3,182 matches
-
meargă la politehnică!... Vorbele sale fură urmate de o tăcere lungă. În cele din urmă, Ticu se decise să vorbească despre lucrul care îl adusese, de fapt, acolo. Mă, Severe, rosti el prevenitor, uite ce e... Am și eu o rugăminte la tine, dar nu știu dacă o să mă poți ajuta... Sever, care își închipuise ca musafirii săi veniseră numai așa, într-o simplă vizită, tresări mirat. Ticu vorbi mai departe: Băiatul ar avea nevoie de cineva care să-l mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
mă faci să mă simt ca o biată orfelină... Și îi zâmbi șăgalnic. CAPITOLUL V 1 Cu toate strădaniile sale, Virgil nu reuși să obțină în cursul acelui an mult doritul transfer. Zadarnic îi tot scrise el tatălui său, cu rugămintea reînnoită de a grăbi cu rezolvarea problemei și zadarnic se deplasă el însuși, într-o zi ploioasă și rece de toamnă, la Vidra, în același scop. Ușile transferului său rămâneau mai zăvorâte decât o poartă de cetate. Din acest motiv
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
său se materializează în fața mașinii. Nu mai ai ce să faci; știi sigur ce va urma, știi sigur că s-a apropiat sfârșitul bietei căprioare a cărei ochi te imploră s-o ferești, s-o ocrotești de cumplitul deznodământ. Această rugăminte mi-a ajuns la inimă. În acea fracțiune de secundă în care inima a preluat conducerea, îl împing zbierând pe tati, bietul tati al meu, să ocolească căprioara. Acel simplu gest a fost de-ajuns pentru a-l face să
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
priveau necontenit. Părea la fel de bine dispus ca mine, poate și mai mult. N-am ezitat să-l întreb motivul. Ș-știi? M-am lo-logodit! spuse el rapid și bâlbâit. Mi-a strâns stângaci mâna, apoi am luat un taxi la rugămințile interminabile ale lui. Fără tragere de inimă, am acceptat. În mașină continuam să vorbesc cu emfază despre orice altceva, în afară de mine. N-am reținut discuția ca s-o pot reda, eram atunci prea ocupat cu gândurile, prea afundat în mistere
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
esență cam asta Îi spusese. - Ești un martor cheie, asta chiar fără s-o știi. Am nevoie de dumneata ca să Înțeleg de ce. În realitate, fie și numai gîndul de a nu o mai vedea Îi era intolerabil. Justifica ea oare rugămintea lui de a mai rămîne? În mod egoist, decisese că da. - Nu cumva Îmi propui să colaborez la anchetă? Îl Întrebase ea, neuitînd să adauge că va avea nevoie de o dovadă de bunăvoință ca să Înceapă eventual să se gîndească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
pentru a nu-i dezamăgi pe bolnavi. Dialogul cu bolnavii din timpul transelor somnambulice îl epuiza. Fapt fără precedent până atunci, Jorge i s-a adresat lui guru în timpul transei și asta numai pentru a-i comunica numele lui cu rugămintea să i-l restituie, când va reveni în starea de veghe. De asemenea, articolul subliniază intenția lui de a face cunoscut lumii numele său mijlociu pe care i l-a încredințat lui guru în timpul transei somnambulice, în ideea că simpla
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
ecouri mute. Urme de pași se sting în noapte, Pierdute-n ceața dintre noi. Se sting și ultimele șoapte, Lăsându-ne mpietriți și goi. S-a destrămat vraja albastră! Ne-a dezlegat de legăminte! Rămasă-i inima sihastră, îngenuncheată-n rugăminte. Poem fără nume Pământul a primit în dar, Din lacrimile dimineții, Din dragostea fără hotar, Nemărginirea frumuseții. Un chihlimbar de răsărit, Parfum rătăcitor de floare Pierzându-se în asfințit, Mister al spumelor de mare. Un suflet risipit în nori, în
Căutări prin vara arsă de cuvinte by Nicolae Stancu ; ed. îngrijită de Vasile Crețu, Nicoleta Cimpoae () [Corola-publishinghouse/Imaginative/472_a_1434]
-
pășit în lift, acesta era deja supraaglomerat. L-am întrebat pe un bărbat cu bretele și papion, care stătea lângă panoul cu butoane, dacă nu-l deranjează să apese și pentru mine pe butonul pentru etajul doisprezece. Din nu știu ce motiv, rugămintea mea le-a făcut pe toate celelalte persoane din lift să se oprească din conversații și să mă privească într-un fel foarte straniu. Oare a ruga pe cineva să-ți apese și ție butonul era considerată o cerere nepoliticoasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
