9,812 matches
-
ai dezamăgit. Am fost bună până s-a întors Naoji. Am fost slujnica ta și acum, că nu mai ai nevoie de mine, mă expediezi. Am țipat o dată și am izbucnit în plâns. — Ești tare prostuță, spuse mama. Vocea îi tremura de mânie. Am ridicat capul. — Da, sunt. S-a profitat de mine pentru că sunt proastă. Vrei să scapi de mine pentru că sunt proastă. Cel mai bine ar fi să plec, nu? Eu nu înțeleg lucruri ca sărăcie, bani... Habar n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
amară mi se pare viața. Dovadă că nu mă mai controlez e că încep să vorbesc aiurea despre trandafiri și despre copiii pe care nu-i am - scăpări de care nu mă credeam în stare. M-am ridicat, furioasă și, tremurând toată, am urcat scările până la camera de la etaj. Va fi camera lui Naoji. Așa a stabilit mama cu patru sau cinci zile în urmă. L-am rugat pe domnul Nakai să mă ajute să mut aici dulapul, biroul și biblioteca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
tău. Te rog, răspunde. Însă vreau vești bune. Mă tângui, așteptându-mă la tot felul de umilințe. Nu mă prefac. Absolut deloc. Te implor. Simt c-am să mor de rușine. Nu exagerez. Aștept răspunsul tău cu sufletul la gură. Tremur tot... zi și noapte. Nu mă lăsa să înghit umilințe. Aud un râs înăbușit dinspre ziduri. Mă zvârcolesc în pat. Nu mă umili, sora mea!“ (2 rânduri libereă După ce-am citit toate astea, am închis jurnalul „Regina-nopții“ și l-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
totul și să o iei de la capăt, cu alt material. Într-o noapte, soțul meu m-a întrebat dacă fătul pe care-l purtam în pântece era al lui Hosoda. M-am speriat atât de tare, încât am început să tremur toată. Acum îmi dau seama că eram amândoi foarte tineri și nu prea știam ce-i dragostea. Nu înțelegeam nici măcar ce înseamnă afecțiunea. Eram atât de înnebunită după tablourile domnului Hosoda, încât spuneam tuturor celor cu care mă întâlneam că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
ecoul, oricât aș fi strigat. Să fie oare „dezamăgire în dragoste“? Mă întrebam dacă eram sortită morții, înghețată în roua nopții, singură în deșert, după ce-au dispărut și ultimele raze ale soarelui. Îmi venea să urlu. Fără lacrimi. Îmi tremurau umerii și pieptul și mă înăbușeau suspinele. Nu mi-a mai rămas decât să merg la Tokyo, cu orice preț, să-l văd pe Uehara. Ancora trebuie ridicată și corabia lansată la apă. Nu mai am ce aștepta. Să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
Atunci? Își va reveni? — S-ar putea să nu-și mai revină. E mai bine să știi. Pentru prima oară în viața mea eram și eu conștientă de neputința ființei umane în fața muntelui de disperare. — Doi ani? Trei? am șoptit, tremurând. — Nu știu exact. În orice caz, nu mai e nimic de făcut. Doctorul Miyake mi-a spus că și-a făcut rezervare la izvorul termal Nagaoka din Izu. A plecat împreună cu asistenta. I-am condus până la poartă și m-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
altul, principii încălcate, eforturi batjocorite, fericire tăgăduită, frumusețe profanată, onoare pângărită, glorie întinată. Cred că ceea ce se cheamă „frământarea secolului“ își are originea chiar aici. Trebuie să recunosc că, deși perfect conștient de urâțenia ei, pe mine m-a intimidat. Tremuram de frică, mi-era rușine și mă simțeam jenat în tot ce încercam să întreprind, vibram de emoție și eram incapabil să fac ceea ce trebuie. Aveam nevoie mai mult ca oricând de liniștea pe care ți-o dă amețeala cauzată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
mai bine. Pentru mine cel puțin, căci aș fi făcut școala vieții, de vreme ce aveam un caracter care mă îndemna să caut numai locuri calde și moi în care să mă așez. Mi-a arătat pumnul ei mic și solzos care tremura de furia vorbelor rostite și pe care și le-a mai șoptit o dată sieși cu amărăciune și, o dată cu ele, s-a abătut asupra mea fulgerul oceanic al profeției adunate în tigva ei, cum ședea lângă cuptor și-și ducea zilele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
