3,420 matches
-
stins, dintr-odată, ca la un semn, cu toții. Ca la un semnal, toți cei din nesfârșitul rând, încolonați până departe, departe, și-au stins, dintr-odată, lumânările. Au dispărut cu toții. Domnul Vasile a rămas singur, cu torța în mână. Zâmbea, mulțumit. Torța lângă pulpanele raglanului. Liniște perfectă, noaptea perfectă. S-a auzit iarăși scârțâitul acela sâcâitor de uși ruginite. Stofa a început să ardă, de la pulpanele raglanului în sus. Apoi, mănușile. Apoi, fularul de mătase galbenă. Vasile încă zâmbea, când s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
Domnul Dominic s-a apropiat zâmbind de următorul, un țăran uscat și roșcovan. I-a stins și acestuia chipul. Și-au stins apoi, treptat, cu toții, lumânările, chipurile, au dispărut cu toții. Dominic a rămas singur cu torța sa în mână, blând, mulțumit. Torța la pulpanele raglanului. O liniște perfectă, de vis. S-a auzit iarăși mieunatul acela, scârțâitul acela sâcâitor de uși ruginite. Cerul ardea, stofa începuse să ardă, mănușile, mătasea de la gât. Domnul Dominic încă zâmbea când s-a auzit așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
să îngroape mica grămăjoară de foste cuvinte sub mormântul de nisip, îndesând, iarăși și iarăși, cu lopățica și găleata de copil, până nu mai putea fi găsită vreo urmă. Mai contemplă o clipă mormântul. Se ridică, în cele din urmă, mulțumit. O fracțiune de așteptare, apoi izbucni trilul nebun, râsul năvalnic, voios, de nestăvilit. Grădina celestă se umplu de râsul copilăresc, în cascade. Tot mai sticlos, mai sarcastic. Apoi îngroșat, tot mai îngroșat, bătrân, tot mai bătrân. Un râs gros și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
în viață divinul său drept Nu l-a primit, hodină nu află nici în bezna din Orcus. Și totuși, dacă-ntr-o zi lucrul sfânt ce-n inimă-mi Sălășluiește Poemul mi-a izbutit, Atunci binevenită fii, pace a umbrelor! Mulțumit sunt, chiar dacă al strunelor viers Nu mă va însoți-n adâncuri; odată, o singură dată Voi fi trăit ca zeii, și n-am râvnit mai mult. Este exprimată paradigmatic bucuria puterii demiurgice de a crea din nou lumea și omul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
Nu-s istoric, nici poet! Doar mâzgâlitor de foaie Sub impuls de fals talent Când sunt singur în odaie, Fără de echivalent. Mâine, poate, nici atâta, Tot mai mic la decăzut; Chiar și muza coborât-a Harul, cum am prevăzut. Totuși, mulțumit mi-i gândul. N-am pretins geniu că sunt, Ci doar umbră prinsă-n rândul Celor cu un țel mărunt. 1 martie 2004 REFLECȚII (CLII) Popor fără de lideri și fară de noroc, Trăind la o răscruce sub sabie și foc
Reflecții minore pe teme majore by Ioan Saizu-Nora () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91695_a_92329]
-
Puțin aplecat de spate, urmărea și el concentrat lista. O studia plin de interes, frecându-și mâinile înmănușate. Mănuși de motociclist, maronii cu găurele rare, din care se ițeau smocuri de păr negru, des, cârlionțat. Mormăia din când în când mulțumit, cuprins de plăcere, de parcă cineva l-ar fi frecat pe șale cu o porțiune dublă de loțiune „Toximotrol ’93“. Dădu să-l întrebe ce caută acolo, de unde a apărut. Nu putu să deschidă gura. Rămăsese cu privirea țintuită pe mănușile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
direct. „Îți dă atelieru pentru că am eu nevoie de el, înțelegi? Nu mai am unde să fut. Garsoniera de pe Hambarului mi-au confiscat-o. Vor să mă bage la ilicit. Pictezi și tu, mă rezolv și eu, și toată lumea-i mulțumită. Nu mai stau cu morcovu-n conștiință că mă urmărește careva. Jos e ICRAL-ul. Câtă lume nu intră aici. Unele cucoane mai urcă și la tine. Care-i problema, ești artist, comenzi, modele. Înțelegi?“ Aspasia aranjase lucrurile. Când și-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
vin dupè ea și, luându-mi rèmas bun, ies în stradè, Doresc sè cumpèr aceastè mașinè cum nu mi-am dorit niciodatè mai mult un lucru, voi face eu rost de bani, mi-a promis și tata cè îmi dè, mulțumit cè fiul lui dovedește intenții tot mai serioase în viațè, dar eu nu pot spune nimènui cè intențiile mele serioase sunt vise precare și iluzorii și, totuși, în ciuda tuturor acestor evidente și a lipsei de realism a acțiunilor mele, știu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
