30,781 matches
-
Uitasem că începe și campania electorală. - Se dau azi pe la unu mici pe Lăpușneanu... Aduc și-un taraf de la Zece Prăjini... - Cine-i dă? Bunicuța sau Sfântu’? - Nu, ei dau mâine pe la prânz prăjituri pentru biberonari și tartine-n Parcul Expoziției și la Regiment, sus, lângă cal... Ai lu’ Marinaru’ o s-aducă săptămâna viitoare alea două gagici tari, blondele alea de te fac din ochi, o să fie și concurs de Miss și artificii, mi-a zis un băietan de pe-acolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
măsuri urgente, o declarație a Înaltelor comandamente al armatei și al aviației, căci, neexistând mare, nu exista nici marină, jurând fidelitate absolută puterilor legitim constituite, un manifest al scriitorilor, o luare de poziție din partea artiștilor, un concert de solidaritate, o expoziție de afișe revoluționare, o grevă generală promovată În comun de cele două centrale sindicale, o pastorală a episcopilor chemând la rugăciune și la post, o procesiune de penitenți, o distribuire masivă de pliante galbene, albastre, verzi, roșii, albe, se ajunsese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
că ar trebui să te apuci de fotografiat, i-am zis vesel. A mormăit ceva și s-a tras deoparte. Uite unul pentru Doctorul Kindermann, mi-am zis. Un țicnit cu acte în regulă. La orice fel de spectacol sau expoziție, oamenii sunt întotdeauna cei care îți oferă cel mai interesant spectacol. Abia după încă cincisprezece minute l-am zărit pe Bruno. Nu părea deloc să vadă ceva, nici pe mine, nici elefanții, în timp ce mergea ținând sub braț micuța geantă Gerson
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
intrat sicriul, împreună cu băiatul, și el în costum și cravată, și o infirmieră care venise să-i ajute, o femeie slabă cu privirea furișă. M-am îndreptat spre barul care îmi fusese indicat pe strada principală. Lângă el era o expoziție de piscine de grădină, albastre și prăfuite. Cât e ceasul? l-am întrebat pe bătrânul din spatele tejghelei, care își făcea de lucru cu un pachet de cărți de joc. — Șase și ceva. Am băut o cafea. Nu-mi era foame
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
ai vrea să-l provoci. Căutam o carte, spuse Irnerio. — Credeam că nu citești niciodată, obiectezi tu. — Nu de citit. De făcut. Fac chestii cu cărțile. Obiecte. Da, opere: statui, tablouri, cum vrei să le numești. Am avut și o expoziție. Fixez cărțile cu rășini și gata închise, sau deschise, sau le dau forme, le sculptez, fac găuri în ele. Cartea e o materie bună de prelucrat, se pot face atâtea lucruri din ea... — Și Ludmila e de acord? Îi plac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
citit mai mult Ți-o aduc imediat Te ridici din pat, te duci s-o cauți în camera unde turnura bruscă a relației tale cu Ludmila a întrerupt cursul normal al evenimentelor. N-o găsești. (O vei regăsi într-o expoziție: ultima operă a sculptorului Imerio. Pagina al cărui colț îl îndoiseși pentru a avea un semn se întinde pe una din bazele unui paralelipiped compact, lipit, lăcuit, cu o rășină transparentă. O umbră ca de arsură, de flacără eliberată în interiorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
spune, că astăzi avem aceeași suprafață pe care a cumpărat-o Gheorghe Duca. În vechea stăreție la mansardă s-au amenajat 8 camere de locuit pentru invitații și pelerinii mănăstirii, în sala gotică se pot organiza simpozioane și conferințe sau expoziții de icoane cu ocazia unor sărbători, și tot în clădirea cu sala gotică este amenajată o cameră pentru primirea demnitarilor și a ierarhilor; în arhondaric, unde la etaj este stăreția, s-a înlocuit vechiul mobilier din birouri cu altul adecvat
etăţuia lui Gheorghe Duca Istorie, cultură şi spiritualitate ortodoxă by Daniel Jitaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/503_a_738]
-
În concedii, bea puțin și doar la ocazii; țigări blestemate - de parcă, miliarde, celelalte ar fi fost sfințite! - nu mai fuma de mult; nu mai urca decît rareori pe motocicletă. Avea plăceri nu tocmai costisitoare - citea, asculta muzică, mergea la teatru, expoziții și muzee de artă, avea Înregistrate cîteva zeci de filme importante; nu ținea cîine, pisică, papagal, nu creștea flori, și cît ar fi vrut să aibă toate acestea, dar i-ar fi trebuit o casă. Sau un apartament. Mai cheltuia
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