afară, uimiți, întrebând dacă a pățit ceva, până când am primit un răspuns răstit și plin de furie să plecăm și s-o lăsăm în pace, iar eu eram deja îndeajuns de zguduit că îi văzusem fața stropită de zloată ca să tremur acum la intensitatea cumplită a vocii ei. Într-adevăr, se produsese o schimbare în ordinea obișuită a lucrurilor: ca o ușă pe care nimeni nu și-o închipuise încuiată, așa cum nu-ți imaginezi c-ar fi o ușă de biserică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
să le atingi sau să le vezi. N-am dreptate? Trebuie geniu ca să te ridici deasupra... O după amiază liniștită-liniștită în biroul lui din spatele casei, cu o mușama pe masa cu cărți, cu busturi în perete, mașini invizibile sforăind și tremurând către parc, soarele lucind în curte în afara ferestrei cu gratii împotriva hoților, cu bilele de biliard sărutându-se și ricoșând pe fetru, și buretele de cauciuc, și ușa din spate de la pompe funebre din ce în ce mai nemișcată, pisici așezate pe alei și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
erau aruncate, acuzând-o pe Mama că i le-a furat. Spunea că nu e loc de două femei într-o bucătărie - uitând câtă vreme trăiseră așa - mai ales dacă una din ele nu e cinstită și e îngălată. Amândouă tremurau, Mama mai degrabă de teamă decât de indignare; încerca să o caute din ochi pe bătrână, căci vederea îi slăbea pe zi ce trecea. Mie și lui Simon, Bunica aproape că nu ne mai adresa cuvântul, iar când cățelul pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
fi fost o preoteasă a Atenei. M-a cam scos din minți. Oricum nu-mi erau toți boii acasă și auzind-o discutând toată tagma femeiască în maniera ei metalică, țepoasă, îmi venea s-o privesc cu oareșcare resentimente. Așteptam tremurând aproape ca un bolnav de malarie s-o văd pe Esther intrând în sufragerie. Vârstnicii erau deja la masă. Apoi a venit Thea, dar după cum se vede sora ei nu voia să servească cina. Știi, mi-a spus doamna Renling
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
s-a făcut îngrozitor de frig; și din când în când ne trezeam îmbrățișați, cu fețele noastre nerase lipite una de alta, și ne despărțeam. Până când s-a făcut atât de ger că n-a mai contat că suntem niște străini - tremuram mult prea rău - și a trebuit să ne strângem unul într-altul. Mi-am scos haina și am întins-o peste amândoi ca să țină mai bine căldura înăuntru, și chiar și așa am continuat să tremurăm. Familia unui frânar care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
că suntem niște străini - tremuram mult prea rău - și a trebuit să ne strângem unul într-altul. Mi-am scos haina și am întins-o peste amândoi ca să țină mai bine căldura înăuntru, și chiar și așa am continuat să tremurăm. Familia unui frânar care locuia în apropiere avea un cocoș, și acesta a avut instinctul sau vitejia sa strige cucurigu în umezeala și cenușa curții din spate. Acest semnal matinal ne-a fost îndeajuns, așa că am ieșit afară din vagon
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
gros la el - dar de fapt, prin modul în care umbla cu portofelul și bancnotele, m-a convins că știa ce face. Mi-a spus: — Cu oameni de genul ăsta trebuie să știi să cheltuiești. Dacă te văd că-ți tremură mâna după un bănuț, nu mai însemni nimic în fața lor. Iar eu trebuie să îmi păstrez o poziție de necontestat. Au cunoștințe sus puse peste tot, și cum am de gând să intru curând în afaceri, o să am nevoie de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
socială. Dar, oh, întunericul dintr-o secție de poliție din Cartierul de Vest! Era ca noaptea. O mohorală putredă, bolnavă, atinsă de râie, plină de puroi. Iar siluetele și fețele prost turnate, strâmbe, se cocârjau, se târau, se plimbau, priveau, tremurau de groază, se predau, nu mai simțeau nimic - nestrămutat, surplusul și superabundența materialului uman - te mirai că toată această mulțime se născuse în formă umană și cât de lipsit de discriminare și de libertate a alegerii fusese acest proces. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
