3,341 matches
-
primi unda de șoc. Plasînd o nouă minge În suport, apucă crosa și, solid Înfipt pe picioare, lovi din toate puterile mingea care zbură și trecu șuierînd la mai puțin de un metru de capul lui Gwen, fără ca aceasta să clipească. - Nervii, PM, strigă ea cu glas puternic, fără să se Întoarcă. Nervii! 15 Televizorul era pus pe Eurosport, ultimele imagini ale cursei Plymouth-Newport, Înainte de furtună, erau prezentate În reluare, Întrerupte de comentarii În platou care se Întorceau În detaliu, În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
iar cel care refuza să creadă În fantome, dezechilibrat, căzu În gol, luînd cu el fugara imagine a doi ochi verzi Încadrați de plete lungi fluturînd În vînt, și a unui chip palid cu gîtul tăiat și Însîngerat... Ochii lui clipiră sub lumina prea vie. Faimoasa lumină de la capătul tunelului, așa cum o descriu cei care au avut parte de o experiență În preajma morții, a near death experience. Fără doar și poate că murise, sau era pe cale să moară, dar totuși creierul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
aceea a femeii... - N-ai decît să-i Întrebi, o Întrerupse Yvonne pe ton tăios. Lucas interveni văzînd-o pe Marie că pălește fără să vrea. - În 1968, ei aveau cam vreo zece ani, la fel ca prețioasa dumitale Gwenaëlle. Yvonne clipi imperceptibil. - Cred că pentru a o proteja pe ea ai Încercat s-o ucizi pe Marie, doamnă Le Bihan, la fel cum cred că dumneata ești cea care a distrus scrisoarea pe care Loïc o lăsase pentru sora lui. O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
fetală, cu brațele adunate În jurul trupului, cu gura deschisă Într-un strigăt mut. Jeanne deschise ușa și se trase Îndărăt cînd văzu reliefîndu-se În prag Înalta siluetă stranie și aproape Înfricoșătoare a lui Arthus de Kersaint. O fixă fără să clipească din ochii rotunzi ca ai unei păsări de pradă. - Ei bine, Jeanne, nu mă inviți Înăuntru? - Ba da, domnule, firește, bîigui ea dîndu-se la o parte. - Am trecut după vești despre scumpa noastră fată, declară venerabilul bătrîn. Cum se mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
Lucas. - Gwen! Nu mai e aici, Îl Întrerupse iute Marie. - Chem ajutoare, zise el, reținîndu-și o Înjurătură. VÎntul druizilor! CÎnd te gîndești că era cît pe ce să cred! Își scoase mobilul din haină și formă un număr, cînd ecranul clipi și se stinse. - Drace, bateria e În pană! - Ia-l pe al meu, Îi propuse Marie, Întinzîndu-i aparatul Nokia. El se Îndepărtă, cu mobilul la ureche și, făcînd un gest cu bărbia, Îi făcu semn lui Morineau să-l urmeze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
Ultima imagine pe care o mai Înregistră conștiința lui fu aceea a unei bucăți de zid care se dădea În lături. Apoi totul deveni beznă. Atingerea Îl făcu să simtă ceva rece, umed și zgrunțuros. PM deschise cu precauție ochii, clipi sub lumina tare a unei lanterne și avu nevoie de cel puțin un minut pînă să se dumirească unde era: pe solul umed al unei Încăperi subterane În care Ryan - sau poate că trebuia să spună Erwan - Îl dusese. Sala
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
mi-am îndreptat privirea din nou către terasă. În același moment s-a oprit și ninsoarea. Banca era goală. Tot atunci am știut că n-am să-i mai revăd niciodată... "Small Talk" cu îngerul meu Cu aripile desfăcute și clipind des, ca o pasăre, din ochii albaștri și inexpresivi, stă îngerul deasupra mea și "veghează". Respir aritmic. Peste mine cade o ploaie de aer cald și liniștitor. Toată copilăria am așteptat să mi se arate îngerul, până când am încetat să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
și alții, după ecoul vocilor strecurate printre copaci, se întîlniră. Lupoaica era însoțită de Arus și, spre ușurarea lui, Lupino a fost scutit de a oferi amănunte. Șeful haitei a înțeles dintr-un cuvînt cum s-au petrecut faptele și, clipind din ochi către puiandru, i-a potolit mamei agitate potopul de întrebări. Avea să-i povestească el, pe îndelete, de ce și cum se întîmplaseră toate; iar puiul urma să primească o chelfăneală care să-l țină departe, cu altă ocazie
by Crenguţa H. B. Docan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1108_a_2616]
-
