29,334 matches
-
trebuie, iar la Pitești e prea departe... Așa, rămâi sănătos, Lazăre!... Hai, dă-i drumul, băiete! Vizitiul țâțâi la cai. Trăsura se urni scârțâind și ieși din curte, cotind spre dreapta. Când dispăru, un argat rîse: ― Ăsta s-a dus dorului... Nu se mai întoarce, cum nu plec eu! ― D-apoi să se întoarcă numai când l-oi chema eu! mormăi Iacob Mitruțoiu. ― Gura, gura, băieți! făcu Lazăr Odudie, vătășelul, fără convingere, ca o obligație mașinală. ― Ce vânt te-aduce, Luco
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
hotărâse să o jertfească unei cărți interesante, se pomeni cu vizita doamnei Alexandrescu, însoțită de surâzătoarea Mimi. Tânărul se miră. Fosta-i gazdă îi spuse că s-a abătut pe-aici și, fiindcă a avut drum, și i-a fost dor de dânsul, că nu l-a uitat cât a fost totdeauna de gentil, dar mai cu seamă fiindcă Mimi a cicălit-o: "Hai, mămico, să-l vedem dacă m-a uitat..." Pe urmă aduse vorba despre Jenică, ocărîndu-1 c-a
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
mai grea. Maică-sa îi puse în față mâncarea de cartofi, coltucul de pâine și un castravete murat, pe o farfurioară. Iar alături, pe hârtia despăturită, feliile de parizer. Petrache începu să mănânce, resemnat. Într-o zi o să-ți fie dor de vorbele astea, își începu maică-sa litania bine-știută. O să mă cauți și n-ai să mă găsești. O să vezi doar capotul agățat în cui, cu mânecile bălăngănindu-se goale, și papucii puși dedesubt. Tu n-ai trăit așa ceva, să
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
alungindu-se. Altă dată, creștetele se turteau, oasele apăsau la încheieturi, tălpile se lățeau, ca la melci, scurtându-ne. Imaginează-ți un veșnic pat al lui Procust pentru măsura căruia eram mereu, într-un fel sau altul, nepotriviți. Mi-era dor de umbră mai mult decât de o femeie. Ședeam cu fața la zid și mi-o imaginam. M-aș fi lovit cu capul de perete până l-aș fi spart, dacă aș fi știut că, odată cu sângele, mi-ar fi rămas și
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
noros. Înseamnă asta oare absența soarelui ? Într-un fel, viața e un fel de a amesteca tencuielile, încât adesea frescele rămân dedesubt și tencuielile crăpate se arată deasupra. Uneori, tăcerea străpunge prin smârcurile zgomotoase. Așa cum, în închisoare, ți se face dor de propria umbră, tot așa ți se face dor de tăcere. Curgerea sângelui prin vine rămăsese singurul loc unde mai exista tăcere, și nici acolo întotdeauna. Când degetele ne înghețau prea tare, le țineam pe cap, lipindu-le de creștet
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
viața e un fel de a amesteca tencuielile, încât adesea frescele rămân dedesubt și tencuielile crăpate se arată deasupra. Uneori, tăcerea străpunge prin smârcurile zgomotoase. Așa cum, în închisoare, ți se face dor de propria umbră, tot așa ți se face dor de tăcere. Curgerea sângelui prin vine rămăsese singurul loc unde mai exista tăcere, și nici acolo întotdeauna. Când degetele ne înghețau prea tare, le țineam pe cap, lipindu-le de creștet, unde părul, până la prima despăduchere, adică rasul pe țeastă
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
Orange, spuse ea, pentru că tot venise vorba de Papi. — Campari Orange să fie, spuse el, dispărând în bucătărie. Privi cu băgare de seamă în jur, înainte de a se ridica. Privirile ei căutau ceva și, negăsind, se ridică și lărgi ușa dor mitorului. Din bucătărie se auzi un zgomot de sticle, trase ușa înapoi și își făcu de lucru prin teancurile de CD-uri de pe etajeră. — Am găsit, spuse el, întorcându-se cu o tavă pe care erau două pahare și un
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
până atunci, să nu mai zici la nimeni, dacă tot nu te duci la Poliție. Știi cum sunt oamenii, or să te creadă nebună. Și tu ce crezi ? — Sincer ? Da’... sincer ? Papi își lăsă bărbia în palme. Mie mi-e dor de Efrem. ăla era un nebun adevărat. Făcea filosofie uitându-se la cranii, ca Hamlet. Pufni : Nu mă-ntreba de Hamlet, că mai multe nu știu. Am văzut și eu o poză... Nu arăta a lipovean, dar era tot așa
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
