3,228 matches
-
decembrie 1831155. Primele comitate afectate de holeră au fost Maramureșul și Sătmarul, în nord-vestul Transilvaniei. În orașul Satu Mare s-au adoptat măsuri profilactice urgente, hotărîndu-se aducerea clorurii de var, gratuită pentru oamenii nevoiași și cu plată pentru cei înstăriți. Medicamentul, cusut într-o cârpă, avea să fie legat la gât de către ipoteticii pacienți, spre a se opri intrarea aerului viciat în corp (!). Populația săracă urma să primească alimente gratuite de la proprietarii de pământ, printre care așa-zisa supă Rumford, o combinație
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
liniștea se fărâmă în casă în vălătuci trântiți de podea. pășești pe ei ca pe denivelări ce-ți zgâlțâie trupul. încă puțin și vei înghiți cu totul răul pe care nu-l poți urni de sub piele. e ca și cum te-ai coase peste el, sutură chirurgicală, ce va sfârși într-o cicatrice frumoasă. ce nu se vede, nici nu doare? ce întrebare haioasă, ușure, ca un hohot inutil de râs, te pișcă scurt și rapid ca o muscă țețe pe care nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1549_a_2847]
-
culoare albastru deschis, având cusute din loc În loc, Într-o nuanță mai Închisă, câteva floricele. Fața de pernă, de culoare albă, avea aplicată la unul din colțuri, o broderie În formă de triunghi, lucrată la mașină, cu câteva floricele bleo-verzui, cusute cu o mătase lucioasă. Nici nu-ți venea să te atingi de pernă, ca nu cumva să strici acest ornament delicat și discret. Pe peretele de lângă ușă, În partea dreaptă, cum se intră, se afla o icoană , reprezentându-l pe
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
pe-aici locuiește așa un om de vază, ce zici? Roche atinse căluțul cu biciul și căruța o luă din loc; de la depărtare, se văzu brațul retezat al lui Roche, ca un ciomag de lemn, ascuns în mâneca întoarsă și cusută deasupra cotului. — Acum ți-ai mai făcut un dușman, o dojeni Charlot blând. Nu-i un om rău, zise fata privind atât de insistent în urma căruței încât Charlot simți pentru prima dată înțepătura otrăvită a geloziei. — Fii mai cu băgare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]
-
o carte în fiecare buzunar: un volum de Heine și un roman american fără valoare. Constată că poate citi în ambele limbi. Cercetându-și cu și mai multă atenție sacoul, dă peste un teanc de bancnote noi de zece dolari cusut în căptușeală. Nu e cazul să intru în amănunte în acest rezumat; trecând prin mai multe aventuri, ajunge totuși până la calea ferată și se urcă într-un tren cu destinația Mexico-City. Intenția lui este să ajungă cât mai repede la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]
-
cele două prietene ale ei, toate la fel de amețitoare, toate îmbrăcate după ultima modă, cu hainele la care Jemima poate doar visa să le poarte. Pantaloni mulați pe coapse, puțin evazați la bază. Cizme delicate din piele, cu vârfuri pătrate și cusute pe centru, veste mici trase peste sâni obraznici și perfecți. Bruneta și prietenele ei l-au observat pe Ben încă de când a intrat. E prea exagerat cu costumul? s-au întrebat ele. ― La cum arată, a spus atunci bruneta, cui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
le înlătură pe toate cele bune și îl face pe posesor să acționeze ca atare. Ne mai supune atenției ceva Vasile Ilucă: Indiferent de gradul de cultură sau social profesional, omul-om nu iese din această condiție. Vezi relațiile comandanților Coasă sau Anisie, doar doi ofițeri care știu să câștige nu doar supunerea subordonaților, ci și simpatia, chiar dragostea lor. Parcurgând cu luare-aminte paginile cărții, cititorul obișnuit cu lectura poate sesiza cu ușurință normele după care omul de la sat sau de la
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
-și privirea de chipul lui... Cât ai bate din palme, a dispărut... După o vreme, ușa bucătăriei s-a dat înlături. În deschizătura ei a apărut minunea! De această dată, hangița era îmbrăcată într-o ie înflorată, cu mărgele măiestrit cusute în fel și chip și o catrință de îți fugeau ochii pe ea de frumoasă ce era.! S-a oprit pentru o clipă... Felul cum ținea tipsia cu cele cerute de lotru și cum privea semăna cu o statuie din
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