caz, în măsură să mă judece pentru pliurile de pe burtă. — Am râs, nu glumă! încerc să spun, în timp ce mă șterg la ochi. Ce trebuia să facem, de fapt? întreabă Jennifer, roșie ca racul de atâta râs. Daisy se declară foarte mulțumită. Scopul meu a fost să vă fac să râdeți și iată că l-am atins! —Nemaipomenit! exclamă Ben, trecându-și mâna prin păr. În timpul jocului nostru de înveselit oamenii și-a scos haina și și-a suflecat mânecile cămășii, așa că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
că și eu, mă văd obligată să precizez la rândul meu. Ca de obicei, Jim se uită în pământ, așa că îl chestionăm pe Finn din priviri. —Eu nu mi-am vărsat amarul în felul ăsta. Parcă aș fi constipat. Sunteți mulțumiți? Dar n-am vrut... începe Jennifer. Glumește, Jennifer! o liniștesc eu. —Bine. E în regulă, atunci. Jennifer îi zâmbește lui Finn. Cred că Charlotte tocmai a trecut prin Pasul Patru, zice Daisy. A început „să facă o evaluare morală a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
în general. Cum e în lumea lui Davey? Destul de fain, recunoaște el. Îmi place foarte tare la serviciu, știi? Câți pot spune asta? Îmi iubesc munca. Își așază ochelarii pe nas.) În ultimul timp, toți par mai senini și mai mulțumiți și de-abia acum mi-am dat seama ce mohorâtă era atmosfera în birou înainte să se înveselească cu toții. Nu poți să-i ajuți pe toți, îi spun. Știu. Nu, nu știi. Îți faci prea multe griji pentru toată lumea și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
ei un laptop de buzunar care, deschis spre verificarea funcționării sale, expuse, ce-i drept, trunchiat ochilor mei, mascați de ochelarii incognito-ului, secvențe dintr-un oraș cu case pe perne de aer și oameni levitând printre ele, dar brăileanul, mulțumit, închise laptop-ul și-l vârî în borsetă, plecând grăbit fără să privească în urmă. Ar fi văzut cum străinul ciudat, într-un nor alb, fu înghițit de apele Dunării. S-au văzut ochii unui pește monstruos de mare, bătând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
un mormăit și un semn cu ochiul stâng, făcut leneș. El nu prea vorbește. E retras, dar genial. E fenomenal, dar e narcisist. Și dacă nu-l lauzi tu, se laudă singur. Trebuie doar să se audă și e foarte mulțumit. Întotdeauna mestecă vreun pix. Acuma ținea între buze un creion. De la Aneriu am cerut câțiva oameni care să păzească școala în noaptea asta. E guraliv băiatul ăsta. Infantil cât încape, încăpățânat ca un porc, ceea ce și este, și foarte vulgar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
vom face tranziția, pe care nu știu cum o vom realiza, etajul patru, și cinci, care e tot al rețelei, vor fi pline ochi cu arme și cu muniții și tot felul de minunății. Frumos, nu? Foarte. Habar n-ai cât de mulțumit sunt! Spune-mi, ce e în aia? îl întrebai eu văzând cutia înaltă și îngustă în brațele vânjoase ale unui om. Un cadou pentru Velail. Eu nu prea mă pricep la așa ceva, dar am auzit că e cel mai bun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
în cantină ca să se audă ceva. Abia îl înțelegeam eu pe Vladimir! M-am uitat mai atent în preajmă. Poate era ceva care îl îngrijora. Nu era nimic. Erau, însă, unii elevi care aveau pelerine negre pe ei. Păreau foarte mulțumiți și se uitau în jur să vadă dacă sunt admirați. Le stătea bine. Unii aveau căști și caschete militare ce le veneau pe ochi. Războaie purtate de copii... La unii din ei puteam vedea privirea matură, obosită, plictisită de viață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
cu mâini tremurânde în BKG, asigură arma, o puse pe umăr, ochi și... Un sunet înfundat se auzi din curtea interioară și imediat urmă și o explozie. Proiectilul lovi coada elicopterului care acum se învârtea, imposibil de controlat. Altanovici zâmbi mulțumit. În subsol, Sergiu închise trapa și ieși din cameră împreună cu ceilalți înjurând: "Să tragi în mă-ta data viitoare!". Elicopterul, în ciuda manevrelor disperate ale pilotului, se prăbuși peste cele patru trape din curtea interioară și dărâmă o bucată din parterul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