Pavel Avădanei păru să înțeleagă. — Eu am venit să vă spun cine sunt și să vă aduc lănțucul înapoi. Mie mi-e destul și atât. Lumânarea răspândea lumină pentru toți cei cărora, de o parte și de alta, le era dor de ea. Rada se ridică și se apropie de ușă. — E bine că te-am cunoscut, spuse. Acum du-te înapoi acasă. Pavel Avădanei astupă grijuliu sticla. — S-o țineți închisă, spuse. Dacă nu puneți dopul, tăria poate să iasă
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
încuviință, copleșit de îngăduința coapselor ei. Da’ și ăștia, continuă Marchiza, sunt de două feluri. Bețivi veseli și bețivi triști. ăia veseli fac numai dandanale, nu stau o clipă locului, se-mpleticesc și cad, sparg toate-n jur, îi apucă dorul de coțăială, tre’ să-i bați ca să se potolească. ăștilalți sunt mai cumsecade, plâng de ce-și aduc aminte, așa-i, părinte ? Isaia dădu cu convingere din cap, întinzând orbește mâna după sticla rămasă în iarbă : Atâta, conchise Marchiza, cu
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
Asta însemna că, în clipa morții, aceștia fuseseră mai tineri decât acum. Cu alte cuvinte, deși ochii lor îl priveau în față și capul li se înclina cât să-i mulțumească, erau deja morți. Iar paloarea obrajilor nu era decât dorul după sângele care îi îmbujorase odată. Pictorul se ridică, tremurând, și abia reuși să-și adune desenele sub braț. Ar fi vrut să le arunce de pe podeț în râu, ca să nu le mai vadă vreodată. Dar asta nu-l mai
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
le-ar desena din priviri. Radiază mulțumire. Nu se mișcă pentru mult timp. E ca și cum ar studia detaliile fiecărei frunze. Concentrarea ei nu e tulburată de eunucii în trecere. Mă întreb la ce se gândește, dacă și ei îi este dor de familie cum îmi este mie, dacă e la fel de neliniștită ca și mine în legătură cu viitorul. Aș vrea să știu ce a îndemnat-o să participe la selecție. Sunt sigură că nu a fost vorba nici de foame, nici de bani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
se ridică și începe: Acolo unde își așteaptă soțul Râul curge necurmat. Nicicând nu-și întoarce privirea Și-n stană-i preschimbată. Zi după zi peste creastă Vântul și ploaia se-ntoarnă. De-ar reveni călătorul Această piatră și-ar spune dorul. Marea Împărăteasă își ridică brațul drept și își șterge ochii cu mâneca. Se întoarce spre împăratul Hsien Feng și îl întreabă: Ce părere ai, copilul meu? Nu-i așa că este o poezie emoționantă? Împăratul Hsien Feng dă supus din cap
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
și începe să se plesnească peste ambii obraji. Nu știu ce să fac. El o ține tot așa, de parcă cea pe care o plesnește e fața altcuiva, nu a sa. — Destul! țip eu. Eunucul se oprește. Se uită la mine cu un dor straniu, iar ochii lui se umplu de lacrimi de venerație. — Ce te face să crezi că mă poți sluji mai bine decât alții? An-te-hai ridică ochii din pământ și răspunde: Pentru că eu ofer ceea ce alții nu oferă. — Ce anume? — Sfaturi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
paisprezece copii, dintre care opt au murit de foame. Bunica mea, care m-a crescut, n-a mâncat în viața ei o masă completă. Nu știu dacă o voi mai vedea vreodată... E foarte bolnavă și mi-e teribil de dor de ea. An-te-hai face un efort să zâmbească în timp ce încearcă să-și stăpânească lacrimile. Vedeți, doamnă, sunt o veveriță cu ambiție de dragon. Asta e ceea ce-mi place la tine, An-te-hai. Mi-aș dori ca fratele meu, Kuei Hsiang
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
în care Orașul Interzis și-ar trimite spioni. Sosește Fann Sora cea Mare: — Impresionant, Orhideea! Impresionant! Ești precum un ardei iute toamna - pe zi ce trece mai roșie și mai picantă! Nu are timp să-mi spună cât de mult dor îi este de mine. Am un loc unde poți învăța ceea ce trebuie să faci, dar trebuie să te deghizezi. Fac schimb de haine cu Rong, în timp ce Fann Sora cea Mare îi dă lui An-te-hai un rând de haine femeiești. O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