nici un pic. Dacă n-ar fi fost foamea care să-l irite, ne-am fi înțeles de minune noi doi. Vocea lui Lupino era caldă, moale și prietenoasă. Labele îi erau împreunate liniștit dinainte, corpul relaxat, urechile plecate. Ochii inteligenți clipeau îngăduitor. Căprioara se dezmorțea încetul cu încetul din înțepenire. S-ar fi îndepărtat, dar puiul hămesit nu dădea semne că avea să se sature prea curînd. Erau acolo, la doi pași de dușmanul lor de moarte, și știa că pierduse
by Crenguţa H. B. Docan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1108_a_2616]
-
Dar veșmintele sale deschise la culoare nu păreau să fie zdrențele sfâșiate sau lințoliile În care erau Înfășurați ceilalți. Acesta purta uniforma Artei medicilor. Era cineva din lumea celor vii, sub sutana lui de dominican. Bărbatul se Întoarse cât ai clipi, auzind zgomotul pașilor, și se Îndepărtă rapid de cadavru. — Cine ești și ce faci aici? Îl Întrebă brusc priorul. Celălalt șovăi o clipită. Părea să se gândească Înainte de a hotărî ce să răspundă. Între timp poetul se apropiase, iar când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
epocă a disperării, Într-adevăr a Celor din Urmă. Vorbise cu glas tare, atrăgând atenția crâșmarului, care se apropiase grăbit cu gândul la o nouă comandă. Căldura devenise insuportabilă. — Acestea ar putea fi proiectul lor! strigă ridicându-se cât ai clipi, aproape răsturnând băncuța. Apoi se Îndreptă către Ponte Vecchio, după ce Îi azvârlise o monedă cârciumarului, din ce În ce mai derutat. — Nu era messer Durante, omul acela? zise unul din ceilalți mușterii, care urmărise scena. Noul prior? Doamne, apără-ne și păzește-ne. 14
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
ridică și se întinse peste pătură, cu picioarele către fereastră. Lumina becului îl izbea drept în ochi. Îi închise. - De ce? repetă Daru, stând în picioare în fața patului. Arabul deschise ochii sub lumina orbitoare și îl privi, străduindu-se să nu clipească. - Vino cu noi, îi spuse. Se făcuse miezul nopții și Daru tot nu adormise. Se băgase în pat după ce lepădase totul de pe el. Avea obiceiul să doarmă gol. Dar când se văzu dezbrăcat, șovăi. Se simțea vulnerabil, ar fi vrut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
opri. Apoi porni iar, făcu trei pași, se poticni. Piatra îi alunecă pe umăr, crestându-i-l adânc, și-i căzu la picioare. Pierzându-și echilibrul, bucătarul se prăbuși pe o parte. Cei care mergeau înainte se îmbulziră cât ai clipi în jurul lui, scoțând strigăte puternice. Cineva culese de pe jos foaia de plută, în timp ce alți câțiva încercau să ridice piatra spre a i-o pune din nou pe cap. Aplecat peste el, d'Arrast îi ștergea cu palma umărul mânjit de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
cum seara ... Se-ntunecă speranța și moare câte-un pic; Mai dă-mi un strop de ziuă, sau nu îmi da nimic! Cu limbile de fiară mă lupt să-mi apăr locul Dar, mai puternic, răul îmi arde iar norocul ... Clipește lumânarea de-atâta ură-n noapte Și ruga mea se stinge și pleacă mai departe. Se-acunde în morminte sub rădăcini de taină Și-o lacrimă desprinde un ochi cusut în haină ... Și tremură pământul de-njurături, sudalme; Cuvântul a murit
Căutări prin vara arsă de cuvinte by Nicolae Stancu ; ed. îngrijită de Vasile Crețu, Nicoleta Cimpoae () [Corola-publishinghouse/Imaginative/472_a_1434]
-
fusese revizuit în urmă cu doi ani - și apucându-mă, cu frenezie, să fac modificări. După câteva minute, am apăsat butonul de imprimare. Mara n-a făcut decât să se uite la mine cu ochii mari, care nici nu mai clipeau. Nu mă duc decât să mă întâlnesc cu ea, Mar, am șoptit, cu toate că, la ora 9:30 am, eram încă singurele două persoane prezente din colectivul editorial. — Poftim?! a țipat Mara pe un ton scăzut. După ce mi-am îndesat în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
trezit-o la viață. — Așa e, a zis ea clătinând din cap plină de convingere. Așa e. Eu fac ceva ce nu mai face nimeni altcineva. Ceva ce nimeni altcineva nu poate să facă. Deci, când poți să începi? Am clipit. — Îmi oferi un post? — A, da. O ofertă. Cu cât te plătesc la P și P? I-am spus. Era număr apropiat de cel al anilor pe care îi aveam. — Doamne, e de-a dreptul jalnic. Îți triplez salariul și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
