3,080 matches
-
și ud leoarcă, auzeam doar succesiunile de bipuri ale numerelor de telefon apelate și-un ton electronic de apelare - țrr-țrr, țrr-țrr - peste hârâitul furios al motorului și bufnetul valurilor. — Funcționează, strigă doctorul, fluturând din mână în vreme ce vântul și tangajul îi răscolea părul vâlvoi. Se strădui să-și împingă ochelarii mai sus pe nas și flutură iar din mână spre mine. Funcționează. Cărțile de telefon și aparatele de apelare acționează ca o frână. Toate viețile și fluxurile și interacțiunile pe care rechinul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
oprit. Nu, mulțumesc... adică da, aș mai vrea o felie. Individul avea un fel ciudat de a fărîmița bucata de cozonac, pesemne din pricina nervozității. „Trebuie să fie groaznic să fii infirm În timp de război“, Își spuse Rowe, simțindu-se răscolit pînă-n adîncul ființei de primejdioasa lui milă. — Spuneai că ați luat informații despre mine, dar cine sînteți voi? Tăie și pentru sine o felie de cozonac, dar se simți iscodit de ochii individului, care-l privea ca un flămînd ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
-și căuta justificări. Își căuta scuze și acum, În timp ce călătorea cu metroul - pasager nebărbierit și prost Îmbrăcat - Între stațiile Stockwell și Tottenham Court Road. Făcuse un ocol foarte mare, fiindcă multe dintre stațiile metroului fuseseră blocate. Visele din ajun Îi răscoliseră sufletul. Se vedea cu douăzeci de ani În urmă - un tînăr visător și Îndrăgostit, de care-și amintea fără duioșie, ca un biolog care face observații „pe viu“. În tinerețe, Rowe Își Închipuise că sacrificiile și faptele lui eroice o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
soției sale. De fapt, nu semăna deloc cu al ei dar, Întrucît nu mai vorbise de-atîta vreme cu vreo femeie În afară de proprietăreasa lui și de vînzătoarele din magazinele În care intra din cînd În cînd, orice glas de femeie Îi răscolea adînc amintirile. — Cine-i acolo? Dumneata ești, domnișoară Hilfe? — Da, dar cine ești dumneata? — Rowe, răspunse el, ca și cum numele lui i-ar fi fost foarte familiar. Urmă o tăcere atît de lungă, Încît avu impresia că fata agățase receptorul În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
te cunosc! răcni Digby, și Înainte de a-i Întoarce spatele avu răgazul să surprindă privirea mirată a lui Johns, care pornise grăbit spre iaz Împreună cu Poole. Întîlnirea cu Poole Îl tulburase pe Digby: deși omul nu-i părea cunoscut, Îi răscolise atît de adînc trecutul, Încît simțea că din apa lui neagră ar putea țîșni o lumină. Reacționase violent pentru că se speriase, iar acum se temea că pe fișa lui va apare o notă proastă... De ce oare trebuia să-i fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
se pregătea de bine de rău să treacă pragul unui nou mileniu. 7 Unii spun: „Civilizația noastră e Încă plăpândă, Din noaptea neagră abia de ieșim. Imagini dureroase stau Încă la pândă; N-ar fi mai bine să nu le răscolim?” Povestitorul se ridică, Își adună gândurile și reamintește Liniștit, dar ferm, se ridică și reamintește Că o revoluție metafizică a avut loc. Așa cum creștinii puteau să-și reprezinte civilizațiile antice, puteau să-și facă o imagine completă a civilizațiilor antice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
un hadron pe nume Jacques. Eu am obținut până la urmă bursa Mendeleev, ajungând un specialist reputat În mecanica cuantică. Pe Qwa n-am uitat-o niciodată și, la puțin timp după separarea alor mei, am plecat În căutarea ei. Am răscolit universul milenii la rând, inutil. Heisenberg avea Însă dreptate cu al său principiu al incertitudinii: cu cât știi mai multe despre viteza unei particule, cu atât știi mai puține despre poziția ei. Și invers. Eu nu știam nimic despre Qwa
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
vetrei strămoșești, apărare care‑i împiedica pe mulți să aibă o vatră unde să‑și ducă traiul. Imaginea cadavrelor împușcate în cap, acoperite cu hârtie de ziar, și un vânt nu tocmai binefăcător, un așa‑zis vânt de februarie care răscolește foile foșnitoare pe care scrie tentativă de puci. Dedesubt, privirile uimite ale morților, pe niște fețe subnutrite, cine‑mi face mie una ca asta și de ce, din moment ce și eu sunt de‑ai lor, fiul unui coate‑goale ca și ucigașul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
