3,724 matches
-
numai clarissimi au căzut sub săbiile lor însângerate. Nu, nu trebuie să credeți asta, fiindcă nu e așa nu a fost niciodată așa. Ei - despre huni vorbesc - nu fac absolut nici o distincție între bogați și săraci, între aroganți și cei umili și cu frica lui Dumnezeu între păcătoșii înrăiți și servii Domnului nostru: sunt ca un uragan care mătură totul în calea sa, sunt demoni de la care nu trebuie să așteptați altceva decât violență și opresiune, măceluri și umiliri. Credeți-mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
niște spectre, cu trupurile lor scheletice, pe mozaicurile luxoase ale propriilor villae. Ea, în schimb, nu avea înclinații nici pentru autoflagelare, nici pentru o viață trăită în minciună. Dacă esențialul noii credințe putea fi rezumat în promisiunea raiului pentru cei umili și totodată amenințarea cu iadul pentru cei ce se osândeau, ei bine, atunci ea nu era umilă, cu siguranță; osândită, în schimb, era, în mod cert. De rai, totuși, nu-i păsa absolut deloc, iar în ceea ce privește iadul, i se părea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
înclinații nici pentru autoflagelare, nici pentru o viață trăită în minciună. Dacă esențialul noii credințe putea fi rezumat în promisiunea raiului pentru cei umili și totodată amenințarea cu iadul pentru cei ce se osândeau, ei bine, atunci ea nu era umilă, cu siguranță; osândită, în schimb, era, în mod cert. De rai, totuși, nu-i păsa absolut deloc, iar în ceea ce privește iadul, i se părea că realitatea de fiecare zi pe care majoritatea oamenilor, creștini ori păgâni, era obligată să o trăiască
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
Servilio Cludiano: bărbat la patruzeci de ani, aristocrat de modă veche și stoic convins, era poate singurul care se putea mândri cu ascendenți romani autentici, a căror așezare în Galii se întâmplase chiar în vremea lui Tiberiu. Soția sa, palida, umila Livilla, puțin peste douăzeci de ani, era în luna a treia de sarcină: deși defel incultă, nu lua mai deloc parte la conversație, fie din pricina temperamentului său, în mod natural mai rezervat, fie pentru că, de fapt, soțul ei nu-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
ordonase să se țină strict de îndrumările lui Metronius, bagauzii luau totul foarte puțin în serios și păreau refractari la orice formă de disciplină. Nici mustrările aspre și șuturile pe care le aplica Ambarrus, nici îndemnurile pline de fervoare ale umilului Divicone nu avură darul să-i conștientizez asupra necesității de a se pregăti cu seriozitate și rigoare în vederea zilelor hotărâtoare ce îi așteptau. Acum, însă, răbdarea lui Metronius ajunsese într-adevăr la capăt. Aruncându-i lui Ambarrus o privire furioasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
citation author="C. Giurescu">„voievodul de la Argeș, așa cum ni-l arată veșmintele și podoabele sale, putea sta alături de cei mai străluciți monarhi ai Europei contemporane. N-a fost atunci, în veacul al XIV-lea, la curtea voievozilor noștri, o viață umilă, modestă, de țărani păstori și plugari, așa cum s-a crezut, plecânduse de la idei preconcepute, atâta vreme, ci tot fastul și strălucirea unei societăți de nobili, de boieri cu proprietăți întinse și cu legături puternice atât cu feudalii dinastiei angevine, cât
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Luminiţa Crihană () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1429]
-
ale niciunei instituții. Michi e pompierul instituției unde lucrez în momentul de față. Michi l-a cunoscut pe Monciu și zice că la ora asta, mai mult ca sigur, acesta din urmă scormonește prin gunoaie în Suedia. Chiar dacă e un umil, un obscur „pompierică“, așa cum se autodefinește, Michi a citit filosofie, are teorii care de care mai interesante, despre distincția comunitar-societal, despre relația „gloatilor“ cu istoria ș.a.m.d.. De fapt, el e pompier dintr-un motiv ceva mai simplu. M-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
unei vieți, Valuri, valuri, mereu valuri. La începutul primului caiet putem citi un fel de dialog al Eugeniei Ionescu cu sine: - Spuneai că ai multe caiete cu însemnări și tot felul de documente. - Am, dar se referă mai mult la umila și neinteresanta mea făptură - veriga mult prea mică, interesantă e viața întregii familii, și eu nu mai știu multe despre ea. - Și dacă ai ști? Ar mai crește încă depozitul de „exponate“ pe care și așa nu-l mai poți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