spuse Tom. Semne de îmbătrânire. Poate că gena asta nu va fi produsul minune pe care mizează Rick. Mai ales dacă produce moarte prematură. Ar fi un dezastru. Cum mă simt? zise Adam, în timp ce serveau prânzul. Mă simt bine, Josh. Mulțumită ție. Sunt puțin cam obosit, câteodată. Și am pielea uscată. Am făcut câteva riduri. Dar mă simt bine. De ce? — Eram curios, spuse Josh, pe un ton cât mai indiferent. Se chinuia să nu se holbeze la fratele lui. De fapt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
de aur, poftiți!, și mama se umflă în pene ca o rață ce e... — Am dat la teatru, dar n-am intrat din prima, am fost bunicică la prima probă, Luci Popescu, profa de atunci, din comisie, a fost foarte mulțumită, dar, după toate recitările alea, Maestrul a venit afară, în curte, după mine și mi-a zis: vrei să intri cu 10? Eu, scurt, nu, atunci n-ai să intri!!! - și s-a uitat lung la mine, parcă mă cântărea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
lung la Frumoasa Neli, parcă s-ar întreba ceva, parcă ar cântări din ochi - ochii ei de aur - legumele și verdeața pentru o ciorbă, parcă ar fi gustat ea din mâncarea asta și i-ar fi plăcut: da, e bună! Mulțumită, continuă să vorbească, să ofteze din când în când, privind mereu spre drumul pe care nu venea nimeni. Mâine era deja azi. La masă, doar căldura și Neli. Tara adormise la picioarele femeii cu rochie roșie, decoltată până la fesele ușor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
programat spectacolul și... s-a suspendat din lipsă de spectatori, nu s-a mai jucat niciodată, deci noi am jucat trei reprezentații și șapte vizionări. Am luat premiu pentru spectacol și nu s-a mai jucat... Pot eu să fiu mulțumit? Știam efortul pe care l-am făcut... și rezultatul? Au aruncat în gol o creație rară... Dar teatrul m-a făcut uneori fericit, când am venit în București, că mă însurasem și am dat concurs să intru în Capitală, am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
Într-o zi, chiar o să ajung să Îmi placă jazzul. N-am nici o Îndoială. Mă uit cu duioșie cum se Îmbracă, Își curăță dinții cu ața dentară și Își ia servieta. — Ai purtat cadoul de la mine, spune cu un zâmbet mulțumit, uitându-se la chiloții mei, aruncați pe jos. — Îi... port destul de des, zic, cu degetele Încrucișate la spate. Sunt superbi ! — Îți urez o zi frumoasă la ai tăi. Vine lângă pat și mă sărută, după care șovăie. Emma ? — Da ? Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
Am să mă duc acasă cu autobuzul. Și, când ajung, am să-mi fac o cană mare de ciocolată caldă. Și poate mănânc niște Înghețată În fața televizorului. Stația are un mic adăpost, cu acoperiș și câteva scăunele și mă așez, mulțumită că nu mi se udă și mai tare părul. Tocmai mă uit În gol spre o reclamă auto, Întrebându-mă cum o fi fost budinca aia Häagen-Dazs și dacă merenguele era din ăla alb și țeapăn sau din celălalt, caramelizat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
vreau să mă răzbun, OK ? zic, Întorcându-mă cu fața la ea. E o atitudine complet nesănătoasă. Vreau să... Îmi vindec rănile și să merg mai departe. Vrei să-ți spun eu cum se mai traduce cuvântul răzbunare ? Îmi răspunde cu aerul mulțumit al cuiva care scoate un iepure dintr-o pălărie. Să pui punct. — Jemima, să pui punct și să te răzbuni nu sunt chiar același lucru, spune Lissy. — Ei, din punctul meu de vedere sunt. Mă fixează lung. Emma, ești prietena
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
regulă?” la care răspunse cu un „Ok!” internațional. Au schimbat și alte gesturi prietenești, amândoi așteptând-o pe Amina pentru a se putea Înțelege. Aceasta sosi bine dispusă și Începu o discuție lungă și tehnică. Cei doi directori erau foarte mulțumiți că lucrurile se rezolvaseră de la sine, că marfa nu mai trebuia returnată și pentru sfaturile tehnice eficiente oferite de român pentru a eficientiza producția de țesături a fabricii. Ba mai mult, Într-un moment fast, Najat Oufkir ceru să i
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
acest hal! Ești bun, ești foarte bun, dragă Rik, parcă așa te cheamă, nu am să te uit, să mă cauți. Băiatul a rostit un „da” neconvingător pentru că Rik Îi spunea numai cea mai frumoasă femeie din câte sunt. Plecă mulțumit, cu acea mulțumire a absolvirii unui examen important. Zilele și nopțile treceau după aceleași coordonate binecuvântate, doar că Rică surprindea de la un timp clipe de tristețe nedisimulată pe care G reușea să le ascundă cu repeziciune. În una din serile
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]