7,741 matches
-
de ameliorare, soluționare/eradicare a altora. Printre acestea din urmă, negocierea ocupă un loc central. Iată de ce ne propunem ca în prezentul capitol să stăruim asupra celor mai reprezentative probleme teoretice și practice ale conflictului și negocierii organizaționele. Câteva delimitări conceptuale Noțiunea de conflict Semnificația noțiunii de conflict este derivată de cei mai mulți autori din latinescul confligere, care după unii înseamnă ciocnire, luptă, bătălie - iar pentru alții a ține împreună cu forța. La început termenul a desemnat confruntarea fizică dintre părți, pentru ca odată cu
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
au conturat cel puțin trei puncte de vedere. Unii autori recurg la identificarea lor, mai ales a competiției și conflictului, ștergând astfel orice diferențiere dintre ele. # Eu nu văd de ce ar fi necesar sau dezirabil de a stabili o distincție conceptuală între competiție și conflict. Conflictul, la fel ca și competiția implică acapararea resurselor rare. Din punct de vedere lingvistic, este perfect corect a spune că grupurile având interese în conflict sunt în competiție pentru putere (Dahrendorf, 1959, p. 209). # În
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
constă în promovarea unei identități supraordonate ce-și alimentează propriile identități subordinate. După opinia noastră, cele de mai sus reprezintă o pledoarie în favoarea negocierii de tip câștig-câștig, în detrimentul celei de tip câștig-pierdere. Strategii, tactici și tehnici de negociere Scurte delimitări conceptuale Termenii strategie și tactică au fost preluați din armată, politică, diplomație. Curând, ei au fost utilizați și în alte domenii, fiind aplicabili în analiza diferitelor probleme. Se vorbește, de exemplu, despre strategii de gândire (în psihologia generală și educațională), strategii
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
Deși, într-un fel, este firesc să se penduleze între noțiunile de strategie și stil de negociere, după opinia noastră, diferența dintre ele trebuie păstrată. Stilul este mai legat de planul comportamental (direct observabil și măsurabil), pe când strategia de planul conceptual. Dintr-un anumit punct de vedere, stilul de negociere ar putea fi definit ca reprezentând expresia comportamentală directă a strategiei de negociere sau ca modul cronic de comportare al unei persoane în situațiile de negociere. Tipologiile stilurilor de negociere sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
diagramă simplificată, secvențială a stresului care, deși intuiește corect natura variabilelor avute în vedere (obiective și subiective), precum și semnificația lor (independente, dependente, moderatoare), rămâne tributară unei diviziuni cauzal unidirecționale. El este mai degrabă o tentativă de combinare a diferitelor categorii conceptuale decât o încercare de teoretizare a stresului organizațional. I se reproșează, de asemenea, că nu există suficiente dovezi convingătoare de validare empirică a lui. Modelul „cerere-control” A fost formulat de R.A. Karasek (1979) și perfecționat de acesta și colaboratorii lui
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
urmă, puține câte erau, apelau cu precădere la observații și la metoda self-report-ului. Totuși, perioada anilor ’70 a creionat semnificația noului fenomen și a încercat să precizeze conținutul termenului care îl desemnează. Perioada anilor ’80 aduce cu sine mari restructurări conceptuale și mai ales contribuții remarcabile din punct de vedere metodologic. Un aport deosebit la conceptualizarea și operaționalizarea constructului de burnout l-au adus Marlach și Jackson (1981). Cele două autoare propun următoarele definiții ale burnout-ului: # un sindrom de epuizare emoțională
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
