sentimentul tragicului, prin trezirea copleșitoare a unei solidarități uitate? Dacă o căutaseși chiar și printre indivizi degradați, de ce ai fugi când o găsești, în forma ei cea
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
dintâi care s-a ocupat de natura ficțiunii, incriminându-i natura prefăcută, învăluitoare și contagioasă, tot el este cel care a închis reflecțiile asupra acesteia în cutia chinezească a modelului semantic (prin Cratylos, în special). Un model din perspectiva căruia singurul lucru cu adevărat important este raportul cu adevărul, falsitatea sau veridicitatea reprezentării, pe scurt al cuvântului cu universul reprezentat. În acest cadru, ficțiunea ne apare fie ca înșelătoare, fie ca emblematică pentru orice tip de reprezentare a raporturilor noastre cu
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
cu totul atipic depune implicit mărturie despre un adevăr intuit și de filosofi: acela că literatura, ficțiunea în genere, nu reprezintă decât revenirea modificată, transpusă în alt plan, a istoriei reale. Mai exact, ficțiunea se instituie ca un mod - poate singurul - prin care ceea ce odată a fost, revine, părând o clipă din nou a fi, în acel no man’s land, unde referentul însuși se transformă într-un soi de spectrum, un mic simulacru ce păstrează, prin chiar rădăcina sa, un
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
în volumele Varietăți critice (1966) și Itinerar critic (I-V, 1973-1989) . Socotit de E. Lovinescu critic în filiera maioresciană (a treia generație postmaioresciană), C. este cel care apără cu mai mare consecvență decât confrații de generație preceptele criticii raționaliste. Și singurul, poate, care nu vrea să facă o „critică creatoare”. El își fixează de la început câteva principii călăuzitoare și timp de peste șaizeci de ani nu simte nevoia să le schimbe. Într-un Cuvânt înainte din 1943 („Ecoul”), dată când împlinea douăzeci
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286258_a_287587]
-
faptul că, vorbind despre Al-Andalus, toți Îi evocă atât atmosfera, cât și puterea creatoare. „Toți arborii Înfloreau la Cordoba”, scriau În Enciclopedie Diderot și d’Alembert; „plăcerile alese, splendoarea și galanteria domneau la curtea regilor mauri ș...ț Cordoba era singurul ținut din Occident unde erau cultivate În același timp Geometria, Astronomia, Chimia și Medicina”. „În adâncul acelei liniști”, răspunde ca un ecou Borges În El aleph, „răgușeau de cântat porumbeii Îndrăgostiți; din vreun patio nevăzut urca susurul fântânii; și ceva
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
străin pe teritoriul uneia dintre ele”, Însă, la art. 29, precizează că „această obligație nu antrenează, pentru nici o parte contractantă, pe aceea de a autoriza solicitantul de azil să pătrundă sau să rămână pe teritoriul său” (Philibert și Sauvaigo, 1996). Singurul drept care există cu adevărat este așadar cel al statului, nu cel al individului, ceea ce ne conduce la concluzia paradoxală că dreptul de azil este un drept al statului, și nu un drept al omului. Fiecare stat este așadar liber să
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
natural ierarhizată prin raportare la ordinea cosmico-teologică, abstracția este absolut inaplicabilă, iar imposibilul egalitarism al drepturilor omului nu poate conduce decât la reconstruirea unei ierarhii clandestine și contra naturii” (ibidem, pp. 22-23). Chiar dacă acest tip de critică nu a fost singurul elaborat (ar mai trebui să-i cităm pe Bentham, Taine, Comte etc.), el a făcut o asemenea carieră Încât ni s-a părut legitim să-l privilegiem. Gânditorii contemporani, așa-numiții antimoderni, ca Léo Strauss sau Michel Villey, se situează
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
drept principal focar de violență ă În principal sub forma wahhabismului 1, care se prezintăca o mișcare În același timp politică și războinică ce urmărește aplicarea strictă a Legii coranice și refuză inovația ă, Însă nu este nici pe departe singurul care Întreține confuzia dintre puterea politică și puterea religioasă. Pe lângă fundamentalismul islamic, radicalismul protestant se confruntă cu integrismul catolic, iar extremismul religios evreu urmărește În mod explicit transformarea statului Israel, laic și multiconfesional, În teocrație. La o scară mai redusă
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
