3,395 matches
-
unul palestinian, unul israelian, unul iordanian și o colegă de prin Guineea-Bissau, din câte-mi aduc aminte. Îmi erau foarte simpatici acești colegi. Nu-i credeam în stare să aibă de-a face cu serviciile secrete. I-am spus acelui securist că nu am ce relații să dau. Nu mă simțeam deloc confortabil, în sensul că aveam oarecari temeri, știam cu ce se ocupa Securitatea. Și am zis că nu știu. — V-ați speriat? V-ați îngrijorat? — Nu eram extrem de speriat
Preţul adevărului. Un procuror în luptă cu sistemul by Dan Tăpălagă, Daniel Morar () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1338_a_2715]
-
că aveam colegi care turnau. — În grupă, în an? — Cel puțin în cămin aveam. Dar și în an, pentru că tipul avea o grămadă de date. — Bănuiați cine erau? — Nu mă gâdisem până în acel moment. După aceea, da. Știu că acest securist era, în discuțiile purtate cu mine, foarte sobru, iar în a doua întâlnire mi-a spus: de aici încolo întâlnirile noastre o să aibă un caracter de regularitate și o să veniți în altă parte. Adică voia să zică, probabil, la Securitate
Preţul adevărului. Un procuror în luptă cu sistemul by Dan Tăpălagă, Daniel Morar () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1338_a_2715]
-
născut pe 6 septembrie 1962 la București, dintr-o întâmplare“. Și romanul se înfiripează ca o încercare a naratorului conștiincios de a explica despre ce întâmplare este vorba. Bineînțeles, în decursul acestei lămuriri se desfășoară o amplă istorie cu minuni, securiști, amor, crimă, cârciumari bucureșteni și țărani moldoveni, așa încât, la sfârșitul capitolului („De aceea spuneam că Ilie Cazane s-a născut la București dintr-o întâmplare“), cititorul a picat deja în capcana poveștii și poate recunoaște, cu satisfacție, că îi place
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2212_a_3537]
-
vorbea ca un procuror, prietenii mei erau deja neîncrezători în legitimitatea acestui proces rapid, care semăna mai degrabă cu o execuție sumară. Voican - sau poate altcineva - justifica graba cu care se ținuse procesul prin amenințarea permanentă a „teroriștilor”, adică a securiștilor rămași credincioși lui Ceaușescu. Bineînțeles, după moartea acestuia nu s-a întâmplat absolut nimic. Unde ne sunt teroriștii? se întrebau ziariștii. Și de ce nu răzbună ei moartea șefului? De aici, de la ideea de răzbunare s-a încins o discuție pasionantă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
aberant. Dar atunci ni se părea admisibil. N-am pus la îndoială informația. Credeam deci și în povestea cu „teroriștii”. Așa că, ne ziceam noi, cei hotărâți să ne ducem în România cu orice preț, chiar și demoralizați de moartea șefului, securiștii cei credincioși tot sunt periculoși. De aceea în loc să intrăm în țară pe la Turnu-Severin am luat-o prin Bulgaria și am trecut Dunărea abia la Giurgiu. Bineînțeles că ne-a fost frică. Dar ne simțeam și mândri. Am fi putut, Beldiman
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
am avut de lucru și am început să fac bășcălie de ofițerul de securitate care se lepăda de Ceaușescu înjurându-l de mama focului. M-a luat gura pe dinainte, iar după aceea am regretat. Abia l-am convins pe securist să nu descarce camionul în căutare de arme... — De unde să știu eu că nu sunteți teroriști! a spus securistul. În noaptea dinainte ninsese zdravăn, camionul înainta cu greu, deși oamenii ieșiseră deja la dat zăpada. Le-am admirat sincer conștiința
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
înjurându-l de mama focului. M-a luat gura pe dinainte, iar după aceea am regretat. Abia l-am convins pe securist să nu descarce camionul în căutare de arme... — De unde să știu eu că nu sunteți teroriști! a spus securistul. În noaptea dinainte ninsese zdravăn, camionul înainta cu greu, deși oamenii ieșiseră deja la dat zăpada. Le-am admirat sincer conștiința civică, nu știam dacă sunt muncitori sau țărani colhoznici. Nu știam dacă-i silea cineva s-o facă. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
de altfel s-au simțit imediat ca peștii în apă. Citesc eu articolașul o dată, de două ori. Mai întâi mă indignez: cum se poate, domnule, doar guvernul american i-a cerut lui Năstase să curețe aparatul de stat de foștii securiști! Pe urmă, văd că ziaristul român indică și sursa: The Sydney Morning Herald. O fi adevărat! îmi zic, și antiamericanul din mine se țânțoșează și se înveselește. E vorba de Pastenague, care nu și-a ascuns niciodată antipatia pentru această
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
