31,321 matches
-
mine la mormântul fetei, să mă ducă și să mă lase cu tot riscul un timp acolo. După care, Dumnezeu cu mila... Cimitirul căutat se afla mult În afara orașului, aproape de aeroport, după o lizieră Înaltă de salcâmi sălbatici. Am fost transportat cu furgoneta Într-o Însorită zi de primăvară. Șoferul (un domn cu mișcări repezi) Împreună cu Teofil m-au ridicat din spatele mașinii, de pe patul ca o targă, improvizat din două pături groase, și m-au cărat cu mare greutate până la mormântul
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
o făcuse În atâtea dăți. Dar acesta, cu un trup scheletic, aproape lemnos, alunecă moale printre brațele doctorului, cu capul atârnându-i peste piept și cu picioarele răsucite sub el. Reușiră să-l urce pe targă și, de acolo, Îl transportară În mare grabă la ambulanță. După ce-l imobilizară În curele, Îi atârnară de fiecare braț perfuzii lungi, ca niște sfori venite de sus și susținute de o mână nevăzută. Aer Înmiresmat Scoală-te, crivățule! Vino, vântule de miazăzi! suflați peste
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
serios are Întotdeauna cel puțin patru zerouri În coadă. Ce altceva a mai zis? Dau să-i răspund, dar Îmi face semn să tac și-l văd trecând pe lângă noi pe Chris Bunce, ticălosul firmei, În drum spre toaleta bărbaților, transportând sub curea un prânz lung. Un bou incredibil, Bunce reușește să pară În același timp slăbănog și umflat. De când i-am explicat clar și destul de politicos că nu mă interesează conținutul boxerilor lui, tensiunea sexuală dintre noi a făcut loc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
el pe un ton calm, sunt Îngrijorat pentru copilul pe care-l purtați și pentru răul pe care i-l puteți provoca. Plângeam așa de tare când am ieșit În Gower Street, că aproape m-a călcat un camion care transporta lapte. Așa că am luat-o Încet. Am luat-o mai Încet. Teoretic, nu mai aveam voie să zbor cu avionul după luna a șaptea, dar o rochie gri-maro Închisă În față ca o cămașă m-a ajutat să zbor pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
a Întîrziat să mă surprindă. CÎndva post de garnizoană și bază navală, era un oraș de frontieră, un Macao sau un Juárez care se hotărîse să profite la maximum de sfîrșitul secolului douăzeci. La prima vedere arăta a stațiune maritimă transportată dintr-un golf stîncos și Înălțată la porțile Mediteranei, dar adevăratele sale afaceri În mod cert n-aveau nimic În comun cu pacea, ordinea și disciplina valurilor Maiestății Sale. Ca În orice oraș de frontieră, principala activitate din Gibraltar era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
mă văd nevoit să fiu de acord cu el... Zăpăcit de toate astea, am ieșit să aștept În fața judecătoriei, cu speranța că-l voi vedea pe Frank cînd avea să fie urcat Într-o dubă a poliției care să-l transporte Înapoi la Malaga. Dar după zece minute am renunțat și m-am Întors la mașina mea. Mă durea că mi se dăduse peste nas. Refuzul lui Frank nu era doar o respingere a rolului meu tradițional de frate mai mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
iar fotografiile îi păreau ca niște ferestre albite de ceață. — Mi-a răspuns? o mai întreba pe Veterinara. Trecuse aproape un an și ea tot mai găsea răbdarea de a se loga în rețea, deși rezultatul era același. Kurdul care transporta bani până la Istanbul, de unde îi prelua un pielar ca să-i dea lui Armin, îi spusese că Facebook-ul era interzis în Iran: „Asta, oficial. Că, la Teheran, nu e tânăr care să n-aibă un cont al lui. Se loghează cu
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
rămas o clipă fără grai, a întors capul o dată înainte de a-și continua drumul. Mergea atât de încet, încât a fost iute ajuns din urmă de trupa sa, formată din mai bine de o sută de cai și catâri care transportau bărbați, femei, copii, precum și un mare număr de cufere și de obiecte înfășurate în postavuri. Se povestea a doua zi că dezgropase cadavrele strămoșilor săi și că le luase cu el pentru a nu le lăsa să cadă în mâinile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
armatei dușmane, locuitorii nu se gândeau decât la o modalitate de a se descotorosi mai repede de toată cantitatea de produse, spre a o feri de inevitabilul jaf ce avea să urmeze după cucerirea orașului. Pe deasupra, armele pe care le transportam nu puteau veni într-un moment mai bun, întreaga populație mobilizându-se pentru a ține piept atacului. Așa că eu dictam condițiile: am cerut să capăt în schimbul săbiilor mele o mie opt sute de burnuzuri, nici unul mai puțin; după câteva târguieli, unul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