disting de alte popoare” (ibidem). Această concentrare pe diferența propriului grup este În același timp o supravalorizare a calităților care-i sunt atribuite În mod exclusiv. Auto-preferința implică disprețul sau intoleranța față de ceilalți. A te defini pe tine Însuți ca singurul reprezentând umanitatea, a-l erija pe „Noi” (eu și semenii mei, apropiații mei etc.) În reprezentant al Omului, În opoziție cu toți ceilalți „non-Noi”, este atitudinea clasică definită ca etnocentristă. Ea Înseamnă să stabilești o distincție fundamentală Între două categorii
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
fapt, șansele ca dieta lor să se fi concentrat către plante, chiar și după creșterea relativă a ponderii produselor animale în alimentație, sunt foarte mari (Rayne Pickering 2006; Sponheimer & Dufour 2009). O asemenea ipoteză încurajează modelul secund, al filopatriei materne, singurul prin care femeile puteau primi sprijin și din partea femeilor în vârstă, și din partea bărbaților (Opie & Powers 2008). Este, însă, foarte probabil că, date fiind prioritățile impuse de ciclurile proprii de viață ale fiecărui sex, nici unul din sisteme să nu se
Arta antropomorfă feminină în preistoria spațiului carpato-nistrean by Mircea Anghelinu, Loredana Niţă () [Corola-publishinghouse/Science/303_a_645]
-
lui Mircea Nedelciu, Editura Nemira, 1998) prin cenacluri, spre autotelism, opera aperta, autoreferențialitate și intertextualitate..." Și pentru că marea luptă dusă în literatura anilor '50 era de eliberare de dogmele realismului socialist pe calea afirmării realismului și atît, un glas, nu singurul în epocă să nu-i uităm pe Ion Vitner, Paul Georgescu etc., argumentează, înarmat cu învățătura înaintată a marxism-leninismului, în această carte neagră: "Și la noi s-a discutat mult în ultima vreme despre realism. S-au făcut numeroase considerații
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
2, se specifică la capitolul îndatoriri: "Apărarea cuceririlor democratice și asigurarea societății RPR, contra uneltirilor dușmanilor din interior și exterior". Tot ce privea activitatea acestei Direcții avea caracter secret, iar ofițerii de securitate erau instrumentați cu puteri discreționare și erau "singurii competenți" în privința "infracțiunilor ce primejduiau regimul democratic și securitatea poporului". Pentru cheltuielile de la buget nu aveau a da nimănui socoteală. Înarmați cu astfel de atribute, putem constata, cu groază, că și-au făcut "datoria" peste orice măsură, din cele umane
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
și ruptă total de contextul real de după invadarea țării de tancurile sovietice. Se scapă din vedere interzicerea, marginalizarea sau închiderea în pușcăriile comuniste a scriitorilor care nu și-au "însușit ideologia marxist-leninistă" sau/și promovarea politicii partidului unic. În concluzie, singurii cu acces în presă și edituri erau cei de stînga sau proaspeții convertiți prin recompense grase de noua ideologie. Geo Bogza, autorul Poemului invectivă intră în Academia R.P.R., Maria Banuș, Marcel Breslașu, Mihai Beniuc, Aurel Baranga, A. Toma, Mihail Davidoglu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
curentă pentru cîțiva ani buni. La alegerile din 1946 devine deputat pe listele stîngii și își va păstra această calitate pînă la stingerea sa. Imediat după alegere, le explică alegătorilor din Botoșani, "cu sinceritate și stringență, că guvernul Groza este singurul nimerit în împrejurarea de față și narează presa locală a respins criticile opoziției, îndemnînd la muncă inteligentă și la încredere sufletească". Este invitat și participă, împreună cu soția, la recepții oficiale oferite de Petru Groza. În vara lui 1948 este propus
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
de viață să domine critica literară națională. Într-o vreme cînd opera lui T. Maiorescu și E. Lovinescu era interzisă, cînd majoritatea criticilor interbelici erau în închisoare, iar celor rămași liberi li se interzisese dreptul la publicare, G. Călinescu era singurul al cărui glas răsuna cu regularitate. Într-o societate parțial îndoctrinată, unde nivelul culturii se diminuase continuu, opera călinesciană releva o altă lume și un orizont teoretic". Deputat perpetuu, din 1946 pînă la stingerea sa, G. Călinescu își aprecia colegii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
Eu trebuie să spun ce a fost acolo, nu ei, sărăcuții, care au suferit. Eu trebuie să spun ce este comunismul... E un partid de criminali, doamnă, ca mine, de borfași. De oameni fără căpătîi!" N-a vrut să fie singurul dintre torționari care mărturisește, dar toți pe care-i știa și cu care "lucrase" l-au refuzat. Un proces al comunismului i-ar fi chemat pe toți la bară. Dar cine să-l facă? Cine are voința politică nu doar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]