socoteală pe plan moral atât timp cât se menține în vatra satului, împreună cu ai săi. Aruncat în afară își pierde reperele morale. Și în același timp se demoralizează. Regresează cultural. Devine cinic. Așa se face că țărănimea a dat cei mai aprigi securiști, cei mai cinici politruci. Însuși Ceaușescu era un țăran demoralizat. Avea dreptate Preda. Țăranii care s-au salvat au fost cei care, grație școlii, au ajuns profesori, oameni de știință, scriitori, medici. Cei care și-au găsit un echilibru într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
Cei care și-au găsit un echilibru într-o profesie dispunând de o deontologie. Ceilalți au rămas într-o zonă precară, îngeri izgoniți, dezorientați, masa de manevră a regimului, nici țărani, nici muncitori. Nici măcar mahalagii... Mulți din ei au ajuns securiști sau politruci, iar după schimbarea regimului s-au pus pe înavuțire, fără scrupule, corupți până la măduva osului. Ei au format baza capitalismului de cumetrie. Alții, mai ales tineri, au plecat spre Occident, au ajuns în Bois de Boulogne, unde aveau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
luat putea fi pierdut deoarece putea cădea din buzunar, că era destul de plin și putea aluneca ușor, având circumstanțe atenuante , astfel cleptomania e o boală aplicabilă indiferent de poșibilitățile materiale a persoanei. Astfel o tânără pe nume Jana, sora unui securist din Galați a fost reclamată și prinsă asupra faptului de nenumărate ori. La inșistențele fratelui a fost iertată scăpând doar cu avertisment. Văzând că nu se linșitește la mustrările verbale ,adunându-se vreo sută de reclamații în sectorul unde opera
Pe urmele infractorilor by Vasile Ghivirigă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91846_a_92804]
-
în urmă și odată cu el tot ce era legat de oraș. Iar în liniștea rămasă în loc, de astă dată în el, nu în afara lui, nu erau decât niște noțiuni reci, ca străine: undeva, o bătrână e pe moarte, undeva, niște securiști îi verifică pe el și pe colegii lui de redacție și vor să-l înlocuiască pe redactorul-șef, nu se știe încă pentru ce, altundeva, niște funcționari nu vor să dea curs cererii de a transfera contractul de închiriere a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
Cineva ar trebui să spună ce-a fost. Colegul lor Mihai Marinescu o cunoscuse pe fata președintelui. Ea s-a îndrăgostit de el, aproape că și-a pierdut mințile, îl caută în fiecare din clipele ei libere, se ascunde de securiștii care o păzesc. Sau aceștia închid ochii, altfel n-ar reuși să scape de urmărirea lor. Nici ei, probabil, nu știu cum să se poarte: dacă află tăticu’ sau mămica, zboară cu toții din slujbe sau chiar pot ajunge după gratii; dar se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
un cartier al Bucureștilor vechi, unde locuia cu părinții atât de vârstnici, că nici nu mai înțelegeau când băiatul lor sosește acasă și se retrage în singura încăpere cu ferestre la stradă. Așa că n-au știut ce să le spună securiștilor care le-au pus o grămadă de întrebări a doua zi, dar vecinii, ce tremurau când au fost luați la întrebări, au povestit că o mai văzuseră pe fată și, fără să fie întrebați, au vorbit despre bătrânii stăpâni peste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
spus răspicat: Ești naiv, bătrâne, dacă-ți închipui că nu mai avem noi puterea, ori ne spuneți ce-i cu ziaristul ăsta, ori înfundați pușcăria pentru tăinuire!? Ce să le spună dacă abia de-l vedeau la față? Firește că securiștii știau asta, însă aveau nevoie să se acopere de anchete pentru ziua în care buboiul s-ar fi spart și ar fi fost chemați să dea socoteală. Și mai spunea gura lumii că într-o zi fata l-a luat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
a spus.“ „Nu te cred, și-a bătut joc de tine. Nu-ți dai seama? Cum să stea ăia să bea votcă seară de seară cu el? Cum să stea el să bea votcă cu ei?“ „Aiurea“, zicea un altul, „securiștii ăștia sunt în stare de orice“. „Eu una nu cred“, intervenea Ileana Roman. „Dacă a spus asta a fost să se amuze, să-și găsească lui o scuză că luni la rând dispăruse de lângă noi.“ „Parcă ar fi fost consemnat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
dactilografă. De aici am ieșit la pensie în 1967". Securitatea a avut-o în vedere și a încercat să o racoleze la un moment dat ca informatoare. Fără să reușească, grație curajului și încăpățânării Marianei de a nu ceda. Tentativa securiștilor s-a produs pe când era dactilografă la policlinica "Ana Ipătescu". Presiunile au început prin chemări repetate la Miliție, unde era ținută toată noaptea într-un birou și amenințată că are de dat socoteală pentru "fapte grele", care s-ar traduce
Escadrila Albă : o istorie subiectivă by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1429_a_2671]
-