cărui răceală îi făcea rău când sărea în el după luptă, eu ședeam în slipul meu dungat, cu degetele îndoite pe lemnele adunate într-o grămadă, gata să sar după el dacă era cazul. Nu intram o dată cu el. Urca scărița tremurând, căci muștele grase pișcau destul de rău, iar vacarmul carnavalului care se desfășura la marginea apei te asurzea. Îl ajutam să se șteargă; se așeza pe piatră ca un om bolnav. Dar după ce se mai încălzea și începea să se simtă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
unde-i nenorocitul ăla? Soția directorului a fost cea care a apărut, îmbrăcată în capot. Încerca să se poarte respectuos, dar nu servil; era albă la față și deja se vedea că are de gând să îi țină piept, deși tremura, căci i-a vorbit, cu un ton practic și demn. Dumneata ești răspunzătoare pentru asta? a urlat el. Ea i-a spus: Doamna March n-a fost obligată să facă nimic din ce nu dorea să facă. A fost întrebată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
mult mai mare decât cea pe care o avusesem când conduceam, la morgă --mirosul de whiskey pe stomacul gol a declanșat probabil asta - și la accident, și imaginea mi-a făcut picioarele mele acoperite cu praf de cărbune să îmi tremure. M-am prăbușit pe scaun. Lucy mi-a spus: Ce-ai de ești așa palid? Și Sam s-a apropiat, asemeni unui personaj dintr-un film prost, care e îngrijorat ca nu cumva surioara lui scumpă, ca o păpușică, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
din spate, asta e clar. Cât despre restul, e greu să-ți dai seama în întuneric, dar nu cred că am făcut mare pagubă. Atunci luăm mașina mea în seara asta, mi-a spus. Și am să conduc eu. Probabil tremuri încă din cauza accidentului. Așa că am luat mașinuța ei, pe care abia i-o cumpărase taică-său, și ne-am dus la petrecerea din North Shore; am parcat-o după aceea într-unul din marile sectoare de umbră de pe lângă templul Bahai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
pe care abia i-o cumpărase taică-său, și ne-am dus la petrecerea din North Shore; am parcat-o după aceea într-unul din marile sectoare de umbră de pe lângă templul Bahai, ca să ne mângâiem, să ne îmbrățișăm și să tremurăm la baza acelui delușor religios înconjurat de lumina zdrențuită a lunii. Lucrurile păreau normale dar nu erau, nici pentru ea și nici pentru mine. Când ne-am întors a vrut să se mai uite o dată la sricăciuni, căci îi era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
ca să mă ajute să ies din bucluc. Da, sigur că da, i-a răspuns el. Oh, ce mai scursoare de om! a spus ea. Era prea slăbită ca să imprime acestei remarci toată sălbăticia pe care o simțea. Am dus-o tremurând la mașină și am demarat cât am putut de repede. Îmi pare rău, puștiule. Ți-am stricat ploile. Cine era? Un tip - n-are nici o importanță. Oricum nimeni nu se uită în gura lui. Nu-ți bate capul cu el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
spuneam, și, întrucât nu puteam să le acopăr vocile, am rugat-o pe Sophie să meargă cu mine pe hol ca să-i explic. Cum coridorul era la momentul ăla gol, imediat ne-am sărutat, riscând astfel să fim surprinși. Ne tremurau picioarele. Mi-a spus întretăiat că mai bine îi explic mai încolo; o să-și ia colegele de acolo și o să se întoarcă mai târziu. Am încuiat biroul și când a venit înapoi am dus-o la mine. Nu puteam merge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
Era îmbrăcată într-un taior de mătase cafenie, cu pete de apă vizibile; în ciuda acestui lucru, dorea să îl observ. Însă în același timp, din modul în care își mișca mâinile înmănușate și pălăria cu flori, îmi dădeam seama că tremură; și, la fel precum freamătul oceanului când se lovește de stabilopozi indică adâncimea și lățimea apei, mătasea scorțoasă scotea la rândul ei un sunet abia simțit al tremurului ei continuu. Nu-i nimic, mi-a spus. De unde ți-ai dat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
făcut-o tu. Și nu trebuie să-ți fie teamă. Nu, nu, ce treabă aveam eu cu pozițiile de superioritate sau cu orgoliile? Nu mă interesa absolut deloc asta. Când mă auzea vorbindu-i astfel se vedea cum fața îi tremură, se încordează pe moment; apoi dădea din umeri și râdea de sine și chipul îi căpăta o culoare mai normală. Ea nu era numai obișnuită să lupte pentru independență și să reziste, să meargă împotriva direcției imprimate de oricine altcineva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]