29,334 matches
-
duci tu până la Prispă crâșmarul să-i ceri niște rachiu, să fie acolo în casă, că uite îi vine omului așa un gust și n-are de unde și pace... Și nu-i păcat să lași un om să-i ducă dorul? Dacă așa spui tu, așa oi face - a răspuns Maranda, în timp ce gândea: „Asta nu-i treabă bună, da’ ce să-i fac? O suferit săracul și încă sufere atâta!”... De a doua zi, Toaibă a început să umble prin curte
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
spus în noaptea ceea când am căzut la poarta ei... „Dacă o vrea Dumnezeu, îți va dărui și un prunc”... Și dacă ea are dreptate? Să am un fecior?!!! He-hei!!!” Acest gând i-a umplut sufletul de bucurie și un dor nebun de a-l strânge în brațe l-a copleșit pe dată. Flăcări i-au năpădit ochii, iar răsuflarea i-a devenit mai largă... Simțea că ceva îl înalță, îl ridică pe aripi nevăzute și îl duce într-o poiană
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
ajunge în plină lumină își desface brațele și râzând aleargă spre el rostind vorbe pe care încă nu le aude, dar parcă le pricepe, culegându-le de pe buzele flăcăului... „Tată! Tată! De când nu te-am văzut? Mi-a fost tare dor de tine...” Să nu uiți să mă chemi la botez, Toadere... Trezit din visare, Toaibă a întors fața către locul de unde veneau vorbele, întrebându-se: „Da’ unde mă aflu?” Revenindu-și, a luat sticla și, strângând-o la piept, a
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
doar numai umbre. Aș vrea ca tu să fii din nou în viață, Pe mine să mă cerți și iar să-mi dai povață, Dar ești plecat în veșnică țărână Să stai alăturea de maica mea cea bună. Mi-e dor ca să te văd pe prispă afară, In nopțile târzii de vară, Să-mi fredonezi nepăsător Un cânt de jale și de dor. O, tată, spune-i mamei mele Acolo, printre îngeri, printre stele, Că mă trezesc în miez de noapte
Tata by NECULAI I. ONEL () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83205_a_84530]
-
dai povață, Dar ești plecat în veșnică țărână Să stai alăturea de maica mea cea bună. Mi-e dor ca să te văd pe prispă afară, In nopțile târzii de vară, Să-mi fredonezi nepăsător Un cânt de jale și de dor. O, tată, spune-i mamei mele Acolo, printre îngeri, printre stele, Că mă trezesc în miez de noapte S-aud cum voi vorbiți în șoapte. Afară stau pe prispă și gândesc Că ești păzit de îngerul ceresc. Și pe alei
Tata by NECULAI I. ONEL () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83205_a_84530]
-
zgomot, cu bucurie de copil, amănunte ce n-ar fi anunțat un viitor magistrat, dar eu niciodată n-am fost un bun psiholog. Am reflectat mult pentru că am pierdut mult, și cel mai important este țara de care mi-e dor, și pe care cred că n-am s-o mai revăd vreodată. Tu cel puțin ești În țara ta. Nici nu-ți dai seama ce Înseamnă să-ți pierzi țara, o pierzi În suflet, dar rana se mărește odată cu trecerea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
admonestatoare mă opri; ea Înțelese, zîmbi, făcu un pas iertător, Îmi sărută fruntea, eu Îi sărutai mîna, și deodată spuse: „De-ar fi aici și mătușa ta sau de-am fi acasă la ea să ne facă plăcinte, - mi-e dor să mîncăm iar Împreună”, și, ca prin minune, ne trezirăm În casa mătușii mele, ea trăia, mă miram cum de trăia, ca În vremea cînd eram elev În penultima clasă de liceu, ne conduse În bucătărie unde sporovăiam de obicei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
rîse atît de puternic că el rămase descumpănit, neștiind ce să creadă; În final preciză: - Nu vă faceți griji, pentru că n-a apărut nici o lege. A fost un pretext al meu, o invenție ca să vă pot vizita, pentru că mi-era dor de dumneavoastră... așa deodată. Doream să conversez cu cineva... ZÎmbi. Bineînțeles nu cu oricine. Vă supără că v-am ales partener de conversație? - Vai de mine! răspunse derutat, și despre ce anume să vorbim? - Ei asta! Doi oameni inteligenți au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
Pavel, iritată de omisiunea soțului. Așa scrie: „Dragii mei”, nu „Dragul meu”. - Da, da’ mai scrie „Complimente și Îmbrățișări domnului judecător”. Și-mi citi scrisoarea: „Dragii mei, aici totul e frumos. Ai zice că e altă lume, dar mi-e dor de țara unde m-am născut și-am copilărit”. Peste un minut de lectură, ne dădură lacrimile la toți trei. - CÎnd te gîndești c-am copilărit Împreună. Uite ce e viața! E la el În țară, adevărat, dar aici nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