care însemna un singur lucru: o recentă cumpărătură reușită, din gama celor ilegale. —Julie, iar ai furat, nu-i așa? o întrebă Lara. Aproape! exclamă ea și înghiți în sec. Se uită pe furiș în jurul ei și șopti: Vin de la Expoziția Van Cleef cu vânzare über-über-privată-numaipentru-clienții-favoriți unde, practic, nimeni nu-i invitat. Am luat atât de multe chestii ieftine, nici nu vă vine să credeți. Practic mi-au făcut cadou inimioarele astea. Lara împietrise. Făcuse o mutră acră de tot. Asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
Voiam să-i arăt că renunț cu maturitate la cina de la Jo Jo și, poate, drept răsplată, o să mă invite el acolo. Drept urmare, în seara aceea, deși fusesem invitată la: 1. premiera noului film al lui Cameron Crowe 2. vernisajul expoziției lui Rothko de la Guggenheim 3. cocteilul pentru lansarea ultimei cărți autobiografice a lui Lexington Kinnicut 4. cina de la Jolene în cinstea dermatologului ei, am luat decizia înțeleaptă de-a mă culca devreme, ca să fiu cât se poate de odihnită pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
câmp cu bălării și apoi, în noapte, un lung drum spre statul NJ, cu așezări omenești care îmi turteau nasul de geam ca în Fetița cu chibrituri. Așa am făcut în primele dăți cu supermarketurile: intram în ele ca în expoziții, îmi duceam mâna la gură ca Valeriile din Sâncrai și mă minunam, nerecunoscând mai nimic din „exponate”. Ca să nu mai spun că engleza mea era învățată din cărțile de filosofie unde termeni precum: curry, mango, camambert nu prea se foloseau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
în pantă, garsoniere cochete. Dar n-a fost asta. La parter era de fapt o mare universitate. Acolo, bătrâneii învățau ceea ce tinerețea nu le-a dat răgaz sau șansă: sculptură, antropologie, aerobic, filosofie, muzică, computer science. Clădirea era plină de expoziții de-ale lor, de săli de concerte, i-am văzut la tutoriale, ușor jenați că luau doar B (7-8). Copiii lor veneau mereu să se plimbe cu ei prin parcul japonez de alături. Cei valizi își luau câte un rucsac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
bine. Acolo se adună avortonii tranziției. Mall-ul din Vitan este, în 1999, o apariție suprarealistă. O adunătură de blocuri urâte, înconjurate de bălării și de urme de șantiere în paragină, întrerupte de o clădire colorată, luminată strălucitor, plină de „expoziții” ispititoare care îți arată ce ai putea avea dacă nu ai câștiga la limita subzistenței. În fond, Mall-ul nostru e o expresivă metaforă de tipul: România, starea de fapt. Chiar la intrare este o vitrină superbă, plină de oglinzi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
ce bine că eu trăiesc într-o țară mult mai civilizată! La Londra, ele s-au dus conform programului propriu la Foreing Office și la BBC. Kathy a fost încântată că le-a putut aranja asta. După turul la Westminster, expoziția de peisagiști și Parlament, noi ne-am văzut separat de Trafalgar Square, de parcul cu rățuște din apropierea Palatului Buckingam, de Piccadilly, de ceva magazine drăguțe la care am căscat gura. Seara ne-am retras toate în cabinetul de psihoterapie, adică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
iar schimbările pomilor de pe o săptămână pe alta sunt un regal de culoare. Acum sunt roșii-sângerii. Apoi înotăm în tăcere, ne auzim gândurile. După înot începe ceremonialul de duș, de spălat pe păr, de uscat și de povestit: azi despre expoziția de artă alexandrină. Săptămâna trecută ne-a acompaniat și I. Era înaintea unei noi biopsii și după o nuntă pariziană. Am întrebat-o cum s-a îmbrăcat la nuntă, cum a pupat lumea pe sub pălărie, că doar nu era să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
sau risipit. — Chiar și Manuscrisul lui Khayyam? Drept unic răspuns, Rochefort mă răsplăti cu o strâmbătură puțin Încurajatoare. Înainte de a se lansa Într-o explicație pătimașă, legată Îndeaproape de notele sale: — Când șahul a venit În Europa să asiste la Expoziția Universală din 1889, Îi propuse lui Djamaledin să se Întoarcă În Persia „În loc să-și petreacă restul vieții În mijlocul necredincioșilor”, dându-i de Înțeles că l-ar numi Într-o funcție Înaltă. Exilatul Îi puse condiții: să fie promulgată o Constituție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
vacile, zic demnă. Am zis că o să mă uit la vaci. Și, oricum, poate nici nu mă duc la nici o fermă, poate mă duc să vizitez atracțiile locului. Iau un teanc de broșuri de pe măsuța de toaletă. Cum ar fi... expoziția de tractoare. Sau... Mânăstirea St. Winifred, cu faimosul ei Triptic Bevington. — O mânăstire, mă îngână Luke, după o pauză. — Da, o mânăstire! îl sfredelesc cu privirea. De ce să nu vizitez o mânăstire? Sunt o persoană foarte interesată de latura spirituală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
