29,334 matches
-
și pe nor?". "Trimite-mi mai puțintel/ Și vino, bade, cu el". A fost o glumă, Russ. Glumă? S-a ascuns un spirit bun în degetele tale cînd ai scris-o. Și-n Ovid Densusianu. E folclor cules de el. Dorul e dureros de dulce atunci cînd n-are nimic erotic în el. Dacă ai citi cartea pe care tocmai o scriu, ai înțelege că împlinirea fizică e zero pentru mine. Mi-a telegrafiat că se-ntoarce. Mi-a fost rușine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
hîrtie proastă (și erau), albumele de artă erau infecte (și erau). Nu mai vedea din România decît zăbrelele închisorilor (și erau), pentru că lui Patrick nu-i plăcea nimic din estul sălbatic și rău iluminat. Datorită lui Patrick, Brăduț scăpase de dorul de țară (cum și-l mărturisise în scrisori), de nostalgia după locul nașterii. Inima i-o ocupase, toată, Patrick. Nu mai era decît pathicus, cum ar spune Aristot. "Cum puteți trăi voi așa?" Mă exclusese. Eram, deja, voi. De-asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
tot ce mă putea răni. Să te fi folosit ca să ții locul altei iubiri? Nu mai îmbinați atîta inutilul cu neplăcutul. Io-s sătul pînă-peste-cap. Bodogăniți ca moșul cu baba. Mi-e somn. Da, Tano. Să "reconstitui" amărăciunea din dragoste, dorul, jindul e mai dificil decît să refaci un animal preistoric pornind de la o vertebră. Pateticul te face să rîzi: "Cît am fost plecat, am tot vorbit cu tine însuți cum aș fi vorbit cu mine însămi". Suferința își descoperă fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
Voi n-ați avut Cavaleri ai Mesei Rotunde? Cruciade? Și noi, cîinii, avem. Avem Cruciada Sfîntului Bernard, Cavalerii Marii Intersecții, ai Sensului Giratoriu. Îi celebrăm pe martirii șoselei cu șase benzi, cu opt, cu zece... Mai sînt și răpușii de dor: cîinele soldatului, cățelușa lui Mozart, Codarcea al tău, dus pe linia tramvaiului... Am făcut și io un exercițiu în răscrucea Șapte Vînturi. Pe urmă, m-aș fi băgat unde-i primejdia mare: în giratoriul Pieței Eminescu. Cînd n-o să, cînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
mă fi gândit că-și pregătea suicidul, să-mi fi explicat singură de ce se simțea om finit? Nu mai era momentul de derivă de la Toronto, cînd l-am întors din suicid cu o cartolină: "Bădișor depărtișor, ce-mi trimiți atîta dor", ci cu mult mai grav. Era inevitabil să plec atunci? "Fiara soarelui", așa se numește ultimul tablou de Rusalin Pop. Floarea cuminte, "sărăsoarea" s-a transformat într-un ochi rău. Flămînd nu de soare, ci de sînge. Un bărbat încearcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
plin deșert. Tu ce-ai face dacă ai fi jefuită de cărți? Dacă ți s-ar lua cărțile, dacă n-ai mai viețui cum viețuiești, adică slovenind, slovenind. Pînă și de librăria ta te-ai despărțit nu ușor. Ți-e dor și acum de kilometrii pe care-i parcurgeai zilnic, pe lîngă rafturi." Contraatac stîngaci în acest Krigspiel, pentru că trebuie să recunosc: a arătat fisura din tubul scafandrului. Da, îmi idealizez singurătatea. Și da, aș fi cu adevărat aurolacă fără ficțiuni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
rămână. Poate caut o hartă a țării noastre și planul casei, ca să vadă Iașul și unde am stat eu, când era mic. Măcar munții să reziste, dar... Dar te-ai obișnui acolo, pe o planetă străină, nu ți-ar fi dor de Pământ? Ăăă... ăă... Te-ai obișnui, dar poate, înainte să pleci, faci o fotografie din aer a tuturor părților Pământului, înainte să pleci - din rachetă, pe un geam; apoi să te congelezi. Așa deci. Și când te congelezi, visezi
Poveştile mele de pe vremea când nu ştiam să scriu by Drago ş -Sebastian Meri ş ca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91582_a_92386]
-
de bani, pentru ca bunica să ne poată oferi ce ne era necesar. Dar nu i-a fost nici mamei ușor ca să poată face acești bani, acolo nu a așteptat-o nimeni cu brațele întinse, nu, mama a muncit. Îi duceam dorul, dar nu lipseau din viața noastă șotiile, distracțiile, eram și suntem nepoatele iubite ale bunicii, cu care se mândrea, știind că ea poate pleca la muncă pe câmp, iar noi vom avea grijă să paștem bobocii, să hrănim puișorii, găinele
Şoapte by Svetlanu Iurcu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/101016_a_102308]
-