fapt, Însuși Lung mi-o vestea prin două rînduri scrise În adăugire cu mîna lui: „Domnule judecător, aflați că sînt liber și fericit. Știu că v-ați interesat de mine, vă mulțumesc și să vă dea Dumnezeu sănătate. Ne e dor de dumneavoastră.” Scrisul mărunt, Încărcătura de suflet ce Îl cuprindea ridicau o cupolă mult Înaltă peste puțina lui știință de carte. Instinctul, care nu Înșeală, Îl făcuse să Înțeleagă un adevăr comun oricărei dictaturi, și anume că eliberarea era un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
Dragii mei”, ea simțea - era convinsă - că, În realitate, Îi erau adresate numai ei, asta reieșea, Își spunea, din unduirile unor fraze sau propoziții, nu se poate altfel: „...sînt, În general, foarte singur; iar vremea e tristă”, ori „...mi-e dor și-acum de comuna voastră, de voi toți și de Lung. Ce mai face Lung?”, iar ultima cu Încheierea: „Mă gîndeam În vara asta, care e pe terminate, să petrec cu voi o săptămînă, dar concediul mi-a zburat pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
acolo. - A fost un vis al tău, Îmi răspunse. Acum am venit pentru că ai nevoie de mine. Și mă Îmbrățișă. O Îmbrățișai și eu și ne aflarăm din nou ca altădată. Respirația i-o simțeam caldă. Vorbea ușor: „Mi-e dor de tine”. „Dar sunt aici” răspunsei. „Da, dar totuși mi-e dor de tine, de noi doi de-atunci: „Adevărat, am Îmbătrînit” spusei. „Nu. Niciodată n-o să Îmbătrînim. Mi-e dor de noi care-am fost, care vom fi peste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
pentru că ai nevoie de mine. Și mă Îmbrățișă. O Îmbrățișai și eu și ne aflarăm din nou ca altădată. Respirația i-o simțeam caldă. Vorbea ușor: „Mi-e dor de tine”. „Dar sunt aici” răspunsei. „Da, dar totuși mi-e dor de tine, de noi doi de-atunci: „Adevărat, am Îmbătrînit” spusei. „Nu. Niciodată n-o să Îmbătrînim. Mi-e dor de noi care-am fost, care vom fi peste o sută, peste o mie de ani, la Împlinirea din urmă.” Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
Respirația i-o simțeam caldă. Vorbea ușor: „Mi-e dor de tine”. „Dar sunt aici” răspunsei. „Da, dar totuși mi-e dor de tine, de noi doi de-atunci: „Adevărat, am Îmbătrînit” spusei. „Nu. Niciodată n-o să Îmbătrînim. Mi-e dor de noi care-am fost, care vom fi peste o sută, peste o mie de ani, la Împlinirea din urmă.” Îi mîngîiai fruntea. „Spuneai c-ai venit fiindcă am nevoie de tine. Ce-ai vrut să spui?” Întrebai. „Că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
lună... două cel mult. ZÎmbi. Pe dată fața Îi fu adumbrită de o tristețe vagă În mod absurd mi se făcu deodată dor de ea, deși Încă nu plecase. O și vedeam departe, niciodată Întoarsă și Începui să duc aberant dorul vocii ei cu inflexiunile de tandrețe știute de mulți ani În urmă. Și o vedeam Întoarsă În tinerețe răsărind În alte lumi, un fel de Circe În drumul lui Ulise. Era așa sau altfel, n-are importanță; important era numai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
după el. Deodată podelele camerei alăturate scîrțîiră și prin ușa uitată deschisă, Keti apăru În prag zîmbind, Îmbrăcată cochet Într-o rochie lungă, de culoare albastru-Închis, asemeni uniformelor școlărești pentru fete, la vremea ei. - Am venit, spuse simplu. Mi-era dor, nu te-am văzut de mult. Se apropie. Mă sărută, Îmbrățișîndu-mă cu mîinile după gît, apoi vorbi: - Închide fereastra! O Închisei și camera intră Într-o lumină caldă, de o veche intimitate. Mi-e dor de tine. Cum ai putut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
venit, spuse simplu. Mi-era dor, nu te-am văzut de mult. Se apropie. Mă sărută, Îmbrățișîndu-mă cu mîinile după gît, apoi vorbi: - Închide fereastra! O Închisei și camera intră Într-o lumină caldă, de o veche intimitate. Mi-e dor de tine. Cum ai putut să stai fără mine În acest lung interval de timp? - Ți se pare, Îi răspunsei. E adevărat, nu te-am chemat niciodată de teama lumii În care te afli, pentru a nu deranja ceva din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
