3,245 matches
-
Armadillo. De altfel, toată înfățișarea lui ar fi putut aduce cu acest specimen, cu excepția culorii deosebit de stridente și a feței teșite, aplatizate, cu nasul redus la două nări porcești, cu colțurile gurii ridicate ca ale pisicii din Cheshire, într-o perpetuă grimasă; avea ochii umani, în ciuda aspectului lor de sticlă, și urechile foarte mari, la fel de umane, doar că disproporționate, ca două pâlnii uriașe așezate proeminent lateral. Știu cine ești! i-a spus ea fără să-și poată desprinde ochii de la intrus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
coapsele, ca o mângâiere. Din toate colțurile camerei se ridică lent umbrele colorate, ca meduzele la suprafață mării, precum în povestea multiplicării celor o mie de Buddha, ce coboară din cer fiecare sub clopotul unei umbrele. Starea ei anterioară de perpetuă bucurie pare să-i revină, când, deodată, sună telefonul lung și strident. Și sunetul lui îi pare dintr-o dată amplificat, puternic, insistent, menit anume parcă să trezească pe oricine din somnul morții. Și după ringuri repetate se aude în robot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
că doar Narcis și-a văzut în vis chipul, și asta pentru că în absența iubirii nu putea exista în nici un plan. Cumva el și-a strecurat propria imagine în tărâmul viselor, ca să se poată visa numai pe el, într-o perpetuă uimire, admirație și fericire, și totuși fără să se recunoască. Pentru A. Breton, scopurile visului sunt de-a ilumina locurile ascunse. Astăzi cred că am visat ceva foarte apăsător. M-am chinuit din greu să mă trezesc, mă luptam zadarnic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
țin fiecare în mână câte o oglindă în care se uită atenți ca într-un televizor. Survolez încăperea în toate direcțiile, ca o cameră de luat vederi, să pot prinde imaginea din oglinzi. Însă auditoriul meu se află într-o perpetuă mișcare browniană, nu pot să văd absolut nimic. Poziția mâinilor sau a oglinzilor se modifică întruna. Mâinile se agită necontrolat, iar oglinzile vibrează ca niște evantaie. Nu recunosc decât una sau două persoane, poate tocmai de aceea încerc să le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
liniei orizontului, tânărul ce a fost îndrăgostit de o fotografie, bărbatul vizitat de îngeri, urmat de cel rătăcit în rezervația cu creaturi fabuloase, în căutarea iubirii imposibile, și domnul însoțit mereu de "El"-ul său recalcitrant și obositor, etern și perpetuu îndrăgostit. I-am invitat pe prietenii mei la un fel de praznic, pentru că este vorba de un moment solemn. Mi-am pus o rochie neagră, foarte simplă, lungă, cu umerii în formă de barcă și despicată în părți. Rochia am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
ceea ce, necontenind a se simți și a se încerca pe sine, nu contenește a se încerca în acest fel și astfel a se modifica în felul în care se modifică Suferirea primitivă ce constituie posibilitatea oricărei încercări: într-o oscilare perpetuă a suferinței și a bucuriei. Numai că această oscilare sau această schimbare permanentă care este cea a Vieții, dorită și dictată de propria sa esență, de esența absolutului, nu este o ființă inferioară, este ființa acestui absolut, singurul mod de
by MICHEL HENRY [Corola-publishinghouse/Imaginative/1006_a_2514]
-
reportaje, filme, documentare sunt întrerupte de spoturi publicitare care invită telespectatorul să treacă fără încetare de la un program la altul, la fel de inconsistent ca și cel pe care tocmai l-a părăsit. Cum să nu vezi totuși că odată cu această trecere perpetuă de la o imagine la alta și de-a lungul seriilor lor schimbătoare mass-media își realizează esența? Actualul nu doar este incoerentul și insignifiantul, el trebuie să fie astfel. Cu cât televiziunea este mai absurdă, cu atât își împlinește mai bine
by MICHEL HENRY [Corola-publishinghouse/Imaginative/1006_a_2514]
-
înlocuit, temporar, de pasiuni de mai mică intensitate, dar niciodată complet îndepărtat. Așa că, în mod natural, eram puțin copleșită de situația în care stăteam vizavi de el, la o masă micuță, la lumina lumânărilor, în restaurantul Il Cantinori - un loc perpetuu al întâlnirilor fierbinți, pe care Harry îl numea Il Nu-Mi-l-Pot-Permite1. — Deloc, i-am răspuns. E cu-adevărat uluitor cât de multe ai făcut într-un timp atât de scurt. Era adevărat, chiar dacă suna ca și cum îl ridicam în slăvi - Randall avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
