3,277 matches
-
Cu cât atragem mai multă simpatie în favoarea fetei, cu atât mai suculentă va fi povestea când îl voi pune sub acuzare pe ucigaș“. Cum Lee nu apăru nici până la ora zece, m-am dus în sala de ședințe și am răsfoit dosarul baban al lui E. Short, vrând să mă asigur că numele lui Madeleine nu-i menționat în el. După două ore și tot atâtea sute de pagini citite, eram satisfăcut - numele ei nu pomenit la nici una din sutele de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
la indigo după diverse rapoarte, liste de ponturi, index de dovezi, rapoarte ale polițiștilor din teren și transcrieri ale interogatoriilor, toate înregistrate în ordine alfabetică. Neavând nimic de făcut și pe nimeni cu care să fac ceva, am început să răsfoiesc mapele. Cantitatea de informație era copleșitoare, mâna de lucru din spatele ei și mai copleșitoare, dar cel mai copleșitor era faptul că toate astea se întâmplau doar din cauza unei tinere prostuțe. Nu știam dacă să închin în cinstea lui Betty Short
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
se auzi un fluierat strident, iar Russ Millard strigă: — La naiba, dați-vă la o parte și lăsați-i să-și facă treaba! Și păstrați liniștea. Ne-am executat. Tehnicienii se aplecară asupra plicului, îl presărară cu praf de amprente, răsfoiră carnețelul cu adrese, examinară fotografiile și anunțară cu voce tare fiecare nouă descoperire, ca niște chirurgi aplecați deasupra mesei de operație: — Două amprente parțiale, neclare pe interiorul clapetei, nu mai mult de unul sau două puncte de comparație, insuficiente pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
teren, iar serile și le petreceau la El Nido, cercetând dosarul principal. La ora 9, când ieșeam de la serviciu, îl vizitam în drum spre Kay și mă minunam în sinea mea ce obsedat devenea domnul Omucideri: își neglija familia și răsfoia hârțoage până la miezul nopții. Omul invita la mărturisiri. Când i-am povestit despre Fritzie și depozit, m-a iertat cu o îmbrățișare părintească și o mustrare: — Tu să-ți iei examenul de sergent. Peste vreun an o să mă duc la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
restul dosarelor, fie le vinde ponturi despre vizita iminentă a federalilor. Escrocherie. Caz de înșelăciune deosebit de gravă. Furt și deținere ilegală de documente oficiale ale Departamentului. Zădărnicirea anchetelor federale. Dar nimic despre Johnny Vogel, Charlie Issler sau Betty Short. Am răsfoit alte paisprezece dosare și am găsit în fiecare dintre ele același rapoarte financiare mâzgălite pe margini. Am memorat numele de pe cotorul fiecărui biblioraft, apoi am trecut la sertarul de jos. Pe ultima filă din dosar era scris „Rap. contravenient cunoscut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
Cambridge / Stoneham și trecutul lui Elizabeth Short - partea care nu fusese mânjită pe pagina întâi a ziarelor. Ieri după-amiază, imediat ce mă lăsase tremuratul luasem din nou la mână dosarul principal și îmi dădusem seama că am ajuns în pragul nebuniei. Răsfoind rapid dosarul, am înțeles că partea din L.A. a investigației e moartă. Alte două lecturi rapide mi-am întărit convingerea, iar la a patra încercare mi-am zis că dacă mai rămân în oraș, o să le iau la poceală pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
Bleichert. — Nu zău? i-am replicat. • • • Fusese dezlegat misterul altei zile lipsă din ultimele trăite deBetty. Am făcut încă un drum la El Nido, de data asta ca să caut în dosarul principal numerele de telefon cu prefix de Webster. Pe când răsfoiam hârțoagele, mă tot gândeam că familia Sprague are un număr de Webster, autobuzul de Wilshire trece la câteva străzi de casa lor, iar „Marcy“ a lui Roach putea fi de fapt „Maddy“ sau „Martha“. Nu era logic. În săptămâna dispariției
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
diforme. Un borcan plin cu penisuri. Secțiuni de gingii cu dinți de aur. Am simțit că mi se face rău și m-am ghemuit pe saltea, ca să nu mai văd ororile alea. Am luat unul din caiete și l-am răsfoit. Paginile erau acoperite cu un scris ordonat, care descria în amănunt profanări de morminte. Cimitirele, locurile de veci și datele erau trecute pe coloane separate. Când am dat cu ochii de „East Los Angeles Lutheran“, unde era înmormântată mama, am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