piatră, care se îngreuna din ce în ce mai tare și mai tare. Dar, cu cât mai mult scriam, cu atât mai mult îmi părea că sufletul meu se ușurează. Am termiant de scris ceea ce se poate numi o scrisoare de suflet! Mi-e dor de tine, mamă! Afară este înnourat, nu se aude niciun sunet. Tot satul e pustiu, parcă nu ar mai exista nimeni pe fața pământului. Ploaia așteaptă să cadă peste noi, să-i simțim mângâierea ei rece. Ce poate să aducă
Şoapte by Svetlanu Iurcu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/101016_a_102308]
-
o iubesc. Să-i zic aceste cuvinte, pe care, poate, niciodată nu i le-am spus, dar care-mi provoacă atâta durere, de fiecare dată, când îmi amintesc de ea, și care mă duc până la lacrimi - lacrimi de durere și dor. La biserică, învățăm că, după moarte, oamenii buni vor ajunge în rai. Eu o să ajut mereu această lume cu tot ce voi putea și voi face bine ca să ajung după moarte, acolo, în Împărăția Cerului, căci eu sunt sigură că
Şoapte by Svetlanu Iurcu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/101016_a_102308]
-
datoria de om, voi ajuta pe toți cu ce voi putea. Voi întemeia o familie, voi fi mamă și voi povesti despre ea, despre mama mea. Mama mereu o să-mi rămână în amintire și-n suflet. Și o să-i port dorul până în clipa când o să ajung la ea, lângă sufletul ei. Și chiar mai departe de acele clipe. Acest eseu a fost apreciat cu nota 10 și profesoara a mărturisit că a plâns, când l-a citit, iar eu am plâns
Şoapte by Svetlanu Iurcu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/101016_a_102308]
-
cele spuse de ea. Și doar acum, când încerc să-mi amintesc câte ceva despre ea, îmi dau seama că sunt la fel ca ea. Și acum mă gândesc că mă plângeam că-mi este greu fără ea, că-mi este dor, dar oare cum se simțea ea, știind că trebuie să ne lase? Cât a putut suferi, cât poate un om să sufere... Îmi imaginam că eu sunt o jertfă a soartei, dar îmi dau seamă că eu sunt un om
Şoapte by Svetlanu Iurcu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/101016_a_102308]
-
drept de replică: „Ne-ai luat bucuriile dimineții și ne-ai dat în schimb lanțul și cnutul, graiul ni l-ai luat și mâinile ni le-ai pus să trudească pentru tine, dar n-ai putut rupe de inima noastră dorul de lumină și focul cuvântului și nimeni nu te-a cântat din inimă și nimeni nu te-a slăvit cu slava curată... Ce vei spune când istoria te va lovi și când cei ce te slujesc astăzi se vor porni
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
într-un „superb și fantastic concert al greierilor”, protejat, parcă, de prezența ocrotitoare a fiicei, detașat de încordarea de până atunci. întâlnirile de suflet ale celor doi, tată și fiică, din fiecare an sunt evocate cu emoții puternice, provocate de dorurile atâtor despărțiri care le-au pârjolit inimile. Dragostea, împlinirile, speranțele îi fac pe cei doi să reziste până în luna august a următorului an, iar întrebarea „Poți să nu te simți mulțumit, fericit și mândru că ai un asemenea copil”? ne
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
o româncă îmi mulțumește pentru volumul ce i-am trimis, ca să nu uite limba maternă. A plecat pentru o mai bună stare materială și acum simte acut acel sentiment al înstrăinării. M-am bucurat sincer de puținele rânduri scrise cu dor de România. La ora 20 am dat telefon confratelui profesor și scriitor Mihai Bejinaru din Câmpulung Moldovenesc, angrenându-mă într-o amplă și interesantă discuție ca oameni formați la același vechi tip de școală normală - eu la Bârlad și dumnealui
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
încheiat socotelile cu lumea aceasta, ca tot ceea ce e omenesc și are o existență vremelnică. Mă bucur de pe acum de faptul că ne vom revedea în vară, ca de obicei, vei reveni la Bârlad între prietenii de generație, potolindu-ți dorul de meleagurile natale care nu se pot uita, chiar dacă lumea din afară ți ar oferi „palate de cristal”! Poate ne vom revedea cu bine la vară, dacă și Creatorul va voi să mă mențină apt de a ne întâlni. În
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
luptă din primul moment al apariției pe lume până la finalul ei. Îți amintești versurile lui G. Coșbuc? El scrie, din proprie experiență și ca un superb îndemn pentru orice om: „O luptă-i viața, deci te luptă, Cu dragoste, cu dor de ea.” Te văd zâmbind în momentul citirii acestor rânduri, dar intuiesc și îndârjirea care te mobilizează pentru reușita finală. Sunt sigur, dragul meu, că după proxima sesiune de examen „va fi sărbătoare pe ulița voastră ca și pe a