o îmbrac pe dos. Îmi dau seama că arăt ridicol, dar n-am încotro. Nu-i nimic, îl liniștește Dendé, e revoluție, acum totul poate să treacă neobservat. Fiecare cu povestioara lui, reia Curistul, numai că am și eu o rugăminte, încercați să vorbiți pe rînd, le atrage atenția, și ca o paranteză, ca să nu uit, voiam să vă informez că noi am depus armele, adaugă. Ne-a salvat Copoiul, băiat deștept tovarășul general, s-au căcat pe ei în ultima
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
încearcă să-și facă ordine în cap, l-a băgat la înaintare bătrînul său, ia semnează tu hîrțogăriile astea, i-o fi spus într-o bună zi, și nu-ți face griji, de restul o să mă ocup eu. O singură rugăminte am la tine, l-o fi lingușit cu tonul lui mieros, de azi înainte o mașinuță cu șofer o să te aștepte la scară, așa că vezi să nu mă faci de rușine, aruncă zdrențele astea de pe tine și fă-ți rost
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
plâns: „Părțile intime îmi sunt atât de sensibile, încât nu mai pot să șed, gura mă doare atât de tare, că nu mai pot mânca, iar corpul mă doare atât de tare, încât nu mai pot dormi”. Fiind receptivă la rugămințile acesteia, împărăteasa l-a numit în locul ei, pe unul dintre cei mai buni generali ai săi, care să cerceteze prin imperiu pentru a găsi tineri virili pentru patul său, sarcină care l-a umplut pe general de rușine până în măduva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
noi. Apoi mi-a venit În minte fata desculță din pustă și ne-am spus, după ce nevastă-mea s-a oprit din plâns, că ar fi un nume potrivit pentru nepoțica noastră, dacă l-am cunoaște. Ca să Înțelegeți mai bine rugămintea noastră, am hotărât să vă scriu o scrisoare specială În care să vedeți că mă simt legat de fiul dumneavoastră de care m-am despărțit, Înainte ca el să se trezească. Mă gândeam că era tot la fântână și că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
Rahela o cunoștea foarte bine. Au plâns împreună și au adormit una în brațele alteia. A doua zi dimineață, Rahela l-a căutat pe Iacob și i-a cerut să-i facă un copil Bilhei, în numele ei. Nu era o rugăminte, pentru că era dreptul Rahelei să aibă un copil cu Iacob. Nu era nevoie de o altă permisiune. Iacob a fost de acord. (De ce n-ar fi fost? Lea îl alăpta încă pe ultimul ei fiu, iar Rahela îi întorsese spatele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
văzând că tace, deoarece liana continua să trosnească amenințător și deodată am înțeles că necunoscutul era surd, nu mă auzea. Prin urmare în zadar povestisem, nu mă asculta nimeni, vorbeam în gol. „Povestește, insistă necunoscutul, de data aceasta ca o rugăminte și ca o poruncă. N-are importanță că eu sunt surd”. Și am reînceput să povestesc, să mă leg de copaci, strâns, cât mai strâns, ca să fiu sigur că golul de sub mine nu va reuși să mă înhațe. Pe măsură ce liana
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
repezit imediat să-l ridice. Altădată, l-am chemat să schimbe limonada pretextând că se încălzise și, iarăși, am răsuflat ușurat când Francisc a rânjit politicos, a dat din cap supus, a luat carafa și a ieșit să-mi îndeplinească rugămintea. Modestia nu-mi mai atârna demult ca o piatră de moară de picioare, dar nici nu țineam să mucezesc între oglinzi. Mi se părea mai avantajos să trag foloase pe rând din toate, fără să mă leg nici măcar de visele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
se apropia o victorie amenințătoare... Până la urmă am trișat ca să-mi obțin înfrângerea. Atunci, Bătrânul deveni radios. — Sunteți un jucător irezistibil, i-am zis și m-am pregătit să mă retrag. Să mai facem una, hotărî el. Era ceva între rugăminte și poruncă. Între dorință și amenințare. A trebuit să mă supun. Și, din nefericire, am câștigat următoarea partidă. Bătrânul s-a enervat foarte tare. — Încă una, zise el. Se congestionase la față, tăcea arțăgos și întreaga mea situație atârna, simțeam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
nu-l putea suferi. La urma urmei, fiul Zeului Puterii era el, nu Puarem. Zise deci, luîndu-și un aer de largă mărinimie: - Bine, fie... Poți să te duci și să le spui prietenilor tăi că fiul Zeului Puterii le împlinește rugămintea. Dar să-și ia fiecare numai câte o femeie; le ajunge câte una. Și Puarem are dreptate... Și nu uita că mâine în zori plecăm. Fără a se arăta copleșit, Auta își înclină trupul și, privindu-l pe preot pe sub
