3,124 matches
-
The Way of the Lord Jesus. Vol. I, Christian Moral Principles (New York: Franciscan Herald Press, 1983). 14 Etică lui Kant ONORA O’NEILL i. Introducere Immanuel Kant (1724-1804) a fost unul dintre cei mai importanți filosofi europeni din Antichitate și pan] în zilele noastre; mulți ar spune c] a fost cel mai important. El a dus o viat] liniștit] în îndep]rtatul oraș prusac Königsberg (Kaliningradul din fosta Uniune Sovietic]) și a publicat o serie de lucr]ri semnificative în anii
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
imorale asemeni unei providențe divine. Aceast] imagine a fost satirizat] de-a lungul timpului. Heine îl consideră pe Kant un revoluționar îndr]zneț care a ucis deismul și care apoi a recunoscut cu sov]ial] c] rațiunea practic] putea „dovedi” pan] la urm] existența lui Dumnezeu. Nietzsche îl aseam]n] cu mai puțin] amabilitate unei vulpi care evadeaz] - și se furișeaz] dup] aceea înapoi în cușcă teismului. În scrierile sale de mai tarziu, Kant a renunțat atât la ideea coordon]rii
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
Încadrarea în aceast] tipologie particular] a „egoistului” nu necesit] aplicarea conștient] a principiului de mai sus în orice acțiune întreprins]; este suficient un comportament voluntar care s] urm]reasc] patternul menționat mai sus. Totuși, dovezile empirice existente par s] infirme pan] și acest egoism psihologic ce însoțește un comportament motivat. Mulți oameni de rând par preocupați în mod frecvent de obținerea unor lucruri despre care știu sau cred c] nu le sunt benefice, ignorându-le pe cele cu adev]rât valoroase
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
este cu adev]rât ceea ce pretinde c] este - o „descoperire” surprinz]toare și deziluzionant] cu privire la natură uman] -, ci, în cel mai fericit caz, o teorie nefondat], atașat] ideii potrivit c]reia motivul real al comportamentului uman nu poate fi aflat pan] ce nu se descoper] substratul egoist al acțiunii. Utilizarea acestei explicații „realiste” pentru a susține o afirmație general] duce la formarea unui cerc vicios al argumentației. La acest punct, adepții egoismului psihologic ar putea obiectă c] orice comportament presupus altruist
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
c] satisfacerea interesului unei persoane va fi în detrimentul altei persoane. Aceste teorii pot fi percepute că exponentele unui egoism panegiric, ce nu contravine moralei, ci, dimpotriv], reprezint] cea mai bun] cale spre finalitatea legitim] a acesteia: binele universal. Este îndoielnic, pan] la urm], dac] vorbim, de fapt, despre egoism, din moment ce acțiunea nu folosește egoismul decât în m]sura în care acesta constituie o strategie de atingere a binelui universal. R]mane cert faptul c] acest ideal pragmatic, fie el egoist sau
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
justificare este obținut] tocmai dovedind c] acțiunea corespunde, la urma urmei, propriilor interese. Într-o cunoscut] remarc], episcopul Butler afirmă urm]toarele: „Atunci cand ne acord]m o or] de liniște și odihn], nu putem g]și o explicație acestui fapt pan] ce nu vom fi convinși c] el este spre fericirea noastr] sau cel puțin nu împotriva ei.” (Butler, 1726, predică 11, paragraful 20). Deși Butler folosește cuvântul „fericire” în locul „binelui (absolut)”, cele dou] exprimând același lucru, de vreme ce fericirea constituie, într-adev
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
de om de afaceri) și, nu în ultimul rând, o opțiune care-i aparține în exclusivitate persoanei în cauz]. Mulți sunt ins] de p]rere c] preferință personal] înclin] mai mult spre iraționalitate decât spre tolerant]. v. Concluzii Am distins pan] acum cinci forme al egoismului. Formă aferent] bunului simț trateaz] egoismul că pe un viciu concretizat în urm]rirea binelui personal dincolo de limitele moral acceptabile. A doua form] - egoismul psihologic - este teoria care afirm] c] toți suntem egoiști, dac] nu
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
să, prin încercarea de a demască și a denigra în mod voit natură uman]. Cu privire la a treia form] a egoismului (în aspectul s]u de cale ce conduce înspre binele colectiv) e aproape sigur faptul c] nimeni nu a descoperit pan] acum acele condiții în care un grup de persoane egoiste, lipsite de orice constrângeri, ar putea s] se bucure de binele colectiv. Cu sigurant], nici condiția cea mai promit]toare - posibilă existent] a unei piețe perfect concurențiale, dup] cum o
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