spuneam, e vorba despre inteligența textului desfășurată pe 24 de caiete, înmulțite cu aproximativ 350 de pagini fiecare caiet. Ceea ce ar da în jur de 8.400 de pagini, în comparație cu care chiar Istoria Literaturii a lui G. Călinescu pare o umilă broșură. Totuși, avansând cu lectura, descoperim că Eugenia Ionescu nu e foarte fericită în casa de la Câmpina și nu se sfiește să spună asta pe șleau. Descrie modul în care e supravegheată când își face temele. - Ia să văd orarul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
se-n mă-sa de pitecantropi, nu-i poți scoate din ale lor, conchisese. M-a prins, se gîndi Roja, pregătit să capituleze, simțindu-se dispus să-i facă orice concesie numai ca să și-o ia de pe cap. Fără acele umile obiecte vestimentare se simțea ca un militar fără muniție, ăsta era adevărul. — Ne-a luat pe toți peste picior, dom’ Roja, auzi cîtă neobrăzare, fufa dracului, se indignase Gulie. Cum adică să le aibă pe toate? Cum putea să fie
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
Doriți o băutură, ceva? Acel „ceva“ mi-a sunat bine, ca un pat cu baldachin, poate, dar am cerut o cafea Mocca În schimb. — Tu, Fritz? Schemm se foi pe sofaua mare: — Doar un pahar cu apă, mulțumesc, zise el umil. Six trase de șnurul clopoțelului, iar apoi alese un trabuc gros, negru, din cutia de pe birou. Mă invită să iau loc și m-am afundat și eu În cealaltă canapea, față În față cu Schemm. Six luă un fitil și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
care martorul o consideră, nu fără temei, probabil, „În parte naturală și În parte arborată conștient ca o mască” vuia o personalitate de extremă inteligență și cultură, dar și de fervoare politică misionară. „Pe buze Îi flutura un permanent zâmbet umil, de timid cronic, uitat acolo pentru uzul nepoftiților. Numai rareori se isca brusc, străpungând sticla groasă a ochelarilor, o privire-pumnal. La străfulgerarea ei, se revela adevăratul Paul Georgescu. Lamă de Toledo.” Nu mai știu dacă i-am trimis cartea, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
am căutat ceva de mâncare și băut. De la mașină la restaurantul mizer, câțiva metri, drumul Însemnase, pentru infirm, o expediție apocaliptică. Abia Își trăgea sufletul, efortul părea să-i rupă, În orice clipă, arterele și pneuma. „Dom’ Paul”... Se apropiase, umil, un bătrânel al locului. Discuția a pornit instantaneu, privirea bulbucată a lui dom’ Paul se mărise, scăpăra de curiozitate. Altădată, la Pietroșița, la vila lui M.H. Simionescu, unde ajunsesem În mașina și sub șofatul lui Bălăiță, casa pe colină a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
liceanul apare În uniformă cvasimilitară, cu șapcă, guler cazon, bocanci și număr matricol pe braț (LMB- Liceul „Matei Basarab” - 586). El este surprins pornind de pe strada Palas, firește, spre solemna Instituție a Instruirii. Strada este populată de o faună domestică umilă, câini, pisici, găini, gâște „adevărate”, de data asta, nu ca acelea create, ulterior, peste Ocean. Publicul pândește, suspicios și strâmtorat, În spatele ferestrelor. Recuzita este riguroasă: servieta În mâna dreaptă, călimara cu toc În mâna stângă, ghiozdanul-raniță, cu rigla-pușcă În spate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
În mâna dreaptă, călimara cu toc În mâna stângă, ghiozdanul-raniță, cu rigla-pușcă În spate. Taina se află În ghiozdan. După mărturisirea unui alt coleg de liceu, apariția recrutului s-a dovedit, În realitate, deloc comună, cum ar sugera desenul provinciei umile, cu păsăret, burlane și butoaie. Până și numele, ca identitate primă, debutează dadaist, În Țara Dada, țară veche și țară de... exil, pentru a se re-situa, apoi, după traversarea oceanului, Într-o inversare complementară, nu mai puțin paradoxală, În Lumea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Shan îi găsește fetei o slujbă la biblioteca școlii, ca secretară, ceea ce-i permite să fie studentă cu jumătate de normă. Fata se simte entuziasmată și neliniștită în același timp. Frecventeză cursurile, se plimbă prin campus și cunoaște oameni. Vorbește umil și cu atenție. E foarte dornică să impresioneze și să-și facă prieteni. Într-o zi, Yu Shan aduce un tânăr chipeș ca să o cunoască. E fratele ei, Yu Qiwei. Yu Shan îl prezintă. Liderul studențesc, secretarul Partidului Comunist aflat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