de fiecare dată, în cele din urmă, și la considerații asupra tablourilor și artei sale. Abia atunci, reproducând opinii cuminți și consacrate, glasul ei se încorda, dobândea energie și ritm. Vorbea despre panourile pregătite de Piero pentru carnavaluri și mascarade. Răscolea, dintr-odată, teancul de albume stivuite pe dușumeaua roșie, prăfuită. Găsea reproducerile, o soma pe studentă să întrerupă lucrul. Pregătea cafeaua pe un reșou vechi și ruginit, într-un ibric îngust și înalt, de aramă. Apoi, priveau multă vreme împreună
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
fi luat calea apei care curge mereu. - Dacă nu luam calea apei care curge mereu, ai mei ar fi pus mâna pe mine. Cât timp ai dormit, i-am văzut cum mă căutau pe celălalt mal. Un ghimpe rece Îmi răscoli măruntaiele. - Sigur erau ai tăi? Râse. Sigur că erau ai lui și nu ai mei. Îi știa după port. Erau singurii care Își smulgeau părul și barba. - Crezi că Tatăl ar fi lăsat ca iubitul lui fiu să fie un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
altfel era față de femeile pe care eu și Moru le știam a fi frumoase . - Venit toți, măi Krog, iar casa Cipusik e caldă, mă Îndemnă Nunatuk, din nou. În clipa aceea, ca la un semn, se porni un viscol năprasnic, răscolind apa mării și Învârtejind zăpada de pe ghețar. Pfuuh, ce să mai zic? Mă obișnuisem deja cu duhoarea din casele Cipusik și, pe de altă parte, așa era lăsat pentru mine. 31. Nunatuk era pricepută la Însoțire, tot pentru că n-avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
păstrez viu În amintire În legătură cu aceste trei morți, spre deosebire de cea de a patra, a fost acesta: În timp ce primele trei morți se petrecuseră violent și În timp ce groaza, spaima neașteptată, sila și oprimarea, sub toate formele lor, s-au Întrunit pentru a răscoli inimile, pentru a zdruncina și ofili trupurile celor care au văzut ivirea morții, după ce momentul primului șoc a trecut, locuitorii orașului au reacționat rapid În fața morții, acceptîndu-i violența, mutilarea sîngeroasă și grozăvia cu calm, ca pe o consecință firească a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
William Gillmore Sims. Au văzut că groapa nu era nici clară, nici mică și nici În frontul principal, iar cîmpia nu era verde, nici Îngrădită, nici iarba cosită. Dogoarea tremurătoare a amiezii strălucea peste pămîntul veșnic și nesfîrșit, peste lanul răscolit cu brutalitate, transformat Într-un morman de vreascuri, iar cu fiecare cîmpie, cu fiecare viroagă, povîrniș sau vad, pămîntul Înainta Într-o zvîrcolire brutală, dulce, nesfîrșită. Atunci Garfield, Arthur, Harrison și Hayes au stat o clipă nemișcați la capătul podului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
să le și văd. SÎnt un blestem și-o povară pe capul meu și nu mai vreau să le văd În fața ochilor. O să le dau foc.“ „Da, așa mă gîndeam și eu“ - am zis - „nu fac altceva decît să-ți răscolească amintiri pe care ar trebui să-ncerci să le uiți. Ar trebui distruse.“ „Asta am să și fac“ a zis. „Dumnezeu mi-e martor!“ „Și totuși“ - am zis, că Începusem să-ți povestesc, i-am zis bătrînei doamne Mason, „și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
Într-o zi el a venit acasă la cină și-a găsit-o acolo... măi, ce cucoană mai era! dichisită și pudrată și gătită de te dădea gata... și-atunci a aflat el. De fapt, cred că asta i-a răscolit amintiri dureroase: o ura așa de tare, că nici n-a vrut să stea de vorbă cu ea, și-a luat pălăria și a vrut să plece iar de-acasă, dar ea s-a apropiat de el... măi, și ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
privea serioasă, concentrată și slabă, într-o geacă de pânză model blană de tigru și cu un coș proaspăt pe nas. Părea că studiază un parameci la microscop. A doua zi, s-a înființat la mine la masă, mi-a răscolit cărțile, să vadă ce citeam și m-a invitat la o plimbare în parc, după închiderea bibliotecii. Ce era rău în asta? Am acceptat, deși pantofii ei butucănoși, cu o talpă de 10 cm mă inhibau. Parcă erau coturni grecești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
Mi se dusese buhul în liceu din cauza prietenei mele mai înaltă cu un cap decât mine, înegrită pe la ochi ca o vrăjitoare, ciufulită și deșirată ca o mătură. În curând, nu mă mai slăbi nici acasă. Se rătăcea pe ulițe, răscolea toată Băneasa, întreba în stânga și-n dreapta până ajungea la gardul de tablă verde. Tanti Cucu îmi făcu o vizită fulger. Apucasem totuși să astup spărtura din perete cu niște cârpe pe care le-am mascat cu ipsos. Vecinii îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