avansat la gradul de sergent și cine te-a propus pentru aceasta? Dumitru știa sigur cine a făcut raportul către comandant, propunându-l pentru avansare, dar parcă nu îndrăznea să spună: „Dumneavoastră, domnule locotenent colonel.” A tăcut... Pe chipul locotenentului Coasă a trecut o undă de zâmbet: „Uite cum în față la ditai comandantul, sergentul are mai mare trecere decât un ofițer. Asta dovedește, însă, că <frăția de arme> este a tot biruitoare”. ― Te înțeleg, sergent. Și, fiindcă cunosc împrejurările în
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
de va spune ceva, nimeni să nu scoată un cuvânt - și-a spus părerea caporalul. ― De fapt, nu va spune nimic, fiindcă noi plecăm, iar el rămâne cu dragii noștri comandanți, între care se află și domnul locotenent - mâine-poimâine căpitan - Coasă - și-a spus părerea Dumitru. ― Ai dreptate. Mă tem, însă, că mai degrabă se gândește ce l-ar putea aștepta dacă - cine știe - într-o zi ar da nas în nas cu vreunul din noi... - a presupus caporalul. ― Nu s-
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
grupei de avangardă. ― Asta doar în cazul că rămâi viu din încăierare - și-a spus Dumitru gândul. Frânți de oboseală, au ajuns la baterie. Cu ultimele puteri, Dumitru, ajutat de comandantul grupei de avangardă, a raportat totul în amănunțime. Căpitanul Coasă îi asculta fără să intervină în firul raportului, devenind din ce în ce mai posomorât. ― Înseamnă că divizia se află în mâinile rușilor și ordinul către noi a fost transmis sub amenințarea armelor - a gândit cu voce tare căpitanul... ― Și noi ce facem, domnule
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
care-i făceau semne disperate să vină mai repede. Rămas singur, bărbatul își scutură opincile și intră în casă. De pe pat, îl priveau ceilalți doi copii, Costică și Mitică, care se jucau cu un ghem de ață, cu care Safta cosea cămășile pentru sărbătoarea Crăciunului. „ Ce știu ei!?” se gândi Gheorghe, rupând un hartoi de mămăligă și întingând în scrobul gălbiu, încrustat cu bucățele albe de brânză iute. Și lacrimile începură a-i șiroi pe obrajii încălziți de căldura sobei. Ce-
Chemarea străbunilor by Dumitru Hriscu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/555_a_735]
-
ochelarii de vedere. Gata, mamă, nu vrei să terminăm discuția asta? a intervenit în sfârșit fiu-său și cumnatul meu. Bine, mamă - dacă la tine-n casă nu-mi dai voie să vorbesc, o să tac - uite-așa! Doamna și-a cusut buzele. Zina și-a golit dintr-un schluck paharul de vin, pe urmă s-a refugiat în baie. A ieșit de acolo peste vreun sfert de oră, mergând prin sufragerie ca un automat, fără să vadă pe nimeni, s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
Întrebări care mi-au provocat zâmbete. Am Început să bifez: dacă am serviciu, dacă știu să gătesc, să calc, să fac curățenie, să fac piața, să pun murături, să schimb un bec și siguranțele de la tabloul electric, dacă știu să cos, să țes, să schimb copiii mici de pampărși, să le spun povești și multe altele, treburi considerate, unele, „bărbătești” dar care ar trebui să fie făcute și de femei . Nu era nicio Întrebare de genul: femeie, ai dori să mergi
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
bairamuri. Colegele mele cele mai inventive sau care aveau mame care știau să croiască își scurtau fusta cu câțiva centimetri, lărgeau cordonul, adânceau decolteul. În ceea ce mă privește, nici eu nu eram inventivă și nici maică-mea nu știa să coase. Așa că eram terorizată de ideea că mă scoate la tablă și că or să se uite toți băieții la mine din spate și or să vadă cât sunt de diformă în uniforma aia care stătea pe mine ca pe gard
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
iar finețea nu era una dintre calitățile lor primordiale, deși se chemau „ciorapi subțiri“. Cum, chiar și așa, erau scumpi - raportat la veniturile boborului -, îi remaiam. Adică îi duceam la niște tovarășe care lucrau în niște gherete înghesuite, unde îi coseau. Acum, când îmi amintesc, mi se pare apocaliptic. Mă duceam mai ales la o remaieuză de la o „Arta Modei“, unde era o cușcă de 1m pe 1m în holul mare, cu gresia de pe jos pe alocuri spartă la intrare. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
bine port una împletită. Matricolă iar n-aveam; în ultima clipă, când să ies pe ușă, m-a întors tata din drum și m-a pus să-mi iau cojocul. L-am luat, da’ pe ăsta n-am putut să cos matricola, pentru că-i cojoc din piele groasă și nu intră acele noastre, trebuie unul special. Am avut noroc, nu s-a legat nimeni de mine azi. N-am avut mate; numai română, engleză și PTAP, la care ne-a dictat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