navigabil în acel loc și că trebuia să merg de-a lungul lui până la Assouan. Chiar în ziua sosirii mele în acel oraș, un pilot de vas îmi propuse să mă ia pe „djerma“ sa. În acea ambarcațiune plată, el transporta deja o mare cantitate de grâne și de vite, dar mai putea, făgăduia el, să-mi facă un locșor destul de confortabil. Înainte de a urca la bord, m-am lungit pe burtă pe mal și mi-am cufundat îndelung obrazul în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
petrecut o noapte, înainte de a ne îndrepta împreună cu Bayazid, în vârstă atunci de un an și patru luni, spre Bulak, marele port fluvial al orașului Cairo. Mulțumită unui bacșiș zdravăn, ne-am putut îmbarca fără zăbavă pe o djerma care transporta spre Alexandria o încărcătură de zahăr rafinat ce provenea din fabrica personală a sultanului. Ambarcațiunile erau numeroase la Bulak, iar unele erau chiar foarte confortabile, numai că eu țineam să ajungem în portul Alexandria sub emblema suveranului, căci fusesem avertizat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
porți. Străzile mi s-au părut foarte înguste, iar casele lipite unele de altele, dar mai bine clădite și mai bogate decât cele din Djeddah. Suk-urile erau bine aprovizionate cu fructe proaspete, în pofida uscăciunii din jur. Pe măsură ce înaintam, mă simțeam transportat într-o lume de vis: acest oraș, construit pe pământurile acelea neroditoare, părea că nu avusese nicicând o altă soartă în afară de reculegere; în centru, Nobila Moschee, locuința lui Avraam; iar în inima moscheii, Kaaba, impunătorul edificiu în jurul căruia doream să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
Naasri. Traficul de obiecte valoroase pe acest traseu nu fusese niciodată la fel de intens ca în acest moment; bijuterii și vase din toate timpurile, din epoca asirienilor și a babilonienilor, a sumerienilor, a perșilor sau a grecilor. De cele mai multe ori se transportau fragmente, deși exista o poveste despre băieții lui Tariq care au cărat o statuie întreagă până la Aman, îndesând-o în portbagajul Rachetei Deșertului. Se pare că i-au strecurat șoferului vreo câțiva gologani - și i-au spus că încărcătura lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
și înfășură tot acest hibrid din ciocolată și lut în ambalajul de hârtie. Făcu acest lucru cu aproape o sută de batoane, rupând uneori staniolul, alteori hârtia, până când adună, în cele din urmă, douăzeci de exemplare perfecte, gata să fie transportate spre rudele lui expatriate, fictive, dar înfometate de ciocolată. Le așezase unele peste altele în geanta lui diplomat. Se gândise să le bage într-un seif, ca să fie în siguranță, dar știa că acest lucru va stârni suspiciuni: dulciurile de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
cameră, medicul curant al profesorului: masiv, cu un aer sportiv totuși, respirând o siguranță de sine bine temperată de doi imenși ochi verzi. De la ei am aflat că, din cauza condițiilor meteorologice nefavorabile, taxiul care, În urmă cu câțiva ani, Îl transporta pe Adam Adam de la Aeroportul Orly spre Paris, unde trebuia să participe la Congresul mondial de istorie, fusese implicat Într-un accident grav, În urma căruia profesorul suferise o comoție cerebrală extrem de puternică și Își pierduse piciorul stâng. Câteva săptămâni se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
de Consiliu e înconjurată, iar Granjo, îngrijorat, caută adăpost la un vecin, marele său adversar politic, Cunha Leal. Acesta îl primește mărinimos, iar când o patrulă revoluționară se prezintă și-l cere pe Granjo, asigurîndu-l că au ordin să-l transporte pe un vas de război, Cunha Leal se grăbește să-și întovărășească adversarul politic, nu cumva să i se întîmple ceva. Sunt urcați amândoi într-o camionetă roșie, între mai mulți marinari și conduși la Arsenal. Uriașul Granjo, figură populară
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
elegantă și de grea, din piele de porc, având Încrustate literele „H.N.“ Împletite meticulos cu argint gros, sub o coroană nobilă similară, valiză cumpărată În 1897 pentru voiajul de nuntă al mamei la Florența. În 1917, În ea au fost transportate de la St. Petersburg În Crimeea și apoi la Londra, o mână de bijuterii. Prin 1930, receptaculele sale de cristal și argint au fost amanetate, lăsând goale buzunarele de piele abil confecționate pe partea interioară a capacului. Dar pierderea de atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