instrumentele cele mai răspândite și mai frecvent utilizate în diagnoza burnout-ului. Epuizarea emoțională este dimensiunea motivațională a instrumentului, depersonalizarea - dimensiunea interpersonală, iar reducerea realizării profesionale - dimensiunea de autoevaluare. Perioada anilor ’90 se caracterizează prin continuarea și adâncirea restructurărilor de ordin conceptual și metodologic, ambele fiind generate de extensia fenomenului de burnout. Dacă în etapele anterioare burnout-ul era considerat, după cum am văzut, ca fiind specific profesiunilor relaționale de asistență și ajutor, de data aceasta el apare ca fiind întâlnit în orice tip
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
acum cercetătorii erau preocupați de a inventaria sursele burnout-ului, simptomele și efectele lui, modalitățile de prevenire sau de ameliorare, de data aceasta pe prim-plan trec eforturile de a descifra mecanismele și legitățile fenomenului respectiv, astfel încât se oferă cadrul teoretic conceptual pentru cercetările empirice. Translația de la studiul cazurilor individuale la studiul grupurilor profesionale. În literatura de specialitate se face aprecierea că în momentul de față studiul cazurilor clinice constituie mai degrabă cazuri de excepție decât o regulă, un asemenea fapt fiind
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
cunoașterea științifică. Acesta ar fi cazul fenomenului pe care îl avem în vedere, care nu de puține ori a fost fie suprapus peste altele, fie abuziv detașat de ele. Tocmai de aceea considerăm că este necesar să operăm câteva diferențieri conceptuale oricât de greu ne-ar fi. 3.1.2. Câteva scurte delimitări conceptuale Burnout și stres Cele două fenomene au fost și sunt, de altfel, strâns corelate între ele, această corelație mergând până aproape de suprapunerea lor. Cine parcurge literatura de
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
care nu de puține ori a fost fie suprapus peste altele, fie abuziv detașat de ele. Tocmai de aceea considerăm că este necesar să operăm câteva diferențieri conceptuale oricât de greu ne-ar fi. 3.1.2. Câteva scurte delimitări conceptuale Burnout și stres Cele două fenomene au fost și sunt, de altfel, strâns corelate între ele, această corelație mergând până aproape de suprapunerea lor. Cine parcurge literatura de specialitate dedicată stresului și burnout-ului rămâne frapat de asemănarea conținutului temelor și problematicilor
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
am văzut, ele nu se centrează pe explicarea unor elemente intrinseci ale burnout-ului, ci mai ales pe condițiile în care burnout-ul apare la locul de muncă. Aceasta nu înseamnă că ele sunt mai puțin valoroase. Dimpotrivă, am oferit un cadru conceptual care a favorizat construirea altor modele mai direct legate de „constituția” internă a fenomenului avut în vedere. 3.2.2. Modele specifice ale burnout-ului Prezentăm în continuare, în ordinea strict cronologică a aparițiiei lor, trei modele explicativ-interpretative ale burnout-ului, cele
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
a mai multor variabile, impietează conturarea burnout-ului ca un construct separat, distinct (Cooper, Dewe, O’Driscoll, 2001, p. 87). Modelul tridimensional (Maslach, Jackson, 1981; Leiter, Maslach, 1988). Este cel mai cunoscut model, cel mai pertinent și mai bine fundamentat teoretic, conceptual și metodologic. El este concomitent un model structural, deoarece precizează componentele/dimensiunile structurale ale burnout-ului, dar și procesual, pentru că insistă asupra desfășurării și evoluției în timp a burnout-ului. Autorii postulează existența a trei dimensiuni esențial-definitorii ale burnout-ului: epuizarea emoțională (ca
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
Totodată, el a întărit convingerea că cel mai adecvat model explicativ-interpretativ al burnout-ului este cel elaborat de Maslach și colaboratorii ei. 3.3.3. Probleme controversate ale burnout-ului După cum am văzut, cele mai multe controverse au apărut din necesitatea realizării unor delimitări conceptuale între noțiunea de burnout și alte noțiuni, mai mult sau mai puțin asemănătoare (stres, oboseală, depresie, boală). Există însă și unele controverse generate de factori determinați ai burnout-ului sau de anumite caracteristici ale lui. Astfel, cercetătorii s-au întrebat dacă
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