recăpătat glasul. — Mi-ai povestit că soțul tău ți-a cumpărat tabloul acum doi ani, de ziua ta. Corect? — Da. Ce...? — În ’47? — Da. Buck... — Când e ziua ta? — Pe 15 ianuarie. — Arată-mi chitanța! Cu o privire speriată, Jane răsfoi niște hârtii de pe masa din capătul holului. M-am uitat fix la Gwynplain și am suprapus în mintea mea prim-planurile de pe 39th cu Norton și figura lui. Apoi am auzit: — Ei, ai de gând să-mi spui și mie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
Intrară în clădire și Felix S 23, cu siguranța cunoscătorului, îi conduse pe coridoare spre biroul lui Iuliu Corodan, directorul centrului. Bătu la ușa camerei și intră însoțit de ceilalți. În locul secretarei saturniene stătea un ins, om la prima vedere, răsfoind niște hârtii. — Bună ziua! zise Felix S 23. Tovarășul Iuliu Corodan e aici? — Poftim? ridică ochii individul. — Tovarășul Iuliu Corodan e aici? — Care Corodan? zise individul. Cine sunteți dumneavoastră? — Îl căutăm pe tovarășul Iuliu Corodan, directorul centrului, zise Felix S 23
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
crize de disperare, mulțumirea de sine se clătina, se prăbușea; de aceea a început să vadă cu timpul în mine un adevărat pericol, un conspirator împotriva fericirii sale. Într-o zi, m-a chemat la el. Stătea în fotoliu și răsfoia o revistă. M-a lăsat să aștept, prefăcându-se cufundat în lectură. În sfârșit, când a socotit că făcuse o pauză destul de educativă, a ridicat ochii spre mine: „A, tu erai?” M-a invitat să iau loc pe celălalt fotoliu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
a părut că nu era de ajuns de ascuțită și a schimbat-o cu alta. În sfârșit, când toate preparativele au fost îndeplinite, își fixă mai bine ochelarii pe nas, deschise dosarul cu grijă, întoarse câteva foi, se opri, citi, răsfoi mai departe, citi din nou, până când găsi ceea ce căutase. Se concentră și tăie cu o linie groasă ceva, atent, de parcă tăia cu un cuțit, după care luă o sugativă, o apăsă pe locul cu pricina și așteptă câteva clipe înainte de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
întrebarea. Îmi închipuiam că numai bătrânii. — Nu, dragă Daniel, uitarea e indivizibilă. Ceva mai târziu, când a descoperit că i se umblase prin lucruri, mi-a încredințat mie jurnalul, rugându-mă să-l păstrez. N-am avut curiozitatea să-l răsfoiesc, l-am aruncat într-un sertar și l-am lăsat acolo. Abia după moartea lui Dinu l-am citit și am descoperit parcurgând însemnările din acest caiet de matematică, uzat, cu foile asprite de umezeala care s-a uscat, cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
ordin ca pasărea să fie împăiată, iar trofeul să fie dus în biroul ei. Avea un singur punct slab Moașa, pe care și-l ascundea cu grijă. Se temea să nu roșească în public. Eu i-am descoperit întâmplător secretul, răsfoind un volum de psihiatrie pe care-l găsisem la Dinu, de unde am aflat că există chiar o fobie de acest fel, numită ereutofobie. Am vrut să mă conving și m-am convins. Dacă îi făceam din senin un compliment Moașei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
nu toate popoarele vechi au cunoscut calul. Calul a fost adus din răsărit. Imaginea călărețului e sublimă și plăcută ochiului chiar și astăzi. Dar văzută prima dată a fost înfricoșătoare: calul și călărețul păreau o singură ființă. Dacă te îndoiești, răsfoiește memoriile călătoriilor lui Columb. Caraibienii s-au speriat de oamenii genovezului mai ales pentru că i-au văzut călări pe cai. Ăsta a fost centaurul: un călăreț pe calul său. Când toți au început să învețe călăria, legenda s-a hipertrofiat
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
întrebă oaspetele nesigur. - O am. Oaspetele se uită în gol. Apoi spuse vioi: - Cunosc ipoteza unui astronom asupra sateliților lui Marte... Ai pe Swift în bibliotecă? Gazda se sculă și după câteva clipe îi aduse cartea despre Gulliver. Oaspetele o răsfoi un timp. - Uite ce scria ăsta la 1726, zise el. Astronomii lui de pe insula zburătoare Laputa, care nu știu de ce îmi amintește acum nițeluș de muntele plutitor al zânei Ngui, de care mi-ai vorbit, iată ce au făcut. Citez
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
sunt literatură. Pentru Theodora Bosanquet, În timp ce bate pe clapele mașinii de scris Remington În dormitorul mare, a devenit limpede că HJ se crede Napoleon Bonaparte. Deține un număr mare de cărți despre istoria epocii napoleoniene și l-a văzut adesea răsfoindu-le. În starea sa halucinatorie, fratele său William și sora sa Alice s-au transformat, evident, În fratele și sora Împăratului, iar el dictează scrisori către ei din această ipostază imperială - acum despre evoluția campaniilor sale („Vedem ciocul suficient Îndreptat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