și Într-o carte de lângă ea (cunoști camera și lucrurile de pe perete de lângă pat și locul unde țin scrisorile, așa că nu-ți mai epxplic). Așa că - negăsind fotografia ta - cea pe care scrie fraza aceea enervant de faină - am Început să răscolesc toată camera, durându-mă În cot că trebuia să-mi vină ceva musafire și eu făcusem camera un turn de cărți și foi și scrisori și poza nicăieri. Stai frate! Eram nervoasă și supărată pe mine pentru ignoranța asta timp
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
tocmai În subminarea așteptării. Noi toți am crezut că e vorba de o tăcere pioasă, de un moment de reculegere În amintirea acelei femei care a fost prima lui soție și care a murit tânără. El, În schimb, doar a răscolit focul și a și introdus un alt plan, o altă lume, deci alte așteptări pentru noi. Puțini dintre cei de față puteau fi suspectați că știu cum e un munte și deci, cu atât mai mult, efortul lor de a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
picior de om? În al doilea rând, a pronunțat, fără ca cineva să sesizeze, numele de Grințu În loc de Grințoiu și, deci, multe alte lucruri ne-ar face el să acceptăm fără să tresărim, dacă ar continua să povestească În același ritm, răscolind focul și conducându-ne prin salturi În marginea adevăratelor puncte fierbinți de pe traseul de povestit. „Cu foamea o mai duceam cum o mai duceam că prindeam pește și mai aveam pesmeți, dar cu setea , fraților, nu știu dacă ați suferit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
puțin șoferul de ambulanță care sforăia sub șopronul de la intrare, nici unul dintre aceștia nu a avut puterea să Întrebe cum e țuica sau să se ridice s-o guste. Erau cu toții subjugați de povestitor. Când el vorbise de sete și răscolise jarul, tuturor li se uscaseră buzele, când amintise de furtuna salvatoare și se ridicase de pe scăunel, lovise cu piciorul un vas de tablă cu care se scotea de obicei cenușa, crezuseră cu toții că aud tunete nu departe de ei. Ipoteza
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
Alături de această grămadă de cadavre se află un soldat cu capul descoperit și cu mantaua descheiată. De gâtul lui atârnă o cutie semirotundă În care se află un binoclu sau, pur și simplu, ceva de mâncare. Fața celui viu pare răscolită de oroare, de groază. Ochii Îi sunt supradilatați și privesc undeva În sus, iar mâna lui dreaptă atinge cu vârful degetelor partea dintre frunte și tâmpla dreaptă. * Ar trebui să-și amintească măcar chipul uneia dintre numeroasele lui mame. Spre deosebire de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
lumină, așa, galbenă, violetă, albă. se albea și se Întuneca cerul de la rachetele aruncate pentru a lumina terenul. duminică pe la 12 m-am culcat și am visat că mă certasem cu Ticuță și cu Dada pentru că intrase În casă și răscolise toate lucrurile. tot deodată am visat și că mă căsătorisem cu Sița lui Buldulea. se făcea că era fată mare. și Rădița se făcea că murise și ajunsesem văduv, ferească Dumnezeu! În satul A. am sosit În ziua de 10
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
a așteptării (comoara așteptată fiind uneori pecetluită cu ceară: Mari lacăte de ceară par ultimul păcat...) și alta a intimității (Sărutul meu pe gleznă-ți tulbură imperii / Cu teama de surpare în tainicul ecou, / Tăceri imperiale la începutul serii / Vor răscoli al umbrei necunoscut halou): Privesc tăcut...; cât de aproape sunt de tâmpla ta...; atât de-aproape ești...; Tot așteptând, zăpada-n creuzete / E abur sfânt, fantasmă peste noi...; De cât te-aștept, zăpada-n meri / S-aprinde-n chip de lumânare...; Nu
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
analiza existența, sine ira et studio, Cassian Maria Spiridon aduce așadar, prin volumul-antologie Cumpăna, o poezie în care, valorificând latura estetică a cotidianului, oferă o perspectivă inedită asupra acestui cel mai de preț dar al omului, singurul care poate să răscolească fertil, fiindcă nimic nu tulbură ca viața. Liviu Ioan Stoiciu: Lanțul Două surse fundamentale are poezia lui Liviu Ioan Stoiciu, după cum reiese din antologia Lanțul - apărută în Colecția OPERA OMNIA. Poezie contemporană la Editura Tipo Moldova din Iași, în 2012
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]