nu-și poate lua timp liber și nici diversifica interesele”; „dedică mai mult timp gândirii și procurării muncii decât o cere situația”. Scott (1997), recurgând la un procedeu analitic sofisticat (recoltarea caracteristicilor atribuite workaholic-ului în literatura de specialitate; căutarea similarităților conceptuale dintre ele; diferențierea conceptului de altele relativ asemănătoare), ajunge la stabilirea unui criteriu compozit de identificare a workaholism-ului, care într-un fel le combină pe cele dinainte. El crede că patternul specific workaholism-ului ar fi constituit din: timpul petrecut de
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
229-243. LÉGERON, P. (2001), Le stress au travail, Odile Jacob, Paris. Le Guillant, L. (1984), Quelle psychiatrie pour notre temps?, Érès, Toulouse. LEYMANN, HEINZ (1990), „Mobbing and Psychological Terror at Workplace”, Violence and Victims, 5 (2). NAUGHTON, T.J. (1987), „A conceptual view of workaholism and implications for career counseling and research”, Career Development Quarterly, 35 (3), pp. 180-187. MACFARLANE, B., OTTEWILL, R., (2001) Effective Learning and Teaching in Business and Management, Kogan Page, Londra. Machlowitz, M. (1980), Workaholics: Living with Them
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
Maslach Burnout Inventory, Counsulting Psychologist Press, Palo Alto. Maslach, C., Leiter, M.P. (1997), „The truth about burnout: How organizations cause personal stress and what to do about it”, Jossey-Bass, San Francisco, CA. MASLACH, C., SCHAUFELI, W.B. (1993), „Historical and conceptual development of burnout”, în W.B. SCHAUFELI, C. MASLACH, T. MAREK, (eds.), Professional Burnout: Recent Developments in Theory and Research, Taylor & Francis, Washington, DC. McCARTHY, P., SHEEHAN, M., WILKIE, W. (eds.), (1996), Bullying: From Backyard to Boardroom, Millenium Books, Alexandria
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
acestui sector trebuie reglate de experți sau de conducători. Q/A (33,6%) Problemele acestui sector pot fi rezolvate de la sine (nici calitatea, nici acceptanța nu au mare importanță). 1 2 3 4 5 6 7 8 9 CALITATE ACCEPTARE CONCEPTUAL ANALITIC COMPORTAMENTAL DIRECTIV Sarcini si preocupări tehnice ORIENTAREA VALORICĂ Oameni si preocupări sociale TOLERANȚA LA AMBIGUITATE Scăzută Înaltă 2 A A A 1 3 COEZIUNEA GREȘELI DE ORGANIZARE insularizarea grupului; - lipsa tradițiilor de imparțialitate ale conducerii; - lipsa normelor care impun
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
mai multor puncte de vedere" (C. Cucoș, 1996). Activitățile interdisciplinare au pronunțate valențe formative, ele contribuie la dezvoltarea intelectuală, socială, emoțională, fizică și estetică a copilului, cultivă Încrederea În forțele proprii și spiritul de competiție. Interdisciplinaritatea oferă posibilitatea corelării conținuturilor conceptuale, metodologice și practice ale diferitelor discipline. Formarea viziunii interdisciplinare asupra lumii și, În același timp, formarea elevilor pentru a fi apți să realizeze abordări de acest fel, necesită modalități de lucru bazate pe exersarea principalelor procese ale gândirii, fără de care
RROMII ÎNTRE TRADIŢIE ŞI CONTEMPORANEITATE by Judit Găină, Viorel Paraschiv () [Corola-publishinghouse/Science/91787_a_93174]
-
Această complexitate evidentă și indiscutabilă a fenomenului educație determină o pluralitate a modalităților de abordare. În fapt, educația este cercetată de o diversitate de discipline teoretice sau aplicative, fiecare procedînd din punctul său de vedere, utilizînd propriile teorii, propriul aparat conceptual, urmărind propriile obiective și punînd în operă, pe lîngă universaliile logico-metodologice, propriile metodologii. De exemplu, disciplinele psihologice abordează premisele și condițiile individuale ale educației, dar și regulile generale după care funcționează mecanismele mentale în procesele educative. Ne referim, de pildă
GHID PENTRU CERCETAREA EDUCAŢIEI by NICOLETA LAURA POPA, LIVIU ANTONESEI, ADRIAN VICENTIU LABAR () [Corola-publishinghouse/Science/797_a_1743]
-