acum patru săptămâni, când a plecat ultimul editor, așa că mă tem că ai de dat niște explicații autorilor. Apropo, eu... eu sunt Claire, am intervenit jenată, întinzând mâna. Femeia avea o tunsoare bob precisă și niște ochii luminoși, care nu clipeau, dar care sugerau o dependență serioasă de cafeină. De asemenea, femeia asta era cea mai albă ființă pe care o văzusem vreodată. În ciuda faptului că eram deja în luna iulie, ea avea pielea ca neaua. Îmi pare foarte rău. Unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
și ea laude. Până acum, eram foarte impresionată de ea. Karen, o fetiță minionă și drăgălașă, de vreo douăzeci și ceva de ani, era surprinzător de curajoasă - într-o ședință din ziua precedentă, îi ținuse piept lui Vivian fără să clipească, ba chiar reușise s-o facă să se răzgândească în legătură cu ceva. Mi-a plăcut imediat stilul ei direct și franc. — Nu e mulțumită de coperta pentru Bătută și Înlănțuită, a spus Dawn. Te-a sunat? Încerca să dea de tine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
lătrat al doilea mesaj. Vivian! Sună-mă înapoi! Nu știu cine îți închipui că ești sau de ce îți imaginezi că ai dreptul s-o iei RAZNA în halul ăsta, dar îți ordon să mă suni! M-am uitat la robot. Luminița roșie clipea cifra 18 - optsprezece mesaje noi în mai puțin de treizeci și șase de ore. M-am sprijinit de masă, frecându-mi fruntea cu putere. știam că mesajele erau de la Vivian - sau, cel puțin, majoritatea dintre ele. Oare trebuia s-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
e ăla care pleacă dintr-un club de striptease fiindcă nevastă-sa a făcut drob? În orice caz, nu genul de bărbat care ar trebui să conducă firma asta. Eu am coaie mai mari decât oricine de la Mather-Hollinger. Vivian a clipit înspre mine, de parc-ar fi uitat că stăteam chiar lângă ea. Apoi, după ce și-a ridicat sânii ca să-și umple decolteul, s-a repezit, din nou, în luptă, ca o furtună. — Vrei să dansezi? m-a întrebat o asiatică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
de ce să nu trimitem? O solie n-are cu ce să dăuneze situației, poate fi cel mult ineficientă, și atît. Se vede că știați și voi niște chestii de artă militară, spune Roja scărpinîndu-și palma în colțul mesei. Cît ați clipi, s-au format două opinii. Noi, adică eu, Tîrnăcop și Gulie, le-am spus-o franc că ne este totuna, să vedem pe cine o să găsiți să vrea să-și riște pielea. Din nefericire s-au oferit cîțiva, care mai
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
el avea încredere, pe restul n-a dat niciodată nici doi bani, aici e cheia întregii povești. — îi veți băga la pîrnaie pe toți turnătorii ăștia imediat ce-o să puneți mîna pe putere, nu-i așa dom’ Președinte, întreabă Sena clipind des de parcă ar fi privit afară printr-un parbriz aburit. — încă nu m-am gîndit la toate detaliile, minte domnul Președinte, grupul numărul trei este format dintr-o singură persoană, dar nu vă speriați, că face cît zece, se hotărăște
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
de cei care s-au aflat în preajma Geniului cînd Cap de Piatră i-a pus victorios în față Proclamația, își imaginează Gulie. Dacă ar fi avut un pistol la îndemînă, cred că i-ar fi executat pe toți fără să clipească. — Dacă te gîndești bine, spune Dendé, cererile astea i-au scos din minți chiar și pe cei care nu își pierduseră încă simțul realității. Nu e nevoie să ajungi mare dictator ca să simți pe propria piele cînd ești strîns cu
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
mort în același timp. Ce-o fi fost atunci în mintea ta, Potaie? Nici Dumnezeu cred că nu știa, mare mizerie, tovarășe ministru. — Am venit să-i fac o propunere, zice Curistul. N-o să accepte, îi răspunde Gulie fără să clipească. De unde știa el? Păi cine dacă nu ei îl cunoșteau cel mai bine pe Roja? Nu e ceea ce pare, Curistule, zice Gulie, s-a metamorfozat în zilele alea, nu mai seamănă deloc cu un revoluționar călit care luptă pentru idealurile
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
fost nevoie să intervină s-au tras pe cur, nu riști, nu cîștigi, asta a fost de cînd e lumea, spune. — încet-încet vă dați și voi seama că nu degeaba mai sîntem încă adunați cu toții în jurul aceleiași mese, spune Bătrînul, clipind des de cîteva ori. — Nci nu vreau să mă gîndesc că lucrurile ar putea sta altfel, spune Tîrnăcop, simțind un fior de emoție în piept. Asta vreau să vă fac să înțelegeți, reia Bătrînul, că revoluțiile au loc doar în
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]