Ce mai faci? o întâmpină el. Cum te împaci cu viața la Yenan? Poftește. Ai mâncat? Poftim de ia prânzul cu mine, te rog. N-a mai mâncat carne de luni de zile. Stau de vorbă în timpul mesei. Ea e umilă, îl roagă să-i dea sfaturi. Păi, cunoștințele mele despre lume nu sunt mai bune ca ale tale, vine replica lui. Doar că eu sunt mai în vârstă și am gustat mai multă sare. Ai încercat la trupa de operă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
Mao Zedong. Se îndrăgostește de poetul din el, poetul a cărui soție eroină, Zi-zhen, încearcă să-l omoare. Deși mai târziu Mao se va comporta ca un împărat și își va lua multe concubine, în 1938 el este modest și umil. E un bandit fără un ban și încearcă să cucerească fata vrăjind-o cu mintea și viziunea lui. Într-o zi, garda lui vine și-mi lasă o mostră din scrierile lui, un nou poem pe care l-a compus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
eu nu exist dacă Mao e ros de boli. Dr. Li respiră adânc. Iertați-mă, Doamnă... Tovarășul președinte... nu se prea dă în vânt după tratamentul meu. Ea râde, în timp ce desface trepiedul. Asta e tipic pentru el! Dr. Li zâmbește umil. Păi, tovarășul președinte este tot timpul ocupat. Are de condus o țară. E un pietroi bătrân, putrezit și urât mirositor de pe fundul unei latrine, zice ea răspicat. Știu cum te simți, doctore. Încerc de ani de zile să-i schimb
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
a găsi un rol măreț, îi explic lui Kang Sheng ceea ce simt. Însă el a adormit pe canapea. A început cu un congres din iulie 1959, ținut pe Muntele Lu, o stațiune unde peisajul este maiestuos. La început, Mao pare umil și modest. Își recunoaște greșelile și încurajează criticile. Sinceritatea lui îi mișcă pe delegații și reprezentanții sosiți din întreaga țară, printre ei aflându-se și Fairlynn. Ea critică Marele Salt al lui Mao ca fiind un experiment pentru cimpanzei; Yang
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
prea pătrățoasă. Însă sub sprâncenele dese se află doi ochi strălucitori. Mă inspiră ca un mare artist. Cum amândoi suntem din aceeași provincie, Shan-dong, putem să reflectăm la melodiile din copilăria noastră. Îl invit la ceai în fiecare zi. Este umil până la a avea asta ca defect. Nu se așază până nu spune un lung șir de mulțumiri. Nu deschide gura decât dacă îi poruncesc să facă un comentariu. Are mereu un carnețel la el, pe care-l deschide atunci când vorbesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
el e cu ochii la scaunul pe care stau eu. Când Gărzile Roșii țipă cât îi țin glasul Un salut tovarășei Jiang Ching!, cel pe care vor să-l mulțumească sunt eu. Înțeleg, tovarășe președinte. Încerc din răsputeri să par umilă și să nu-l contrazic. Te rog să nu te îndoiești de faptul că-mi dedic viața ca să te ajut pe tine. Doar pe tine. Îmi pun credința în capacitatea mea de a face ca lucrurile să meargă. Dă-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
Luă legătura cu managerul biroului ei, netezindu-și părul când îi auzi vocea. Omul îi verifică zilele de concediu și-i spuse că poate să rămână acolo o săptămână, de lunea care avea să vină. Pe un ton cât mai umil cu putință, ea îi răspunse că s-ar putea să nu-i ajungă. Probabil că va fi necesar să-i ajungă, îi spuse managerul. Îi mulțumi, își ceru încă o dată scuze, închise telefonul și se reapucă de curățenie cu mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
s-a întâmplat ceva cu el. Falsa Karin, care încearcă să-l distragă. Rupp și Duane, care-s la fel de p-afariști ca și el. Singura în care are încredere e prietena lui, Barbara. Dar ea lucrează pentru dușman, e doar o umilă gardiancă aici, la Mica Sing Sing. Rupp e adâncit în gânduri. Poate că sunt doi copii de eprubetă, zice el. Surorile alea. Doi embrioni diferiți, implantați... Le mai țineți minte pe gemenele Schellenberger? întreabă Duane-o, excitat tot. A făcut cineva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
de stări pe care le puteau imprima. Legătura dintre ele se schimba. Cu fiecare descărcare, celulele se descărcau mai ușor, căci legăturile schimbătoare dintre ele rețineau o urmă din exterior. Câteva zeci de astfel de celule se înlănțuiau într-un umil limax - o mașinărie deja capabilă să se remodeleze la infinit, la jumătatea drumului spre cunoaștere. O materie care transforma altă materie, un disc de lumină și sunet, de spațiu și mișcare, de schimbare și rezistență. După miliarde de ani și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]