mare sticloasă, În golful Sevastopolului, sub rafalele sălbatice ale mitralierelor de pe țărm (trupele bolșevice tocmai capturaseră portul), familia mea și cu mine am pornit spre Constantinopole și Pireu pe un mic vas grecesc, nu prea grozav, numit Nadejda ( Speranța) care transporta fructe uscate. Îmi amintesc că Încercam să mă concentrez, În timp ce vasul ieșea șerpuind din golf, asupra unei partide de șah pe care o jucam cu tata - unul din cai nu mai avea cap și o fisă de pocher Înlocuia o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
nu a vrut să mai rămână. Și-a luat puținul ce avea și s-a tras acolo, în micul orășel de la poalele anticului Aegyssus, unde fusese de câteva ori în tinerețea lui. Fusese marinar, avusese chiar două mahoane cu care transporta mărfuri din portul Balcicului până dincolo de stâncile de la Caliacra, Poarta celor 40 de fecioare, de unde le luau caicele de Smirna, Stambul sau Sulina. Nenorocul l-a urmărit, a vândut mahoanele și își înjghebase cafeneaua aceea de lângă primărie. Vad bun, veneau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
nici o urmă, Însă nu fu chip ca „acel șobolan Împuțit”, după cuvintele prim-ofițerului Stanley Garret, să iasă din ascunzătoarea lui. Umbla zvonul că tărășenia cu pricina mirosea a piraterie; cei doi bărbați trebuiau să fie supraviețuitorii vreunei nave care transporta o comoară, iar echipajul se arăta prin urmare nerăbdător să-l găsească pe fugar și să-l oblige să-și trădeze ascunzătoarea, după care toți aveau să fie putred de bogați pentru totdeauna. Cu toate acestea, căpitanul Lazemby, pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
întorcându-mă către ea. — De ce? — Sincer să fiu, e imposibil. Nu am nici o valiză; nu-ndrăznesc să cer una dintre ale noastre în caz că pretinzi tu că e a ta și, chiar dacă m-aș putea gândi la o modalitate de a transporta niște lucruri, nu pot să iau nici o decizie cu tine ținându-te după mine în felul acesta și bătându-mă la cap. M-am strâmbat imediat ce-am spus-o și am decis să nu mai scot nici un cuvânt, sigur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
Își trecu vioaie mâna prin păr: Acum trebuie să ne grăbim. Grigore Popa își înghesui zâmbetul. Privirea ascunsă sub sprâncenele groase îi strălucea. ― Să ne grăbim. Avem, bănuiesc, de jucat o mică comedioară. ― Întâi, propuse Melania Lupu, trebuie să-l transportăm pe domnul Panaitescu în camera dumnealui. ― Las' că stă destul de bine și aici, opină sculptorul, căruia îi repugna gândul că ar atinge trupul fără viață. Bătrâna îl mustră dulce: ― Domnule Matei, n-avem voie să facem greșeli. Nimeni nu se
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
își aminti că iarna trecută fusese bolnavă de gripă o săptămână și nimeni nu se gândise să-i aducă un ceai. Nici măcar nu-i bătuseră în ușă... Matei izbucni în râs. Prinse în palme umerii bătrînei: ― Hai că-mi placi! Transportară cadavrul și-l întinseră pe pat. Se uitau în jur impresionați de sărăcia interiorului. O masă șchioapă, două scaune ieftine, divanul cu arcurile stricate, un bec simplu fără abajur care atârna sinistru din mijlocul tavanului. Ibricul de cafea se răcise
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
orice caz, acele persoane, în cazul în care planul avea să fie aprobat, trebuiau să se adune în fiecare dimineață a zilelor lucrătoare în locuri ce urmau să fie desemnate, pentru ca de acolo, în autobuze escortate de poliție, să fie transportate la diversele intrări ale orașului, de unde, la rândul lor, alte autobuze aveau să-i ducă la sediile fabricilor sau ale serviciilor unde lucrau și de unde, la sfârșitul zilei, trebuiau să se întoarcă. Toate cheltuielile rezultate din aceste operații, de la închirierea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
dat fiind caracterul perisabil al anumitor produse. Fără a uita spitalele și farmaciile, kilometrii de bandaje, munții de vată, tonele de comprimate, hectolitrii de medicamente injectabile, groșii de prezervative. Și trebuie avută în vedere și benzina și motorina, să fie transportate la benzinării, în afară de cazul în care cuiva din guvern i-ar veni și ideea machiavelică de a-i pedepsi de două ori pe locuitorii capitalei, obligându-i să meargă perpedes. La capătul câtorva zile guvernul înțelesese că o stare de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]