anumită sarcină. Disciplinele sociologice explorează vastul continent al condițiilor sociale ale educației, modul în care educația se integrează în societate, contribuie la inte grarea socioculturală a indivizilor educați și face acest lucru într-o gamă foarte diversă de perspective teroretice, conceptuale și de viziune. Nu există practic nici o mare școală din istoria acestei discipline care să nu fi abordat frontal și educația - de la linia „reproducționistă” a școlii franceze inițiate de Durkheim și care merge pînă la Pierre Bourdieu pînă la interacționismul
GHID PENTRU CERCETAREA EDUCAŢIEI by NICOLETA LAURA POPA, LIVIU ANTONESEI, ADRIAN VICENTIU LABAR () [Corola-publishinghouse/Science/797_a_1743]
-
existența unei probleme, să reușească s-o și precizeze cu oarecare competență, dar ipoteza să rămînă totuși neexplicită. În acest caz, cercetătorul va recurge la un proces de elucidare a ipotezei, prin ceea ce se numește o cercetare prealabilă, de natură conceptual teoretică. În procesul de elucidare a ipotezei, cercetătorul sau profesorul-cercetător poate apela la tehnici specifice de exercitare a imaginației creatoare, precum: brainstormingul (furtuna în creier, asaltul de idei), sinectica, modelarea - eventual modelarea asistată de computer -, metoda proiectelor etc. Trebuie, de
GHID PENTRU CERCETAREA EDUCAŢIEI by NICOLETA LAURA POPA, LIVIU ANTONESEI, ADRIAN VICENTIU LABAR () [Corola-publishinghouse/Science/797_a_1743]
-
natura criteriului ales și de caracteristicile eșantionului. De aceea, raportarea coeficienților de validitate pentru un instrument de cercetare trebuie însoțită de specificarea și descrierea clară a criteriului și a eșantionului pe care s-a realizat evaluarea. Validitatea de construct sau conceptuală se referă la cît de bine este transpus într-un instrument un concept (o trăsătură, o caracteristică, un fenomen etc.). Evaluarea validității de construct presupune atît un demers teoretic, cît și unul empiric: parcurgerea bibliografiei de specialitate ce cuprinde date
GHID PENTRU CERCETAREA EDUCAŢIEI by NICOLETA LAURA POPA, LIVIU ANTONESEI, ADRIAN VICENTIU LABAR () [Corola-publishinghouse/Science/797_a_1743]
-
<contents> CUPRINS I. Delimitări conceptuale în educația specială și social integrată 1.1. Ce înseamnă copii cu Cerințe Educaționale Speciale (CES) 1.2. Dificultăți specifice: deficiență mintală a) dificultăți în învățare; în comportament; b) dificultăți de comunicare și relaționare; II. Autonomie socială și personală - Direcții
Ghid metodic pentru activitățile de terapii în educația specială a copiilor cu cerințe educaționale speciale(CES) by Mihai Zamfir () [Corola-publishinghouse/Science/1189_a_2270]
-
alb * Secretul corespondenței; * Aspectul corespondenței * Tipuri de corespondență b) Model de scrisoare către un prieten drag c) Știm să întocmim o scrisoare oficială? O telegramă, o felicitare? D. Comportamentul în ocazii speciale (personale) Anexe - Plan de Intervenție personalizat I. DELIMITĂRI CONCEPTUALE ÎN EDUCAȚIA SPECIALĂ ȘI SOCIAL-INTEGRATĂ 1.1. Ce înseamnă copii cu Cerințe Educaționale Speciale (CES) Jean Piaget definea educația astfel: Adaptarea trebuie concepută ca prioritate fundamentală a unui organism de a-și modifica funcțiile și structurile sale în raport cu schimbările cantitative
Ghid metodic pentru activitățile de terapii în educația specială a copiilor cu cerințe educaționale speciale(CES) by Mihai Zamfir () [Corola-publishinghouse/Science/1189_a_2270]
-
să fixeze dimensiunile specifice ale latinității răsăritene și totodată să clarifice polemic problema abandonării ei, în evoluția istoriei românești, de către romanitatea occidentală. Este și acesta un mod de a răspunde cu argumentul tradiției unei politici pe care Occidentul o introducea conceptual în manifestările sale, în numele „coexistenței pașnice” cu sovietele. În același spirit, Horia Stamatu definește Spania ca „excepția Occidentului”, ceea ce conferă constatărilor sale un relief mai clar. Au mai colaborat Antoaneta Bodisco (Traduceri din Propertiu), Gheorghe V. Bumbești (Revoluția lui Serdiakov
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287798_a_289127]