pentru a le salva pe celelalte cinci, nu putem vorbi despre o inc]lcare a normei, întrucat moartea celor cinci persoane nu a constituit o modalitate de acțiune sau un scop final al subiectului. iii. Aspecte nesoluționate și probleme potențiale Pan] în acest moment am clarificat structura de ansamblu și câteva dintre argumentele care stau în spatele doctrinei deontologice. Ins] exist] chestiuni la care nu s-a g]sit inc] r]spuns și care merit] o analiz] mai atent]. 1) Care sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
în privința rochiei. Al treilea spune c] este mai bine s] nu provoc]m nepl]ceri celor apropiați. Toate aceste considerente se reg]sesc în situația dat]; toate sunt importante, iar eu trebuie doar s] îl aleg pe cel mai semnificativ. Pan] acum toate observațiile mele sunt relevante strict pentru cazul acesta. Ins] pot s] acționez mai departe, pentru c] îmi dau seama c] ceea ce conteaz] aici trebuie s] fie la fel de important în alte situații. În situația de fâț] este important s
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
ruim asupra acestui aspect. Dar, cu toate c] aspectul discutat mai sus este clar și se aplic] unui num]r foarte mare de cazuri, apare întrebarea dac] nu cumva adepții teoriei consecințelor au avut un demaraj prea lent, cel putin pan] de curând. Iat] și problema: Admițând c] teoria consecințelor este una a justific]rii, nu a deliber]rii, ce diferenț] se face - în politica deliberativ] - prin faptul de a fi adept al teoriei consecințelor? S] presupunem c] îndr]gostitul din
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
faptului c] agenții își pot promova valorile prin alegeri comportamentale, dac] își restricționeaz] tendința de a calcula, renunțând la dreptul de a analiza toate consecințele relevante. iv. Principalul argument al consecințialismului Cheia principalului argument al consecințialismului este o premis] considerat] pan] acum ca fiind implicit]; conform acesteia orice teorie moral] apeleaz] la anumite valori care necesit] a fi promovate, potrivit consecințialismului, sau onorate, potrivit curentului opus acestei teorii. Premisa este conving]toare. Orice teorie moral] recomand] individului anumite alegeri. În orice
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
cazuri, alegerile sunt justificate prin onorarea valorilor și nu prin promovarea lor. Aici apare o prim] greșeal], dar, cel putin, ea este ușor de înțeles și poate contribui la explicarea poziției opuse. A doua observație nu a mai fost prezentat] pan] acum și se încadreaz] foarte bine în concluzia acestui articol. Numeroase teorii deontologice se bazeaz] pe recunoașterea forței teoriei consecințelor asupra justific]rii, dar o restrâng într-o anumit] m]sur]. Un exemplu este furnizat de curentul bazat pe reguli
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
cele ale binelui. Al doilea aspect al eticii, care subliniaz] ideea promov]rii consecințelor pozitive ale acțiunii, necesit] în mod evident o teorie a binelui în vederea determin]rii clare a acestor consecințe pozitive și, prin urmare, demne de promovare. Ins] pan] și cel dintâi aspect menționat cu privire la etic] necesit] adesea o anume teorie a binelui, chiar și numai pentru a da conținut „datoriei binelui”, aceasta înscriindu-se printre lucrurile pe care se cuvine s] le facem: este evident și de aceast
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
nu înseamn] același lucru. Dincolo de multe alte responsabilit]ți personale, am putea avea și datoria de a promova adev]rul și frumosul că și scopuri în sine, chiar dac] acest lucru nu ar aduce nim]nui nici un câștig. E ca si cum pan] și ultimul om de pe p]mânt ar avea datoria de a nu distruge planetă în întregime odat] cu moartea sa, deși acest lucru nu ar mai afecta bunele intenții ale nim]nui. Etică nu presupune încurajarea unor acțiuni pozitive prin
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
spre anumite scopuri personale ulterioare, sau chiar și numai pentru a ne ușura conștiința. Totuși, indiferent de satisfacția obținut], aceasta nu poate fi exprimat] în termeni pur hedoniști. În același fel, atunci cand un alerg]tor de curs] lung] se zbate pan] la moarte pentru a dep]și recordul de timp sau cand niște prizonieri prefer] s] îndure chinuri groaznice decât s] își tr]deze camarazii, a asocia satisfacția lor unei pl]ceri hedoniste ar fi din nou o greșeal]. Teoria modern
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
preocup]rilor care i-au motivat pe adepții utilitarismului idealist. Potrivit principiilor materialiste, valorile de adev]r și frumos trebuie protejate și promovate doar în m]sura în care asigur] bun]starea omenirii, iar acest lucru este posibil, cel putin pan] la un anumit punct. Ins] Moore și adepții s]i nu ar fi de acord cu recunoașterea acestei idei la scar] larg]. Cu toate acestea, utilitarismul materialist se apropie foarte mult de problematica utilitarismului idealist, iar poziția sa este consolidat