se mai abținea, așa că am clătinat din cap în semn de aprobare. — Vivian Grant și primarul adjunct. — Ai văzut - stai puțin, cine e primarul adjunct? — Stanley Prizbecki. Cred că dacă l-ai vedea, l-ai recunoaște. O matahală cu o perpetuă barbă de trei zile și cu bicepși umflați... mâna dreaptă a primarului general? — Tipul ăla? L-ai văzut pe tipul ăla giugiulindu-se cu Vivian? Înțelesul verbului în cauză mi-era puțin cam neclar, dar totul suna mult prea cald
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
mai sexy chestie pe care ai văzut-o vreodată? Cutremurăm universul editurilor, iubitule! Asta facem! Vivian arăta absolut triumfătoare. Își strânsese părul blond-roșiatic într-o coadă de cal, ceea ce făcea ca pe față să-i stea înscrisă o expresie de perpetuă surpriză. Renunțase la obișnuitul ei costum de femeie puternică, în favoarea unui corset strâns pe trup, dintr-o dantelă roșie, completat cu un boa de puf, ciorapi de plasă și niște cizme înalte până peste genunchi, din lac negru. Punând totul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
pe dracu-n patru, dar pînă se face noapte de-a binelea vreau să avem parcată hardughia aia uite-aici, și a indicat cu degetul latura Baricadei dinspre Dalles, pentru că acolo, într-adevăr, arhitectura părea să fie mai șubredă. Greșeala perpetuă a sitemului comunist, și apoi a Dictaturii, nu se va mai întîmpla de acum înainte. Nimeni nu-și va mai permite să întoarcă spatele cetățeanului, nimeni nu o să ne mai trateze ca pe niște animale cărora nu le sînt satisfăcute
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
fizice. Deși era budist, Bodhidharma a fost influențat puternic de taoismul chinez și, până în ziua de azi, este considerat sfântul ocrotitor al artelor marțiale din China, Coreea și Japonia. Chipul său posomorât și încruntat, cu ochii săi pătrunzători și cu perpetua barbă de o zi, rămâne una dintre temele preferate în pictura tradițională pe pergament. Pentru a învăța formele tradiționale de arte marțiale chineze, mai ales cele ale școlilor interne subtile cum ar fi Tai-Chi ( Forma Fundamentală Supremă), Ba-Gua (Forma celor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
cu alte partenere din când în când, pentru a putea obține doze suficiente de esență și energie yin. Același principiu se aplică și în cazul unei femei puternice și sănătoase ce are alături un bărbat slăbit, care suferă în mod perpetuu și căruia îi este imposiblil să-i ofere doze suficiente de esență și energie yang. Astfel de nepotriviri și necesitatea rezultantă de a „călca strâmb” devin, de obicei, evidente pe măsură ce un cuplu înaintează în vârstă și vitalitatea unuia se târâie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
mausul i se părea obscen, iar liniile, chiar pure și deseori interesante care țâșneau pe ecran i se păreau a fi jeturi de spermă cu care i se orna suprafața plată a pântecelui ei catifelat și plat. O maculare, deghizată, perpetuă, o Îndepărtare nemiloasă de căldura fertilă și protectoare a trupului ei, care se Încredința discret sau năvalnic doar mâinii sale uscate, fierbinți, când tandră, când poruncitoare, dar care nu o umilea niciodată. Toată claviatura și toate căsuțele cu tot limbajul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
minge de cricket, Întregul peisaj urban, animat și multicolor, care stătea dinaintea lor sub acoperișul albastru al cerului - toate astea Îmi vor fi răpite pe vecie și va trebui să-mi găsesc drumul prin câmpie pe bâjbâite, Într-un Întuneric perpetuu, cu ajutorul unui baston și al lui Chang. Nu voi mai putea să desenez niciodată. Veniturile Îmi vor seca imediat și numai Dumnezeu știe ce se va alege de noi. Copiii mă tachinează pentru că sunt econom și se plâng că lucrez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
și al unui absolut al nostru, toți vom avea lumea noastră fără o punte de contact comună. * Să mergem la vânătoare de raze, ca o muscă mică! La vânătoarea de raze timpul este infinit, vara este veșnică, iar fericirea e perpetuă, întrucât razele sunt la un milimetru în fața noastră. Ești chiar atât de sigură că nu sunt săgeți fermecate și castele? Pentru noi picăturile de apa sunt oglinzi de cristal. Nu se implica prea mult, dar inima ei se întinde peste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
aleasă de K este calea cea bună. Nimic nu se va schimba. Ascultând frazele ei sfidătoare, Vultur-în-Zbor a auzit în ele un ecou al vorbelor lui Dolores O’Toole, dar a mai auzit și o explicație, un motiv al supraviețuirii perpetue a majorității celor din K, despre care se temuse că vor cădea toți, până la ultimul, sub vraja Dimensiunilor. Cei care supraviețuiseră șocului erau aceia îca Irina) pentru care calea aleasă de K devenise nu numai un mijloc de apărare, ci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