și lucrurile de rușine, în care fetițele și băiețeii își contemplau reciproc, într-un troc foarte simplu, genitalele dezvelite din chiloței. Imediat în fața blocului se adunau femeile, mai ales vara, ca să tricoteze, să croșeteze, să bârfească, să împletească „șnur“, să coase goblen și să ne supravegheze pe noi, copiii, care ocupam partea dintre bloc și stradă, „parcul“, unde ne „dădeam pe bară“ sau „pe huțuțuie“ și unde ne luptam ocazional pentru supremația câte unei zone, cam ca niște minigăști de cartier
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
acasă), că ne îmbolnăvea de frică orice inspecție a directorului administrativ, care ne verifica dulapurile, paturile și cantitatea de praf de pe dulia becului, că aveam uniforme hidoase și negre, pe care refuzasem să le port, până când biata mamă mi-a cusut o pănglicuță colorată pe sarafan, că eram obligați să ne lăsăm paturile perfect întinse, în așa fel încât moneda pe care pedagoga o arunca de probă pe pat să sară ca o minge elastică (dacă patul nu trecea proba, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
din casă, dânsa a aranjat florile mai plăcut ca japonezele! Avea un simț al armoniei așa de dezvoltat cum mai rar se întâlnește... Oare de unde-i veneau ideile ori gusturile astea? Și la hăinuțele și flanelele pe care ni le cosea pe când eram noi micuți ori ni le lucra cu andrelele am observat aceeași deosebită înclinare spre frumos...” medita Tudor plimbându-se alene pe aleile curate dintre ronduri, cu mâinile la spate, lipsit de griji, într-o deplină tăcere. „Pe toate
Captiv pe tărâmul copilăriei by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/630_a_1234]
-
deschis chiar el, dar o clipă nu m-a recunoscut. Apoi a scos un strigăt de încântare și m-a tras înăuntru. Era fermecător să ți se ureze cu atâta entuziasm bun venit. Nevastă-sa era așezată lângă sobă și cosea. S-a ridicat la intrarea mea. Stroeve m-a prezentat: — Nu-ți aduci aminte? a întrebat-o. Ți-am vorbit adeseori de el. Și apoi, adresându-se mie: Dar de ce n-ai spus că vii? De câtă vreme ești aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
mai frumoasă de pe lume. Era un har binecuvântat în viața lor ordonată. N-aveau decât atelierul, un dormitor și o bucătărioară. Dna Stroeve ținea singură toată gospodăria și în timp ce Dirk picta tablouri proaste, ea se ducea la piață, gătea dejunul, cosea și trebăluia cât era ziua de lungă ca o furnică harnică. Iar seara se așeza în atelier și iarăși cosea în timp ce Dirk cânta o muzică de care nu mă îndoiesc că depășea puterea ei de înțelegere. Cânta cu mult gust
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
bucătărioară. Dna Stroeve ținea singură toată gospodăria și în timp ce Dirk picta tablouri proaste, ea se ducea la piață, gătea dejunul, cosea și trebăluia cât era ziua de lungă ca o furnică harnică. Iar seara se așeza în atelier și iarăși cosea în timp ce Dirk cânta o muzică de care nu mă îndoiesc că depășea puterea ei de înțelegere. Cânta cu mult gust, dar cu mai mult sentiment decât era justificat și turna în muzica lui tot sufletul său cinstit, sentimental și exuberant
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
să scoată un cuvânt? Cu un anume prilej, când Strickland se făcuse atât de bine, încât peste vreo zi-două avea să se scoale din pat, am rămas și eu cu ei în atelier. Stăteam de vorbă cu Dirk. Dna Stroeve cosea și mi s-a părut că recunosc cămașa pe care o cârpea ca fiind a lui Strickland. Acesta zăcea întins pe spate. Nu vorbea. O dată am văzut că și-a ațintit ochii asupra lui Blanche Stroeve și am citit în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
va îngropa - v-am spus că i-am săpat cu mâinile mele mormântul. Nici unul dintre băștinași n-a vrut să se apropie de casa infectată, și l-am îngropat Ata și cu mine într-un sac făcut din trei pareo cusute împreună, l-am îngropat sub arborele de mango - ei bine, îi smulsese făgăduiala că o să dea foc casei și n-o s-o părăsească înainte de a o vedea arsă până-n temelii. Să nu mai rămână nici măcar o bucată de lemn din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]