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
tocmai de întreb]ri privind modul de viat] pe care trebuie s] îl urmeze individul în vederea form]rii propriului caracter. Unii gânditori nemulțumiți de caracterul impersonal și îngust al utilitarismului și kantianismului - teoriile dominante la acea vreme - au reînsuflețit tradiția pan] atunci uitat] a „teoriei virtuții”. Doctrina etic] anterioar] a urm]riț dou] aspecte. În primul rând, a fost interesat] de conflictul dintre utilitarism și deontologie. În al doilea rând, s-a detașat adesea în totalitate de elementele teoretice. Acest lucru
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
a detașat adesea în totalitate de elementele teoretice. Acest lucru a fost posibil fie printr-o abordare „de sus în jos” a problemelor etice și f]r] a se menționa fundamentele teoretice, fie printr-o abordare „de jos în sus” pan] la nivelul termenilor și conceptelor, f]r] a se ține cont de implicațiile asupra acțiunii. Orice preciz]ri privind caracterul sunt absențe din aceste teorii. Dup] cum afirm] Lawrence Blum, „este surprinz]tor faptul c] utilitarismul - care susține ideea c
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
care afirmă c] sufletele ajunse în rai privesc spre suferințele celor condamnați la iad („observarea chinurilor celorlalți amplific] sensul bucuriei personale”). Astfel, Bennett este de p]rere c] Edwards pare absolut insensibil la suferință veșnic] a damnaților, fiind deci inferior pan] și lui Himmler, care cel putin manifestase un dram de sensibilitate. Acest subiect dezv]luie un inconvenient frecvent întâlnit în cazul teoriilor care nu se axeaz] pe problema virtuții. În ceea ce privește teoriile asupra principiilor și datoriei, este posibil (din punct de
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
Criteriile de distincție între actele demne de laud] și cele damnabile, modul de formare a manierelor personale precum și concepțiile proprii asupra liberul arbitru, subliniaz] ideea c] oamenii pot s] își dezvolte său s] își modifice caracterul în mod deliberat. Limită pan] la care este posibil] aceast] modificare a tr]s]turilor și a caracterului personal este un aspect care dep]șește subiectul eseului de fâț]; cu toate acestea, o concluzie general] ar fi aceea c] situațiile de criz] îi pot obligă
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
lor drept privilegiu putere imunitate nici un drept datorie incapacitate r]spundere drepturi privilegii puteri imunit]ți Expuse împreun] cu corelativele lor drept privilegiu putere imunitate datorie nici un drept r]spundere incapacitate iii. Justificarea unui vocalular al drepturilor Toate distincțiile menționate pan] acum au fost cuprinse în sfera drepturilor. Ele contribuie la analiza acestora din urm], deși nu rezolv] problemă fundamental] cu privire la întrebarea dac] o afirmare a drepturilor este, pe de o parte, o descriere a unei st]ri de lucruri, iar
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
fundamentali. Unele dintre aceste probleme mai sunt discutate în cuprinsul acestui volum, de exemplu, în capitolul 24, „Etică mediului înconjur]tor”, capitolul 25, „Eutanasia”, capitolul 26, „Avortul” și capitolul 30, „Animalele”. 2) Care poate fi conținutul său obiectul unui drept? Pan] la un punct, r]spunsul la aceast] întrebare va depinde de cel al întreb]rii precedente. Dac] a avea interese este un criteriu esențial pentru deținerii anumitor drepturi, atunci acestea vor constă din orice lucru necesar pentru a proteja sau
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
ieftine. Cererea pentru dreptate nu este doar una orientat] c]tre viitor în termenii organiz]rii mondiale astfel încât fiecare s] aib] asigurate nevoile de bâz]; ea presupune și stoparea nedrept]ților active precum și recompensarea a ceea ce s-a f]cut pan] acum. Bineînțeles, cei mai mulți dintre noi nu sunt implicați în mod direct, dar suntem cu toții parte și beneficiari ai sistemului care funcționeaz] astfel. Acest tip de apel la dreptate este legat de o interpretare controversat] a acțiunilor guvernelor, b]ncilor și
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
facem distincția între ceea ce poate fi numit] dezvoltare „real]” și convențiile conceptuale ale dezvolt]rii. În sens larg, dezvoltarea poate fi v]zut] drept un proces de schimbare socio-economic] care trebuie s] aib] loc. Acest lucru nu spune prea multe pan] în momentul în care se identific] procesele care trebuie s] aib] loc, dar arăt] c] bazele definiției dezvolt]rii sunt evaluative și presupun existența unui sistem de valori. Dac] cineva crede c] distribuirea general] a prosperit]ții economice și materiale
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]