M-a costat nu doar ruyi-ul și acul meu de păr, dar m-a și luat de lângă familia mea. Mă podidesc lacrimile și nu am nici o dorință să le țin în frâu: Nu mi-am dat voie să-mi fie dor de mama și de frații mei, dar acum îmi este, și încă foarte mult! Nu am plâns, în ciuda faptului că a trebui să îmi petrec zilele în singurătate, dar acum o fac. Poate că sunt egoistă, dar nu sunt un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
prieteni adevărați și iubiți. Veștile proaste continuă să vină, însă Hsien Feng a devenit suficient de calm ca să înfrunte dificultățile. El se află la apogeu în această perioadă, care din păcate se va dovedi a fi foarte scurtă. Îi duc dorul atunci când treburile îl țin departe de mine. 13 — Aud bătăi de inimă promițătoare, se aude vocea doctorului Sun Pao-tien prin perdea. Asta îmi spune că aveți un sheemai. Ce înseamnă asta? îl întreb neliniștită. Între mine și doctor se află
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
mele, Zăpada. An-te-hai mi-a spus că doctorul Sun Pao-tien a sugerat să păstrez vestea gravidității mele până în luna a treia. Îi urmez sfatul. De câte ori este posibil, mă desfăt în grădină, iar aceste ore plăcute mă fac să-mi fie dor de familia mea: mă frământă dorința de a-i împărtăși mamei această veste. În ciuda „secretului“ meu, nu după multă vreme soțiile și concubinele imperiale află despre sarcină. Sunt copleșită cu flori, sculpturi din jad și felicitări. Toate concubinele fac efortul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
Oare eu aș fi fost altfel dacă eram în locul ei? De ce mă plâng? Nu m-am dus eu fără nici o jenă la un bordel ca să învăț trucuri ce aduc plăcere bărbaților? Împăratul nu m-a mai vizitat de când am plecat. Dorul de el mă face să mă gândesc la funiile de mătase albă. Însă micile lovituri dinăuntrul pântecului mă obligă să-mi revin și îmi întăresc voința de a supraviețui. Reflectez acum la viața mea, luptându-mă să-mi păstrez firea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
cu un zâmbet larg fluturându-i pe buze. Sunt surprinsă când îl văd în spatele ei pe împăratul Hsien Feng. Iubitul meu pare un pic stânjenit, dar curând își vine în fire. Nu-mi pot da seama dacă i-a fost dor de mine. Bănuiesc că nu. A fost crescut astfel încât nu poate înțelege suferința altora. Oricum, ar fi o greșeală din partea lui să-și petreacă timpul cu o singură femeie. Mă întreb dacă i-au plăcut femeile lui. Ele s-or
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
știe cât de groaznică este durerea mea. Nu vreau să-i spun că am refuzat să merg acasă atunci când mi s-a acordat permisiunea de a pleca zece zile, drept răsplată pentru faptul că sunt însărcinată. Deși mi-este foarte dor de familia mea, nu aș fi în stare să-mi ascund sentimentele. Sănătatea șubredă a mamei nu ar îndura frustarea mea, și ea i-ar face rău lui Rong, care se bazează pe mine să-i găsesc un pretendent. Rong
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
lipsită de fluturi. Cel mai trist lucru era faptul că încă mă simțeam dornică de pasiune. Dacă Tung Chih mi-ar fi fost apropiat, fluturii s-ar fi întors. Aș fi putut să ignor orice altceva, până și singurătatea și dorul profund după un bărbat. Aveam nevoie de dragostea fiului meu pentru a suporta existența. Tung Chih era aproape, la o aruncătură de băț, și totuși am fi putut foarte bine să fim despărțiți de un ocean. Aș fi făcut orice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
când soarele nu aruncă nici o umbră: — În caz contrar, energia cerească vitală va începe să se strecoare afară. Îmi aștept rândul în timp ce privesc cum oamenii intră și ies din mormânt. Încep să mă doară genunchii și îmi este teribil de dor de Tung Chih. Mă întreb ce face și dacă dispoziția lui Nuharoo s-a schimbat. Nu mai e în firea ei din ziua în care a descoperit că toți trandafirii ei sunt morți - barbarii au săpat rădăcinile în căutarea lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
zarea Prin temeri, năluci ce-mi umbresc azi cărarea. Dar o mană coboară, m-ascunde în pumn C-o eternă iubire iar eu mă supun... Alinare și pace într-o palmă de nor Am trăit-o în noaptea sublima cu dor. Cuibărită-n tristețea inimii mele Luminată de EL cu luna și stele..
Visul by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83242_a_84567]