rămâne sfidătoare. A doua zi, Theodora intră În salonul mare, ale cărui ferestre dau către râu și care servește ca birou al lui HJ dar și ca sală de primire, și o surprinde pe Minnie stând lângă rafturile cu cărți, răsfoind un volum deschis, cu pămătuful de praf abandonat pe o masă. Cu un aer vinovat, Minnie Închide zgomotos cartea și o pune la loc. — Ce faci, Kidd? o Întreabă Theodora. — A, nimic, domnișoară! Mă uitam și eu. Minnie Înșfacă pămătuful
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
dificil la prima lectură. Cere mult de la cititori. Dar și răsplata e mare. — De asta sunt sigură, domnișoară. Dar pentru așa ceva e nevoie de școală. — Ce ți s-a părut cel mai greu de Înțeles? Theodora deschide cartea și o răsfoiește. Minnie ezită, tentată să spună: „Totul!“, dar răspunde: — Păi, am crezut c-o să fie vorba despre junglă... — A, fiara din junglă e doar o metaforă. Un simbol. — Aha. Pe chipul lui Minnie nu se citește nici o expresie. — Toată viața lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
cu atât devenea mai conștient de sâmburele pervers al acestei dorințe de a dezvălui tainele scriitorilor dispăruți, de a intra În posesia gândurilor și faptelor lor secrete și de a le face publice, pentru Întreaga lume. Gândul la propriile hârtii, răsfoite de străini după moartea lui, i se părea de nesuportat. La Începutul lui mai, consideră necesar să revină la Veneția, unde trebuia să se mai documenteze pentru decorul povestirii, apoi venea vremea Întoarcerii la Londra. El și Fenimore făcură o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
se Întâmpla ca el să fie la Londra, Henry era invariabil plecat. În cele din urmă Însă, la Începutul lui mai, stabiliră să se Întâlnească la De Vere Gardens. Îl așteptă pe Compton În biroul mare cu vedere la stradă, răsfoind ciornele pentru piesă, Împrospătându-și memoria. Tosca, splendida cățea șoricar Încovrigată la picioarele lui, ciuli urechile și lătră, percepând sosirea oaspetelui, iar câteva clipe mai târziu Smith deschise ușa și anunță: — Domnul Edward Compton și domnișorul Compton. Smith pronunță numele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
exemplul. În mod obișnuit, flăcăului aici de față i se spune Monty. — Înțeleg... Și ce-ar trebui să scriu În acest frumos volum, Monty? — Numele dumneavoastră, dacă nu vă supărați, domnule. În dreptul zilei de naștere. — Adică cincisprezece aprilie, spuse Henry răsfoind caietul, care arăta ca o agendă de birou, cu câte un citat din Tennyson pentru fiecare zi. „M-a gorgonizat din cap până-n picioare / Cu privirea-i britanică de piatră - Maud“, citi el cu voce tare. Un motto cam abraziv
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
a auzi iar ca pe vremuri. Pentru că ziua era frumoasă, ieșiră la plimbare. Beaumont Street, care dădea În St Giles, era amplasată convenabil pentru explorarea străzilor, aleilor și piațetelor orașului studios, tocit de timp. Petrecură o jumătate de oră plăcută răsfoind cărțile din excelenta librărie Blackwell’s, verificând pe furiș stocurile existente din propriile cărți, așa cum fac Întotdeauna scriitorii. Henry avu plăcerea de a vedea câteva exemplare din Lecția maestrului, ultima sa colecție de povestiri, pe masa cu apariții recente. — Ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
mare, ținând pe genunchi un pachet abia sosit din partea editorului, despre care știa că conține un exemplar din cel mai recent - și aproape cu siguranță ultimul - său roman. Adunându-și puterile pentru a-l scoate din hârtie și după ce Îl răsfoia puțin cu o scânteie reînnoită de stimă față de sine, recunoștea, după copertă, aceeași carte În mâna unui tânăr ce Însoțea două doamne, una În vârstă și una tânără, pe aleea de-a lungul falezei. Îi recunoștea și pe cei trei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
În cameră. Da, da, te rog. Mulțumesc, Smith. Se ridică, adună plicurile și le duse, Împreună cu ziarul, În birou. Nădăjduia să Îi apară În intestine o senzație care să precipite o evacuare, dar nu avu noroc. Se așeză În fotoliu, răsfoind ziarul fără a găsi nimic care să Îi rețină atenția mai mult de câteva clipe. Din Europa Răsăriteană păreau să se audă bubuituri de tunet, prevestitoare ale unui conflict iminent - dar când nu se auzeau? În Armenia, situația era tensionată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]