față de bunică deși autorul repetă pe parcursul romanului expresia "sat cu bunic", afecțiune care Îl va urmări de-a lungul existenței sale. Desele reîntoarceri În timp, În satul cu bunic, eu aș fi spus În satul cu bunici, constituie de fapt perpetua legătură de Împlinire și purificare, legătura cu matricea. Unele tare căpătate datorită comportamentului unui tată, care deși față de Va are o afecțiune cu totul specială dar care uneori depășește limita unui comportament de afectivitate ca de la tată la fiu, vor
Milenii, anotimpuri şi iubiri (sau Cele şase trepte ale iniţierii) by VAL ANDREESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1708_a_2958]
-
de acces brutală, „uneori lungă și tainică”, pe care nu ezită să Înfigă la tot pasul crampoane. Snobul, neîncrezător În forțele sale, urcă doar susținut de corzi. În timp ce dandy-ul pare un acrobat: „Frumusețea gestului său e premeditată ca o perpetuă sfidare...; el alege calea abruptă, superbă, surprinzătoare, În echilibru fragil”2. Chiar dacă, În epoca la care se referă și Thackeray, și d’Ormesson, numărul snobilor crește alarmant, amenințând dandysmul „pursânge”, Byron presimte corect: „Eheu, și cât de repede dispar toți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
Portugalia, America Latină? Există cu siguranță studii care să dovedească vitalitatea dandysmului și pe aceste meleaguri. Pentru moment, să ne mulțumim doar cu câteva nume. Cel mai cunoscut, Felix Rubén Garcya y Sarmiento, adică Rubén Darío (1862-1921): creolul din Nicaragua, rătăcitorul perpetuu prin lume, rege al poeziei de limbă spaniolă. Sau Ramón María del Valle-Inclán (1869-1936), figură pitorească a boemei madrilene, de neuitat nu doar datorită vieții excentrice, nelipsitului lornion și brațului amputat, ci și pentru că e autorul unei opere care Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
babilonii, inclusiv dimensiunii sale metafizice, și că datoria supremă a celor care se dedică studiului istoriei este să caute cu Încăpățânare și credință această Lege. Ideea era că și Spengler - cu circularitatea mișcărilor istorice, și Herder - cu evoluționismul și devenirea perpetuu ascendentă a umanității, și toți cei care, pentru a nu părea că se abandonează spațiului simplist și simplificator al aleatoriului, complică lucrurile În considerații abisale de toate soiurile și nuanțele nu fac altceva decât să evidențieze rezultatul, efectele, nu și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
ale divinității, azvârlite ca pradă amăgitoare Vânătorului, pentru ca acesta să nu poată ajunge niciodată la adevărata țintă. Dar dacă omenirea nu a fost doar destinată unui cosmic și pervers joc cinegetic, ci creată chiar cu această searbădă menire, de alibi perpetuu al unui Dumnezeu care știe că, atâta vreme cât Între El și Marele Vânător se interpun inocentele substitute umane, supraviețuirea Sa nu este În primejdie? Și dacă, așijderea, greșeala Evei n-a fost una Întâmplătoare, imanentă curiozității feminine, ci provocată cu meșteșug
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
povesti un film sau o piesă de teatru. Și iar mă conving de faptul că sufletul românesc nu este purtător de ură, nu este setos de răzbunare. În cuvintele omului de rând nu există acele sintagme ale ferocității, ale vindictei perpetue. Cuvintele sunt mai degrabă ale iertării, ale împăcării, ale resemnării. Un mare dar al sufletului românesc, dar, în egală măsură, o mare slăbiciune a vieții românilor. Din această împăcare cu răul, cred, obediența, resemnarea cu care ne mlădiem după toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
un narator plin de o rectitudine supraumană (încă nu mi-am dat seama cum reușea să transmită această senzație). E un paradox ce îl însoțește pe Ioan Lăcustă în tot ce scrie: atât de apropiat cititorului, dar foarte îndepărtat prin perpetua sa ascensiune pe versantul moral al existenței. Luminare e mai puțin roman decât mărturisire, e mai puțin mărturisire decât pur act mistic. Simt această carte ca fiind profund autobiografică. Respiră prin toți porii hârtiei suferință, împăcare, remușcare, o permanentă înfruntare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
fiecare și-a asumat sarcina de a reinventa America. În cronicile și articolele lui critice, Poe a luptat pentru un tip nou de literatură națională, o literatură americană lipsită de influențe englezești sau europene. Opera lui Thoreau reprezintă un atac perpetuu împotriva statu-quo-ului, o bătălie pentru descoperirea unui nou mod de a trăi aici. Amândoi au crezut în America și amândoi au fost convinși că America s-a dus pe apa sâmbetei, strivită până la sufocare de un munte tot mai greu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]