și mai departe. „Relații de prietenie și colaborare cu asociațiile similare din celelalte țări. Campionatul de fotbal al Asociației deficienților. Spiritul eticii și echității socialiste. Lupta pentru pace și extinderea relațiilor externe. Testarea elevilor deficienți. Cerințele economiei socialiste. Protecția muncii. Expoziția de fotografii la Jubileul Asociației. Integrarea în muncă a deficienților. Omagiu conducătorului iubit...“ Ațipire, moleșeală și pustiu și acreală leneșă, leneșă. Ar fi pus palmele pe un zid sacru, să-i simtă răceala, apoi să întrebe: „Suntem noi mai răi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
poate imagina așa ceva, un asociat chiar, să vezi și să nu crezi că astea puteau fi cuvintele lui Marcu Vancea. Un sprijin pentru „lunile mai grele care vin“, așa spusese. Niciodată n-ar fi recurs la astfel de soluții! Preliminariile expoziției anuale de vinuri îl găseau totdeauna pregătit, stăpân pe toate amănuntele. Dar chiar și în acea ciudată seară, în urmă cu două săptămâni, când îl prezentase pe acel neverosimil „asociat“, mai curând un spion și un supraveghetor care îi fusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
aceea, Dida observase, brusc, teancul de scrisori nedeschise și își amintise, dintr-odată, o serie de semne bizare din ultima perioadă, telefoanele prea multe, vocile necunoscute, care pretindeau ba că sunt clienți jigniți a nu fi primit încă invitațiile la expoziție, ba că sunt cetățeni revoltați de prea buna funcționare a afacerilor voastre murdare, cum spuneau, „afacerile voastre murdare, în aceste vremuri de înalt patriotism...“. Două săptămâni, apoi, Dida nu se mai mișcase de la depozit, de lângă soț. Neglijase casa, uitase de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
de "poeziile condamnate" din Florile răului, ajungem la absolutizarea sexo-obsesiei de către psihanaliza freudistă, urmând infestarea consecutivă a literaturii și artei cu ceea ce Eminescu numea "pornocrație", numărându-se aici și unele poezii ale lui Rilke, acordarea premiului Nobel unor creații sexofile, expoziția Picasso cu temă genitală, de acum câțiva ani în "capitala universală" a culturii. Evident, trezirea din haosul malefic actual nu va fi opera hazardului. Va fi consecința firească a revoltei armoniei universale și a nobleței spiritului de a reinstitui "maiestatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
copil primise câte un obiect din sticlă: un pește, o floare, o vază mai micuță. Pot să păstreze obiectele? întrebă tovarășa învățătoare. Da, sunt oricum rebuturi. Știți, pentru export se lucrează cu exigență. Îi conduse apoi într-o sală de expoziție, unde erau expuse tot felul de obiecte de o rară frumusețe, dar nimic n-o încântă pe Viviana mai mult decât șarpele, care o privea cu ochi fascinanți și coșulețul pictat cu mâna ei. După vizita la fabrica de sticlă
D’ale copilăriei by Adriana V. Neacșu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/774_a_1547]
-
rog verificați, îl îmbie acela. Părintele trase de încuietoare și văzu cum îl privea fața zâmbitoare a unei femei. Să tot fi avut spre șaptezeci și trei. - E coana mare a șefului, preciză acela. Madam’ Filoftița.O duc să vadă expoziția Goya de la Muzeul ăl Mare. Popa Băncilă închise îngrozit servieta. - Ei? chicoti lunganul. V-ați convins? Am pus lăcățel albastru la servieta dumneavoastră să fiu sigur că nu se mai întâmplă vreo schimbare. Acum mi-o puteți da, sper. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
ori. Junghiul dispăruse. Îl furnica ceva în șale. Nimic alarmant. Așa pățea întotdeauna când se avânta în considerații personale. Ridică iarăși brațul drept, agitându-l când spre tavan, când spre soba de lângă ușa care da în holul unde se organizau expozițiile Cercului de filatelie. Prinse iarăși avânt: „Dar poporul?“ aproape că strigă entuziast. „Omul anonim, cel de la coarnele plugului sau din hala de fabrică, el ce a făcut în toți anii opresiunii și odioasei dictaturi? S-a supus, că nu avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
bani lua el și câți Goncea? Că sprijinea, cică, artiștii. Și dacă nu te lăsai sprijinit, pictai până la urmă afișe la Salcia, în Baltă. Sau la Chilia, cu tăietorii de stuf pentru export. Vedea tabloul. Îl pictase în 1957, pentru Expoziția Județeană organizată când, la 7 iulie, s-a încheiat colectivizare în Dobrogea. Goncea era atunci și el tânăr, locotenent, căpitan, ce-o fi fost. S-au cunoscut într-o comună, unde Goncea venise să grăbească colectivizarea, iar el se afla
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]