29,495 matches
-
colectate în fiecare săptămână cu ajutorul unui program informatic specializat, Signa, apoi sunt trimise, prin rectorat, la minister, unde sunt analizate. Această tentativă de statistică "piramidală" de la bază spre vârf este tipică organizării franceze. În timp ce în multe țări recensământul național se lovește de organizarea federală sau de o organizare autonomă a regiunilor, centralismul francez ar trebui să facă mai ușoară desfășurarea acestui tip de anchetă. Educația națională franceză este o organizație hiperierarhică în care un ordin emis de "Centrală", adică de ministru
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
latură specifică victimizărilor în mediul școlar, ceea ce ridică alte probleme, de ordin ideologic. Trebuie acceptat faptul că există o violență specifică mediului școlar, care nu se cuvine amestecată în masa delincvenței juvenile. Or, construcția obiectului "violență în școală" s-a lovit de un amalgam cuprinzând violențele exterioare, iar pentru mulți politicieni, ca și pentru mulți practicieni, ea nici nu este altceva. În cazul francez, după "rodeo"-urile din 198118, a devenit puternică teama unei derive generalizate a periferiilor populare, iar de
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
Părinților din Île-de-France)". În ce mă privește, rămân sceptic în fața acestei îngrămădiri, care mi se pare mai degrabă o încrâncenare de a ști decât o coerență tematică. Dar nu acesta-i fondul problemei: chestionarele de "delicnvență" autodeclarată de adolescenți se lovesc de numeroase reticențe (Zaubermann și Robert, 1995, p. 40), chiar dacă reprezintă o metodologie de mare valoare. Una dintre critici ține de declararea sub nivelul real a conduitelor riscante, mai ales în mediile populare ceea ce este, sociologic, normal, consecințele juridice ale
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
europene și SUA, cu un chestionar standardizat. Ea cuprinde un anumit număr de întrebări despre conduitele violente din mediul școlar (N = 95 000) (elevi de clasa a zecea). Potrivit acestei anchete, în ultimele douăsprezece luni: 1,8% dintre elevi au lovit un profesor; 25% au fost amestecați într-o încăierare la școală; 11,4% au rănit pe cineva suficient de grav încât să necesite îngrijiri; 12,3% au făcut parte dintr-un grup care a persecutat un individ; 12,7% au
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
6 8,5 Ați folosit o armă de orice fel pentru a obține ceva de la cineva 4,5 6,4 1,2 1,3 Ați dat foc intenționat bunurilor altuia 4,1 4,2 1,4 1,0 V-ați lovit un profesor 3,3 3,9 0,7 0,7 Sursa: ESPAD, 2003; Choquet et al., 2005. Aceste cifre sunt interesante, dar pun probleme dacă le raportăm la cele citate mai sus (tabelul 7), referitoare la victimizare: există mult mai
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
rectorul unei academii ministrului. Victima este un pedagog, țap ispășitor pentru multe defulări, cum stă mărturie celebrul roman Piciul de Alphonse Daudet: internii au baricadat ușa dormitorului, "apoi s-au dus în cabinetul unde dormea pedagogul, pe care l-au lovit violent. Profitând de faptul că era amețit de lovituri, l-au legat, l-au târât pe parchet și i-au tăiat pe jumătate barba. Băiatul de serviciu, care a vrut să se interpună, a fost la rându-i lovit. În
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
au lovit violent. Profitând de faptul că era amețit de lovituri, l-au legat, l-au târât pe parchet și i-au tăiat pe jumătate barba. Băiatul de serviciu, care a vrut să se interpună, a fost la rându-i lovit. În fine, cenzorul, supraveghetorul general și alți profesori, treziți de gălăgie, au venit în fugă și au reușit, nu fără greutate, după ce-au spart ușa, să restabilească ordinea", iar raportul se încheie cu această remarcă savuroasă: "Chiar la momentul
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
studiul lui Lompo (Lomopo, 2005) arată că aproape o treime din populația școlară (elevi și dascăli deopotrivă) recunoaște că practica șantajului sexual al profesorilor asupra fetelor este o realitate. Lupta împotriva "Mediilor transmise sexual" începe să se manifeste, dar se lovește, potrivit studiului lui Lompo și celui realizat de Human Rights Watch, de certitudinea că victima este vinovată, prin provocare senzuală. Evident, problema nu este una exclusiv africană și o regăsim în studiile realizate sub eticheta gender studies, care se interesează
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