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
porunci: - Spune-le să mă ia și pe mine în corabia lor, dacă cumva se duc în Marele Oraș. Să le spui că au ce vedea acolo și că aș fi bucuros să le fiu călăuză. Auta le tălmăci această rugăminte a preotului și străinii nu se împotriviră. Ieșind ultimul, Auta auzi un foșnet și se întoarse: de după o perdea se ivi o clipă capul Marelui Preot. Auta zâmbi în sine și ieși fără să spună nimic nimănui. Ceilalți erau în
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
ajunge de la început. Lot spuse mai departe: - Iată, cetatea asta e aproape ca să fug în ea, și e foarte mică. Îngăduie-mi să fug într-însa. Așa e că e mică? Auta îi răspunse: - Iată că-ți împlinim și această rugăminte a ta, ca să nu prăpădim cetatea despre care mi-ai vorbit. Dă zor și fugi acolo. Lot își încărcă într-o căruță cu asini avutul puțin, dădu de veste neamului său să-și strângă corturile și să adune turma, apoi
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
nici pe mine. Și am vrut să mi se întoarcă trupul în pulberea pământului care mi-a dat viață. - Și cum ai venit îndărăt? întrebă râzând același ins. - Cei care m-au dus cu ei mi-au împlinit și această rugăminte. Acum câțiva ani m-au adus înapoi. - Dar unde sunt ei? întrebă insul râzând din ce în ce mai cu poftă. - Dacă am să-ți spun tot n-ai să mă crezi... Socotisem că lumea s-a mai schimbat, dar văd că și acuma
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
și ajunge acolo după o călătorie lungă și grea. Într-un palat întîlnește o fată care se numea Frumusețea. Palatul e de cristal. Tânărul rămâne cu fata și veacurile scurse i se par zile, până când îl apucă dorul de casă. Rugămințile fetei nu-l înduplecă, și el pleacă spre locurile lui de obârșie. Negăsind însă decât ruine și vagi amintiri, îmbătrînește și moare. Pământul și-a luat dijma... Între noi și Caucaz sunt vreo două mii de kilometri în linie dreaptă, peste
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
el. Editorii Îl Întrebaseră dacă este dispus să recenzeze primele patru episoade și el acceptase, În parte ca serviciu făcut unui prieten, În parte pentru că era extrem de curios să citească romanul. Îi trimiseseră un exemplar al textului integral, dar cu rugămintea de a nu „da de gol“ evoluția intrigii. Realitatea era că primele capitole, care se desfășurau În Cartierul Latin din Paris, pe la mijlocul secolului, printre artiști săraci, studenți la arte plastice și modele, era de departe bucata cea mai bună, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
o zi Într-un atelier plin de studenți, pozând goală, pour l’ensemble (sau, așa cum ea Însăși se exprima, „pozând la grămadă“), și fugea, dar se Îmbuna și o ierta, iar ea accepta să se mărite cu el, dar, la rugămintea mamei lui, scandalizate, renunța cu noblețe și dispărea, pentru a fi salvată mai târziu de la pierzanie de către Svengali. Totul era evident inspirat din Scènes de la Vie de Bohème și din Dama cu camelii a lui Dumas, după cum Du Maurier Însuși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Sună atunci la el la servici. Petru, salve. Ce faci? Uuu, lover boy! Amanda când a venit, a spus că ai plecat la munte cu dragostea vieții tale! "Ce ego", se gândi Doru. Cine-i? O cunosc? Da. Am o rugăminte. Ce vrei tu. Stai departe de Amanda. De ce, mușcă? Oh, nici nu știi cât! Promite-mi! Bine, Dorule. Ia spune, cui i-e dor de tine, Dorule? Știi cui? Soției ministrului apărării. De ieri te caută de parcă-i nebună! Spune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
n-a făcut nicicând parte dintre punctele mele forte. Chiar dacă ar face, ce-aș avea eu să te învăț pe dumneata?!... Singura mea mângâiere ar fi ca micile mele economii să te elibereze de eventualele dumitale disconforturi pecuniare. Dorința și rugămintea mea cea arzătoare sunt să accepți să devii moștenitorul meu!!... 252 DANIEL BĂNULESCU Francis Macomber"), tabachera lui Lenin, fotograful lui Alva, cartea de vizită, însiropată cu declarații amoroase, aparținând Mariei Curie, o listă cu socoteli zilnice a D-nei Stein, monoclul
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]