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
lume. La 162 de ani de la moartea poetului, actualul guvern al României a hotărât ca 15 Ianuarie - ziua de naștere a Poetului să fie „Ziua culturii naționale”. În încheierea emisiunii s-a cântat în mod excelent „Mai am un singur dor”, care a întărit și mai mult sentimentul de tragism al vieții nemuritorului nostru Eminescu. Semnalez că la Bârlad, pe data de 15 ianuarie a.c. s-a inaugurat Centrul Cultural „Eminescu”, în fosta locuință pentru directorii Școlii Normale, complet renovată, fiind
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
casa părintească și la intersecția drumurilor în cruce est-vest și sud-nord în dreptul locuinței vecinului Petrache Tasie - mi-a apărut în cale, în carne și oase - mama, așa cum o știam eu din vremea cea mai fericită a copilăriei mele! Cu cât dor și drag ne-am îmbrățișat! Dacă pe tata l-am perceput mai mult ca o umbră, ca o părere, mama mi-a apărut reală, palpabilă, simțindu-i căldura brațelor ce mă strângeau la pieptul ei. Tare veselă mai era mama
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
fiecare/ Atât cât a putut/ Și câte lacrimi/ Mările vor strânge/ Iubirea înșelată/ nu pot plânge.” în lume, porunca e veche/ Orice fărâmă să aibă pereche. în mersul nesfârșit,/ eternitatea-i clipă... Doar veșnică-i iubirea/ cu-alaiul ei de dor. Din iubire s-au scris poemele/... s-au înălțat piramidele/... s-au sădit grădinile/ și tot... Din iubire pentru putere s-au iscat războaiele (cu întreg cortegiul de distrugeri de vieți și bunuri materiale, cu abominabile crime la adresa făpturii umane
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
ca să vadă vecinii cum te țin sub papuc! Scriitorul pufni în râs și o fixă cu ochi tulburi. - Ma... Ma... gicianul zice că nu exiști. Spune tu, Lucia, nu e un tâmpit i... irecuperabil? Exiști sau nu exiști? Mi-e dor de tine, toată ziua mi-a fost. Nu te găsesc atunci când îmi este dor de tine, de ce? Femeia roti ochii prin curtea plină de apă. De data asta a exagerat, chiar că a băut prea mult... Îl ajută să se
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
fixă cu ochi tulburi. - Ma... Ma... gicianul zice că nu exiști. Spune tu, Lucia, nu e un tâmpit i... irecuperabil? Exiști sau nu exiști? Mi-e dor de tine, toată ziua mi-a fost. Nu te găsesc atunci când îmi este dor de tine, de ce? Femeia roti ochii prin curtea plină de apă. De data asta a exagerat, chiar că a băut prea mult... Îl ajută să se ridice și îl spijini în timp ce mergeau către verandă. Ploaia îi lovea pe amândoi cu
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
să fredoneze o melodie a celor de la Smokie. Râse. Vorbi de unul singur: - Cam multe necunoscute, domnule, iar Alice este cea mai puțin interesantă dintre toate, hai să fim cinstiți, dar melodia face ca ziua să fie altfel, mi-e dor de niște ouă ochiuri, cu murături, o cafea țeapănă și pe urmă... Lăsă gândul neterminat. Pe urmă? Pe urmă, ce? Poate te apuci de scris, de ce nu?, doar ești scriitor, nu lucrai la romanul vieții tale? Ai obiceiul urât și
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
mai ghicește în cărți... Doamna Zoica e foarte drăguță și ospitalieră și are un dar de a povesti, tu, ceva de speriat; chiar lucrurilor banale știe să le dea culoare, și te face să le guști cu mare plăcere! O dor cumplit picioarele, biata de ea, și nu poate să se deplaseze, dar vin fetele să o alimenteze cu știrile la zi. Ei bine, Vira i-a adus știrea acestei doamne. De față eram și eu și fata, al cărei nume
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3122]
-
am înțeles acest lucru și probabil nu-l voi înțelege niciodată. E posibil ca îngrijorarea să vină și din faptul că, în timp ce aici, pe pământ, viețuim o clipă, dincolo durata e nemăsurabilă, infinită și fără putință de comunicare. Mi-e dor de tine, de vorbele tale calde, de înțelepciunea ta, de tot ce însumezi tu cu sufletul tău mare și încrezător în bine. Dacă voi pleca fără să am putința de a te mai vedea, să nu mă uiți. Știu bine
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3122]