trecutul infinit al timpului, poate nici noi; nu știu Însă cînd se Împlinesc și după care legi, ciclurile cărora suntem supuși. Vrui să vorbesc, dar graiul mi se opri În privirea ei nefirească pentru această lume. - Keti, Încercai, mi-e dor, aș vrea să ne mai vedem măcar o dată pe banca din Grădina publică, la fel ca-n urmă cu 47 de ani. De atunci... - Te Înșeli. Ne-am mai Întîlnit de-atunci de atîtea ori acolo, dar tu nu știi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
denunțe autorităților satului. Voia să plece cât mai repede - era nerăbdător să-și continue călătoria și să ajungă în satele lui Julius Civilis. Velunda avea să-l întâmpine râzând, cu vântul fâlfâindu-i părul și veșmântul alb tivit cu purpură. Dorul de ea îi strânse stomacul. — Voi rămâne aici cel târziu până mâine seară, să am grijă de el. Calculă rapid că, pentru a ajunge în sat, romanii aveau nevoie de cel puțin trei zile. Nu puteau veni mai repede, deoarece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
O manifestare de românitate, atunci, ca și acum, dezbrăcată de festivisme , într-un context în care idealurile și valorile naționale sunt puse la index, batjocorite de cei pentru care România nu reprezintă decât o vacă de mu ls. I.N.O. - Dor din România cea Mare, dor de Eminescu, mi s a părut întreaga desfășurare. Nu credeți? C.A. - Salonul este, în plan simbolic, Român ia M are prin mesaj, programe și participare, prin aportul societăților culturale (ASTRA, Plai mioritic, Mișcarea pentru
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
ca și acum, dezbrăcată de festivisme , într-un context în care idealurile și valorile naționale sunt puse la index, batjocorite de cei pentru care România nu reprezintă decât o vacă de mu ls. I.N.O. - Dor din România cea Mare, dor de Eminescu, mi s a părut întreaga desfășurare. Nu credeți? C.A. - Salonul este, în plan simbolic, Român ia M are prin mesaj, programe și participare, prin aportul societăților culturale (ASTRA, Plai mioritic, Mișcarea pentru reîntregirea națională, ProBasarabia și Bucovina
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
localitatea Iași, din România prezentă, dar și cei sosiți de la Cernăuți, Chișinău, ori din Banatul românesc de dincolo, toți artiști ai cuvintelor, ascultându-i, exprimându-se în poezie, cântece sau simplă proză, la toți am citit, ascultându-i, un MARE DOR pentru România cea Mare. Poeziile și cântecele rostite de artiștii cuvântului de la Chișinău, cuprinzând în ele într eg românismul de care mai ducem lipsă, m au făcut să înțeleg că acești oameni încă mai au curaj și demnitate nu numai
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
numai să se exprime curat românește, dar și să rostească clar, cutezător: „suntem acasă, suntem o Românie ce a fost și va fi să fie!” Cinste românilor noștri care ne fac să nu ne simțim încă pe deplin handicapați de „dorul de țară”. Dor de țară care, am văzut, se împletește armonic cu „Dorul de Eminescu”, hulit în trecut, lăsat î n tă cere astăzi când ar trebui să fie tot mai actual ca luptător și poet. Omagii artiștilor ieșeni și
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
exprime curat românește, dar și să rostească clar, cutezător: „suntem acasă, suntem o Românie ce a fost și va fi să fie!” Cinste românilor noștri care ne fac să nu ne simțim încă pe deplin handicapați de „dorul de țară”. Dor de țară care, am văzut, se împletește armonic cu „Dorul de Eminescu”, hulit în trecut, lăsat î n tă cere astăzi când ar trebui să fie tot mai actual ca luptător și poet. Omagii artiștilor ieșeni și celor de la Chișinău
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
acasă, suntem o Românie ce a fost și va fi să fie!” Cinste românilor noștri care ne fac să nu ne simțim încă pe deplin handicapați de „dorul de țară”. Dor de țară care, am văzut, se împletește armonic cu „Dorul de Eminescu”, hulit în trecut, lăsat î n tă cere astăzi când ar trebui să fie tot mai actual ca luptător și poet. Omagii artiștilor ieșeni și celor de la Chișinău, ca re n u uită de Eminescu și ni l-
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]