ținută toată noaptea într-un birou și amenințată că are de dat socoteală pentru "fapte grele", care s-ar traduce în "cel puțin șapte ani de închisoare". Au urmat apoi câteva întâlniri pe o bancă din parcul Kiseleff, cu un securist care după aspect și felul de a vorbi părea țigan ungur. Mereu, cererea imperativă de a nu spune nimănui nimic. I s-a solicitat o autobiografie și o poză, fără nicio explicație. După o astfel de misterioasă întâlnire, s-a
Escadrila Albă : o istorie subiectivă by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1429_a_2671]
-
Mereu, cererea imperativă de a nu spune nimănui nimic. I s-a solicitat o autobiografie și o poză, fără nicio explicație. După o astfel de misterioasă întâlnire, s-a hotărât brusc, cu orice risc, să nu se mai ducă. Amenințările securiștilor nu s-au materializat, și în cele din urmă a fost lăsată în pace. "Îmi amintesc că ascunsesem în pământ, după război, cu ajutorul soțului meu, micul meu revolver Browning, pe care l-am purtat pe front. El se ocupase de
Escadrila Albă : o istorie subiectivă by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1429_a_2671]
-
cu ajutorul soțului meu, micul meu revolver Browning, pe care l-am purtat pe front. El se ocupase de asta, îl îngropase la rădăcina unui copac și pe deasupra turnase smoală... Știu exact locul unde se află. Dacă l-ar fi găsit securiștii, puteam face pușcărie din cauza asta" îmi povestește Mariana în 2008, fără a-mi spune însă unde se găsește totuși acest revolver18A. În legătură cu sordidele presiuni ale Securității, doamna Drăgescu își amintește cazul unei persoane pe care o cunoștea, soția comandorului de
Escadrila Albă : o istorie subiectivă by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1429_a_2671]
-
Crucea Roșie, li se dă voie să părăsească România și să plece în Occident. 16 Mihail Romanescu, poreclit "Leul" Romanescu fiindcă nu zâmbea niciodată. 17 Evadat împreună cu Tudor Greceanu și V. Șirianu de la Aiud, în 1952, prins și ucis de securiști. Fusese pilot în aviația de recunoaștere. 18 La Ghimbav. 18A Mic revolver pe care Mariana îl primise de la planorista poloneză Wanda Modlibowska, pe care o cunoștea, refugiată și ea în România după căderea Poloniei. 19 Ulterior, Georges Miclescu s-a
Escadrila Albă : o istorie subiectivă by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1429_a_2671]
-
nu, de ce?... M-am obișnuit însă cu gândul că nu sunt dator să dau explicații. Ai avut în viață (și în literatură) și niște... antimodele? Te-au influențat în vreun fel? Toți "oamenii noi" produși de comunism, activiștii de partid, securiștii, turnătorii... "poeții" care umpleau revistele cu "poezii patriotice" despre partid și conducător, scriitorii și intelectualii care făceau encomioane regimului. (Aurel era vehement în diatribele împotriva scriitorilor lipsiți de caracter!). Zi-mi câteva mijloace prin care se ratează scriitorul român. "Vocația
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
fiecare pas. Politicienii ar vrea să-l numere în tabăra lor. De aceea-i recomandabil să fie plecat din țară sau să nu se întoarcă repede acasă. Cui a folosit (și cui mai folosește) fărâmițarea "generaționistă" și "promoționistă"? Un fost securist, care se ocupa pe vremuri de cultură, mărturisea că această împărțire pe "generații" și grupuscule literare era folosită în "procesul de urmărire", ajutându-i foarte mult pe cei care urmăreau "fenomenul" să-i aibă sub control, ca într-un insectar
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
pe "generații" și grupuscule literare era folosită în "procesul de urmărire", ajutându-i foarte mult pe cei care urmăreau "fenomenul" să-i aibă sub control, ca într-un insectar, pe scriitori...! Crezi că a premeditat cineva acest lucru? Mărturisirea respectivului securist încearcă să reacrediteze ideea că odioasa instituție lega și dezlega totul în țară, așadar, și revoluția din Decembrie 1989, cerînd astfel o nouă legitimare istorică. Dacă au programat ceva în cultură, asta n-a fost decât mediatizarea impostorilor în dauna
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
Ceaușescu... Ea a cultivat lupta generaționistă, pentru a divide și controla mai bine această breaslă care îi crea insomnii. Istoria breslei oferită de Securitate este o enormă mistificare (vezi "Cartea albă a Securității"). Puțină decență le-ar sta mai bine securiștilor, comuniștii zeloși de ieri și capitaliștii uituci de azi. O întrebare pe care am mai pus-o colegilor noștri: o generație, după părerea mea, e ca o crisalidă de fluture care autodistrugându-se... rămâne. Un fel de "la moartea generației '80
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]