criteriilor culturale: astfel, în școlile religioase studiate, fundamentalismul care dă o reprezentare negativă a fetelor antrenează agresiuni sexuale mai importante între băieți. În propriile noastre anchete (Debarbieux, 2004), la nivelul loviturilor primite în gimnaziu, fetele care declară că au fost lovite sunt net mai puțin numeroase: 19%, față de 30% dintre băieți. Brutalitatea "virilă" rămâne o normă machistă de bază. Băieții declară de trei ori mai mult decât fetele că se încaieră, atât în gimnaziu, cât și în școala elementară, 16%, față de
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
a lipsei de repere, cum tinde s-o impună un joc de cuvinte pseudo-savant*. Noua familie, marcată de hedonismul consumerist, ar fi incapabilă să socializeze din pricina unor dificultăți psihologice și sociale de interiorizare a legii, când principiul plăcerii nu se lovește suficient de principiul realității. Împotriva moștenirii "Secolului Luminilor", apatia elevilor postmoderni (Finkelkraut, 1987). Din această critică se nasc frecvente nostalgii după "morala" republicană. Este, totodată, opinia cea mai împărtășită de cadrele didactice din Franța. Astfel, într-o anchetă pe care
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
Pe scurt, o dată în plus, dar din rațiuni opuse, este acuzat "pedagogismul". Acesta ar reprezenta aici gândirea prea limitată care concură la deturnarea unei analize mai pertinente a raporturilor sociale. Nu mergem mai departe, teza a fost expusă. Ea se lovește de dificultăți imediate, atât în plan teoretic, cât și în planul acțiunii. Într-adevăr, este deosebit de deterministă. Dacă doar excluziunea socială ar genera violența și sunt absolut de acord că sociologia excluziunii merită un loc imens în sociologia violenței în
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
comparativ, mult mai prezente în Franța. Astfel, insultele nu sunt denunțate decât de 40% dintre elevi, în timp ce în Franța 78% dintre elevi spun că au fost insultați. 25,4% dintre elevii de școală primară din Djibouti spun că au fost loviți de un altul în Franța, este cazul pentru mai bine de jumătate din elevi. 42,6% spun că li s-a furat ceva, față de 51% în Franța. Ne aflăm, cu siguranță, în fața acelui paradox întâlnit în școlile secundare sărace din
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
soluție împotriva violenței în școală. Ar fi o practică normală, tradițională. Forte des îi auzi pe dascăli spunând că-s împărțiți între cerința părinților de a-i da câte una la fund elevului și teama că, fie și dacă îl lovesc ușor pe un copil, aceeași părinți vor depune imediat plângere. Îmi amintesc de un grup de mediere sociologică pe care-l animam în cartierul La Goutte d'Or din Paris, unde profesorii se opuneau "tradiției" de a lovi copiii pe
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
dacă îl lovesc ușor pe un copil, aceeași părinți vor depune imediat plângere. Îmi amintesc de un grup de mediere sociologică pe care-l animam în cartierul La Goutte d'Or din Paris, unde profesorii se opuneau "tradiției" de a lovi copiii pe care încercau să le-o impună unii părinți. Observație banală, poate, dar o adevărată problemă. O "tradiție educațională"? În privința pedepsei corporale, între țările lumii există mari diferențe istorice. Ce deosebire, de pildă, între Islanda, care a înscris în
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
SUA autorizează încă legal pedeapsa corporală în școli (Canada a abolit-o în 2004, după o lungă dezbatere). Potrivit unui sondaj realizat de postul ABC în decembrie 2002, 26% dintre americani cred că învățătorii din școlile primare trebuie să-i lovească pe elevi dacă e necesar. Pedeapsa corporală în școli este legală în Alabama, Arizona, Arkansas, Colorado, Delaware, Florida, Georgia, Idaho, Indiana, Kansas, Kentucky, Louisiana, Mississipi, Missouri, New Mexico, Carolina de Nord, Ohio, Oklahoma, Pennsylvania, Carolina de Sud, Tennessee, Texas și
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
de Nord, Ohio, Oklahoma, Pennsylvania, Carolina de Sud, Tennessee, Texas și Wyoming. Totuși aceste state nu sunt toate la fel de punitive, iar în unele practica a căzut în desuetudine. Există la nivel federal o statistică precisă a evoluției numărului de elevi loviți de dascăli, ca parte din ancheta anuală de victimizare pe care am menționat-o deja. Raportul menționează că s-a ajuns de la un total de 1 415 540 de elevi care se declarau loviți de cadrele didactice în 1980 la
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
precisă a evoluției numărului de elevi loviți de dascăli, ca parte din ancheta anuală de victimizare pe care am menționat-o deja. Raportul menționează că s-a ajuns de la un total de 1 415 540 de elevi care se declarau loviți de cadrele didactice în 1980 la 457 754 în 2000, adică, în medie, 1% din populația școlară. Statul american care "lovește" cel mai mult (US Department of Education, 2000) este Mississipi, cu o proporție de 9,8% dintre elevi care
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
deja. Raportul menționează că s-a ajuns de la un total de 1 415 540 de elevi care se declarau loviți de cadrele didactice în 1980 la 457 754 în 2000, adică, în medie, 1% din populația școlară. Statul american care "lovește" cel mai mult (US Department of Education, 2000) este Mississipi, cu o proporție de 9,8% dintre elevi care se declară loviți anual, urmat îndeaproape de Arkansas, cu 9,1%. Fără nici o surpriză, mai ales statele din Sud autorizează această
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
didactice în 1980 la 457 754 în 2000, adică, în medie, 1% din populația școlară. Statul american care "lovește" cel mai mult (US Department of Education, 2000) este Mississipi, cu o proporție de 9,8% dintre elevi care se declară loviți anual, urmat îndeaproape de Arkansas, cu 9,1%. Fără nici o surpriză, mai ales statele din Sud autorizează această practică chiar dacă unele comitate de aici au renunțat la ea, cum s-a întâmplat în Florida. Școlile sunt singura instituție din SUA
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
cu 9,1%. Fără nici o surpriză, mai ales statele din Sud autorizează această practică chiar dacă unele comitate de aici au renunțat la ea, cum s-a întâmplat în Florida. Școlile sunt singura instituție din SUA în care e legal să lovești pe cineva. Pedeapsa corporală e interzisă în închisori, unități militare sau spitale psihiatrice. Dar, chiar și atunci când legea o interzice, pedeapsa corporală poate să rămână frecventă. În Taiwan, potrivit cotidianului Taiwan Info (site-ul Oficiului de Informare al guvernului chinez
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
S-ar zice că problema este gravă, de vreme ce mobilizează cele mai înalte autorități ale republicii, despre care credeam că au alte griji acum. S-ar părea că suntem rușinea Europei și că vecinii noștri se îngrozesc văzând o mână părintească lovind un poponeț tricolor [...]. Suntem excepția "cuculturală". Trebuie ca această situație să înceteze imediat, bătaia la fund trebuie scoasă în afara legii. Dacă asta înseamnă să afirmăm că violența asupra copiilor este intolerabilă, sigur! [...] În mod evident, bătaia la fund nu e
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
și corecție, pedeapsă. Cele mai "pitorești" (Marrou, 1948, p. 18) texte antice ne vin din Egipt: Urechile tânărului sunt așezate spre spate, ascultă când îl bați"; "M-ai crescut când eram copil, îi spune maestrului său un elev recunoscător, mă loveai pe spate, iar învățătura ta îmi pătrundea în urechi". Educația este considerată mai întâi o dresare, ca un mod de a înălța ființa umană la rangul de om, ca o corecție a prea-plinului copilăresc de natură și animalitate al copilului
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
cruță nuiaua, urăște pe fiul său, dar cine-l iubește, îl pedepsește îndată" (13, 23); "Pedepsește-ți fiul, căci tot mai este nădejde, dar nu dori să-l omori" (19, 18); Nu cruța copilul de mustrare, căci dacă-l vei lovi cu nuiaua, nu va muri" (23, 13). O formulă din Ecclesiastic răspunde bine acestor proverbe: "Cât e necopt, gâdilă-i coastele pleacă-i spinarea, ca nu cumva, scăpat din frâu, să nu te mai asculte și să suferi" (30, 12
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
tipuri de pedepse Tipurile de pedepse școlare practicate cu adevărat în Djibouti includ o anumită doză de pedeapsă corporală, în ciuda îndemnurilor oficiale (tabelul 22). Cea mai practicată rămâne "furtunul", o bucată de furtun din PVC cu care elevii sunt uneori loviți peste mâini sau peste pulpe. Folosirea lui rămâne frecventă (27,6% dintre elevi spun că au suportat-o), dar mai mult ca "punctare" a ordinii școlare prin amenințarea "furtunului" decât ca practică sadică. Elevii, în ordinea pedepselor detestate, pun furtunul
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
27,6% dintre elevi spun că au suportat-o), dar mai mult ca "punctare" a ordinii școlare prin amenințarea "furtunului" decât ca practică sadică. Elevii, în ordinea pedepselor detestate, pun furtunul pe ultimul loc (18% dintre elevii care au fost loviți cu furtunul au o părere proastă despre școala lor, măsurată prin Indicele climatului școlar), pedeapsa care li se pare cea mai nedreaptă fiind... privarea de recreație, urmată de darea afară din școală și de pedeapsa "infamantă" prin excelență, și anume
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]